ตอนที่ 4 หุ้นส่วนคนสำคัญ

ตอนที่ 4 หุ้นส่วนคนสำคัญ

ทางด้านคาลอส

ในขณะที่คาลอสนั่งทำงานอยู่เงียบๆนั้น อยู่ๆไอ้ลูกน้องทั้งสองของเขา ก็คุยกันเสียงดัง ทำให้เขาเริ่มที่จะไม่ค่อยมีสมาธิทำงานสักเท่าไหร่ และที่สำคัญพวกมันดันนินทาเขาซะเสียงดัง

“ไอ้ดราฟ มึงว่านายนอนยังไงวะเมื่อคืน” เสียงเจสเอ่ยขึ้นอย่างอยากรู้ พลางครุ่นคิดอยู่นานว่าจะพูดดีหรือไม่พูดดี แต่แล้วความอยากรู้ก็ทำให้เจสเอ่ยถามออกมา เพราะทนความอยากรู้ของตัวเองไม่ไหว

“มึงจะไปอยากรู้เรื่องของเจ้านายทำไม” ทั้งสองกระซิบกระซาบกัน คำพูดของดราฟเหมือนจะไม่อยากรู้ แต่ทั้งสองก็มีความอยากรู้ไม่ต่างกัน

“หรือมึงไม่อยากรู้” เสียงที่ดังขึ้นมา ทำให้คนเป็นเจ้านายถึงกลับขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อไอ้สองคนกำลังพูดถึงเขา

“ก็อยาก...แต่ถึงอยากรู้ไป มึงกับกูก็ไม่ได้รู้อยู่ดี” ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอย่างออกรสนั้น คนเป็นเจ้านายที่กำลังถูกพูดถึง เขาหูดียิ่งกว่าอะไร ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคุยกันชัดแจ๋ว

“ผู้หญิงคนนั้นตัวเล็กนิดเดียว แถมขาวจั๊วซะขนาดนั้น กูว่าเจ้านายของเราก็ต้องมีแอบมองบ้างแหละน่า” เจสยังไม่ยอมหยุด ที่จริงแล้วทั้งสองตั้งใจที่จะพูดเสียงดัง เพราะอยากให้เจ้านายเล่าให้ฟังบ้างว่า หญิงสาวคนเมื่อคืนเธอเป็นยังไงบ้าง แล้วเจ้านายของพวกเขานอนหลับสบายดีไหม แล้วนอนกันยังไง ทั้งสองอยากรู้ไปหมด

ปกติเรื่องอื่นๆ คาลอสมักจะเล่าให้ลูกน้องทั้งสองฟัง แต่ยกเว้นเรื่องนี้ เพราะไม่อยากนินทาผู้หญิง อีกอย่างเขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอ แค่รู้สึกสงสารเท่านั้น

“ถ้าพวกมึงจะนินทากูดังขนาดนี้ พวกมึงหันมาถามกูเลยก็ได้นะ” คนเป็นเจ้านายที่ทนลูกน้องนินทาระยะเผาขนไม่ไหวก็เลยพูดออกมา

“ถามได้จริงเหรอครับ” ดราฟ คนที่ไม่ค่อยอยากรู้รีบเอ่ยขึ้นทันที ทำเอาเจสที่เป็นคนเปิดเรื่องขึ้นมาก่อนถึงกลับมองหน้า

“เข้ามาใกล้ๆตีนกูสิ เดี๋ยวกูจะตอบให้” คาลอสหมุนเก้าอี้หนังอย่างดีตัวใหญ่ที่เขานั่งอยู่ หันหน้าไปหาทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสายตาเอาเรื่อง แล้วยกเท้าขึ้นไขว่ห้าง

“เอ่อ...ถ้าอย่างนั้นผมไม่อยากรู้แล้วก็ได้ครับ” ไหนบอกว่าถามได้ไง มองแรงซะขนาดนี้ใครจะไปกล้า...ทั้งสองคนมีความคิดเหมือนกัน รีบถอยหลังหนีทันที ก่อนที่จะโดนเท้าใหญ่ถีบ เมื่อเจสกับดราฟถอยหลังไปที่อื่นแล้ว คาลอสจึงหมุนเก้าอี้กลับมาที่เดิม แล้วคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนกว่าที่เขาจะหลับลงได้

เมื่อคืนกว่าคาลอสจะข่มตาหลับลงได้ เขาต้องใช้ความพยายามพอสมควร ก็กลิ่นหอมๆจากตัวหญิงสาวทำให้เลือดภายในกายหนุ่มของเขากระอักกระอ่วนเป็นพิเศษ แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันยังคงทำให้เขาไม่นอกลู่นอกทาง เพราะผู้ชายอย่างเขาไม่เคยคิดที่จะทำอะไรกับผู้หญิงที่น่าสงสารแบบนี้

“เย็นนี้มีนัดหรือธุระที่ไหนหรือเปล่า ดูตารางให้หน่อยสิ” คาลอสเอ่ยถามลูกน้องทั้งสองขึ้น พลางสายตาก็ยังคงจับจ้องไปที่งานเหมือนเดิม

“มีนัดกับหุ้นส่วน คุณไมก้าครับ แต่คุณไมก้าน่าจะให้ลูกสาวมาแทนอีกเหมือนเดิม” เมื่อคาลอสได้ยินชื่อนี้เขาถึงกลับถอนหายใจออกมา เพราะมากี้ลูกสาวของคุณไมก้าคนนี้ จองจะอยากได้เขาจนตัวสั่น แต่เขาไม่เล่นด้วย เพราะไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลัง คาลอสพยายามบอกกับเธอไปหลายครั้งแล้วว่าเขามีภรรยาแล้ว แต่เธอก็ยังคงตื้อไม่ยอมเลิก

“นายจะให้ผมเลื่อนนัดให้ไหมครับ”

“ไม่ต้องหรอกไปให้มันจบๆไป” เพราะคุณไมก้าเป็นหุ้นส่วนใหญ่พอสมควร ถ้าจะปฏิเสธบ่อยๆก็อาจจะดูไม่ดี เพราะเขาก็เลือนนัดมาสองครั้งแล้ว ถ้าจะมีอีกครั้งเห็นทีจะไม่เหมาะสม

“กี่โมง” เขาเอ่ยถามลูกน้องเสียงเบา ถึงคาลอสเขาจะเป็นนักธุรกิจที่มีลูกน้องและบริวารมากพอสมควร แต่กลับเจสกับดราฟ เป็นเหมือนน้องชาย เขาไม่เคยถือสา และที่สำคัญทั้งสองคนนี้ยังพักอยู่ที่คฤหาสน์หลังเดียวกับเขาด้วย

และสำหรับลูกน้องทั้งสอง ถึงจะกวนคนที่เป็นเจ้านายอยู่บ้าง แต่เจสกับดราฟก็รักลูกพี่คนนี้มาก เพราะคาลอสไม่เหมือนใคร เขาเป็นคนใจดี ซึ่งอาจจะตรงกันข้ามกับหน้าตาที่หล่อแบบเข้มๆของเขาอยู่มาก

“หกโมงตรงที่ร้านอาหารXXXครับ” ทั้งสองจงรักและภักดีกับคาลอสเสมอ เพราะร่วมหัวจมท้ายกันมาตั้งแต่ธุรกิจยังไม่ได้ใหญ่โตขนาดนี้ ทำให้ทั้งสามคนรู้ใจกันดีมากกว่าใคร

ถ้าใครรู้จักกับคาลอสดี จะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่าง แต่ด้วยภาระหน้าที่ของเขาที่ต้องนั่งเก้าอี้ผู้บริหารระดับสูง จึงทำให้เขาต้องกลายเป็นคนเงียบขรึมน่าเกรงขามอยู่เสมอ อาจจะดูน่ากลัวสำหรับลูกน้องคนอื่นๆ แต่สำหรับเจสกับดราฟเขาสองคนไม่ได้กลัวก็จริง แต่ก็ให้เกียรติผู้เป็นเจ้านายเสมอ โดยเฉพาะอยู่ต่อหน้าผู้คนส่วนมาก

“ออกจากนี่สักห้าโมงครึ่ง ก็น่าจะทันเผื่อรถติดด้วย”

“ครับนาย”

ทางด้านแป้งฝุ่น

วันนี้ทั้งวันหญิงสาวอยู่แต่ในห้องไม่ได้ออกไปไหน พอถึงเวลาอาหารแต่ละมื้อ ก็จะมีแม่บ้านเอาอาหารขึ้นมาให้ถึงบนห้อง ตามคำสั่งของเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ และตอนนี้มื้อเย็น แม่บ้านก็เอาอาหารเย็นมาเสิร์ฟให้เธออีกครั้ง

“คุณทานข้าวนะคะ อีกหนึ่งชั่วโมงป้าจะมาเก็บจานไปล้างค่ะ” ป้าแม่บ้านเอ่ยบอกหญิงสาวที่นั่งมองออกไปทางนอกหน้าต่างคล้ายกับว่ากำลังคิดอะไรเพลินๆ

“เอ่อป้าคะ หนูขอถามอะไรป้าหน่อยได้ไหมคะ”

“ค่ะ ถ้าป้าตอบได้ป้าก็จะตอบให้ค่ะ”

“เจ้านายของป้าเขาจะกลับกี่โมงคะ” พอดีเธอคิดว่าเธอควรจะกลับได้แล้ว แต่เมื่อเช้านี้เขาบอกไว้ว่าถ้าเธอจะกลับ ให้รอเขากลับมาก่อน แต่ป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง อย่างน้อยก็ขอเจอหน้าคนที่ช่วยเธอเอาไว้อีกสักครั้งก่อนกลับก็ยังดี ครั้นจะไปตอนนี้ก็กลัวว่าจะเป็นการเสียมารยาท

“เรื่องนี้ป้าไม่ทราบหรอกค่ะ เพราะท่านกลับไม่เคยตรงเวลาสักวัน” ป้าแม่บ้านตอบไปตามความเป็นจริง เพราะคาลอสเขามักจะใช้เวลาส่วนมากอยู่กับการทำงาน ติดต่อลูกค้า บางวันก็กลับไว บางวันก็กลับดึก จึงไม่มีใครคาดเดาได้ว่าเขาจะกลับมาถึงเวลาไหนในแต่ละวัน

“ขอบคุณค่ะ”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ป้าขอตัวก่อนนะคะ” ป้าแม่บ้านหมุนตัวเดินกลับออกไป แป้งฝุ่นยังคงนั่งมองบรรยากาศด้านนอกอีกสักพัก จากนั้นเธอถึงเดินมารับประทานอาหารก่อนที่แม่บ้านจะกลับมาเก็บจานอีกครั้ง