ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

ทั้งหมดเข้ามานั่งในรถ โดยคนขับก็คือไตรภพเหมือนเดิม เพราะเขาไม่ไว้ใจให้ลูกน้องขับรถให้ อีกอย่างจอมกับผาก็ไม่ชินเส้นทางด้วย เพราะพวกมันไม่ค่อยได้เข้ากรุงเทพสักเท่าไหร่ ส่วนไตรภพเอง เขาเข้ากรุงเทพบ่อยเพราะต้องเข้ามาติดต่อเรื่องผลไม้กับลูกค้าอยู่เป็นประจำ

“คุณแก้วครับ” ผากำลังชวนเด็กสาวที่ขึ้นรถมาใหม่คุย

“เรียกแก้วเฉยๆก็ได้ค่ะ พวกพี่น่าจะอายุมากกว่าแก้วหลายปี”

“ไม่ได้หรอกครับ พวกผมเป็นแค่คนงาน เรียกคุณแก้วนั่นแหละดีแล้วครับ” ผากับจอมเกรงใจคุณภพ ในเมื่อพวกเขาเรียกไตรภพว่าคุณภพ จอมกับผาที่เป็นลูกน้องก็ควรจะเรียกหลานสาวของคุณภพว่าคุณแก้วเหมือนกัน

“ถ้างั้นก็แล้วแต่นะคะ แก้วยังไงก็ได้” แก้วขวัญนั่งด้านหน้าข้างๆคุณอาของเธอ ส่วนผากับจอมนั่งอยู่ด้านหลัง

“ผมชื่อผานะครับ ส่วนไอ้นี่ชื่อจอมครับ”

“ยินดีที่ได้รู้จักพี่ๆ ทั้งสองคนนะคะ”

“คุณแก้วอายุเท่าไหร่ครับนี่”

“สิบแปดค่ะ” ทั้งสองหนุ่มผลัดกันคุยกับเด็กสาวที่มีใบหน้าหวานสวย ใครเห็นใครก็อยากชวนคุยด้วยเป็นธรรมดา ไตรภพรู้สึกว่าแก้วขวัญเข้ากับคนง่าย ก็ดีเหมือนกันเธอจะได้ไม่เหงา

“จ้าแม่คนโต เป็นผู้ใหญ่แล้ว” เป็นเสียงของไตรภพที่กำลังทำหน้าที่ขับรถอยู่หันมาแซวหลานสาวคนสวยของเขา

“คุณแก้วเคยไปที่บ้านสวนไหมครับ ทำไมพวกผมถึงไม่เคยเห็นหน้าคุณแก้วเลย เคยเห็นแต่คุณเชษฐ์”

“เคยค่ะ แต่นานมากแล้ว มากขนาดที่ว่า แก้วยังจำเกือบไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยไป”

“ถ้าจะขนาดนั้น มาบ้านอาครั้งนี้อยู่ให้มันเบื่อกันไปข้างนึงเลยดีไหม” ไตรภพหันมาพูดบ้าง เพราะเห็นว่าหลานสาวพูดเว่อไปหน่อย ถ้าเขาจำไม่ผิดน่าจะห้าปีแล้วมั้ง ที่แก้วขวัญไปเที่ยวที่บ้านสวนครั้งสุดท้าย ตอนนั้นเธอยังไม่ได้โตเหมือนตอนนี้

“เบื่อแน่ค่ะ ตั้งสามเดือน”

“ระวังจะหลงคารมไอ้สองคน จนไม่อยากจะไปจากที่นั่นล่ะ” ไตรภพพาดพิง จนผากับจอมถึงกับร้อนตัว

“โอ้โหคุณภพก็พูดเกินไป คุณแก้วครับพวกผมสองคนต้องขอประทานโทษด้วยนะครับ พอดีพวกผมสองคนไม่โสดแล้วครับ จะโสดก็เหลือแต่คุณภพนั่นแหละ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเจอคนที่ถูกใจสักที” เป็นผาที่พูดขึ้นมาอย่างร้อนตัว ทั้งสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ยังไม่มีใครแต่งงานมีครอบครัวหรอก เพียงแต่ว่ามีแฟนแล้วก็เท่านั้น

“วันๆกูก็อยู่แต่กับพวกมึง แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปมองสาววะ ดูสิขนาดจะไปไหน มาไหน พวกมึงสองคนยังตามตูดกูไปทุกทีเลย”

ที่จริงสาวที่ว่า ก็พอมีมาทอดสะพานให้ไตรภพอยู่บ่อยๆไป ไม่ว่าจะเป็นลูกสาวเจ้าของสวนข้างๆ หรือจะเป็นเจ้ร้านเสริมสวยประจำหมู่บ้านที่ผัวตาย หรือแม้นแต่แม่ม่ายลูกติด ก็พอมีมาชวนเขาคุยอยู่บ้าง แต่นั่นดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ทางของไตรภพ เพราะเขาจะคุยกับพวกหล่อนแค่เป็นมารยาทเท่านั้น ยังไม่เคยสนใจใครเป็นพิเศษ

“แฮ่ๆ ก็ผมอยากนั่งรถชมวิวบ้างนี่ครับ”

“อยากนั่งรถชมวิวหรือว่าขี้เกียจทำงาน” ถึงวันนี้จะเป็นวันอาทิตย์ ซึ่งวันนี้อาจจะเป็นวันหยุดของหลายๆคน แต่สำหรับงานสวนแล้ว ถ้ามีงานก็ต้องทำ คงหยุดไม่ได้ เพราะถ้าไม่อย่างนั้นผลไม้อาจจะเสียหายได้

“คุณภพครับ ได้โปรดอย่ามองพวกผมแบบนั้นสิครับ พวกผมใจบาง...” จอมหมายความว่า อย่าเอาความจริงมาพูดมันรู้สึกไม่ดี

“ฮ่าๆๆ พวกพี่ๆนี่ตลกดีนะคะ แก้วชอบ”

ระหว่างการเดินทางจากกรุงเทพมาถึงบ้านสวน ทั้งสี่คนบนรถ ก็นั่งคุยกันมาตลอดทาง แก้วขวัญเป็นคนคุยเก่ง เธอมักจะน่ารักกับทุกคนเสมอ จนในที่สุดรถก็ได้แล่นเข้ามาจอดสนิทที่หน้าบ้านของไตรภพ

“เดี๋ยวพวกมึงสองคนช่วยขนของบนท้ายรถ เอาไปไว้ในบ้านให้ด้วยนะ” ไตรภพรีบสั่งลูกน้องทั้งสองคนทันที เพราะตอนนี้ไตรภพรู้สึกหิวข้าวแล้ว

“รับทราบครับลูกพี่”

“มาค่ะแก้วช่วย”

“ไม่ต้องหรอก ให้พวกมันขนไปให้นั่นแหละ แก้วไปทานข้าวกับอาดีกว่า อาสั่งทำกับข้าวไว้รอแก้วเยอะเลยนะ แต่ไม่รู้ว่าจะถูกใจหรือเปล่า” ไตรภพไม่เคยรู้ว่าแก้วขวัญชอบหรือไม่ชอบทานอะไร เขาจึงสั่งให้แม่ครัวทำมาหลายๆอย่างเผื่อๆไว้

“จริงเหรอคะ แก้วกำลังหิวพอดีเลยค่ะ ลำบากพี่สองคนแล้ว ฝากด้วยนะคะ” เมื่อพูดถึงเรื่องกิน น้ำย่อยในกระเพาะของแก้วขวัญก็เริ่มทำงานทันที

“ไม่เป็นไรครับ เชิญคุณแก้วตามสบายเลยครับ” ส่วนจอมกับผาพอขนของเสร็จ ก็คงเข้าไปกินในสวน เพราะไตรภพสั่งแม่ครัวให้ทำอาหารเลี้ยงลูกน้องในสวนอยู่แล้ว

“คุณอารอแก้วด้วยค่ะ” ขายาวๆของไตรภพเดินเร็วๆเข้าไปในบ้าน จนแก้วขวัญที่หันมาคุยกับพี่ๆทั้งสองคน พอหันกลับไปอีกที คุณอาของเธอก็เดินเข้าบ้านไปไกลแล้ว แก้วขวัญจึงรีบวิ่งตามคุณอาเข้าไปในบ้านด้วยความรู้สึกตื่นเต้นนิดๆ

“โอ้โห...น่าทานทั้งนั้นเลยค่ะ” แก้วขวัญเห็นอาหารบนโต๊ะ ที่เรียงรายกันอยู่หลายอย่าง น้ำลายของเธอก็เริ่มทำงานแข่งกับน้ำย่อยอีกครั้ง

“นั่งสิ” ไตรภพนั่งลงก่อนแล้ว เอ่ยบอกให้แก้วขวัญนั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับเขา

“ใครเป็นคนทำคะนี่ น่าทานจังเลย” แก้วขวัญหันไปถามกิ่งกับฟ้าที่ยืนอยู่ใกล้ๆโต๊ะอาหาร รอยยิ้มใสๆของเด็กสาวทำให้กิ่งกับฟ้ายิ้มให้แก้วขวัญเช่นกัน

“พวกพี่ทำกันเองค่ะ คุณทานเยอะๆนะคะ” กิ่งรีบพูดขึ้นอย่างเอาใจเด็กสาวที่มาอยู่ใหม่อย่างเอาหน้าทันที

“หนูชื่อแก้วขวัญ เรียกว่าแก้วเฉยๆก็ได้ค่ะ” แก้วขวัญยิ้มหวานเอ่ยแนะนำตัวเองอย่างง่ายๆ แล้วหันมาสนใจอาหารตรงหน้าต่อ

“พี่ชื่อกิ่ง ส่วนพี่คนนี้ชื่อฟ้าค่ะ คุณแก้วทานเยอะๆนะคะ วันนี้พวกพี่ทำสุดฝีมือเลยค่ะ” กิ่งแนะนำตัวเองและเพื่อนของหล่อนที่ยืนอยู่ด้วยกันให้เด็กสาวรู้จักด้วย

“ถ้าอย่างนั้นแก้วไม่เกรงใจแล้วนะคะ ขอทานเลยแล้วกัน” แก้วขวัญหยิบช้อนแล้วตักอาหารเข้าปาก แบบว่าชิมถ้วยโน้นที ชิมถ้วนนี้ที แล้วก็ทำหน้าอร่อย จนไตรภพที่นั่งมองอยู่ อดที่จะยิ้มให้กับหลานสาวที่กำลังชื่นชมอาหารตรงหน้าไม่ได้