ตอนที่ 4 สตรีแบบนี้แหละที่ข้าต้องการ

ตอนที่ 4

“แยกจากกันได้เสียที”

ชุนเหม่ยอิงสบถออกมา หลังจากปลีกตัวออกมาจากหอสุราได้แล้ว สีหน้าที่เคยยิ้มแย้มประจบประแจงเลือนหายไปจากใบหน้า แต่มีอารมณ์ขุ่นเคืองปรากฏแทนที่

คนอะไรพูดจากขวานผ่าซาก นั่งตีหน้าขรึม ยกตนว่าเหนือกว่าผู้อื่น หวังว่าที่เลี้ยงเหล้าตอบแทนบุญคุณแล้ว ภายหน้าคงจะต้องไม่พานพบกันอีก

“คุณหนูโมโหอะไรคุณชายท่านนั้นกันเจ้าคะ” จางไห่ที่พึ่งหายจากอาการอกสั่นขวัญแขวนถามขึ้นมา

“เจ้าก็ดูท่าทาง คำพูดของหมอนั่นสิ ข้านี้ต้องพยายามข่มอารมณ์มากแค่ไหน คนอะไรกวนบาทาชะมัด”

“คุณหนู” จางไห่เอ่ยปรามเสียงเข้ม ระอาใจกับเจ้านายของตนเหลือเกิน มองมุมไหนก็ไม่เหมือนคุณหนูในห้องหอเลยแม้แต่น้อย สตรีแบบไหนกันชอบเรียนต่อสู้ กลางคืนก็ปลอมตัวเป็นชายออกมาเที่ยวเตร่ ดื่มสุราหาความสำราญเช่นนี้

“ท่านแม่สั่งสอนข้าเพียงคนเดียวก็พอแล้ว เจ้าอย่ามาเทศนาข้าอีกคนเลยนะจางไห่”

เหม่ยอิงเอนศีรษะซบไหล่ของสาวใช้ กะพริบตาปริบ ๆ ออดอ้อน จนจางไห่ต้องยกมือขึ้นมาบีบจมูกโด่งได้รูปด้วยความเอ็นดู

“นายบ่าวที่ไหนกันออดอ้อนฉอเลาะขนาดนี้ สามีภรรยาละไม่ว่า”

หย่งฝูที่ก้าวออกมาจากหอสุรา ยืนมองภาพหนุ่มสาวยืนฉอเลาะออดอ้อนกันอยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะเจ้าหนุ่มท่าทางกระตุ้งกระติ้งนั่น ขัดหูขัดตาอย่างบอกไม่ถูก

“กลับกันเถอะเนี่ยนเจิน”

“กรี๊ด”

ยังไม่ทันได้กลับไปขึ้นม้า เสียงหวีดร้องก็ทำให้สองนายบ่าวหันขวับกลับมามองยังจุดเดิม พบว่าสองหนุ่มสาวถูกชายฉกรรจ์หลายคนหิ้วขึ้นรถม้าไปแล้ว

“นายน้อย”

“ตามไป กล้ามากที่มาก่อเหตุต่อหน้าข้า”

หย่งฝูนำผู้ติดตามควบอาชาไล่ตามรถม้าไปติด ๆ ม้าตัวใหญ่ไล่ตามรถม้าจนออกนอกประตูเมืองหลวง ไปตามเส้นทางธรรมชาติอันขรุขระ

พอถึงริมแม่น้ำบริเวณชายป่า รถม้าคันนั้นก็หยุดสนิท แม่ทัพหนุ่มจึงยกมือให้สัญญาณ พวกเขากระโดดลงจากหลังม้า รอดูท่าทีและจำนวนของฝ่ายตรงข้ามก่อนลงมือ

ชายฉกรรจ์แปดคนลากตัวสองหนุ่มสาวลงมาจากรถม้า จากนั้นชายฉกรรจ์ตัวต้นเรื่องก็เหวี่ยงเจ้าหนุ่มน้อยลงไปกองอยู่บนพื้น ส่วนหญิงสาวที่แทนตนว่าบ่าว กำลังถูกอีกมือหนึ่งโอบกอดเอาไว้แน่น

“ไอ้พวกสารเลว หมาหมู่ เก่งแต่รังแกผู้หญิง”

เหม่ยอิงที่พาตัวเองลุกขึ้นยืนได้สำเร็จ ตะโกนใส่หน้าชายร่างยักษ์ ลืมตัวว่านางในตอนนี้อยู่ในสภาพของผู้ชาย

“ผู้หญิง ฮ่า ๆ เจ้าเป็นสตรีหรอกหรือ หรือว่าเป็นพวกขันทีกายเป็นชาย แต่ใจเป็นหญิง ฮ่า ๆ” คำพูดนี้เรียกเสียงหัวเราะจากชายฉกรรจ์ทั้งหมด

“เป็นอะไรก็จัดการนายได้เหมือนกัน”

เหม่ยอิงกระโจนสุดกำลังเข้าหาคนตัวใหญ่กว่า จนคนสามคนล้มลงไปด้วยกัน

ชายฉกรรจ์ที่เหลือ รีบกรูเข้ามาจะรุมทำร้ายหนุ่มน้อย หย่งฝูกับเนี่ยนเจิน จึงปรากฏตัวเข้ามาต่อสู้กับชายฉกรรจ์ เพียงไม่นานพวกนั้นก็ถูกส่งลงไปกองไม่เป็นท่าอยู่บนพื้น แต่ละคนอยู่ในสภาพสะบักสะบอม

แต่ชายตัวก่อเรื่องทั้งหมด ไม่ยอมแพ้จับหนุ่มน้อยโยนลงไปในแม่น้ำ แล้วใช้มีดจ่อที่ลำคอของหญิงสาว ลากตัวนางเข้าไปในป่า

“ตามไปช่วยนาง”

“ขอรับ”

เนี่ยนเจินไล่ตามชายร่างยักษ์ที่จับหญิงสาวเป็นตัวประกันไป ตามคำสั่งของเจ้านาย

ส่วนหย่งฝูแม้จะฝังใจกับการต้องลงไปในน้ำ เมื่อเห็นคนถูกโยนลงไป เขาก็ต้องลงไปช่วย แล้วอีกอย่างเท่าที่ดูน้ำในแม่น้ำนี้ก็ไม่ลึกมาก ยังพอที่เท้าจะแตะถึงพื้นได้

แต่ยังไม่ทันได้ไปถึงตัวของหนุ่มน้อย ชายหนุ่มก็ก้าวเท้าไปบริเวณหลุมลึกแบบไม่ทันตั้งตัว หย่งฝูว่ายน้ำไม่เป็น สองมือพยายามตะกุยน้ำอยู่นาน ก็ไม่สามารถดันตัวให้ขึ้นโผล่พ้นน้ำได้ ลมหายใจก็เริ่มหมดลง...

เหม่ยอิงไม่ได้จะจมน้ำอย่างที่ชายหนุ่มเข้าใจ เพราะนางว่ายน้ำเป็น พอเห็นว่าชายหนุ่มที่ตามลงมา หายลงไปใต้น้ำนานจนเกินควร จึงตัดสินใจดำน้ำลงไปค้นหา จนพบอีกฝ่ายหมดสติ อยู่ก้นแม่น้ำ หญิงสาวจึงได้แหวกว่ายเข้าไปคว้าตัว ลากขึ้นมาริมฝั่งอย่างทุลักทุเล

“ฟื้นขึ้นมาสิ อย่ามาตายต่อหน้าข้าแบบนี้นะ”

สองมือพยายามกดตรงหน้าอกด้านซ้าย เมื่อเห็นคนตัวใหญ่กว่ายังไม่ได้สติ คนตัวเล็กนิ่งคิดตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี

“เป็นไงเป็นกัน คงไม่มีใครเห็นหรอก”

หญิงสาวมองซ้ายมองขวา เมื่อไม่เห็นมีใคร จึงรีบโน้มตัวลงใช้ริมฝีปากประกบลงบนริมฝีปากของอีกฝ่าย พร้อมกับพ่นลมหายใจเข้าไป

เหม่ยอิงทำอย่างนี้อยู่สองสามรอบ พอรอบสุดท้ายรู้สึกว่ามีอะไรมาตะปบบริเวณหน้าอกของตน ขณะจะถอนริมฝีปากออกมาดู ร่างเล็กของหญิงสาวก็ถูกผลักจนหงายหลังก้นจ้ำเบ้า

“คิดจะลักหลับข้าหรืออย่างไร”

หย่งฝูลืมตาตื่นขึ้นมา ในจังหวะที่ริมฝีปากร้อนของอีกฝ่าย เป่ารดลมหายใจเข้ามาในปากของตัวเองพอดี อารามตกใจว่าถูกเพศเดียวกันล่วงเกิน จึงรีบใช้สองมือผลักหน้าอกของอีกฝ่ายออก

แต่ว่าความรู้สึกนุ่มนิ่ม เนินเนื้อที่อวบอูมเต็มไม้เต็มมือนี้คืออะไร

ชายหนุ่มยกสองมือขึ้นมาลูบคลำหน้าอกของตนเองก็ไม่มีสิ่งใดผิดปกติ นอกเสียจากว่า...สองมือเปลี่ยนท่าทางมาเป็นขยำ ๆ กลางอากาศ ความรู้สึกนิ่มมือยังคงติดตรึงอยู่ในใจ

“เจ้าเป็นสตรีหรอกหรือ”

...เพียะ...

แทนคำตอบ ใบหน้าคมเข้มหันไปตามแรงกระทบจากฝ่ามือเล็ก จนรู้สึกชาบริเวณแก้มข้างที่ถูกตบ

“เจ้ากล้าทำร้ายข้าหรือ”

“ข้าไม่น่าช่วยเจ้าขึ้นมาจากน้ำเลย น่าจะปล่อยให้ตาย ๆ ไปเสีย ไอ้คนลามก โรคจิต”

ด่าจบ เหม่ยอิงก็วิ่งหนีหาทางกลับบ้าน แก้มสาวแดงระเรื่อ ยิ่งคิดถึงภาพสองมือของชายคนนั้นขยำอยู่กลางอากาศ นางอยากจะร้องกรี๊ดระบายความอับอายออกมา

“คุณหนู”

จางไห่ร้องเรียกเจ้านายของตนอย่างลืมตัว หลังจากถูกช่วยตัวออกมาจากป่าแล้ว หญิงสาวหันไปยอบกายขอบคุณผู้มีพระคุณอย่างเร่งรีบ แล้ววิ่งตามนายสาวของตนไป

“นายน้อยเกิดอะไรขึ้น” เนี่ยนเจินเอ่ยถามเจ้านาย ที่ยกมือลูบแก้มข้างหนึ่งเล่น

“จัดการทุกอย่างแล้วก็กลับกันเถอะ”

หย่งฝูไม่ได้ตอบคำถามคนสนิท ตรงไปขึ้นอาชาควบกลับเข้าประตูเมือง ในสมองคิดเห็นแต่ใบหน้าของสตรีในคราบบุรุษ ตั้งแต่เข้ารับตำแหน่งแม่ทัพ ยังไม่เคยมีใครกล้าทำร้ายร่างกายเขาซึ่งหน้าแบบสตรีนางนี้เลย

แต่ก็อย่างว่านะ ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหน จะเที่ยวแต่งกายเลียนแบบผู้ชาย ออกมาเที่ยวเตร่ดื่มสุราเช่นนี้ ไหนจะกิริยาท่าทาง ที่ตรงข้ามตามแบบฉบับของคุณหนูในห้องหอ

...โดยรวมแล้ว หย่งฝูคิดว่า เขาเจอผู้หญิง ที่จะมาเป็นฮูหยินกำมะลอแล้วละ...