บทที่ 4 ฝืนสัญชาตญาณ [2]

เพราะสองตระกูลเป็นเครือญาติกัน เกิดมาก็ถูกพ่อแม่พามาแนะนำให้รู้จักกับอีกฝ่ายแล้ว พอเจอหน้ากันทุกวัน ต่อให้ตอนแรกเหม็นขี้หน้า ตอนหลังก็กลายเป็นคุ้นชินไปแล้ว ถึงนิสัยจะต่างกันสุดขั้ว แต่ก็มีแนวคิดที่คล้ายกันอยู่มาก ครอบครัวของพวกเราปรองดองกันดี ตระกูลเขายึดอาชีพแพทย์เป็นหลัก เกือบทั้งหมดเป็นหมอรักษาคนป่วย ส่วนตระกูลของไอ้ไตรทำธุรกิจสีเทา แต่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยานรกและการค้ามนุษย์

กวินเดินลงบันไดโดยบนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ หลังจากเห็นอาการหลงเมียเด็กของเพื่อนรัก ยาคุมกำเนิดที่เตรียมไว้ก็ถูกเก็บลงกระเป๋าไม่ได้ให้ไป

โอเมก้าน้อยคนนั้นเป็นคู่แห่งโชคชะตาของเพื่อนเขา แถมยังถูกกัดคอตีตราไปแล้ว หากถูกไอ้จอมโหดทิ้งขว้างไม่ไยดีก็ออกจะดูน่าสงสารไปสักหน่อย การให้กำเนิดทายาทคนแรกแก่ตระกูลหิรัญรชตในเวลานี้ อาจเป็นหนทางรอดที่ดีที่สุดแล้วก็ได้

หรือต่อให้ได้ยาคุมกำเนิดไปก็คงไม่ช่วยอะไรอยู่ดี ขนาดเด็กมันหลับยังจ้องซะอย่างกับจะกลืนกินลงท้อง กลิ่นที่ไตรวิชญ์ปล่อยออกมามีความกระหายความปรารถนาแรงกล้า และเพราะฝืนกดมันไว้ทำให้อารมณ์แปรปรวนไม่คงที่ เกิดอาการหงุดหงิดโมโหร้าย เห็นใครก็เหม็นขี้หน้าไปหมด จนกว่าจะได้กินเด็กน้อยน่ารักคนนั้น สภาพเหมือนคนติดยาของมันก็คงไม่ดีขึ้นหรอก

เขาถึงได้ให้ยาระงับรัทไป เพราะรู้ว่าอีกสักพักมันต้องจับน้องเขาฟัดอีกรอบแน่

ไตรวิชญ์ถอนหายใจระบายความขุ่นมัวอัดอั้นในอก ก่อนจะผลุบหายเข้าไปในห้องอีกครั้งพร้อมกับล็อกประตูแน่นหนาไม่ให้ใครเข้ามารบกวน ในมือถือถุงยาสีขาวเดินกลับไปวางไว้บนโต๊ะ นัยน์ตาคู่คมแดงก่ำฉายแววอดทนอดกลั้น เปลวเพลิงแห่งปรารถนาคุโชนอาบท่วมสองตา ฟันกรามขบกัดระงับความต้องการด้านมืดในใจไว้

ชายหนุ่มสบถเสียงต่ำรีบค้นถุงยาควานหายาระงับรัทที่กวินเอามาให้ ก่อนจะปักเข็มที่แขนฉีดยาเข้าเส้นเลือด หวังว่ายาระงับจะออกฤทธิ์เร็วพอให้เขายับยั้งสติทัน เขาเม้มปากแน่นยื่นมือไปรินน้ำใส่แก้ว คุ้ยเอายาของเด็กนี่ออกมา แล้วนำไปป้อนใส่ปากพร้อมกับน้ำ

ที่ให้กินไปเป็นยาลดไข้กับยาระงับฮีท ถึงกลิ่นฟีโรโมนจะเบาลงไปมากเพราะเด็กนี่หลับอยู่ แต่ก็สร้างความปั่นป่วนให้แก่เขาไม่น้อย หัวใจยังคงร้อนรุ่มเหมือนมีกองไฟสุมอยู่ ท่อนล่างก็คึกคักจนปวดร้าว เขารีบหาผ้ามาปิดจมูกถอยกรูดไปอยู่ชิดมุมห้องด้านในสุด มองโอเมก้าตัวดีที่นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ไม่รับรู้ถึงความทรมานของเขาที่ใกล้จะสติแตกเข้าไปทุกที

เด็กนี่ก็เหมือนสารเสพติดชนิดรุนแรง เพียงได้เสพหนึ่งครั้งก็ติดใจจนอยากเสพอีก แล้วพอไม่ได้เสพก็เกิดอาการมือสั่นใจสั่น รู้สึกกระวนกระวายอยู่ไม่สุข ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อเพราะอุณหภูมิที่สูงขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว

“อื้อ...” เสียงครางอู้อี้ใต้ผ้าห่มดังขึ้น ก่อนจะมุดหัวออกมาผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าเรียวรูปไข่น่ารักน่าชัง ดวงตาดำขลับแวววาวปรือมองมายังเขา แล้วทำตาหวานส่งเสียงอืออาร้องเรียกหาอย่างออดอ้อนเว้าวอน

คิ้วเข้มย่นเข้าหากันแทบจะในทันทีที่เห็นท่าทางยั่วยวนเร้าอารมณ์ของเจ้าก้อนกลมบนเตียงนอน ใบหน้าหยาดเยิ้มชวนเสน่หากำลังคลี่ยิ้มหวานน่าใคร่มาให้คล้ายกับเชิญชวน ไตรวิชญ์คำรามเสียงต่ำผ่านลำคอที่ปรากฏเส้นเอ็ดบวมปูด หน้าแดง ๆ กับท่าทางบิดเร่ากอดรัดผ้าห่มไปมาจนเสียดสีกับเนื้อตัวเปลือยเปล่ากำลังทำลายความอดทนของเขาให้ขาดสะบั้น

ชายหนุ่มกดแผ่นหลังติดกับผนังไม่ยอมเดินเข้าไปหา และอีกฝ่ายก็ทำได้แค่ส่งสายตาน่าสงสารตอบกลับมาเพียงเท่านั้น เพราะกลัวแรงกดดันที่พุ่งตรงมาหา มันทั้งอึดอัดและอยากชวนให้วิ่งหนี แต่ความปรารถนาร้อนรุ่มดั่งเปลวไฟกำลังรั้งตัวเขาไว้

โอเมก้าตัวน้อยดิ้นพล่านอยู่บนเตียงด้วยความทรมาน เสียงครางเว้าวอนเริ่มประสานกับเสียงร้องไห้คร่ำครวญ ทั้งที่ได้กลิ่นหอมลอยโชยมาจนร่างกายปั่นป่วน แต่กลับไม่มีแรงที่จะลุกไปหา แถมเจ้าของกลิ่นที่เขาปรารถนาจะชิดใกล้ยังส่งเสียงคำรามมาข่มขู่จนตื่นกลัวเสียขวัญ

เขาจำกลิ่นสดชื่นเหมือนแดดยามบ่ายส่องกระทบบนทุ่งหญ้าเขียวขจีนี้ได้ อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น อยู่ใกล้แล้วรู้สึกปลอดภัย แต่ทำไมเหมือนมีกำแพงล่องหนคอยผลักดันกลับมา น้ำตาแห่งความน้อยใจเริ่มรินไหลอาบใบหน้า สายตาตัดพ้อถูกส่งไปจู่โจมคนใจร้ายที่อยู่ใกล้ ๆ ทว่าทำเหมือนไร้ตัวตน

ถึงมองเห็นไม่ชัด แต่ก็รับรู้ว่าอยู่ตรงไหน จมูกเขาได้กลิ่นอัลฟ่าวนเวียนอยู่รอบตัว หอมฉุนจนเวียนหัวไปหมด ร่างกายสะบัดร้อนสะบัดหนาว ช่องทางหลังขับรินหยาดน้ำใสออกมาเรื่อย ๆ เปรอะเปื้อนตามเรียวขาที่ถีบยันฟูกนอน แล้วกลิ้งตัวพันผ้าห่มไปมาเหมือนเล่นสนุก

ขนาดไม่ได้สติกลับมาเต็มที่ก็ยังยั่วยวนเขาไปตามสัญชาตญาณ เพราะได้กลิ่นของกันและกัน ร่างกายจึงถูกดึงดูดเข้าหาอย่างยากจะต้านทาน ไตรวิชญ์ยืนมองด้วยสายตาดุดันแข็งกร้าว ความกระหายหิวทำให้ทั้งร่างสั่นเทา เพียงแต่ถูกกดทับไว้ด้วยฟางเส้นสุดท้ายที่ยังคงเหนียวแน่นอยู่ ทว่าอีกไม่นานก็ใกล้จะถูกกระชากจนขาดออกจากกัน

อัลฟ่าอย่างเขามีความถือดีและทะนงตัวในสายเลือด พวกเขาอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร เป็นผู้ล่าที่แข็งแกร่ง พละกำลังเหลือล้นจนไร้ผู้ต่อกร ตลอดชีวิตไม่เคยอยู่ใต้อาณัติใคร แล้วทำไมถึงต้องยอมลดตัวลงไปพัวพันกับโอเมก้าผู้อ่อนแอที่อยู่ในจุดต่ำสุด เป็นเพียงแค่ทาสบำเรอความใคร่ มีหน้าที่แค่ให้กำเนิดทายาท พอใช้งานเสร็จก็เฉดหัวพวกมันทิ้ง

ไตรวิชญ์ไม่เคยดูถูกใครก็ตามที่เกิดมาเป็นโอเมก้า แต่ก็ไม่ปรารถนาที่จะเฉียดเข้าใกล้ และไม่เคยนึกฝันว่าตัวเองจะมีคู่แห่งโชคชะตา ราวกับมีสายสัมพันธ์ที่ตัดไม่ขาดเชื่อมกันไว้

เขาพยายามฝืนสัญชาตญาณของสัตว์ป่าที่เรียกร้องหาคู่ครอง กดข่มกระแสความร้อนที่ไหลเวียนไปทั่วร่างจนร่างกายเกร็งเครียดกระตุกสั่น ใบหน้าคมคร้ามดุร้ายเจือด้วยความเดือดดาล เสียงแหบต่ำเค้นผ่านลำคอหนา นัยน์ตาเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานคล้ายโลหิต

ไม่อาจฝืนสัญชาตญาณอันแรงกล้านี้ได้ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ขาของเขาขยับก้าวออกไป ก่อนที่สมองจะสั่งการ คิดอยากจะห้ามก็สายไปเสียแล้ว

ช่างหัวมันเถอะ บางทีเขาอาจจะแค่ติดใจกลิ่นหอม ๆ เนื้อตัวนุ่ม ๆ ของมัน พอได้กินจนอิ่มท้องก็คงจะหายอยากเบื่อไปเอง

เพียงแต่เจ้าตัวไม่รู้ว่ายิ่งเข้าใกล้โอเมก้าตัวน้อยที่กำลังดีดดิ้นส่งเสียงครางกระเส่ามากเท่าไหร่ ร่างกายก็ยิ่งปฏิกิริยารุนแรง หัวใจเต้นถี่กระชั้น หยาดเหงื่อผุดซึมตามผิวหนัง และอะไรบางอย่างใต้กางเกงก็ดุนดันเหยียดขยายจนไม่สามารถใหญ่โตไปมากกว่านี้ได้อีกแล้ว

ร่างหนาสลัดกางเกงจนหลุดจากท่อนขา ก่อนกระโจนพุ่งเข้าใส่ร่างเย้ายวนยั่วกำหนัดที่ส่งเสียงครางหวานพลางทำตาเว้าวอนอย่างน่ารัก

น่าใคร่ เรียกร้องหาอัลฟ่าของตนด้วยความปรารถนาจะหลอมรวมร่างกายเป็นหนึ่งเดียวกัน

พอเข้าถึงตัวได้ไตรวิชญ์กระชากโอเมก้าตัวดีมากอดรัดแน่น ปิดปากกลืนกินเสียงครางแว่วหวานที่ปั่นป่วนอารมณ์เขาจนแทบสติแตก

ฝ่ามือหยาบกระด้างลูบไล้ผิวกายเนียนละเอียด สูดกลิ่นหอมหวานที่อบอวลแผ่ซ่านโอบล้อมรอบตัวพวกเขา อีกฝ่ายโอบสองแขนกอดหลังเขาไว้ ยิ้มเผล่ตาหยีด้วยความตื่นเต้นดีใจที่เขายอมมาหา โดยไม่รับรู้ว่ากำลังทำให้เขาโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง

โกรธที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ โกรธที่แค่ได้กลิ่นก็แทบจะกลายร่างเป็นหมาป่ากระโจนเข้าขย้ำลูกแกะอย่างหน้ามืดตามัว

เหยื่อตัวน้อยหัวเราะคิกคักชอบใจ ยิ่งเบียดเนื้อตัวนุ่ม ๆ เข้าหาร่างกายแข็งแกร่งกำยำ สองขาเกี่ยวพันกับท่อนขาเพรียวยาว มือเรียวยื่นไปขยำบั้นท้ายแน่น ๆ ของคนตัวโตเล่น ทำเอาฝ่ายรุกสะดุ้งสะเทือนครางเสียงสั่นพร่า ก่อนส่งเสียงขู่ใส่เจ้าของมือซุกซนที่เริ่มเลื้อยไปทั่วอย่างไม่เกรงกลัว

ยาบัดซบของไอ้เพื่อนเวรใช้ไม่ได้ผลเลยทั้งสองอย่าง ทั้งยาระงับรัทและฮีทไม่มีผลอะไรต่อร่างกายพวกเขาเลย

สองกลิ่นปะปนกันไปอากาศ สองร่างกอดรัดนัวเนียกันบนเตียงจนเกิดเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดตามแรงขับเคลื่อนของอัลฟ่าหนุ่มที่เคี่ยวกรำ

โอเมก้าหน้าสวยตาหวานเยิ้มช่างยั่ว ทั้งออดอ้อน ทั้งกระเซ้าเย้าแหย่ พอโดนเอาคืนกลับบ้างก็หวีดครางสะอื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าคล้ายกับถูกใจ เกาะติดตัวเขาไม่ยอมปล่อยเลย

ชอบถูกรังแกนักใช่ไหม! ตื่นมาอย่ามาร้องโอดครวญตัดพ้อเขาว่ากินดุจัดหนักเกินไปแล้วกัน เพราะมันไม่ปล่อยให้เขาได้มีสติยับยั้งชั่งใจ เผลอเดินหน้าพุ่งเข้าใส่เต็มกำลัง แทนที่จะละเว้นคนป่วยให้ได้นอนพักรักษาตัว