4 ปะฉะดะ

แพรพลอยนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่บนเตียงภายในห้องนอน เนื่องจากวันนี้เธอมีนัดกับตาลุงจอมเจ้าเล่ห์ของเธอตอนเที่ยง หลังจากที่เขาได้ประกาศตัวเองว่าเป็นคนรักของเธอต่อหน้าเพื่อนๆ เธอก็ต้องถูกล้อ บ้างก็ว่าไม่ยอมบอกกันมั่งว่ามีของดีที่แอบซุกซ่อนเอาไว้ แต่ที่หนักที่สุดคงไม่พ้นซินดี้ที่ทั้งเพ้อทั้งต่อว่าเธอไปพร้อมๆ กัน คิดแล้วก็ขำนี่เธอคงหนีเขาไม่พ้นจริงๆ สินะ หวังว่าคงจะไม่ทำให้เธอเสียใจนะตาลุงจอมหื่น

เมื่อใกล้ถึงเวลานัดแพรพลอยก็ออกจากบ้านมาหาภาคภูมิที่โรงแรม เธอไม่อยากให้เขาเสียเวลาออกมารับเนื่องจากการจราจรมันไม่เอื้ออำนวย มาถึงแล้วก็ตรงมาที่ประชาสัมพันธ์ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอจะขึ้นไปบนห้องทำงานของท่านประธานใหญ่

“สวัสดีค่ะ Paradise Hotel ยินดีต้อนรับค่ะ”

“สวัสดีค่ะ จะขึ้นไปพบคุณภาคภูมิ ไม่ทราบว่าต้องไปที่ชั้นไหนคะ” แพรพลอยถามกับประชาสัมพันธ์สาวสวยที่ตอนแรกก็เหมือนจะให้การต้อนรับเธอดี แต่พอจะขอเข้าพบพี่ภาคของเธอกลับทำท่าทางไม่พอใจซะงั้น”

“คุณภาคภูมิ ท่านประธานน่ะเหรอคะ ไม่ทราบว่านัดไว้ไหมคะ ถ้าไม่ได้นัดคงให้พบไม่ได้ มโนไปเองรึป่าวก็ไม่รู้จู่ๆ จะมาขอเข้าพบคงเห็นว่ารวยล่ะสิท่า” เสียงหวานๆ ในตอนแรกกลับห้วนลงทันทีเมื่อรู้ว่าสาวสวยตรงหน้ามาขอเข้าพบท่านประธานที่เธอหมายตาเอาไว้ เธอไม่อยากจะยอมรับเลยว่าคนตรงหน้าทั้งสวยทั้งดูดีไปทุกสัดส่วน ไม่ว่าจะเป็นเครื่องหน้าที่สะสวย และทรวดทรงองค์เอวที่ดีไม่มีที่ติ

“นี่ยัยพรแกพูดกับเขาดีๆ สิ เดี๋ยวก็โดนเจ้านายเล่นงานหรอกถ้าเขานัดเอาไว้จริงๆ” เพื่อนร่วมงานกระซิบบอกศิริพรที่กำลังจะทำเกินหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายก่อนจะหันไปสนใจแขกคนอื่นๆ ที่เข้ามาสอบถามรายละเอียดต่างๆ กับเธอ

“นัดค่ะ แล้วอีกอย่างท่านประธานของคุณเป็นคนนัดฉันไว้ด้วยตัวเองเลยล่ะ ถ้าไม่เชื่อลองโทรไปถามสิว่าเขาได้นัดคนที่ชื่อ แพรพลอย เอาไว้รึป่าว แต่ก็ระวังตัวเอาไว้หน่อยนะ อาจจะตกงานได้ถ้ายังทำงานเกินหน้าที่” แพรพลอยยืนกอดอกสวยๆ มองดูแม่สาวประชาสัมพันธ์ที่ตอนนี้ทำท่าโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง

“คิดว่าฉันจะเชื่องั้นเหรอ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอคิดจะมาจับท่านประธานของฉันน่ะ” จะเป็นไปได้ยังไงตั้งแต่ที่เธอมาทำงานที่นี่ ท่านประธานไม่เคยมีผู้หญิงมาหาเลย แล้วอยู่ๆ ก็มีนังนี่เดินมาขอเข้าพบ แถมยังบอกว่าคุณภาคของเธอนัดเอาไว้อีก

“จะเชื่อหรือไม่เชื่อมันเป็นเรื่องของเธอ อ่อ แล้วไม่ทราบว่าเธอเป็นอะไรกับคุณภาคภูมิเหรอ เธอถึงแสดงพฤติกรรมอย่างนี้” แพรพลอยท้าวแขนไว้ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ยื่นหน้าเข้าไปหาคนที่เป็นเดือดเป็นร้อนตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว

ตอนนี้เริ่มมีคนมองแล้ว ส่วนประชาสัมพันธ์อีกสองคนก็พยายามห้ามปรามเพื่อนร่วมงาน เพราะไม่อยากให้มีปัญหา แต่ดูท่าแล้วพวกเธอคงห้ามไม่ได้ ภาคภูมิกำลังเดินมารอแพรพลอยที่ด้านหน้าของโรงแรม เพราะได้เวลานัดแล้ว แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าตรงประชาสัมพันธ์มีคนหยุดมองอะไรเขาจึงก้าวเท้าเร็วๆ ตรงไปยังจุดที่กำลังเป็นที่สนใจ

“มีอะไรกัน” เสียงทรงอำนาจเอ่ยเข้ามาก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาถึง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเข้ามาเห็นว่าคนที่อยู่ตรงนั้นคือแม่ยอดยาหยีของเขาที่กำลังจับข้อมือของประชาสัมพันธ์สาว ต่างฝ่ายต่างจ้องตากันอย่างดุเดือด

“ท่านประธาน / พี่ภาคขา” สองสาวหันมาประสานเสียงพร้อมกัน แพรพลอยปล่อยมือออกแล้วเดินมาหยุดยืนตรงหน้าภาคภูมิอย่างเง้างอน

“มีเรื่องอะไรกันคะคนสวย เดี๋ยวพี่จัดการให้ หน้าบึ้งเชียวหืม” ภาคภูมิรั้งร่างเล็กเข้ามากอดก้มลงกดจมูกโด่งสูดดมความหอมที่ผมสวย

“พลอยว่าเราไปคุยกันที่อื่นดีกว่าค่ะ ตรงนี้คนเริ่มเยอะแล้ว” แพรพลอยกอดเอวหนาไว้แน่น ตอนแรกเธอก็ไม่ได้คิดอะไรจึงโต้ตอบกับฝ่ายตรงข้ามอย่างดุเด็ดเผ็ดมันส์อยู่นาน แต่พอเห็นว่าตอนนี้คนเริ่มมาหยุดมองเยอะแล้วจึงไม่อยากจะเคลียร์ตรงนี้ไปในที่ลับตาคนจะดีกว่า

“โอเคครับคนสวย เชิญคุณศิริพร ที่ห้องทำงานผมด้วยนะ อ่อแล้วผมก็ขอประกาศเอาไว้ตรงนี้เลยว่าคุณแพรพลอยคนนี้เป็นคนรักของผมไม่ใช่ใครอื่น ช่วยปฏิบัติตัวกับเธอเหมือนที่ทำกับผมด้วย เข้าใจตรงกันนะ ไม่อย่างนั้นเราคงได้มีปัญหากันแน่” ภาคภูมิประกาศออกไปอย่างชัดเจนแล้วมองศิริพรที่ตอนนี้ยืนก้มหน้านิ่งอย่างไม่สบอารมณ์ การที่เขาพูดออกไปมันจะได้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับน้องพลอยของเขาไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม โดยเฉพาะเพศผู้ถ้ากล้ามาวอแวก็ลองดูเขาจัดหนักมันแน่

ชายหนุ่มเดินโอบเอวแพรพลอยไปยังห้องทำงานของเขาที่ชั้นบน มีศิริพรที่ตอนนี้ไม่กล้าหืออืออะไรตามด้วยจอห์นและโทนี่ที่เดินรั้งท้ายตามเจ้านายไปติดๆ

“งานนี้ฉันว่าคุณศิริพรคนสวยคงจบไม่สวยแน่ๆ แกว่าไหมโทนี่” จอห์นกระซิบกระซาบกับโทนี่เดินรั้งท้ายอยู่กับเขา

“ฉันก็ว่างั้นแหละ เจ้านายคงไม่ปล่อยไปง่ายๆ หรอก ดันมาทำให้หวานใจเขาอารมณ์ไม่ดีขนาดนั้น”

แพรพลอยนั่งอยู่ข้างภาคภูมิที่โซฟารับแขก ตรงข้ามกันเป็นศิริพรที่นั่งก้มหน้านิ่ง ส่วนจอห์นกับโทนี่ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องทำงาน ผู้มีอำนาจสูงสุดไม่สนใจคนที่เขาเรียกมา เขายกมือขึ้นมาโอบเอวบางอ้อนแอ้นอรชรของคนรัก ริมฝีปากก็คอยซับจูบไปที่ข้างขมับหอมกรุ่น

“พี่ภาคขา พลอยขอพูดก่อนนะคะ” แพรพลอยไม่รอให้ภาคภูมิอนุญาต และก็ไม่มีทีท่าว่าเขาอยากจะสนใจอะไรเลยนอกจากมายุ่งวุ่นวายกับตัวเธอ

“จ้ะ” เขากระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นเมื่อเธอพยายามจะขยับออก

“คนของพี่ภาคมาว่าพลอยก่อน ซึ่งพลอยก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่เธอพูด เธอหาว่าพลอยมโนว่าพี่นัดพลอยให้มาหา ไม่ยอมให้เข้าพบ กล่าวหาว่าพลอยจะมาจับพี่ภาคเพราะว่าพี่ภาครวย ทั้งๆ ที่พลอยบอกให้โทรไปถามว่าจริงไหมที่เรานัดกันไว้ ไม่รู้ว่าเธอเป็นประชาสัมพันธ์หรือเป็นเมียท่านประธานกันแน่” มองหน้าคนที่นั่งกอดเธอไว้ด้วยสีหน้าตึงๆ แน่นอนว่าประโยคหลังเธอตั้งใจพูดประชดท่านประธานใหญ่เต็มๆ ส่วนภาคภูมิตอนนี้ขบกรามแน่น กลัวว่าแม่ยอดยาหยีของเขาจะเข้าใจผิด และพาลงอนเขาเขาเลยรั้งร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตักกันเธอหนี

“เธอจะมาเป็นเมียพี่ได้ยังไง ในเมื่อพี่มีน้องพลอยเป็นเมียจ๋าคนเดียว ระหว่างพี่กับคุณศิริพรไม่มีทางเป็นไปได้เพราะพี่ไม่เคยมองเธอฉันท์ชู้สาวเลย เธอเป็นแค่พนักงานคนหนึ่งเท่านั้น และอีกอย่างพี่ไม่เคยมีอะไรกับเธอ ไม่เชื่อลองถามอเล็กซ์กับโทนี่ได้เลย” อธิบายให้คนสวยบนตักเข้าใจเสียงทุ้มนุ่มก่อนที่เขาจะโดนหางเลขไปมากกว่านี้

“พวกผมยืนยันได้ครับ” จอห์นกับโทนี่พูดยืนยันให้เจ้านายเสียงหนักแน่น

แพรพลอยบีบจมูกคนปากหวานด้วยความมันเขี้ยว จริงๆ เธอก็เชื่อใจเขา แต่มันอดไม่ได้ เพราะเท่าที่รู้มาเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ ยิ่งพี่ชายของเธอที่ชอบพูดกรอกหูให้ฟังด้วยแล้วเธอก็ยิ่งค่อนข้างมั่นใจ

“ท่านคะแต่ว่า” ศิริพรนั่งตัวชา กำมือแน่น หลังได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่เธอแอบหลงรักมานานพูดแบบนี้ ภาคภูมิเองก็ไม่รอให้ศิริพรได้พูดจบเขาก็ยกมือขึ้นห้ามแล้วสวนขึ้นมาทันที

“ผมไม่รู้นะว่าเคยไปทำอะไรให้คุณคิดว่าผมสนใจในตัวคุณ แต่ผมยืนยัน และสาบานได้เลยว่าไม่เคยเห็นคุณเป็นคนพิเศษที่เกินกว่าเจ้านายกับลูกน้อง สิ่งที่คุณได้พูดกับน้องพลอยในวันนี้ผมยอมไม่ได้ มันแย่มาก คุณไม่มีสิทธิ์มาตัดสินคนอื่นทั้งที่ตัวเองไม่ได้รู้จริงในเรื่องนั้นๆถึงแม้ว่าคนที่คุณว่าเขาในวันนี้อาจไม่ใช่คนรักของผม ผมก็จะไม่ปล่อยคุณไว้ แล้วผมจะบอกเอาไว้เลยนะว่าผมไม่ใช่คนที่ยุติธรรมอะไร คนที่ผมจะเข้าข้างก็คือน้องพลอย ผมแคร์เฉพาะคนสำคัญของตัวเองเท่านั้น สรุปก็คือคุณไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะทำงานที่นี่ต่อ และหวังว่าคุณคงไม่ทำอะไรให้ตัวเองเดือดร้อนไปมากกว่านี้หรอกนะ โทนี่ จอห์น พาเธอออกไปจากที่นี่ซะ”

“เชิญครับคุณศิริพร” โทนี่พูดกับศิริพรโดยมีจอห์นคอยเปิดประตูรออยู่

“ไม่นะ คุณจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะคะ ฉันรักคุณมาตั้งนานแล้วอยู่ๆ นังนี่มันก็มาชุบมือเปิปไป ไอบ้าปล่อยฉันสิ” ศิริพรจะพุ่งเข้าไปหาแพรพลอยกับภาคภูมิแต่โทนี่คว้าตัวเอาไว้ก่อนเธอเลยได้แต่ยืนกระทืบเท้าเร่าๆ

“พูดบ้าอะไรของเธอ ฉันไม่ได้ไปแย่งพี่ภาคมาจากเธอสักหน่อย ผู้ชายเขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบ เธอจะดันทุรังเข้าข้างตัวเองไปทำไม ทำตัวให้มันมีค่าสิ” แพรพลอยลุกจากตักของภาคภูมิเดินมาหาศิริพรที่ยังไม่ยอมเข้าใจ

“ฮือ” ศิริพรร่ำไห้ออกมาจนมาสคาร่าเปรอะเปื้อนจนหน้าตาดูไม่ได้

“เอาตัวไปโทนี่” ภาคภูมิสั่งเสียงเฉียบขาดแล้วต้องถอนหายใจออกมายาวๆ

“เสียดายเหรอคะ” แพรพลอยหันขวับไปทันทีที่ได้ยินเสียงถอนหายใจของภาคภูมิ

“โธ่! คนดีพี่แค่โล่งใจต่างหากล่ะเมียจ๋า” ภาคภูมิเดินมาโอบกอดแพรพลอยที่ตีหน้ายักษ์ใส่เขาอยู่

“นี่แน่ะ ใครเป็นเมียพี่ภาคไม่ทราบอย่ามาโมเมนะ” แพรพลอยหยิกหมับเข้าที่หน้าท้องแกร่งชอบพูดมั่วๆ อยู่เรื่อย คนอื่นได้ยินจะเข้าใจผิดหมด

“ไม่ได้มั่วสักหน่อย ต่อไปนี้พี่จะเรียกน้องพลอยว่าเมียจ๋า ส่วนน้องพลอยต้องเรียกพี่ว่าพี่ภาคขา ตกลงนะครับ” ถึงแม้ว่าเขายังไม่ได้ปฏิบัติจริงแต่ก็ขอเรียกไว้ก่อนเผื่อว่าน้องพลอยจะยอมใจอ่อนเร็วๆ

“ไม่เอามันน่าเกลียด เรายังไม่ถึงขั้นนั้นนะคะ” แพรพลอยปฏิเสธหน้ายู่ อยู่ๆ จะมาเรียกเธอแบบนั้นได้ไงอีตาลุงจอมเจ้าเล่ห์ ดูซิเนี่ย พอปฏิเสธก็สะบัดก้นเดินหนีไปนั่งหน้าตูมที่โต๊ะทำงานเชียว

“อย่างอนนะคะพี่ภาคขา” ส่ายหน้าให้กับคนเอาแต่ใจ

หญิงสาวเดินตามคนขี้งอน นวดไหล่เอาใจ ทำทีเป็นว่ากำลังยุ่งกับงานเอกสารตรงหน้า คิ้วงี้ขมวดเป็นโบเชียว เมื่อเห็นว่านวดให้แล้วก็ไม่ยอมพูดกับเธอแพรพลอยจึงเอาแขนเรียวสวยคล้องคอแกร่ง เอาแก้มแนบแก้มแล้วจุ๊บไปที่ริมฝีปากได้รูปเบาๆ จนคนที่ทำทีเป็นยุ่งอมยิ้มแก้มตุ่ย ดึงร่างบางลงมานั่งตัก จับศีรษะเล็กไว้มั่น ค่อยๆ บรรจงจูบอย่างเร่าร้อน ผละมือมาขย้ำที่อกอวบอย่างหนักหน่วงสลับกันทั้งสองข้างไม่ให้น้อยหน้ากัน เกาะอกที่สวมใส่อยู่ถูกล่นลงมากองที่เอวคอดเช่นเดียวกับชั้นใน ปากร้อนค่อยๆ ละเลียดมาตามลำคอขาวผ่องและมาหยุดอยู่ที่เต้าอวบ ดูดกินราวทารก

“หวานจังคนดี” ภาคภูมิพูดชิดอกอวบที่เขาตั้งหน้าตั้งตากิน

“อืออ พอเถอะค่ะพี่ภาคขา พลอยเสียว เหมือนจะขาดใจเลย” แพรพลอยตอนนี้ขนลุกชันไปทั้งร่างกัดริมฝีปากไว้แน่น เธอไม่เคยได้รับสัมผัสแบบนี้มาก่อน มันอธิบายไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร

“แต่พี่ยังกินนมไม่อิ่มเลยค่ะ” ภาคภูมิอุ้มแพรพลอยให้ขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงานโดยที่ปากยังไม่ละออกจากเต้าอวบใหญ่ ส่วนตัวเขาก็นั่งที่เก้าอี้เพื่อที่จะได้ชิมนมสดจากเต้าได้ถนัด

“หืออ คนหื่น” แพรพลอยจับไหล่ภาคภูมิไว้แน่นเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เธอได้รับ

“ชื่นใจจัง ให้พี่กินนมสดจากเต้าบ่อยๆ นะจ๊ะเมียจ๋า” ภาคภูมิยอมละปากออกจากเต้าสวย ช่วยแต่งตัวแต่ก็ยังไม่วายยุ่มย่ามกับร่างบางจนถูกเธอดุจึงยอมตัดใจอย่างจำยอม

“ทะลึ่งใหญ่แล้วนะคะ เดี๋ยวเถอะ” แพรพลอยชี้นิ้วดุคนทะลึ่งที่ทำหน้าทะเล้นใส่เธออย่างคาดโทษ

“อย่าดุพี่สิจ๊ะ พี่หิวข้าวแล้ว เราไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกันดีกว่า กินนมเมื่อกี้ยังไม่ค่อยอิ่มเท่าไหร่”

“พี่ภาค คนบ้า” แพรพลอยทุบคนพูดมากไปหลายทีก่อนจะประคองกันออกไปหาอะไรทานกัน