บทที่ 2 กลับสู่จุดเริ่มต้น 2

“นี่แหละ เพราะเหตุผลนี้ผมถึงได้เรียกคุณมายังไงล่ะ”

“...?” เชื่อเถอะว่าตอนนี้ณนิรากำลังงงสุดๆ ลางสังหรณ์ใจบางอย่างเกิดขึ้นมาในหัว ความรู้สึกคุ้นเคยกับเหตุการณ์ตรงหน้าคล้ายกับว่ามันเคยเกิดขึ้นมาแล้วครั้งหนึ่งทำให้หญิงสาวอดที่จะยืนนิ่งรอฟังคำพูดต่อไปของผู้เป็นหัวหน้าอย่างลุ้นระทึกไม่ได้

“นิรา...เธอเป็นคนเดียวที่จะดูแลพัดนี่ได้” นั่นไง...ว่าแล้วเหตุการณ์มันคุ้นๆ เหมือนอย่างที่คนสมัยนี้เรียกว่าเดจาวู

ที่แท้สาเหตุที่หัวหน้าเรียกเธอมาคุยก็เพราะว่าคืนนี้เขาต้องการให้เธอถือมัน พัดอาถรรพ์นั่น พัดที่มีวิญญาณสิงอยู่นับพันปี...

จับสิบคนก็ตายสิบคน ตายพร้อมกันสิบคนไม่ว่า ประเด็นคือเขาเลือกให้เธอต้องเป็นคนที่ตายก่อนมันจะเป็นอย่างนี้ไปทุกๆ ภพชาติที่เธอเกิดไหมนะ? เรื่องที่ต้องเป็นหนังหน้าไฟแล้วตายก่อนคนอื่นทุกครั้งน่ะ

ณนิราไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธอะไรออกไป เมื่อคนเป็นหัวหน้ายกเหตุผลที่ว่าเธอเป็นคนมีบุญมากขึ้นมาอ้าง

เรื่องของเรื่องคือมันมีอยู่ว่าครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนเธอที่ได้รับมอบหมายงานให้ไปเก็บหัวหน้าแก๊งคุมบ่อนรายหนึ่งในย่านสีเทาใจกลางเมืองหลวง ตอนนั้นณนิราปฏิบัติงานสำเร็จลุล่วงแล้วก็จริงแต่ใครเล่าจะคิดล่ะว่านาทีต่อมาลูกน้องของไอ้หัวหน้าแก๊งคุมบ่อนนั่นจะบังเอิญเดินออกมาเจอเธอที่กำลังหลบหนีหลังเสร็จสิ้นภารกิจพอดี ใช่นับว่าเป็นจังหวะนรกมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือมันดันยกปืนขึ้นแล้วยิงใส่เธอทันทีโดยที่ไม่เอ่ยพูดอะไรด้วยซ้ำ

ระยะห่างระหว่างเธอกับชายคนนั้นไม่นับว่าใกล้กันมาก แต่เธอต้องยอมรับเลยว่าชายคนนั้นยิงปืนได้แม่นมากจริงๆ เพราะแค่นัดแรกก็พุ่งเข้าตรงเฉียดใกล้ไหลปลาร้าของเธอพอดีและเหลืออีกเพียงไม่กี่เซนเท่านั้นกระสุนลูกนั้นก็จะทะลุไปถึงคอหอยของเธอ

แต่จังหวะนั้นณนิรายังมีสติและมีแรงเหลือมากพอที่จะยิงอีกสวนกลับอีกฝ่ายไปซึ่งก็เพียงนัดเดียวเท่านั้น ลูกตะกั่วขนาดเล็กก็พุ่งเข้าสู่ตำแหน่งหัวใจของอีกฝ่ายพอดีราวกับจับลูกปืนวางไว้แล้วตอกลงไปเหมือนกับใช้ค้อนตะปู

แม้ว่าฝ่ายนั้นจะตายแต่หญิงสาวก็ได้บาดเจ็บสาหัส ทว่าในเวลานั้นการช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมทีมที่มาเสริมเป็นกองหนุนก็มาถึงตัวเธอได้อย่างทันเวลา ทำให้เธอสามารถรอดพ้นความตายมาอย่างปาฏิหาริย์ราวกับว่านรกไม่ต้องการตัวเธอ ท่านพญายมราชไม่ต้องการเจอหน้าอย่างไรอย่างนั้น

ใช่...เหตุการณ์ที่ว่านั่นเกิดขึ้นกับณนิราตัวจริง เป็นณนิราตัวจริงก่อนหน้าที่ดวงวิญญาณของจ้าวจินหรูจะทะลุมิติมาอยู่ในร่างของอีกฝ่าย เพราะภายหลังได้รับการช่วยเหลือจากกองหนุนจนไปถึงโรงพยาบาลที่อยู่ในสังกัดขององค์กรลับณนิราตัวจริงมีอาการใกล้หมดสติ กระทั่งในตอนที่หมอกำลังผ่าตัดเอาลูกกระสุนออกมานั้นเธอก็มีอาการหยุดหายใจไปชั่วขณะ ภายหลังแม้การผ่าตัดจะผ่านไปด้วยดีทว่าณนิราหมดสติไปนานกว่าหนึ่งสัปดาห์

และใช่...ณนิราตัวจริงน่ะ ถูกท่านยมทูตพาตัวไปพิพากษาบาปบุญกับท่านพญายมราชตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว

ส่วนที่อยู่ในร่างของณนิราในตอนนี้เป็นเพียงดวงวิญญาณที่อยู่ผิดที่ผิดทางเท่านั้น

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะถูกท่านยมตามตัวเจอเมื่อไหร่และลากลงไปนรกภูมิตอนไหน หรือว่าอาจจะเป็นท่านเฮ่ยไป่อู่ฉางที่ตามมาพบวิญญาณเธอก่อนกันแน่

“เธอมีดวงแคล้วคลาดจากความตายนะนิรา งานนี้พวกเราต้องพึ่งพาเธอแล้ว” คนเป็นหัวหน้าว่าแล้วพยักพเยิดให้ลูกน้องสาวเดินไปหยิบสินค้าที่พูดถึงลงกล่องสีดำที่เตรียมไว้ให้แล้ว

ณนิราอยากจะกลอกตามองบน ดวงคลาดแคล้วจากความตายอะไรกัน? เธอน่ะตายมาแล้วชาติหนึ่งต่างหาก ไม่ได้มีดวงชะตาคลาดแคล้วหรือโชคดีเกินคนอื่นๆ อย่างที่หัวหน้าทีมบอกเลยสักนิดเดียว

“เรียบร้อยแล้ว ไปกันได้รึยัง?” ครั้นเก็บเจ้าพัดอาถรรพ์ที่ว่านั่นลงกล่องดำแล้วนำใส่กระเป๋าสะพายเรียบร้อยแล้วณนิราก็เงยหน้าขึ้นถามคนที่ยืนร่วมห้องเดียวกัน

แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ได้รอฟังคำตอบของเขาแต่อย่างใด เมื่อสะพายกล่องดำขึ้นบ่าได้เธอเดินออกไปจากห้องนั้นทันที

“อะไรมันจะอาถรรพ์ขนาดนั้น เป็นไปได้เหรอที่พอใครจับมันแล้วก็จะมีอันเป็นไป? เว่อร์ ถ้าอย่างนั้นกว่าเจ้านี่มันจะมาถึงศูนย์บัญชาการขององค์กร คนที่พามันมาไม่ตายห่ากันไปหมดแล้วเหรอ?”

เพราะคิดเช่นนั้นณนิราจึงเลิกกลัวและกล้าที่จะจับพัดนั่นลงกล่องดำแล้วสะพายเดินมายังรถที่จอดเตรียมพร้อมอยู่แล้ว

ทว่า...ใครเล่าจะคิดว่าเรื่องราวอาถรรพ์นั่นจะเป็นเรื่องจริง!

ช่วงเวลาตีสามขณะที่หญิงสาวและทีมกำลังจะมุ่งหน้าเข้าเขตจังหวัดที่เป็นจุดนัดหมายของการเดินทางในครั้งนี้ อยู่ๆ ภายในรถตู้คันที่ณนิราและเพื่อนอีกห้าคนนั่งมาก็มีเสียงคล้ายกับนาฬิกากำลังเดินถอยหลังดังขึ้น

ทุกคนบนรถต่างพากันค้นหาที่มาของเสียงนรกนั่น แต่ยังไม่ทันหาเจอรถตู้คันนั้นก็เกิดระเบิดขึ้นเสียก่อน

ตู้มมมม!!

ชั่วพริบตาเดียวทุกอย่างก็มอดไหม้อยู่ในกองเพลิงที่สว่างเจิดจ้าท่ามกลางความมืดมิดของราตรีกาล...

ณนิราเชื่อแล้วว่าอาถรรพ์นั้นมีจริง

และจ้าวจินหรูก็ปักใจแล้วเช่นกันว่าสวรรค์นั้นขยันกลั่นแกล้งคนเช่นนางจริงๆ

“คุณหนู ดึกมากแล้วเข้านอนเถิดเจ้าค่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้นะเจ้าคะ”

เสียงถอนหายใจดังออกมาให้ได้ยินเบาๆ ก่อนที่ร่างแน่งน้อยของดรุณีวัยสิบสี่จะลุกจากตั่งข้างหน้าต่างแล้วกลับมานอนบนเตียงดีๆ ตามที่สาวใช้คนสนิทบอก

ใช่...เวลานี้จ้าวจินหรูย้อนเวลากลับมาเป็นตัวเองอีกครั้งในวัยสิบสี่ปี

หลังจากที่รถตู้คันนั้นระเบิดดวงวิญญาณของนางก็ย้อนกลับมาในยุคสมัยโบราณอีกครั้ง แต่เป็นคนละช่วงเวลา นั่นย่อมหมายความว่าตอนนี้นางก็กลับมามีชีวิตเป็นตัวเองอีกครั้งหนึ่งแล้ว...

“ซ่งหลี่หมิ่น ครั้งนี้ข้าจะไม่ยอมแต่งเป็นฮองเฮาของเจ้าอีกเด็ดขาด!”