ัรักในวันที่ลำบาก(3)

คุ้มขวัญเองก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เข้ากับใครไม่ได้จนถูกเกลียด แต่สุดท้ายเธอก็ปรับปรุงตัวเพราะจะได้ทำงานกับผู้อื่นได้ง่ายขึ้น หญิงสาวจึงหวังว่าอีกฝ่ายจะทำงานได้อย่างราบรื่นที่นี่เช่นกัน

ภาคินล้างมือล้างหน้าจนสะอาดก่อนที่ยศวินจะยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้กับเขา ชายหนุ่งุนงงแต่ก็รับไว้ก่อนเอ่ยถาม

“เงินอะไรครับพี่”

“วันนี้ทำงานคนเดียวคงเหนื่อยแย่ รับไปเถอะ ถือเสียว่าเป็นโบนัส”

ยศวินเอ่ยพร้อมกับตบบ่าอีกฝ่ายเบาๆ ภาคินรีบยกมือไหว้ก่อนจะยัดเงินใส่กระเป๋ากางเกง

ภาคินเดินมารอรถประจำทางเพื่อมุ่งหน้าไปรับแฟนสาวที่ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง ทันทีที่ลงจากรถเขาก็พบกับสายตาดูถูกจากคนรอบข้าง เนื่องจากว่าเสื้อผ้าที่เขาใส่นั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำมันเครื่องแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร รู้สึกชินชาเสียแล้วกับสายตาแบบนี้เพราะเป็นสิ่งที่เขาต้องเจออยู่ ทุกวัน

ภาคินเดินมานั่งรอแฟนสาวของเขาที่หน้าห้างสรรพสินค้า ก่อนที่เขาจะหยิบสมาร์ทโฟนรุ่นเก่าออกมาโทรหาเธอ

คุ้มขวัญกำลังเก็บของใส่กระเป๋า เห็นแฟนหนุ่มโทรมาก็รีบกดรับสาย เสียงสดใสกรอกเข้าไปในโทรศัพท์

“มาแล้วเหรอ”

“รออยู่ที่เดิมนะ” น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยตอบกลับมา หญิงสาวยกยิ้มบางก่อนจะเอ่ย

“โอเค เดี๋ยวไปแล้ว”

คุ้มขวัญไม่รอช้ารีบเดินออกมาหาคนรัก เห็นเขานั่งร้อนเหงื่อไหลไคลย้อยก็แวะซื้อน้ำและเดินเข้าไปหาเขา

ความเย็นแนบลงบนผิวหน้า ภาคินสะดุ้งก่อนที่หญิงสาวจะหัวเราะออกมาเบาๆ

“เดี๋ยวเถอะ แกล้งเหรอ”

ช่างรูปหล่อเปิดขวดน้ำก่อนยกดื่มอย่างหิวกระหาย คุ้มขวัญเห็นว่านี่ก็เย็นมากแล้วจึงชวนเขาเข้าไปกินข้าวในห้าง แต่ชายหนุ่มกลับปฏิเสธ เขาก้มมองเสื้อผ้าตัวเองก่อนจะเอ่ย

“อย่าเลย ดูสภาพพี่สิ”

คุ้มขวัญส่ายหน้าก่อนจะฉุดเขาให้ลุกขึ้น เธอไม่อายเลยสักนิดที่แฟนหนุ่มของเธอนั้นเนื้อตัว เปรอะเปื้อนมารับทุกวัน

“เราไปกินก๋วยเตี๋ยวกันดีไหม”

ภาคินว่าแล้วก็ชี้ไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวซึ่งอยู่ใต้สะพานลอย คุ้มขวัญเห็นว่าแฟนหนุ่มไม่สบายใจที่จะเข้าไปในห้าง เธอจึงยอมตามใจเขา

ก๋วยเตี๋ยวสองชามถูกวางลงบนโต๊ะ คุ้มขวัญหยิบตะเกียบและช้อนให้แฟนหนุ่ม ก่อนที่เธอจะตักพริกป่นและเยาะน้ำปลาลงไปในชามของเขา

“ขอพริกอีกช้อน”

หญิงสาวขมวดคิ้วก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ แค่สองช้อนก็เผ็ดมากพอแล้ว ขืนมากกว่านี้โรคกระเพาะคงได้ถามหา

“กินแค่นั้นแหละ เดี๋ยวก็บ่นปวดท้องอีก”

ภาคินถอนหายใจ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เข้าใจความหวังดีของอีกฝ่าย ทั้งสองก้มหน้าก้มตากินโดย ไม่มีบทสนทนาระหว่างกัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยถามขึ้น

“ขวัญหยุดงานวันไหน พี่จะชวนไปเยี่ยมพ่อ”

หญิงสาวครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยตอบ“อีกสามวันค่ะ”

“โอเค พี่จะได้ลางานล่วงหน้า”

ทั้งสองนัดแนะกันก่อนที่คุ้มขวัญจะลุกเดินไปจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยว ภาคินและคุ้มขวัญเดินมาที่ป้ายรถเมล์ ทั้งสองรีบก้าวขึ้นรถอย่างเร่งรีบเพราะฝนที่เริ่มโปรยปรายลงมา

ภายในรถแน่นขนัดจนทั้งคู่ต้องยืนเบียดกัน ภาคินกระชับมือที่จับอีกฝ่ายแน่น ทั้งสองสบตากันด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก แม้ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ดอกไม้ในใจก็ยังเบ่งบาน