บทที่ 2 เปลี่ยนไป (1/2)

หลังจากที่คุณลุงกีรติ ประกอบกิจไพศาล ลูกค้ารายใหญ่ของคาสิโนที่มีเขาเป็นเจ้าของ ได้ยื่นรูปลูกสาวคนสวยภายในโทรศัพท์เครื่องหรูให้เขาได้ชมเชย หลังจากที่เล่นพนันจนสิ้นเนื้อประดาตัว ตอนนี้คุณลุงกีรติไร้เงิน ไร้ทรัพย์สิน ติดหนี้เขามูลค่ากว่าห้าพันล้านภายในระยะเวลาไม่ถึงเดือน เจ้าจึงต้องทำการเร่งรัดหนี้สิน

“คุณฟลินท์ นี่ลูกสาวผมเอง” มือหนาอวบอิ่มสั่นเทา ยื่นโทรศัพท์ให้กับเขา

“คุณลุงหมายความว่าอะไร”

ฟลินท์แกล้งถามออกไปทั้งที่เขารู้ดีแก่ใจว่ากีรติหมายความว่าอย่างไรถึงได้ทำแบบนี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก หลายคนที่สิ้นเนื้อประดาตัวก็มักจะนำลูกสาวมาขัดดอกกับเขากันทั้งนั้น

“ลูกสาวลุงสวยนะ คุณฟลินท์คงไม่ว่าอะไร ถ้าผมจะฝากลูกสาวไว้กับคุณก่อน”

“แต่ผมไม่รับ…”

“ดูก่อนเถอะครับ แล้วคุณฟลินท์ค่อยตัดสินใจ”

เขากำลังจะปฏิเสธคุณลุงกีรติ แต่อีกฝ่ายกลับยัดเยียดโทรศัพท์ให้เขาเสียจนได้ แถมยังคะยั้นคะยอให้เขาดูไม่เลิก จนเขาต้องมองรูปของลูกสาวคุณลุงจนได้ แต่ทว่า….

ในภาพคือสาวสวยแบบที่คุณลุงโฆษณาเอาไว้ แต่สิ่งที่มากกว่าการโฆษณากลับทำให้เขาใจเต้นแรง ไม่ใช่เพราะเขาดีใจ แต่เธอในภาพกลับเป็นคนที่เขารอคอยโชคชะตาให้หวนคืนกลับมาเจอกันนานนับสิบปี

หญิงสาวในภาพอายุอานามราว 26 ปี ใบหน้าคมได้รูป ดวงตาเฉี่ยว กับผมบลอนด์หยักศกรับกับริมฝีปากเชิดหยิ่งที่คุ้นตา ระยะเวลาสิบปีเธอเปลี่ยนไปค่อนข้างจะเยอะพอสมควร ตอนนี้เธอดูเป็นสาวสะพรั่งมีหน้าอกหน้าใจสุดเย้ายวน แม้ว่าเธอจะสวยและดูดีแค่ไหน แต่เขาก็ยังจดจำในสิ่งที่เธอเคยทำได้ไม่เคยลืม

ฟลินท์กระตุกยิ้มริมฝีปากขึ้นด้วยความพอใจ ไม่คิดเลยว่าโชคชะตาจะเข้าข้างส่งเธอมารับกรรมถึงที่ ในวันที่เธอกำลังจะตกอับที่สุดในชีวิต แม้แต่พ่อบังเกิดเกล้าก็ยังเอาเธอมาขัดดอกได้ลงคอ

“หึ”

“คะ…คุณฟลินท์ว่าอะไรนะครับ” คุณลุงกีรติถามขึ้นมาหลังที่ได้ยินเขาก่นเสียงในลำคอ

“เปล่าครับ คุณลุงแน่ใจเหรอว่าจะใช้ลูกสาวขัดดอก ไม่กลัวลูกสาวจะเสียใจเหรอครับ” เขาถามคุณลุงกีรติให้แน่ใจอีกครั้ง

“ก็กลัวนั่นแหละครับ แต่ผมไม่อยากนอนในคุก อย่างน้อยลูกผมอยู่กับคุณฟลินท์ก็คงไม่ลำบากเท่าไหร่”

คุณลุงกีรติยังคงมั่นใจว่าลูกสาวอยู่กับเขาแล้วจะสุขสบายนั่นอาจจะเป็นลูกสาวคนอื่น แต่นี่เธอคือศัตรูของเขาคงจะสบายหรอก

“งั้นผมจะรับเธอเอาไว้ขัดดอก แต่คุณลุงต้องทำสัญญากับผมแล้วผมจะแถมเงินสักก้อนให้คุณลุงไปตั้งตัวเพื่อหาเงินมาใช้คืนผมก็แล้วกัน”

ฟลินท์บอกลูกหนี้ด้วยความเจ้าเล่ห์ เขารู้ดีว่าคนพวกนี้ต้องการอะไรในตอนที่หมดเนื้อหมดตัว

“ได้สิครับ คุณฟลินท์ใจดีจริง ๆ นะครับ”

“เดี๋ยวรอเซ็นสัญญาก่อนนะครับ”

“ครับ ๆ งั้นผมขอโทรหาลูกสาว ให้เธอรีบมาที่นี่นะครับ”

ฟลินท์พยักหน้าให้กีรติ ก่อนที่เขาจะให้เลขาส่วนตัวจัดการร่างเอกสารขึ้นมาฉบับหนึ่ง โดยที่เนื้อหาเขาได้จัดการเปลี่ยนให้แตกต่างจากคนทั่วไปโดยสิ้นเชิง เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าคนเป็นพ่อเห็นเงินดีกว่าลูกสาวคงตั้งหน้าตั้งตารอเซ็นสัญญาอย่างเดียว โดยไม่อ่านข้อความบนเอกสารสำคัญอย่างแน่นอน

ใบหน้าคมเข้มของเขาปรากฏรอยยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างมีความสุขเสียเต็มประดา ไม่มีวันไหนที่เขาจะสุขใจได้มากเท่าวันนี้อีกแล้ว ฟลินท์มองตัวเองในกระจกราวกับเห็นเงาพญามัจจุราชในตัวเอง ทำให้เขาภูมิใจเป็นอย่างมาก

“คุณลุงเซ็นสัญญานะครับ แล้วก็ไปรอในห้องรับรองแขกวีไอพีถ้าคุณลุงคุยกับลูกสาวเรียบร้อยเมื่อไหร่ผมจะตามไปพบ”

เอกสารปึกหนาถูกยื่นให้คุณลุงกีรติ แล้วก็เป็นดั่งที่เขาคาดการณ์เอาไว้ ลูกหนี้ของเขารีบลงนามในสัญญาด้วยความว่องไว ก่อนจะหยิบเงินที่เขาวางเอาไว้ข้างกันเข้ากระเป๋าอย่างไม่รอช้า

‘ฉันควรจะสงสารเธอดีไหม เชอร์เบล’ ฟลินท์ส่ายใบหน้าไปมาเมื่อเห็นคนเป็นพ่ออย่างกีรติสนใจเงินตรามากกว่าลูกสาวที่ควรจะเป็นดั่งชีวิต

หลังจากที่คุณลุงกีรติเดินออกจากห้องไป เขาก็ใจจดจ่อรอคอยจ้องมองนาฬิกาที่ข้อมือครั้งแล้วครั้งเล่า ยอมรับว่าเขาตื่นเต้นที่จะได้เจอเธออีกครั้งในฐานะคนขัดดอก สถานะที่เขาเป็นต่อมากกว่าเธอ เกมของเขากำลังจะเริ่มต้นในไม่ช้านี้ โดยมีเธอเป็นผู้เข้าร่วม