อ้อมกอดสามีไร้ทะเบียน

60.0K · จบแล้ว
ปะหนัน
43
บท
1.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

อ้อมกอดสามีไร้ทะเบียน ปะหนัน เลขาสาวที่วันนี้ชีวิตของเธอจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วระหว่างเลือกบอกความจริงว่าตอนนี้เธอกำลังท้องกลับยอมจากไปเพื่อให้เขาได้อยู่กับผู้หญิงที่คู่ควร...ไม่ใช่ภรรยา ไร้ทะเบียนอย่างเธอ ปรางค์ทิพย์ขอเลือกที่จะเดินจากไปขอเป็นเพียงอากาศที่ไร้ตัวตน เธอได้ครอบครองหัวใจแต่อีกฝ่ายกำลังจะได้เป็นภรรยาที่ถูกต้องถ้าบางทีอธิปเลือกที่จะไม่ยอมปล่อยมือ เธอเองอาจเป็นคนที่ต้องพยายามทำทุกอย่างเพื่อหายไปจาก ความเจ็บปวดที่เธอกำลังทนอยู่ถึงแม้ลูกจะไม่มีพ่อแต่....อย่างน้อยเขาก็จะไม่มีแม่ที่เป็นภรรยาน้อยของใคร ***///**** “ฉันจะไม่ถามว่าเธอเป็นอะไรกับลูกชายฉันแต่เท่าที่แอบฟังเธอก็รู้แล้วว่าเขามีคู่หมั้นและกำลังจะแต่งงานถ้ายังมีศักดิ์ศรีอยู่ก็อย่ากลับไปหาเขาอีกปากก็พร่ำบอกว่าไม่อยากเป็นเมียน้อยก็อย่ากลืนน้ำลายตัวเองเพราะฉันก็ดูแล้วผู้หญิงอย่างเธอก็คงจะหาผู้ชายที่ดีกว่าอธิปไม่ได้แต่ก็รู้ไว้นะถ้ายังจะซมซานกลับมา เธอก็เป็นได้แค่เมียน้อย ลูกชายฉันไม่มีวันยกเธอออกหน้าเพราะถ้าเขาจะทำเขาคงทำตั้งนานแล้ว”

นิยายรักโรแมนติกนิยายรักประธานพลิกชีวิตดราม่าสัญญาทางรักรักแรกพบโรแมนติกพาลูกกหนีมีลูก

รักนี้แสนมีความสุข(1)

ตอนที่ 1

รักนี้แสนมีความสุข

“วันนี้มีกับข้าวอะไรให้ผมกินนะ”

อธิปกลับมาจากทำงานก็เดินตรงมากอดภรรยาทำถ้าสูดหายใจพื่อดมกลิ่นอาหารที่หญิงสาวกำลังจัดเตรียมไว้ให้เขา

“วันนี้มีน้ำพริกกะปิปลาทูทอดแล้วก็ชะอมชุบไข่ที่คุณชอบทั้งนั้นเลยค่ะ”

ปรางทิพย์หันไปหอมแก้มสามีด้วยความสุข ตลอดเวลาที่เธออยู่กันมาเป็นเวลาเกือบ 2 ปีเขาทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่ได้เขาเป็นสามี

ทั้งคู่พบรักกันเมื่อ 2 ปีที่แล้วซึ่งตอนนั้นอธิปมีปัญหากับมารดา เขาจึงตัดสินใจออกมาใช้ชีวิตข้างนอกจึงได้พบรักกับเพื่อนเก่าซึ่งก็คือปรางทิพย์งทั้งคู่เคยเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันแต่คนละคณะด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้ทั้งสองคนตัดสินใจมาคบกันและอยู่ด้วยกันมาจนถึงวันนี้

“เหนื่อยไหมคะ ปรางเห็นคุณเหนื่อยแบบนี้อยากออกไปช่วยทำงานบ้างอยู่แต่บ้านก็เบื่อๆไม่มีอะไรทำ”

ปรางทิพย์ถูกสั่งให้ลาออกตั้งแต่เมื่อปีที่แล้วเพราะ ชายหนุ่มตั้งใจให้เธออยู่บ้านทำหน้าที่แม่บ้านอย่างเดียวเพราะเขามั่นใจว่าสามารถดูแลเธอได้ทุกเรื่อง

“แค่งานบ้านและต้องทำกับข้าวรอผม คุณก็เหนื่อยแย่แล้ว เอาเวลาไปพักผ่อนบ้างดีกว่า”

ชายหนุ่มหันไปส่งยิ้มให้กับภรรยา เขารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆไม่มีอะไรในชีวิตของเขาจะสำคัญเท่ากับความสุขของหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า ในวันที่เขาไม่เหลืออะไรเลยมีเธออยู่เคียงข้าง อธิปยังจดจำได้ว่าหลังจากที่เขาตัดสินใจออกมาจากบ้านเขาไม่มีเงินติดตัวสักบาทก็ได้ปรางทิพย์ที่คอยดูแลในเมื่อวันนี้เขากับมารดาปรับความเข้าใจกันแล้วเขาจึงตั้งใจที่จะไม่ให้หญิงสาวต้องเหนื่อยหรือลำบากอีกเลย

“มะรืนผมจะกลับมากินข้าวเย็นกับคุณไวหน่อยนะตั้งใจว่าจะไปนอนกับคุณแม่สักคืนเห็นท่านบ่นไม่ค่อยสบาย”

ตลอด 2 ปีที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่อธิปปรับความเข้าใจกับมารดาได้เขาก็ต้องกลับไปนอนที่บ้าน เป็นครั้งคราวแต่เรื่องนี้ก็ไม่เคยทำให้ทั้งสองคนต้องทะเลาะกันเพราะ ปรางทิพย์เข้าใจดี

“ไปนอนหลายคืนก็ได้นะคะ ปรางอยู่ได้คุณไม่ต้องเป็นห่วง คุณแม่ท่านอายุมากแล้วก็คงอยากให้คุณกลับไปดูแล”

สาวน้อยจับมือสามีของเธออย่างเข้าใจตัวเธอเองตอนนี้เป็นเพียงแค่ลูกกำพร้าพ่อและแม่จากไปได้หลายปี เธอจึงอยากให้อธิปดูแลมารดาให้ดีที่สุดเพราะบางทีวันสุดท้ายก็อาจจะไม่มีสัญญาณเตือน

“เพราะคุณเป็นแบบนี้ผมถึงรักคุณที่สุด”

ชายหนุ่มเคยคิดว่าเมื่อเขาต้องกลับเข้าไปอยู่ที่บ้านจะทำให้มีปัญหาระหว่างเขากับเธอแต่เวลาก็ผ่านมาจนถึงปีก็ยังไม่เคยมีสักครั้งที่ปรางทิพย์จะชวนเขาทะเลาะในเรื่องที่เขาต้องกลับไปนอนกับมารดาจึงเป็นสิ่งที่ทำให้อธิปรู้ว่า ปรางทิพย์คือผู้หญิงที่เข้าใจเขาที่สุด