6

นาทีต่อมา...หลังจากที่เข้ามาในห้องทำงาน ทัศเทพก็รีบถามเพื่อนรักของบุตรสาวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง เพราะคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะรู้ว่าตอนนี้จีอาน่าพักอยู่ที่ไหน “มีอะไรจะบอกลุงเหรอหนูช่า”

“จีอาอยู่ไหนคะ” ชาช่าถามด้วยสีหน้านิ่งๆ ขณะที่น้ำตาเจ้ากรรมเริ่มจะเอ่อล้นออกมาอีกครั้งเมื่อนึกไปถึงข้อความในจดหมาย

“ตั้งแต่วันที่กลับจากอังกฤษ จีอาก็หนีออกจากบ้านไป จนถึงตอนนี้ลุงยังตามหาตัวไม่เจอ” ทัศเทพบอกและถอนหายใจอยากรู้สึกเครียด

“เมื่อชั่วโมงก่อนจีอาส่งข้อความมาหาหนู” ชาช่าเปิดมือถือของตัวเองแล้วส่งไปให้บิดาของเพื่อนดู

“...” ทัศเทพรับมาอ่านดูข้อความ ก็ถึงกับชะงักนิ่งไปทันใด

“หนูรีบโทรกลับไปหา แต่จีอาปิดเครื่องไปแล้ว หนูทนไม่ไหว ก็เลยแอบแกะจดหมายออกมาอ่าน ฮึก...ฮือๆๆ” ชาช่าจดหมายส่งไปให้ แล้วร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

ทัศเทพรีบวางมือถือลงบนโต๊ะ แล้วหยิบจดหมายมาเปิดอ่าน

‘ถึงพ่อ...ที่เคยรักและเคารพ

หากพ่อได้อ่านจดหมายฉบับนี้ โปรดจงรู้ไว้ว่า...หนูไม่ได้ยืนอยู่บนโลกใบเดียวกับพ่ออีกแล้ว

พ่อไม่ต้องร้องไห้! หรือเสียใจใดๆ เพราะผู้หญิงคนใหม่คงจะเติมเต็มชีวิตของพ่อได้ดีอยู่แล้ว ก็เหมือนที่พ่อเคยบอก ชีวิตต้องเดินต่อไป...

พออ่านได้ไม่กี่บรรทัด ทัศเทพก็แทบจะกระอัก เพราะถูกย้อนศรด้วยประโยคที่ตนได้เอื้อนเอ่ยออกไปในวันนั้น

ตอนที่รู้ว่าแม่ตาย...หัวใจของหนูเหมือนแหลกสลายไปครึ่งดวง มันทั้งเจ็บ ทั้งเหน็บหนาว ทั้งว้าเหว่ จนรู้สึกอยากจะตายตามแม่ไปเสียให้ได้ แต่เฮ้! หนูยังมีพ่ออยู่อีกคนนะ หนูบอกตัวเองแบบนี้ แล้วก็ลุกขึ้นมาสู้ใหม่อีกครั้ง เพื่อจะเอาความสำเร็จกลับไปฝากพ่อ และตะโกนบอกดวงวิญญาณของแม่ได้ให้รับรู้ว่า...ลูกสาวคนนี้คว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่งมาฝาก แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นเหมือนที่คิดไว้’

คนที่เพิ่งจะรู้ว่าบุตรสาวได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง น้ำตาไหลเป็นทาง หลังจากที่อดีตภรรยาจากไป จีอาก็มีอาการซึมเศร้าจนต้องเข้าการรักษาอยู่พักหนึ่ง เขาจึงคิดว่าจะทำเรื่องดรอปเรียนเอาไว้ก่อนเพราะกลัวบุตรสาวจะมีอาการดิ่งจนทำร้ายตัวเอง แต่แล้วอยู่ๆ จีอาก็กลับมาเป็นปกติ แถมยังตั้งหน้าตั้งตาเรียนจนทำคะแนนได้ดีอย่างคาดไม่ถึง

สุดท้ายนี้...หนูอยากให้พ่อนึกย้อนกลับไปในวันที่แม่ตาย ช่วงเวลานั้น พ่อทำอะไรอยู่? ความลับที่ปิดบังไว้ มันไม่ได้ตายไปพร้อมกับแม่

จีอาน่า ’

ทัศเทพหน้าถอดสี เจ็บจี๊ดเข้าไปถึงขั้วหัวใจ เพราะช่วงเวลาที่ฮาน่าเสียชีวิต ตนได้เริงรักอยู่กับปารีณาในห้องพักของโรงแรม

ความรู้สึกผิดที่แอบปกปิดเอาไว้มานาน เพราะคิดว่าไม่มีใครรู้เรื่องในวันนั้น ก็ทำให้เริ่มกระสับกระส่าย และโกรธเกลียดในการกระทำของตัวเอง จนอยากจะเดินไปหยิบปืนที่อยู่ในลิ้นชักของโต๊ะทำงานมาเป่าสมองของตัวเองให้ตายตามฮาน่าไป

“ฮึก...การแต่งงานของลุงกับผู้หญิงคนนั้น มันคุ้มแล้วใช่ไหมคะ ที่ต้องแลกด้วยชีวิตของจีอา” ชาช่าถามทั้งน้ำตา หลังเห็นบิดาของเพื่อนอ่านจดหมายจบ

“ลุง...”

“กลับกันเถอะแม่ จีอาคงรู้คำตอบแล้ว ถึงได้เลือกวิธีนี้” ชาช่าขยี้ด้วยถ้อยคำที่เจ็บแสบก่อนจะหันไปชวนมารดา

“มีไม่กี่คนที่จะสามารถคว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่งจากมหาวิทยาลัยดัง มาครองได้ น่าเสียดายนะคะที่คุณไม่มีโอกาสได้ชื่นชมและเอ่ยคำยินดีกับลูกสาว เป็นฉันคงจะปิดโรงแรมจัดงานเลี้ยงต้อนรับใหญ่โตไปแล้ว” รัศมีบอกจบก็รีบเดินออกจากห้องไปกับบุตรสาวทันที

ทัศเทพจ้องมองจดหมายที่เป็นลายมือของบุตรสาวทั้งน้ำตานองหน้า ไม่คิดว่าทุกอย่างจะร้ายแรงถึงขั้นนี้

“ท่านครับ! ทะ...ทำไมคุณชาช่าถึง...” คมสันที่เพิ่งจะกลับมาถึง แล้วเดินสวนกับคุณหญิงรัศมีและบุตรสาว ซึ่งร้องไห้จนตาบวม ก็รีบเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาหาผู้เป็นนายอย่างร้อนใจ กลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับจีอาน่า

“เจอจีอาหรือยัง” ทัศเทพหันไปถามคนสนิท

“ยะ...ยังครับ” คมสันตอบเสียงสั่น

“ฮึก...ลูกสาวของฉันกำลังจะฆ่าตัวตาย” ทัศเทพบอกคนสนิทด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“คะ...คุณหนู” คมสันหัวใจหล่นวูบไปกองอยู่ที่ข้อเท้า เพราะวันนั้นตนแอบพาจีอาน่าที่หมดสติไปหลบอยู่ที่บ้านพักนอกเมืองกับภรรยา โดยตั้งใจว่าจะรอให้ใจเย็นลงก่อน แล้วค่อยช่วยกันคิดแผนเขี่ยปารีณาให้หลุดจากตำแหน่งนายหญิงพิสุทธิ์ธารากรณ์ แต่ทว่า...พอกลับไปถึงบ้านอีกครั้ง ภรรยาของเขาก็เอาแต่ร้องไห้พร้อมกับยื่นจดหมายที่จีอาน่าเขียนขอบคุณสั้นๆ ทิ้งเอาไว้ก่อนจะหนีไป ‘ขออย่าได้ทำอะไรโง่ๆ นะคุณหนู ไม่งั้นไอ้คมจะไม่ขออยู่เป็นคนแน่’

“ประกาศเลื่อนงานแต่งออกไป ลูกสาวฉันจะต้องได้เห็นข่าวนี้” ทัศเทพบอกก่อนจะยกมือขึ้นปาดหยดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเป็นทางทิ้งลวกๆ

“ครับ” คมสันขานรับอย่างดีใจ ที่ในที่สุดผู้เป็นนายก็ตัดสินใจเลือกบุตรสาว

“นี่ท่านพูดเล่นใช่ไหมคะ ทุกอย่างถูกเตรียมเอาไว้หมดแล้ว อยู่ๆ จะมายกเลิกเพราะจดหมายขู่บ้าๆ นี่ไม่ได้” คนที่แอบฟังการสนทนาทั้งหมด รีบเดินเข้ามาต่อว่าอย่างรู้สึกโกรธ

“ลูกสาวผมไม่เคยขู่ แล้วถ้าคุณรอไม่ได้ ก็ช่างหัวคุณเถอะณา” ทัศเทพตอกกลับอย่างไม่แคร์ วินาทีนี้เขาพร้อมจะแลกทุกอย่างที่มี ขอแค่ให้ได้กอดบุตรสาวอีกครั้ง

“ทะ...ท่าน” ปารีณามองคนที่รักเธอ หลงเธอ จนชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้อย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ว่าอีกฝ่ายจะขึ้นเสียงใส่

“ไปกันเถอะคม” ทัศเทพเดินตรงออกจากห้องไปโดยไม่หันมองหน้าว่าที่เจ้าสาว

“ครับท่าน” คมสันรขานรับแล้วรีบเดินตามผู้เป็นนายไปติดๆ

“กรี๊ดดดดด” ปารีณากรีดร้องออกมาสุดเสียงทันทีที่ประตูห้องปิดลง เธอเตรียมจะใส่ชุดเจ้าสาวในเช้าของวันใหม่ แต่ทุกอย่างก็ต้องมาพังลงไม่เป็นท่า เพราะ อีเด็กเปรตนั่นแกล้งขู่จะฆ่าตัวตาย

“หึ! ยังไงฉันก็ต้องเป็นนายหญิงของพิสุทธิ์ธารากรณ์ให้ได้ แกคอยดูนะนัง จีอา สุดท้ายแกจะต้องเรียกฉันว่าแม่” ปารีณากัดปากแน่นก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานใหญ่ ตรงไปยังห้องนอนของตัวเองด้วยสีหน้าเครียดแค้น

พอเช้าวันต่อมา...

พาดหัวข่าวใหญ่บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ต่างลงข่าวประกาศเลื่อนงานแต่งของทัศเทพออกไปอย่างไม่มีกำหนด

โดยว่าที่เจ้าบ่าวรุ่นใหญ่เองก็หายออกจากบ้านไปพร้อมกับคนสนิทตั้งแต่เมื่อวาน ขณะเดียวกัน...ปารีณาก็อับอายจนแทบจะไม่กล้าสู้หน้าใคร แถมเพื่อนๆ ต่างพากันกระหน่ำส่งข้อความมาสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำให้เธอต้องปิดมือและการสื่อสารทั้งหมด เพราะไม่อาจจะพูดหรืออธิบายเหตุผลที่มีให้ใครรับฟังได้

เชียงใหม่...ไร่สิงรางประกรณ์ (เวลาปัจจุบัน)

“จะมีใครจำฉันได้ไหมคะ?” จีอาน่าถามอย่างหวั่นใจ

“ไม่หรอก! ถ้าคุณใส่แมสกับหมวกแก๊ปนี่” จอมพลส่งอุปกรณ์อำพรางตัวไปให้ พร้อมกับจ้องมองสาวเจ้าอย่างรู้สึกขำๆ ที่เห็นเธอใส่เสื้อยืดของตนกับกางเกงลำลอง ที่ต้องพับขาขึ้นถึงสามตลบ

“โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ” จีอาน่ารับมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว

“ผมว่าเรารีบไปกันเถอะ ค่ำๆ คนอาจจะเยอะ” จอมพลเอ่ยชวน

“ค่ะ” จีอาน่าเดินตามร่างสูงลงบันไดไปอย่างรู้สึกแปลกๆ กับการใส่เสื้อผ้าไซซ์ใหญ่เกินตัวไปหลายเบอร์ แต่ก็ช่างมันเถอะ มันคงไม่มีใครสนใจหรือจำเธอได้อย่างที่อีกฝ่ายบอก

ชั่วโมงต่อมา...ห้างสรรพสินค้าแถวนอกเมืองเชียงใหม่

“คุณอยากได้เครื่องปรุงอะไรในการทำกับข้าว ก็หยิบใส่ล้อเข็นได้เต็มที่เลยนะ เพราะบ้านผมมีตู้แชร์ 4 ตู้ อยู่ในห้องใต้ดิน ส่วนของสด พวกหมู เนื้อ ปลา ไก่ เดี๋ยวผมจัดการเอง อีกครึ่งชั่วโมงมาเจอกันที่เคาน์เตอร์จ่ายเงินตรงนี้ แล้วเราค่อยไปซื้อเสื้อผ้าให้คุณต่อ” จอมพลดึงล้อเข็นออกมาส่งให้สาวเจ้า ก่อนจะหันไปดึงมาใหม่ออกมาให้ตัวเอง

“รับทราบค่ะ” จีอาน่ายิ้มรับ ก่อนจะเข็นรถไปเดินดูเครื่องปรุงอาหารที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งมีให้เลือก ทั้งของไทย จีน เกาหลี ญี่ปุ่นและอิตาเลียน