3 สเปกของอาธีร์เป็นแบบไหน

“หมิงเอาแต่จ้องอย่างนี้ อาไม่มีสมาธิเลย”

“ไม่ได้จ้องสักหน่อย”

“ก็อาเห็น”

“แสดงว่าอาก็แอบมองหมิงอยู่ ถึงได้รู้ว่ามีคนจ้อง ทำไม่คะ หมิงโตขึ้นแล้วสวยไหมล่ะ”

“อืม”

“อะไรนะคะ”

“สวย”

“แล้วอาธีร์ชอบไหม”

“หมายถึงอะไร”

“ก็หมายถึงชอบคนสวยไหม”

“คนสวยใครๆ ก็ชอบ”

“งั้นอาก็ชอบหมิง”

“อาบอกว่าชอบคนสวย”

“ก็หมิงสวยอาก็ต้องชอบหมิงใช่ไหมล่ะ”

“แล้วแต่จะคิดเลย”

ธีร์วราต้องรีบหลบตาของหญิงสาวที่มันระยิบระยับ ยิ่งอยู่ใกล้เธอหัวใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ

ไม่รู้ว่าทำไมอนัญพรถึงได้เข้ามาใกล้ชิดถึงเพียงนี้ เขายอมรับว่าเธอโตเป็นสาวและสวยกว่าเมื่อก่อนมาก ขนาดตอนนี้เธอแค่ชั้น ม.5 เขายังแอบเอาไปฝันถึงบ่อยๆ แล้วนี่เธอสวยสะพรั่งแล้วเขาจะทนอยู่บ้านเดียวกับเธอโดยไม่เผลอแสดงความในใจออกมาได้ยังไงกัน

“เฮ้อ...” เขาถอนหายใจ

“อาธีร์เป็นอะไรคะ ถอนหายใจดังขนาดนั้น”

“เปล่า อาแค่คิดเรื่องงาน”

“ดูเหมือนอาธีร์จะเครียดมากเลยนะคะ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วหมิงนวดให้เอาไหม”

“ไม่เป็นไร” เขารีบปฏิเสธ

“ทำไมค่ะ แต่ก่อนหมิงก็เคยนวดให้อาธีร์”

“มันไม่เหมือนกัน”

“ไม่เหมือนยังไงคะ หรืออารังเกียจหมิง”

“อาไม่รังเกียจ”

“เป็นอันตกลงนะคะ เดี๋ยวหมิงนวดให้”

“อือ”

มือเล็กที่บีบนวดไปตามหลังและไหล่ทำให้คนตัวโตผ่อนคลาย

“พรุ่งนี้มีเรียนเช้าหรือเปล่า”

“9 โมงเช้าค่ะ ถามทำไมคะ จะไปส่งเหรอ” เธอแกล้งถามเพราะถ้าได้นั่งรถเขาไปเรียนทุกวันก็คงมีความสุขมาก

“อือ อาต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว”

“จริงเหรอคะ”

“จริงสิจะโกหกทำไม แล้วตอนเย็นจะให้อาไปรับด้วยไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ หมิงกลับเองก็ได้”

“แน่ใจนะว่ากลับได้”

“แน่ใจค่ะ แต่ถ้าอาธีร์อยากมารับหมิงก็ไม่ว่านะคะ” เรื่องอะไรเธอจะยอมปล่อยให้โอกาสทองหลุดลอยไป

“แล้วอยากให้อาไปรับไหม”

“อยากค่ะ แต่หมิงเกรงใจเผื่อตอนเย็นอาธีร์จะออกไปเที่ยวกับแฟนบาง”

“อายังไม่มีแฟน”

“จริงเหรอคะ” คนที่กำลังนวด กระโดดมาใกล้จนแทบจะนั่งไปบนตัก

“อืม”

“ทำไม่ถึงยังไม่มีแฟนอีกคะ”

“แล้วทำไมต้องมีด้วยอยู่คนเดียวแบบนี้ก็สบายดีออก”

“หรือยังไม่เจอคนถูกใจคะ บอกได้ไหมว่าผู้หญิงในสเปคของอาธีร์เป็นแบบไหน”

“จะอยากรู้ไปทำไม”

“นะคะ อาธีร์ขาบอกหมิงหน่อย” หญิงสาวประชิดตัวเขย่าแขนชายหนุ่มจนมันไปโดนกับความนุ่มหยุ่นภายใต้เสื้อยืดตัวโตที่สวมอยู่

ธีร์วรารีบขยับหนี

“เป็นเด็กเป็นเล็กจะรู้ไปทำไม”

“เด็กที่ไหน หมิงโตเป็นสาวแล้ว อายุ 20 ถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วนะคะ”

“โอเค ไม่เด็กก็ไม่เด็กแต่เรื่องนี้อาไม่จำเป็นต้องบอก”

“ทำไมคะ หรือว่าสเปคของอาธีร์เป็นแบบหมิงคะ” หญิงสาวทำตาปริบๆ จ้องเขาอย่างต้องการคำตอบ

“เลอะเทอะใหญ่แล้ว อาไปทำงานต่อดีกว่า” ธีร์วรากลัวหญิงสาวจะรู้ว่าที่เธอพูดนั้นเป็นความจริง

‘ให้มันรู้ไปว่าอาธีร์จะไม่สนใจหมิง’ หญิงสาวคิดในใจ

“จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ” เธอบอกเขาจอดก่อนถึงทางขึ้นตึก

“ให้อามารับกี่โมง”

“อาธีร์เลิกงานตอนไหน ก็มารับตอนนั้นแหละค่ะ”

“5 โมงเย็น รอไหวไหม”

“ไหวคะ” คำตอบพร้อมกับรอยยิ้มหวาน

“อาไปล่ะนะ ตั้งใจเรียนด้วย”

“บ๊าย บายค่ะอาธีร์” หญิงสาวโบกมือให้เขาแล้วยืนมองดูรถของธีร์วราจนลับหาย