บทที่ 5

ณ กลางหุบเขา ลึกเข้าไปในป่าใหญ่

มีพื้นที่โล่งกว้างอยู่บริเวณกลางป่า ที่กินเนื้อที่กว่า 100 ไร่ ถูกล้อมรอบไปด้วยภูเขาสูง บรรยากาศเงียบสงบ เหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก บนที่ดินกว่า 100 ไร่นั้น เต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าที่ขึ้นอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์

มุมหนึ่งบนที่ดิน มีบ้านหลังเล็กๆ ตั้งอยู่ เป็นบ้านชั้นเดียวทรงโมเดิร์น ส่วนที่ควรเป็นหลังคาถูกออกแบบแทนที่เป็นดาดฟ้า ที่มีบันไดวน สามารถเดินขึ้นไปได้จากบริเวณด้านข้างตัวบ้าน

บริเวณหน้าตัวบ้านเป็นพื้นดินที่ถูกขุดไว้เป็นแปลง บนแปลงถูกปกคลุมไปด้วยใบเขียวของต้นมันฝรั่ง แครอท และหัวไช้เท้า ที่ขึ้นอยู่เรียงรายเต็มตัวแปลง บริเวณหลังบ้านเป็นลำธารใสสะอาด ที่ไหลมาจากน้ำตกที่อยู่ถัดออกไปไม่ไกลนัก มีเสียงน้ำตกกระทบหินลอยมาตามสายลมให้ได้ยินเป็นระยะๆ

ไม่ไกลจากตัวบ้าน บริเวณข้างต้นไม้ใหญ่ เป็นพื้นที่ๆ ถูกล้อมไว้เป็นคอกม้า ซึ่งด้านในมีม้ารูปร่างแข็งแรงลักษณะดี ทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยขนสีดำ กำลังยืนเล็มหญ้าอยู่ใต้เงาต้นไม้ สะบัดหางไปมาอย่างสบายอารมณ์

แสงแดดยามบ่ายที่สาดส่องลงมา ส่งผลให้ชายหนุ่มรูปร่างกำยำที่อยู่ในชุดเสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ศีรษะพันด้วยผ้ามิดชิด เห็นเพียงดวงตาคม ที่ดูดุโผล่พ้นผ้าโพกศีรษะออกมา ซึ่งยืนอยู่บริเวณหน้าบ้าน ต้องยกมือข้างหนึ่งขึ้นเช็ดเหงื่อที่ไหลจากไรผมลงมาที่ซอกคอ

ในมืออีกข้างของเขาถือจอบ กำลังขุดแปลงมันฝรั่งขึ้นมา เมื่อขุดจนเห็นหัวมันฝรั่งที่มีขนาดใหญ่กว่าปกติอยู่ใต้ดิน ชายหนุ่มก็พนักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเก็บผลนั้นขึ้นมาไว้ในมือห้าถึงหกลูก และเดินผิวปากเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี

ทันทีเปิดประตูก้าวเข้าไปในตัวบ้าน สายลมเย็นจากพัดลมเพดานก็ปะทะเข้ากับร่างของชายหนุ่ม ทำให้รู้สึกคลายความร้อนจากแสงแดดด้านนอกไปได้บ้าง

เขาเดินเข้าไปบริเวณครัวและวางมันฝรั่งในมือไว้ข้างอ่างล้างจาน ก่อนจะเดินต่อไปที่ห้องน้ำ ชายหนุ่มถอดผ้าโพกศีรษะออก โยนทิ้งลงในตะกร้าผ้าใช้แล้ว จากนั้นเปิดน้ำที่อ่างล้างหน้า ควักน้ำขึ้นมาล้างเหงื่อบนใบหน้า ก่อนจะหยิบผ้าขาวสะอาดที่แขวนไว้มาเช็ดหน้า

ในระหว่างเช็ดหน้าเขามองภาพสะท้อนในกระจก เป็นภาพชายหนุ่มหน้าตาจัดว่าหล่อเหลา ตาคมเข้ม จมูกโดงรับกับริมฝีปาก ผิวสีแทนอย่างคนที่ต้องทำงานกลางแดด รูปร่างกำยำสมส่วนอย่างคนที่ออกกำลังกายมาเป็นอย่างดี

“ก็ไม่เห็นจะต่างจากเราในโลกก่อนเลย แล้วทำไมพระเจ้าต้องให้เรามาอยู่ที่โลกใหม่นี้ด้วยเนี่ย” ภามที่มองภาพสะท้องของตัวเองในกระจก ก็พึมพำอย่างไม่ได้คิดจะหาคำตอบจริงจังนัก

เมื่อล้างหน้าล้างตาจนสดชื่นแล้ว ภามก็เดินกลับมาที่ห้องครัว จัดการล้างมันฝรั่งที่วางทิ้งไว้เมื่อครู่ และนำมาปลอกเลือก พลางคิดถึงชีวิตหลังความตาย ที่ถูกพระเจ้าส่งมาอยู่ในโลกใหม่นี้

ที่ดินผืนใหญ่นี้เป็นสิ่งที่พระเจ้าประทานให้เขาจากคำขอ

‘ถ้าอย่างนั้น ผมขอ... ขอให้ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข เรียบง่าย’

จากคำขอนั้นพระเจ้าจึงประทานที่ดินอันอุดมสมบูรณ์กลางป่าให้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข และดูเหมือนว่า ท่านจะกลัวว่าชีวิตของเขาจะไม่เรียบง่าย จึงประทานบ้านพร้อมอุปกรณ์อำนวยความสะดวกพื้นฐานมาให้ด้วย

ภามคิดว่าพระเจ้าช่างใจดี และรอบคอบจริงๆ เพราะในตอนที่เขาขอพรให้ได้ใช้ชีวิตสงบสุขเรียบง่ายนั้น เขาไม่ได้วาดฝันหรือคาดหวังอะไรไว้ในหัวเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นที่ท่านให้พร้อมที่ดินมา โดยไม่ต้องไปดิ้นรนหาเองแบบนี้ มันทำให้เขาเห็นภาพชีวิตที่เรียบ ‘ง่าย’ มากขึ้นจริงๆ

แต่ความใจดีนั้นมันดูจะใจดีไม่สุดนัก เพราะมันติดปัญหาตรงที่ พลังงานไฟฟ้าและระบบเชื้อเพลิงที่ต้องใช้ในการดำรงชีวิต ท่านกลับให้ใช้ได้ฟรีแค่ในช่วงสามเดือนแรกเท่านั้น เหมือนให้ใช้ฟรีในช่วงปรับตัวเข้ากับโลกใหม่อะไรแบบนั้นเลย เพราะท่านให้เหตุผลมาว่า

‘ชีวิตเรียบง่าย ไม่ใช่ชีวิตที่ขี้เกียจ ฉะนั้นจงขวนขวายในสิ่งจำเป็น และขอให้สนุกกับโลกใบใหม่นี้’

แม้จะอยากโอดครวญที่ต้องมาวุ่นวายหาวิธีให้ที่บ้านสามารถใช้ไฟฟ้า และระบบเชื้อเพลิงใช้มากแค่ไหน แต่ภามก็พยายามยั้งปากไว้ เพราะกลัวว่าจะยิ่งบ่นของที่ได้จะยิ่งน้อยลง

และดูเหมือนพระเจ้าก็ยังคงเป็นพระเจ้า เพราะเหมือนท่านจะรู้ว่าเขาคิดอะไร จึงไม่ได้ใจร้ายกับเขาเกินไปนัก ท่านประทานเงินให้เขาติดตัวไว้ด้วย ซึ่งเขาได้มารู้ภายหลังว่า เงินในโลกนี้ กับโลกที่เขาเคยอยู่ ค่าเงินนั้นไม่เหมือนกัน

เงินที่นี่จะแบ่งเป็นสามชนิด คือ เหรียญทองแดง เหรียญเงิน และเหรียญทอง โดยที่เหรียญทองแดงของที่นี่ น่าจะมีค่าประมาณ 1 บาท และ 100 เหรียญทองแดง จะเท่ากับ 1 เหรียญเงิน ซึ่งก็หมายความว่า 1 เหรียญเงิน มีค่าเท่ากับ 100 บาท และเช่นกัน 100 เหรียญเงิน จะเท่ากับ 1 เหรียญทอง ดังนั้น 1 เหรียญทอง จึงเท่ากับ 10,000 บาท

ส่วนเงินที่พระเจ้าประทานมาให้พร้อมพรขอแรกที่เขาขอไปนั้น คือเงินจำนวน 10 เหรียญทอง หรือก็คือ 100,000 บาทนั้นเอง

ภามจำได้ว่า ตอนที่เขารู้ว่าพระเจ้าได้ให้เงินเขามา 100,000 บาทด้วยนั้น เขาดีใจมาก จนโยนความขัดใจเรื่องการได้ใช้ไฟฟ้า และเชื้อเพลิงฟรีแค่สามเดือนทิ้งไปทันที

“ก็เงินแก้ปัญหาได้ทุกสิ่งนี่นา ฮ่าๆ” ภามพึมพำออกมาคนเดียวอย่างขำๆ พลางเทน้ำใส่หมอนำไปตั้งบนเตาไฟ และใส่มันฝรั่งที่ปลอกแล้วลงไปต้ม

กร๊าซซซซซ!!!

อยู่ๆ ก็มีเสียงร้องของมอนสเตอร์ดังขึ้นอย่างบ้าคลั่งดังมาจากในป่า ทำให้ภามชะงักมือที่ปลอกมันฝรั่งลูกสุดท้าย และเดินมาสังเกตการณ์ที่บริเวณหน้าต่าง จนแน่ใจว่าไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนหลุดเข้ามาในบริเวณที่ดินของเขา ภามจึงกลับไปปลอกมันฝรั่งต่อ

ในระหว่างที่รอมันฝรั่งต้ม ภามเดินออกจากบ้านไปทางด้านหลัง หยิบไม้ยาวที่ปลายถูกเหลาจนแหลมขนาดพอดีมือมาจากลังไม้ที่เอาไว้เก็บอุปกรณ์ต่างๆ จากนั้นเดินไปที่ลำธารหลังบ้าน และจัดการใช้ไม้แหลมนั้นเสียบไปที่ตัวปลาที่ว่ายอยู่ในน้ำ ซึ่งการจับปลาแบบนี้ไม่ได้ยากเกินกำลังคนที่เคยเป็นทหารมาก่อนเช่นเขา

เมื่อได้ปลาเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน จัดการขวดเกล็ด ล้างใส้ปลา และนำปลากลับมาเสียบที่ไม้เหมือนเดิม ก่อนจะเปิดเตาแก็สที่อยู่ข้างๆ เตาที่กำลังต้มมันฝรั่ง เพื่อย่างปลาไปพร้อมๆ กัน