ตอนที่ 4 หนูเมล์

ตอนที่ 4 หนูเมล์

ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในโรงแรมเพื่อเข้าไปรายงานตัว แต่อยู่ๆก็มีเสียงเรียกดังมาจากทางด้านข้าง

“นี่เธอ! หยุดก่อน” ฉันหันไปตามเสียงเรียก เธอคือผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้นี่ ขาสั้นๆของฉันต้องหยุดชะงักลงทันที เธอคนนั้นเดินเร็วๆเข้ามาแล้วหยุดลงตรงหน้าฉัน

“เรียกฉันเหรอคะ”

“ก็ใช่ไง อยู่กันแค่สองคน ไม่เรียกเธอแล้วจะเรียกใคร ตกลงเธอเป็นพนักงานใหม่ใช่มั้ย”

"ใช่ค่ะ...มีอะไรหรือเปล่า" พูดดีๆกับเธอหน่อย ทำงานวันแรกหวังว่าทุกอย่างจะราบรื่น

“เธอมีความสัมพันธ์อย่างอื่นกับพี่ปราชญ์ของฉันหรือเปล่า” พี่ปราชญ์ของฉัน...กล้าเนอะ!

“ความสัมพันธ์...อ๋อ ไม่มีค่ะ ฉันเป็นแค่พนักงานของที่นี่ แล้วก็เพิ่งจะมาทำงานวันนี้เป็นวันแรกด้วย” สีหน้าของผู้หญิงตรงหน้าดูเบาลงอย่างเห็นได้ชัด นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าฉันไม่ใช่คู่แข่งของเธอก็ได้

“เธอแน่ใจนะ”

“ค่ะ แน่ใจมาก” ฉันไม่ชอบคนแก่!

“แล้วไป...ฉันก็แค่คิดว่าจะมีคู่แข่งเพิ่มขึ้นมาอีกคนซะแล้ว”

“คุณชอบบอสมากเหรอคะ”

“ก็ใช่สิ เขาทั้งหล่อ หุ่นก็ดี๊ดี หน้าอกเขาน่าซบสุดๆ ทั้งกว้างทั้งแน่น อายุของเขากับฉันกำลังดีเลย” คิดเองเออเองเป็นตุเป็นตะ!

“เคยแล้วเหรอคะ” ฉันทำท่ากระซิบถาม

“อะไร”

“ก็...ซบอกทั้งแน่นทั้งกว้างที่คุณพูดเมื่อกี้นี้ไงคะ”

“ยังเลย ง่ายซะที่ไหน ฉันไม่คุยกับเธอแล้วเสียเวลา ไปดีกว่า” อ้าว...ไปง่ายจัง ไม่อยากจะเชื่อว่าบอสจะหวงตัวขนาดนี้ เป็นผู้ชายแท้หรือเปล่านะ

“ว๊าย...สายแล้ว” เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าต้องรีบ ขาสั้นๆของฉันก็รีบออกวิ่ง

“เมธาวีมารายงานตัวค่ะ” มากันครบแล้วสินะ ฉันคนสุดท้าย

“เอาล่ะมากันครบแล้ว สวัสดีน้องๆทุกคนนะครับ พี่ชื่อเกม จะเรียกพี่เกม คุณเกม ได้หมดแล้วแต่สะดวกเลย อย่าเรียกว่าไอ้เกมก็พอ" จบประโยคนี้ของเขา ทุกคนหัวเราะขึ้นมาเสียงดัง มีอารมณ์ขันเหมือนกันนะเนี่ย

"วันนี้ช่วงเช้าอบรมนิดหน่อย ไม่ต้องทำอะไร แค่นั่งฟังพี่บ่นเฉยๆ ช่วงบ่ายจะพาเดินดูรอบๆ จากนั้นจะให้ทดลองทำงานจริงนะครับ” พี่เกมเขามีตำแหน่งอะไรในนี้นะ ลักษณะท่าทางดีเชียว แต่งตัวสะอาดสะอ้าน อายุน่าจะมากกว่าฉันแค่ไม่กี่ปี

จากนั้นฉันกับพนักงานใหม่คนอื่นๆก็นั่งฟังในสิ่งที่พี่เกมพูด โดยเรื่องที่พูดในตอนแรกนั้นเป็นสิ่งที่พนักงานในโรงแรมแห่งนี้ต้องทราบ กฎข้อบังคับของการอยู่ร่วมกันและลงรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องงาน ตอนแรกคิดว่าจะน่าเบื่อแต่ฟังๆดูแล้วไม่น่าเบื่อเลยสักนิด

@ช่วงเย็น ก่อนเลิกงาน

“คนไหนชื่อเมล์ครับ” มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาถามหาชื่อฉัน

"มีอะไรหรือเปล่าพี่หมอก" ชื่อพี่หมอกเหรอ...คนนี้เป็นใครนะ?

"บอสให้มาเรียกคนที่ชื่อเมล์ให้ไปพบที่ห้องทำงานหน่อย"

"มีเรื่องอะไร"

"ไม่รู้"

“หนูค่ะ หนูชื่อเมล์”

“บอสบอกว่าก่อนเลิกงาน ให้น้องไปหาบอสที่ห้องทำงานหน่อยครับ"

“ได้ค่ะ” ไปเอาเงินแน่ๆ ฉันเผลอยิ้มออกมา ปกปิดความดีใจไม่มิด แต่สายตาของคนข้างๆที่มองมาที่ฉัน ทำให้ฉันต้องรีบหุบยิ้มทันที

“เมล์...บอสเรียกเธอไปทำอะไรเหรอ”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันเพิ่งจะมาทำงานวันนี้เป็นวันแรก หวังว่าเขาคงไม่ไล่ฉันออกหรอกนะ” เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยถาม จะบอกความจริงก็ไม่ได้ ฉันก็เลยต้องพูดเอาตัวรอดอย่างที่ได้ยินนี่แหละ

“ไม่หรอกมั้ง หรือว่าเขาจะเปลี่ยนงานตำแหน่งอื่นให้เธอทำ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี” ว่าแล้วฉันก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ ขืนอยู่ต่อคำถามต้องมาเรื่อยๆแน่ ไปดีกว่า หมดเวลางานพอดี

@หน้าห้องทำงานของคุณปราชญ์

“ก๊อกๆๆ”

“เข้ามา...” ฉันเปิดประตูแล้วค่อยๆก้าวขาเข้าไปด้านในห้องทำงานของบอสปราชญ์ จะว่าไปแล้วเขาก็หน้าตาดีอยู่เหมือนกันนะ มิน่าสาวตอมกันให้หึ่งเลย ฉันมองใบหน้าของเขานิ่งๆ แอบคิดในใจว่า...ชายแท้หรือเปล่านะ! อายุป่านนี้แล้วยังไม่มีเมียอีก

“เอาค่าแรงมั้ย”

"เอาสิคะ" เขาถือแบงค์พันอยู่ในมือ ฉันกำลังเอื้อมมือไปหยิบแต่เขากลับยกหนี

“เดี๋ยวก่อน!”

“อะไรอีกล่ะ” ลีลาอยู่ได้ อาการเกย์ไม่ออก ปกปิดเก่งเหมือนกันนะเนี่ย

“เธอเป็นลูกน้องใช่มั้ย” คำถามอะไรของเขาเนี่ย

“ใช่ค่ะ”

“ผมเป็นนายจ้างถูกมั้ย” จะมาไม้ไหนกันแน่...

“มีอะไรก็พูดมาตรงๆเลยดีกว่า จะพูดอ้อมทำไม” หวังว่าเขาคงไม่สารภาพกับฉันตรงๆ เรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์หรอกนะ

“ก็ดี...ผมต้องการให้คุณแทนตัวเองซะใหม่ ไม่เอาฉัน จะเป็นชื่อเล่นหรือหนูก็ได้” ไม่เข้าใจ!

“ทำไมคะ”

“ไม่ชอบ” ห๊า...แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ

“มีปัญหาอะไรมั้ย” เงิน เงิน เงิน ท่องเอาไว้ นี่สินะที่เรียกว่าความอดทน

“ไม่มีค่ะ หนู...ก็แล้วกัน” ผมพยักหน้าให้ ยัยนี่ทำหน้าทำตา ต้องแอบด่าผมอยู่ในใจแน่ๆ

“มีอะไรอีกมั้ยคะ”

“ขอไลน์ด้วย”

“บอสจะเอาไปทำอะไรคะ”

“จะส่งข้อมูลให้ จะได้รู้ว่ามีใครบ้าง ชื่ออะไร แล้วผู้หญิงพวกนั้นเป็นใคร รู้เอาไว้ก็ไม่เสียหายนี่” ก็ดีเหมือนกัน

“มีเยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะ” ฉันส่งมือถือของตัวเองให้เขาไป จากนั้นเขาก็ส่งคืนกลับมา

“ไม่ถึงสิบ” ห๊า...บอกพวกเธอไปว่าไม่ชอบผู้หญิงก็จบ ไม่กล้าล่ะสิ หรือว่าจะกลัวมีผลกระทบกับโรงแรม โอ้ย...ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว

“อ่ะค่าแรงของเธอวันนี้” เขายื่นเงินให้ฉันตามที่ได้ตกลงกันเอาไว้

“ขอบคุณค่ะ” ได้เงินเรียบร้อยแล้วฉันก็หันหลังเดินออกจากห้องไป

@ห้องนอนส่วนตัว

ในขณะที่ฉันกำลังจะเข้านอนแล้ว อยู่ๆ เสียงไลน์ก็ดังขึ้นมาในแบบรัวๆ ฉันจึงหยิบมือถือขึ้นมาดู เป็นไลน์ของบอสนี่เอง...ไม่รู้จักเวล่ำเวลา ซึ่งตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว แต่ฉันก็ยอมเปิดอ่าน

ข้อมูลที่เขาส่งมาเป็นภาพผู้หญิง ใต้ภาพมีข้อความเป็นตัวหนังสือบอกรายละเอียดให้ด้วย...

“ต้นหอม...ลูกสาวกำนัน ฟ้า...ลูกเจ้าของโรงสีข้าว แยม...ลูกเจ้าของตลาด นิ่ม...ลูกสาวนายก อบต. เจ้มณี...เจ้าของร้านเสริมสวย คนนี้ดูมีอายุหน่อย ว่าน...ลูกสาวเจ้าของร้านซักรีดที่โรงแรมของเราจ้างซักแบบผูกขาด สวยๆทั้งนั้นเลยแฮะ ตรงปกหรือเปล่าเนี่ย สามคนนี้เคยเห็นแล้ว ตัวจริงก็ไม่เท่าไหร่นี่หว่า” ฉันอ่านไปวิจารณ์ไป รู้สึกว่ารูปที่เขาส่งมาจะไปหาก๊อปมาจากในโซเชียล

Rrrrrrrr

“ฉันกำลังดูอยู่ โทรมาทำไมคะ” ฉันรับสายของบอสแล้วกรอกเสียงลงไปในสาย

“บอกว่าให้แทนตัวเองว่ายังไง” อ้าวลืม...อันที่จริงมันก็ไม่ได้จำเป็นหรือเปล่า นิสัยหยุมหยิมเหมือนผู้หญิงเลย

“หนูกำลังดูอยู่ บอสมีอะไรจะอธิบายเพิ่มเติมมั้ยคะ” ยอมพูดใหม่ก็ได้ พอดีงานง่ายแถมเงินก็ดี๊ดี

“ผู้หญิงที่ส่งให้ดู เธอต้องกันให้ถึงที่สุดเข้าใจมั้ย”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

"ส่วนนอกเหนือจากนี้ผมจัดการเอง"

"บอสค่ะ แล้วถ้าหนูทำงานอยู่ล่ะ หนูไม่ได้มีหน้าที่ไปนั่งเฝ้าบอสทั้งวันหรอกนะคะ"

"ผมก็โทรตามไง มีเบอร์แล้วนี่ไง" อ่อ...

"ค่ะ เอาที่บอสสบายใจเลยแล้วกัน เอ่อ...บอสคะ"

"มีอะไรจะถามก็ถามมา"

"ทำไมบอสต้องปิดบังความชอบของตัวเองด้วยล่ะคะ"

"ปิดบังความชอบ...อะไร"

"ช่างเถอะ บอสไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร แค่นี้นะคะ หนูง่วงแล้ว" จากนั้นสายสนทนาก็ถูกตัดไป ฉันวางมือถือแล้วปิดไฟ คิดอะไรนิดหน่อยก่อนที่จะเข้าสู่ห้วงนิทราไป