7

ชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่ซื้อของเสร็จ จอมพลก็พาสาวเจ้าไปเลือกซื้อเสื้อผ้าตามร้านต่างๆ จนครบ ก็พากันเดินทางกลับไร่ทันที

“ขอบคุณนะคะที่ซื้อเสื้อผ้าให้ฉัน” จีอาน่ามองถุงเสื้อผ้านับสิบของแบรนด์ Uniqlo แล้วฉีกยิ้มอย่างดีใจ แม้จะไม่ใช่แบรนด์ที่เธอใส่เป็นประจำ แต่ก็ดูดีสุดๆ

“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณพอใส่ได้ไหม” จอมพลถามยิ้มๆ

“ทุกตัวที่ซื้อมา ดีกว่าผ้าถุงกับกางเกงในคุณยายค่ะ” จีอาน่าบอกด้วยสีหน้าเจื่อนๆ เมื่อนึกไปถึงเรื่องที่น่าอับอาย

“ฮ่าๆๆ นี่ผมเกือบจะลืมภาพนั้นไปแล้วนะ” จอมพลหัวเราะขึ้นมาทันทีทันใด หลังถูกสะกิดต่อมฮา

“ตั้งแต่เกิดมา...ฉันไม่เคยอายอะไรขนาดนี้มาก่อน” จีอาน่ากลอกตาพร้อมกับถอนหายใจอย่างรู้สึกเซ็งๆ

“ขอโทษ ผมจะพยายามลืมๆ มันไปแล้วกัน ว่าแต่...เดี๋ยวเราแวะเก็บผักไปกินคู่กับเนื้อย่างเพิ่มกันไหม?” จอมพลเปลี่ยนเรื่องคุย

“คุณจะเก็บผักที่ไหนคะ” จีอาน่าถามอย่างสงสัยเพราะตอนนี้เริ่มมืดค่ำแล้ว

“ก็ที่สวนของผมน่ะสิครับ”

“แล้วเราจะมองเห็นเหรอคะ?”

“เห็นสิ ที่ไร่ของผมน่ะไฟฟ้าเข้าถึงทุกซอกทุกมุมเลยครับ” จอมพลตอบก่อนจะขับรถตรงไปสวนผักของตน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา...บ้านพักท้ายไร่

“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าฉันจะได้มาเจอกับเกษรตกรที่โคตรจะทันสมัยสุดๆ” จีอาน่าบอกอย่างรู้สึกปลื้มไม่หาย หลังจากที่ได้ไปเห็นสวนผักออแกนิคขนาดใหญ่มา

“ผมปลูกผักปลอดสารส่งให้กับโรงแรมและร้านอาหารใหญ่ที่สั่งจองครับ” จอมพลรู้สึกเขินนิดๆ ที่ถูกยกยอ

“โห...น่าทึ่งจังเลยค่ะ” จีอาน่าวางผักต่างๆ ลงใกล้ๆ กับอ่างล้าง

“คุณหิวหรือยัง?”

“ยังค่ะ”

“งั้นช่วยผมแยกเนื้อต่างๆ ใส่ถุงตรงนี้ แล้วเอาไปเรียงในตู้แช่ให้หน่อยได้ไหม?” จอมพลขอแรงสาวเจ้า

“ได้ค่ะ ว่าแต่...คุณเอาปลาแซลมอนมาทำไมตั้งตัวหนึ่งคะ” จีอาน่ายิ้มพลางจ้องมองปลาแซลมอนตัวใหญ่ที่อีกฝ่ายยกมาวางบนเขียงอย่างมึนงง

“ก็เอาไว้ทำอาหารน่ะสิ ผมไม่ได้เข้าเมืองทุกวันนะ เลยต้องตุนอาหารเอาไว้อย่างที่เห็น”

“โอเคค่ะ งั้นคุณแร่ปลา เดี๋ยวฉันจะจัดการเนื้อพวกนี้เอง ส่วนเครื่องปรุงพวกนั้น พรุ่งนี้เช้าฉันจะจัดเข้าชั้นให้ค่ะ” จีอาน่าบอกก่อนจะหันไปหยิบเขียงกับมีด และเครื่องซีนศูนย์ยากาศ พร้อมกับถุงขนาดต่างๆ ออกมาวาง

“โอ้ย...ทำไมคุณน่ารักจังจีอา ทุกครั้งแม่บ้านที่มาทำความสะอาดบ้าน เขาจะเป็นคนจัดให้ ซึ่งกว่าที่ผมจะหาของแต่ละอย่างเจอ ก็แทบจะรื้อบ้านทั้งหลังแน่ะ” จอมพลบอกยิ้มๆ เพิ่งรู้ว่าการที่ชีวิตมีใครอีกคนเข้ามาเติมเต็มนั้น มันวิเศษขนาดไหน

“ไม่อยากจะเชื่อ” จีอาน่าพยายามนึกภาพตาม แต่ก็นึกไม่ออก

“เชื่อเถอะครับ เพราะเขา เอ่อ...เป็นชาวเขา ก็เลยไม่ค่อยคุ้นกับเครื่องปรุงหน้าตาแปลกๆ เท่าไหร่ บางทีก็เอาซุปก้อนไปวางเรียงไว้ในตู้เสื้อผ้า แล้วเอาแชมพูสูตรเย็นที่มีรูปก้อนน้ำแข็ง ไปใส่ไว้ในตู้เย็น” จอมพลบอกอย่างรู้สึกขำๆ

“แต่เขาทำความสะอาดบ้านเนี้ยบนะคะ” จีอาน่าเอ่ยท้วง

“ใช่ครับ ทำกับข้าวพื้นเมืองก็อร่อย” จอมพลเอ่ยชม

“แล้วฉันจะได้เจอป้าเขาเมื่อไหร่คะ”

“พอดีว่าลูกสาวของป้ามารับไปเที่ยวต่างจังหวัดน่ะครับ อีกเป็นเดือนกว่าจะกลับมา”

“แหม...น่าอิจฉาจังเลยค่ะ” คนที่อยากจะมีโมเม้นท์แบบนั้นบ้างบอก เสียงอ่อน

“อืม...พรุ่งนี้คุณอยากจะทำอะไร?” จอมพลถามความเห็น ก่อนจะลงมือถอดเกล็ดปลาออก

“ก็คุณบอกว่าจะให้ฉันช่วยทำบัญชีให้”

“รู้อะไรไหม คุณน่ะเหมือนนางฟ้ามาโปรดเลย ชีวิตของผมเหมือนจะดูเรียบๆ ง่ายๆ แต่จริงๆ แล้วมันโคตรจะยุ่งเหยิงสุดๆ เพราะเปลี่ยนคนทำบัญชีมาแล้วถึงสามคนแน่ะ!”

“ทะ...ทำไมคะ?” คนที่กำลังแพ็คเนื้อเพลินๆ หันกลับไปถามอย่างสงสัย ขณะเดียวกันก็รู้สึกเขินกับคำว่า...นางฟ้ามาโปรด ทั้งๆ ที่เธอนั้นสร้างความยุ่งยากให้กับเขาตั้งมากมาย

“ก็นักบัญชีสาวแต่ละคนคิดน่ะสิ! จ้องแต่จะจับผมแก้ผ้า ก็เลยต้องเลิกจ้างคนทำบัญชีอย่างถาวร พอให้ลูกน้องคนสนิทของผมมาทำ ก็ต้องมานั่งถอดรหัสของตัวเลข เพราะมันดูคล้ายๆ กับรหัสมอสที่เอาไว้ใช้ปล่อยขีปนาวุธเลย” หนุ่มโสดที่แม้จะมีสาวๆ ข้างกายไม่ว่างเว้น แต่ก็เป็นเพียงการซื้อกินมากกว่าจะคบหากับใครแบบจริงๆ จังๆ เอ่ยเล่าด้วยสีหน้าเพลียๆ

“คิกๆๆ” จีอาน่าหัวเราะจนตัวสั่นกับสำนวนของหนุ่มตรงหน้า

“ให้ตายสิ! นี่ผมพูดเรื่องจริงนะจีอา” จอมพลกลอกตากับท่าทีของสาวเจ้า ที่ทำเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ตนบอก

“ฉันขอโทษค่ะ เอ่อ...บ้านหลังนี้สวยมากๆ เลย คุณใช้งบไปทั้งหมดเท่าไหร่คะ” จีอาน่ารีบเปลี่ยนเรื่องคุย

“รวมตกแต่งก็ประมาณสิบล้านนิดๆ ข้างบนมี ห้าห้องนอนและห้องน้ำในตัว ชั้นล่างมี ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องออกกำลังกาย ห้องทำงาน แล้วก็ห้องใต้ดินครับ”

“ว้าว! แล้วคุณจะให้ฉันพักที่ห้องไหนคะ?”

“พักห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องของผมครับ”

“เอ่อ...แล้วคุณแม่ของคุณ ท่านจะมาที่นี่หรือเปล่าคะ แล้วถ้าท่านเห็นฉันอยู่กับคุณ จะมีปัญหาไหม?” เธอถามอย่างรู้สึกหวั่นใจ

“ไม่หรอก แม่ผมท่านเป็นคนสมัยใหม่ อีกอย่าง...ตอนนี้ท่านไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆ ครับ อีกนานเลยกว่าจะกลับ”

“ค่ะ” จีอาน่าพยักหน้ารับอย่างรู้สึกโล่งใจ กลัวผู้ใหญ่จะมองเธอไม่ดี ที่มาอยู่กับผู้ชายสองต่อสอง

“คุณโอเคไหมที่ต้องมาอยู่กลางป่ากลางเขากับผมแบบนี้”

“ฉันสบายใจสุดๆ เลยค่ะ ตอนนี้ฉันไม่สนแล้วว่าพ่อจะทำอะไร ก็เหมือนที่คุณบอก...ถ้าสิ่งไหนที่ทำให้เราทุกข์และเจ็บปวด ก็แค่เดินถอยออกมา”

“คุณทำให้ผมนึกถึงน้องสาวของผมมาก แต่เธอไม่อยู่แล้ว” จอมพลบอกพร้อมกับวางมีดที่แร่เนื้อปลาลง แล้วรีบล้างไม้ล้างมืออย่างรวดเร็ว

“เอ่อ...ฉันเสียใจด้วยค่ะ” จีอาน่าได้ฟังก็ถึงกับอึ้งไปทันใด

“ผมขอกอดคุณทีได้ไหม?” จอมพลเดินเข้าไปหาและเอ่ยขอด้วยแววตาเศร้าหมอง

“ดะ...ได้ค่ะ” จีอาน่าพยักหน้ารับเบาๆ รู้สึกสงสาร ‘เขาคงจะคิดถึงน้องสาวมากสินะ’

“ขอหอมแก้มด้วยนะ” คนหน้าด้าน เอ๊ย! หน้ามึน ที่ดึงสาวเจ้าเข้ามากอดเสร็จ ก็เอ่ยเรียกร้องเพิ่มทันใด

“เอ่อ...” จีอาน่าเริ่มจะงงๆ กับพฤติกรรมของหนุ่มหล่อมาดเซอร์ ที่ขอนั่นขอนี่ไม่ยอมหยุด

“จุ๊บ! จุ๊บ! ขอบคุณครับ” จอมพลก้มลงหอมที่แก้มนวลทั้งสองข้างโดยไม่รอให้สาวเจ้าเอ่ยอนุญาต

“คะ...ค่ะ” จีอาน่ารู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าทันใด ‘อย่าคิดมากน่า! เราแค่เหมือนน้องสาวเขาเท่านั้น’

“คุณทำอาหารอะไรเป็นบ้าง?” จอมพลผละออก แล้วเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างรวดเร็ว ‘บ๊ะ! มุขน้องสาวตายนี่ใช้ได้ผลจริงๆ’

“อาหารไทยแล้วก็อาหารอิตาเลียนนิดหน่อยค่ะ” จีอาน่าตอบโดยไม่กล้าหันไปมองอีกฝ่าย เพราะยังรู้สึกเขินไม่หาย

“เยี่ยมไปเลยครับ” จอมพลยิ้มก่อนจะเดินกลับเนื้อเนื้อปลาต่อ

สามชั่วโมงต่อมา...หลังจากช่วยกันแพ็คเนื้อต่างๆ เก็บในตู้แช่ที่ห้องใต้ดินเสร็จ จอมพลก็ชวนจีอาน่าไปนั่งย่างเนื้อทานคู่กับผักสดที่เก็บมา พออิ่มก็ช่วยกันยกไปล้าง แล้วหิ้วถุงใส่เสื้อผ้าไปส่งสาวเจ้าที่หน้าห้องนอน

“ขอบคุณมากๆ นะคะ” จีอาน่าบอกอย่างซาบซึ้งใจ

“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณอยู่ได้ใช่ไหม”

“ได้ค่ะ”

“โอเค! ผมไปอาบน้ำก่อนนะ” จอมพลยิ้มก่อนจะเปิดประตูห้องนอนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

“ค่ะ” จีอาน่ารีบเปิดประตูห้องนอนออก แล้วเดินเข้าไปข้างใน วางถุงกระดาษลงบนเตียงก่อนจะเริ่มแยกเสื้อผ้าออกไว้เป็นกองๆ เพื่อจะซักในวันรุ่งขึ้น

จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำขนาดใหญ่ พอเห็นอ่างอาบน้ำสุดหรูเธอก็แทบจะกรีดร้องออกมาอย่างดีใจ เพราะอยากจะนอนแช่น้ำอุ่นๆ ให้ผ่อนคลายความเมื่อยล้า จึงเดินไปปรับระดับความร้อน ก่อนจะเปิดน้ำลงในอ่าง พร้อมกับเทสบู่เหลวลงไป เพื่อให้เกิดฟองนุ่มๆ

“เฮ้อ...ที่นี่อย่างกับสวรรค์แน่ะ” จีอาน่ารีบถอดเสื้อผ้าออก แล้วลงไปนั่งแช่ในอ่างอย่างไม่รอช้า พลางนึกสะใจปารีณา ที่สุดท้ายแล้วก็ถูกประกาศเลื่อนงานแต่งออกไปอย่างไม่มีกำหนด

ขณะเดียวกัน...ก็รู้สึกโชคดีที่จอมพลมาช่วยชีวิต เขาทำให้เธอได้คิดและเปิดมุมมองใหม่ ถึงแม้ว่าสิ่งที่เขาทำไปทั้งหมด มันอาจจะเป็นเพราะเธอคล้ายกับน้องสาวของเขาก็ตาม แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับการที่เธอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ในสถานที่ที่เป็นเหมือนกับสรวงสวรรค์แห่งนี้ ไม่ต้องมีรถหรู ไม่ต้องใส่แหวนเพชร ไม่ต้องหิ้วกระเป๋าแบรนด์เนมราคาเป็นล้าน มันก็สุขในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก