ต้องเข้มแข็ง

ตอนที่ 4

ต้องเข้มแข็ง

“เป็นอะไรคุณโกรธผมเรื่องเมื่อวานอยู่ใช่ไหม”

วันนี้อธิปทำตัวน่ารัก เขากลับบ้านตั้งแต่ช่วงเย็นเพื่อมาช่วยปรางทิพย์เตรียมอาหารและยังซื้อดอกกุหลาบมาตกแต่งสวนหย่อมหน้าบ้านให้ดูมีชีวิตชีวาเพิ่มมากขึ้น

“ปรางไม่เคยโกรธคุณหรอกค่ะ มีบ้างก็แค่น้อยใจเราพูดเรื่องอื่นกันดีกว่าปรางสัญญากับคุณแล้วว่าจะพูดเรื่องนั้นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย”

หญิงสาวทำท่าจะเดินหนีแต่ถูกอีกฝ่ายดึงเข้ามาสวมกอดพร้อมกับดึงมือของเธอให้กางออก กล่องกำมะหยี่ สีแดงถูกนำมาวางบนฝ่ามือ

“ของง้อสำหรับคนขี้งอนครับ”

ปรางทิพย์เปิดกล่องออกจึงพบว่าข้างในเป็นแหวนทองหัวเพชรเม็ดงามที่ดูแล้วคงราคาแสนแพงเขาคงกลัวเธอโกรธมากจนซื้อของแพงแบบนี้มาให้

“ขอบคุณนะคะ คุณดูแลฉันดีที่สุดจริงๆ”

หญิงสาวถึงแม้หัวใจจะไม่อยากรับเพราะรู้ว่าเขากำลังใช้สิ่งนี้แทนการไปจดทะเบียนสมรสกับเธอแต่เมื่อคิดถึงแผนการทุกอย่างที่วางไว้เธออาจจำเป็นต้องใช้เงินอีกมากเพราะการก้าวออกไปจากชีวิตของสามีที่ดูแลเธอทุกอย่าง เธอเองจะต้องมีเงินติดตัวเอาไปเริ่มต้นใหม่และใช้ในการเลี้ยงลูกที่กำลังจะเกิดมา

นับตั้งแต่วันนั้นมาปรางทิพย์พยายามทำทุกอย่างเพื่อที่เธอจะได้เงินเพราะเธอคงมีเวลาเหลืออีกไม่มาก อย่างน้อยภายใน 4 สัปดาห์นี้เธอก็คงต้องรีบหนีไปจากที่นี่ก่อนที่เขาจะจับได้ว่าเธอกำลังตั้งท้องเพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มีทางยอมให้เธอไปไม่ใช่เพราะเขารักเธอแต่เขาอาจจะต้องการลูกและให้เธออยู่เป็นแม่ที่ไม่ได้เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย

วันเวลาที่ผ่านไปแต่ละค่ำคืนปรางทิพย์รู้เพียงแค่ว่าถ้าวันไหนสามีของเธอหายไปทั้งวันทั้งคืนโดยที่เธอติดต่อเขาไม่ได้วันนั้นอธิปก็คงจะไปแต่งงานกับพิมพาผู้หญิงที่คู่ควรกับเขาทุกอย่างแต่เวลาก็ผ่านมาเกือบ 3 สัปดาห์แล้วเขาแทบจะไม่ได้ไปนอนบ้านมารดากลับมานอนกับเธอทุกคืนทำให้ปรางทิพย์มั่นใจว่าตอนนี้สามีของเธอยังไม่ได้มีภรรยาที่ถูกต้อง

“พรุ่งนี้ปรางขอออกไปเดินห้างเล่นนะคะของใช้ที่บ้านหมดด้วยก่อนกลับก็จะแวะซื้อ”

หญิงสาวรีบบอกสามีเพราะตลอดเวลาที่เขาไปทำงานเขาก็มักจะโทรถามว่าเธออยู่ที่ไหนหญิงสาวจึงต้องการให้อีกฝ่ายรู้ว่าพรุ่งนี้จะไม่อยู่บ้านถึงแม้ว่าความจริงเธอจะไม่ได้ไปแค่ห้างสรรพสินค้าแต่เขาก็คงจับผิดเธอไม่ได้เพียงแค่เธอบอกว่าอยู่ข้างนอกได้ยังไม่สะดวกคุย

“บ้านหลังนี้ให้เช่าในราคาเท่าไหร่คะ”

ปรางทิพย์ขับรถเข้าไปยังหมู่บ้านจัดสรรที่เป็นหมู่บ้านที่ถือว่าราคาไม่แพงมากนัก เธอเห็นป้ายที่ติดอยู่หน้าบ้านว่าปล่อยให้เช่าหญิงสาวก็โทรศัพท์ไปตามเบอร์เพื่อสำรวจราคาหลายๆหลังซึ่งเธอก็ถูกใจเข้ากับหลังหนึ่งที่เป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียวอยู่ท้ายซอยสุดดูจะไม่ค่อยวุ่นวายถึงแม้ราคาเช่าจะสูงกว่าหลังอื่นเพราะสภาพบ้านพร้อมเข้าอยู่มีการตกแต่งอย่างสวยงามแต่ดูจากจำนวนเงินในบัญชีเธอก็คิดว่าพอจะสู้ไว้

“เดือนละ 10,000 บาทค่ะ ถ้าสนใจเซ็นสัญญาแล้วเข้าอยู่ได้เลยนะคะ”

คนท้องตัดสินใจที่จะเซ็นสัญญาทันทีทางเจ้าของบ้านจะให้ทางแม่บ้านทำความสะอาดให้อย่างเรียบร้อยเธอสามารถทยอยขนของได้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้

ปรางทิพย์เดินทางไปที่ห้างสรรพสินค้าเธอซื้อของใช้มากมายส่วนหนึ่งก็เอาเข้าบ้านหลังที่เธออยู่กับอธิปอีกส่วนก็เอามาเก็บไว้ที่บ้านเช่าเพราะคิดว่าตอนที่เธอมาหลบซ่อนอยู่ที่นี่คงจะไม่สะดวกที่จะออกไปข้างนอกบ่อยๆถึงแม้หมู่บ้านนี้จะอยู่ไกลจากหมู่บ้านที่เธอเคยอยู่มากก็ตาม

“เริ่มต้นใหม่กันนะลูก”

หญิงสาวมองสำรวจรอบตัวบ้านซึ่งตอนนี้แม่บ้านกำลังทำความสะอาดเพื่อพร้อมต่อการเข้าอยู่ในวันพรุ่งนี้มันทำให้หัวใจของเธอรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจแค่เพียงเธอเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้เธอก็จะไม่ได้พบกับผู้ชายที่เธอรักอีกแล้ว วันนั้นเท่ากับว่าเธอเลือกให้ลูกในท้องไม่มีพ่อแต่เมื่อหญิงสาวคิดถึงสิ่งที่เธอได้ยินที่บริษัทของเขาก็ทำให้รู้ว่าทางออกของเธอมีแค่เพียงทางเดียวถ้าเธอยังอยู่กับเขาเธอก็เป็นได้แค่เมียน้อยและลูกของเธอก็เป็นเพียงลูกนอกสมรสเท่านั้น

“หมู่บ้านนี้น่าอยู่ค่ะคนไม่ค่อยเยอะแต่ก็หาของกินยากพอสมควร คนที่นี่ส่วนมากก็จะกินมาหามาจากข้างนอกหรือไม่ก็ทำกินเองถ้าอยู่คนเดียวก็ซื้อเข้ามากินให้พร้อมนะคะจะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอกรถติด”

แม่บ้านที่มาทำความสะอาดอยู่หมู่บ้านเดียวกับบ้านเช่าหลังนี้จึงแนะนำให้หญิงสาวได้รู้จักว่ามีอะไรอยู่รอบๆหมู่บ้านบ้างโดยเฉพาะโรงพยาบาลที่หญิงสาวอยากรู้ว่าโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุดมีโรงพยาบาลไหนที่เหมาะแก่การที่เธอจะคลอดลูก

ปางทิพย์เมื่อจัดแจงทุกอย่างในบ้านหลังใหม่เสร็จเธอก็ขับรถกลับมาทำอาหารเย็นให้กับสามีพร้อมเตรียมใบหน้ารอยยิ้มและทำทุกอย่างให้เป็นปกติ วันนี้เธอตัดสินใจแล้วจะไม่มีอะไรมาขัดขวางได้เธอจะต้องไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีกว่าเป็นเมียลับๆของใคร มันคงไม่ทำให้เธอมีความสุขไปตลอดกาล บางครั้งการที่เธอเลือกออกมาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมันอาจจะทำให้เธอมีความสุขกับศักดิ์ศรีสุดท้ายที่เธอยังคงมีอยู่