หลานสาวพยศรัก

เรื่อง...หลานสาวพยศรัก

โปรย

เมื่อเด็กสาวจากกรุงเทพ จำต้องมาอยู่บ้านสวนกับคุณอาบุญธรรมเพราะความจำเป็น ความใกล้ชิดสนิทสนม ทำให้หัวใจของทั้งสองสั่นไหวไปพร้อมๆกัน

-------------

แนะนำตัวละคร

ไตรภพ (คุณภพ) อายุ 35 ปี

เขาหล่อ แสนดี อบอุ่น ทำงานเก่ง มีความรู้ และเนื้อหอมสุดๆ

แก้วขวัญ (แก้ว) อายุ 18 ปี

เธอสวย สดใส น่ารัก ขี้กลัว แล้วความกลัวของเธอก็นำพาซึ่งอันตรายและความรักมาให้...โดยไม่รู้ตัว

------------------

ตอนที่ 1

พิเชษฐ์ อยู่กับลูกสาวสองคน เธอชื่อแก้วขวัญหรือแก้ว กำลังโตเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว ตอนนี้แก้วขวัญอยู่ในระหว่างปิดเทอม ซึ่งพิเชษฐ์คุณพ่อของแก้วขวัญจำเป็นจะต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศเป็นเวลาสามเดือน โดยบริษัทได้ส่งตัวให้พิเชษฐ์ไป และหลังจากสามเดือนที่พิเชษฐ์กลับมาแล้ว พิเชษฐ์จะได้เลือนตำแหน่ง พร้อมกับเงินเดือนที่สูงขึ้นด้วย

แล้วเรื่องนี้จึงทำให้พิเชษฐ์อดที่จะเป็นห่วงลูกสาวเพียงคนเดียวไม่ได้ พิเชษฐ์ไม่ได้มีญาติหรือพี่น้องที่ไหน เขาจึงนึกถึงน้องชายบุญธรรมเพียงคนเดียวของเขา นั่นก็คือ...

ไตรภพ น้องชายที่คุณพ่อของพิเชษฐ์ขอมาเลี้ยง ตั้งแต่ไตรภพอายุสามขวบ ทั้งสองถูกเลี้ยงดูมาด้วยกัน พอโตขึ้น จึงแยกย้ายต่างคนต่างไปประกอบอาชีพเป็นของตัวเอง

พิเชษฐ์ เลือกที่จะทำงานบริษัทในกรุงเทพ ส่วนไตรภพ เลือกที่จะทำธุรกิจสวนผลไม้ที่ต่างจังหวัด มีทั้งขายในประเทศและส่งออกต่างประเทศ โดยปลูกเองด้วยและรับจากสวนอื่นด้วย

และนอกจากนี้ไตรภพยังมีหุ้นส่วนกับเพื่อน เป็นโรงงานผลิตผลไม้กระป๋อง ไตรภพจะเข้าบริษัทเดือนละแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น เพราะเขาเลือกที่จะเป็นฝ่ายดูแลเรื่องผลไม้แทนการไปนั่งบริหารงานเหมือนเพื่อนของเขาที่ร่วมลงทุนด้วยกัน ในทุกๆวัน ไตรภพมักจะอยู่ที่บ้านสวนซึ่งเป็นบ้านหลังไม่ได้ใหญ่มาก เพราะว่าอยู่คนเดียว

“แก้ว...อาทิตย์หน้า พ่อต้องเดินทางแล้วนะ ลูกเตรียมตัวไปอยู่กับคุณอาเขาหรือยัง” พิเชษฐ์เอ่ยถามลูกสาวด้วยรอยยิ้มอบอุ่นของคนเป็นพ่อ ท่านไว้ใจไตรภพมาก เพราะรู้ว่าน้องชายเป็นคนดี ขยันทำงาน และเอ็นดูแก้วขวัญมาก พิเชษฐ์จึงไว้ใจที่จะฝากลูกสาวไว้ให้น้องชายบุญธรรมช่วยดูแลในช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณพ่อ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ แก้วอยู่ได้”

“ไปอยู่บ้านคุณอา แล้วอย่าดื้อกับคุณอาเหมือนตอนเด็กๆไม่ได้นะลูก”

“แก้วโตแล้วนะคะคุณพ่อ” แก้วขวัญทำหน้างอนๆใส่คุณพ่อของเธอ ที่ชอบมองว่าเธอนั้นยังเด็กอยู่เรื่อย แก้วขวัญโตแล้ว เป็นสาวเต็มตัวแล้ว เธอไม่ได้เด็กเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

“พ่อรู้ว่าลูกของพ่อโตแล้ว แต่พ่อแค่เป็นห่วง...” พิเชษฐ์เอามือวางบนศีรษะของลูกสาวแล้วลูบเบาๆ พร้อมกับส่งยิ้มบางๆด้วยรอยยิ้มของคนเป็นพ่อที่รักลูกสาวของท่านมาก

“เป็นห่วงแก้วเหรอคะ” แก้วขวัญยิ้มให้คนเป็นพ่อจนตาหยี ดีใจที่คุณพ่อรักและเป็นห่วงเธอแบบนี้เสมอ

“เปล่า...เป็นห่วงคุณอาเขาน่ะสิ ไม่รู้ว่าเราจะไปก่อเรื่องอะไรให้คุณอาเขาปวดหัวหรือเปล่า”

“คุณพ่อน่ะ ชอบว่าแก้วอยู่เรื่อย” แก้วขวัญหุบยิ้มทันที แล้วสวมกอดคุณพ่อของเธอ พร้อมกับทำหน้าออดอ้อนอย่างน่ารัก

“ขี้อ้อนจังลูกสาวคนนี้” พิเชษฐ์บ่นเบาๆ แต่ก็กอดตอบลูกสาวของท่านด้วยความรัก