บทที่ 4

“ป๊า ทำงานหนักเกินไปหรือเปล่าคะ แทมเป็นห่วงจัง แทมอยากช่วยงานป๊าบ้าง”

“แทมอยากช่วยงานป๊าจริงๆ น่ะหรือ?”

ความคิดบางอย่างวาบเข้ามาเลยทันที เมื่อบุตรสาวเอ่ยดังนั้น บางทีเขาอาจจะได้ ‘นารี’ ที่จะไป ‘พิฆาต’ ศัตรูตัวเอ้แล้วก็เป็นได้

“ค่ะ ป๊าดูทำงานหนักมาก แทมอยากจะช่วยแบ่งเบาภาระป๊าบ้าง ตั้งแต่กลับมา แทมยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยสักอย่าง” คนพูดย่นจมูกน้อยๆ

“แทมเรียนจบมาได้เกียรตินิยมแบบนี้ เสียดายเงินที่ป๊าส่งเรียนแย่ ถ้าไม่ได้ช่วยงานอะไรป๊าเลย”

“ขอบใจมาก ลูกสาวสุดที่รัก”

มือหนาเอื้อมลูบศีรษะของบุตรสาวเบาๆ อย่างเอ็นดู นัยน์ตาคมเปล่งประกายวาบเลยทันที เมื่อเอ่ยประโยคต่อไปเสียงทุ้ม

“ถ้าอย่างนั้น ป๊ามีงานให้แทมช่วย แทมจะยินดีทำให้ป๊าไหมลูกสาว”

“แทมจะดีใจมากๆ เลยค่ะ ที่ป๊าให้งานแทมทำเสียที แทมเบื่อจะแย่อยู่แล้ว”

เธอกอดแขนเขาอย่างประจบ ธัญหัวเราะหึๆ กับท่าทางอ้อนเหมือนแมวของลูกสาวคนสวย แม้จะเป็นการเสี่ยงที่ส่งเธอเข้าไปแบบนี้ แต่เขาคิดว่า มันน่าจะลงเอยด้วยความคุ้มค่า ยิ่งกว่าใช้คนนอก บุตรสาวของเขาเสน่ห์แรง และสวยบาดตาขนาดนี้ บางทีพ่อหนุ่มมาริโอผู้เยือกเย็นเหมือนน้ำแข็งอาจจะละลายเป็นน้ำเลยก็ว่าได้

“แทมเป็นคนสวยนะลูก”

เขาเชยคางมนเพื่อจะมองสำรวจใบหน้าหวานเฉี่ยวนั่น ทั้งปากคอคิ้วคางที่รับกันอย่างเหมาะเจาะ โดยเฉพาะนัยน์ตากลมโตใสกระจ่าง ฉายประกายเจิดจรัสนั่น ดึงดูดสายตาของใครต่อใครนัก ธารพิมพ์เป็นคนมีเสน่ห์ และสวยเย้ายวนมาก รับรองว่าบุรุษใดได้เห็นหน้าหวานๆ สวยๆ นี้ เพียงแค่เธอปรายตามอง ก็จะต้องมนต์เสน่ห์จนแทบจะถอนสายตาไม่ขึ้น

“ป๊า ทำไมจู่ๆ มาชมกันแบบนี้ล่ะคะ แทมเขินนะ”

เจ้าตัวหน้าแดงเรื่อเลยทันที บิดาจับปลายคนมนแล้วเขย่าน้อยๆ พลางหัวเราะกับท่าทางอายจนม้วนของธารพิมพ์ ที่ปรกติแล้วนานครั้งหรอกที่เจ้าหล่อนจะอายจนหน้าแดงซ่านแบบนี้

“ป๊ามีงานให้แทมทำ งานที่แทมต้องใช้หลายๆ อย่าง ทั้งความสวยและความสามารถของหนูด้วย แทมจะทำได้ไหม”

“ทำได้สิคะ” เธอรับคำอย่างหนักแน่น พร้อมกับทำสีหน้าจริงจังประกอบกับคำพูด

“เพียงแค่ป๊าสั่งมาว่าจะให้แทมทำอะไร แทมรับปากเลยค่ะ ว่าจะทำให้สำเร็จ เป็นการพิสูจน์ตัวเองว่าแทมไม่ได้ผลาญเงินป๊าเล่นไปวันๆ แทมยังจะช่วยป๊าทำงานได้ด้วย”

“ถ้าอย่างนั้น ฟังดีๆ นะลูกสาวป๊า นี่คืองานที่ป๊าจะให้แทมช่วยทำ ป๊ารับรองว่าถ้าหนูทำมันสำเร็จ ป๊าจะมีของตอบแทนให้อย่างงามเลย”

....

เสียงปรบมือดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงที่ก้าวพรวดเข้ามาในห้องทำงานแบบไม่เคาะประตู ทำให้เจ้าของห้องที่กำลังคร่ำเคร่งอยู่กับเอกสารถึงกับสะดุ้ง ริมฝีปากได้รูปที่ตั้งใจจะจัดการคนไร้มารยาท เปลี่ยนไปเป็นเผยอน้อยๆ แล้วหุบฉับลงอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นบุรุษหนุ่มร่างสูงไล่เลี่ยกันสองคน ใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกัน ความคมสันและหล่อเหลาเรียกได้ว่ากินกันไม่ลง เพียงแค่ต่างวัย เดินยิ้มกว้างเข้ามาในห้องทำงานของเขา

“ยินดีด้วย กับหนุ่มนักธุรกิจแห่งปี จากการสำรวจของนิตยสาร I’M M ขอมอบรางวัลอันทรงเกียรติให้กับ คุณ มาริโอ ไกรอนันต์เลิศ เจ้าของบริษัทสองแห่ง ที่กำลังก้าวหน้าไม่หยุด และกำลังทาบชั้นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชื่อดัง ด้วยการตัดหน้างานใหญ่ๆ หลายงาน เสือตัวใหม่แห่งวงการ กำลังเกิดขึ้นแล้ว”

“อย่ามาล้อเล่นกันน่ามาร์คัส พี่มาแจกรางวัลคนกันเองแบบนี้ อายเค้านะครับ”

“มันน่าอายตรงไหนวะ คนของพี่ทำการสำรวจมาจริงๆ นี่หว่า นายเป็นนักธุรกิจที่เรียกได้ว่าอายุน้อยที่สุด ที่บริหารงานบริษัทได้อย่างมีประสิทธิภาพ และมีผลกำไรเฉลี่ยมากกว่าคนอื่นๆ รวยกว่าพี่อีก”

น้ำเสียงของคนเป็นพี่ชาย ทำให้มาริโอถอนใจ พลางส่ายหน้าน้อยๆ แต่ไหนแต่ไรเขาเคยห้ามพี่ชายได้ที่ไหนกัน บิดาเองก็เดินตรงมายังเขาแล้วตบบ่ากว้างเบาๆ ยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจในตัวบุตรชายคนรองยิ่งนัก

“เอาน่า รับหน่อยก็แล้วกัน พรุ่งนี้พี่เขาจะให้ทีมงานมาสัมภาษณ์แกกับพ่อ ลงหนังสือด้วยนะ ฮ่าๆ พ่อบอกว่าขอสาวๆ ที่เป็นหน้าปกมาเป็นคนสัมภาษณ์ แล้วก็ถ่ายรูปกับพวกเราด้วย คงสนุกดีพิลึก”

“ผมจะจัดนางแบบแจ่มๆ ให้เลยครับพ่อ เอาแบบชุดน้อยชิ้นที่สุดเลยดีไหมครับ”

บุตรชายคนโตว่ากระเซ้า พร้อมกับขยิบตาให้บิดาเสียด้วย อย่างรู้กัน มารุตหัวเราะชอบใจก่อนจะพยักหน้า

“เอาสิ ของพ่อขอประกบพ่อสักสามคนเลยนะ จัดมาเลยลูกชาย ขอแบบสวยๆ เซ็กซี่ แล้วก็คัพดีขึ้นไปนะโว้ย ไอ้ลูกรัก”

“ได้เลยครับผม ผมจะได้ให้ชยุทธ์จัดการหาแบบที่พ่ออยากได้ไว้ให้ รับรองว่าไม่ผิดหวังแน่ๆ ครับ”

ลูกชายคนโตเปิดทางให้ฉลุยแบบนี้ เล่นเอาบิดาหัวเราะก๊ากอย่างถูกใจ ก่อนจะมองหน้าบุตรชายคนรอง ที่กำลังมีสีหน้าพิกล

“แล้วเราล่ะ ริโอ อยากได้แบบไหน สั่งพี่เราได้เลย หึๆ เอาสักสี่ห้าคนเลยดีไหมลูก จะได้เหมือนเจ้าของฮาเร็มยังไงล่ะ”

เหมือนจะรู้ว่ามาริโอไม่ชอบแบบไหน ท่านก็จะยิ่งเย้าแหย่ การเห็นหน้าบุตรชายคนรองมีสีหน้าแบบอื่นบ้าง นอกจากนิ่งๆ เฉยๆ มันเป็นที่น่าบันเทิงใจของมารุตกับมาร์คัสยิ่งนัก เนื่องจากทายาทของครอบครัวไกรอนันต์เลิศคนนี้ มักจะทำสีหน้าเย็นชาเป็นเนืองนิตย์ ยิ้มยาก แล้วชอบบงการบังคับทั้งเขาและลูกชายคนโตซึ่งเป็นพี่ชายอย่างมาร์คัสอยู่บ่อยๆ ทั้งที่เป็นน้องชายแท้ๆ แต่พ่อเจ้าประคุณก็มีวิธีในการจัดการทั้งบิดา และพี่ชายไม่ให้นอกลู่นอกทางเหลวไหลได้อยู่หมัดเสียด้วย

“ผมอยากได้แบบลิลลี่ที่เคยถ่ายปกให้พี่ แค่คนเดียวพอ”

คำพูดนิ่มๆ แต่ฟังแล้วเจ็บจี๊ดนั้น เล่นเอาพี่ชายถึงกับชักสีหน้าใส่ แล้วเอ่ยเสียงห้วนๆ ทันที

“กวนตีนแล้วว่ะ ไอ้ริโอ นั่นมันพี่สะใภ้นายนะโว้ย”

คำพูดของพี่ชายทำให้มาริโอยิ้มน้อยๆ ตามแบบของเขา ก่อนจะยักไหล่ แล้วตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่ฟังแล้วกวนหัวใจดีพิลึก

“พี่ถามว่าอยากได้อย่างไหน จะจัดให้ ผมก็เลยบอกไปยังไงล่ะครับ แล้วมาด่าผมทำไมกันล่ะนี่”

มารุตส่ายหน้าน้อยๆ มองสองพี่น้องโต้ตอบกันแล้วก็อมยิ้ม เขามีบุตรชายสองคนที่นิสัยแตกต่างกันมาก พี่ชายคนโตอย่างมาร์คัส มีนิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจนิดๆ เป็นตัวของตัวเองสูง และมองทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายๆ ชอบเอาชนะ และฉลาดแกมโกง

ส่วนน้องชายอย่างมาริโอ เปรียบไปแล้วก็เหมือนกับเสือซ่อนเล็บ เขาเป็นคนนิ่งขรึม เอาจริงเอาจัง และฉลาดเฉลียว แต่ถ้าเกิดโกรธขึ้นมา คนใจเย็นอย่างมาริโอ ก็เหมือนกับภูเขาไฟระเบิด ที่พ่นลาวาออกมาเดือดคลั่ก แบบว่าคนที่เผลอไปทำให้พ่อเสือหนุ่มโมโหขึ้นมาล่ะก็ ต้องวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิตกันเลยทีเดียว

นิสัยของมาร์คัส ดูจะคล้ายเขาซึ่งเป็นบิดาเสียส่วนมาก โดยเฉพาะความเจ้าชู้ ซึ่งถอดกันมาเลยทีเดียว แต่ตอนนี้บุตรชายคนโตของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นเสือลายลบไปเสียแล้ว ตั้งแต่แต่งงานไปกับละอองดาว หญิงสาวหน้าหวานน่ารัก แม้จะดูเป็นคนเงียบๆ เรียบร้อย แต่ก็เอาพ่อเสืออย่างมาร์คัสอยู่หมัด แล้วตอนนี้ก็มีหลานตัวน้อยๆ เป็นฝาแฝดผู้ชายทั้งคู่เสียด้วยให้มาร์คัสต้องยิ่งรีบกลับบ้าน ไม่มีเวลาไปเถลไถลที่ไหนเหมือนอย่างเคย