ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

@ทางด้านไตรภพ

เมื่อไตรภพรู้ว่าหลานสาวเพียงคนเดียวจะย้ายเข้ามาอยู่กับเขาเป็นเวลาสามเดือน ทำให้คุณอาหนุ่มอย่างเขา จำเป็นต้องรีบจัดการเตรียมห้องให้หลานสาวพักโดยด่วน โดยการให้คนงานในสวนผลไม้ของเขา มาช่วยทำความสะอาดห้องนอนเพื่อรอต้อนรับ

“คุณภพคะ วันนี้กิ่งทำกับข้าวมาให้หลายอย่างเลยค่ะ เชิญคุณภพทานอาหารเช้าก่อนดีกว่านะคะ” กิ่งเป็นคนงานคนหนึ่งของที่นี่ หล่อนมีหน้าที่ทำอาหารกับทำความสะอาดบ้านหลังนี้กับเพื่อนอีกหนึ่งคนชื่อฟ้า โดยกิ่งแอบรักเจ้านายหนุ่มอย่างไตรภพมานานแล้ว แต่ไตรภพก็ไม่เคยเล่นด้วยเลยสักครั้ง

“เอาไปวางไว้ในครัวนั่นแหละ เดี๋ยวฉันหิวแล้วจะไปกินเอง” ไตรภพตอบปัดๆ ทุกๆวันกิ่งจะมีหน้าที่ทำอาหารมาส่งให้ไตรภพที่บ้าน แต่ถ้ามื้อไหนไตรภพเข้าสวนแต่เช้า เขาก็จะไปทานกับคนงานในสวนเลย

“ก็ได้ค่ะ” กิ่งรู้ว่าไตรภพไม่ชอบคนกวนใจเป็นที่สุด จึงไม่อยากจะเซ้าซี้หล่อนจึงเอากับข้าวที่ทำใส่ปิ่นโตมาให้ เอาไปวางไว้ในครัวตามที่เขาบอก แต่ก็แอบอารมณ์เสียอยู่ไม่น้อย พูดเพราะก็แล้ว ส่งสายตาก็แล้ว แต่ไตรภพก็ไม่เคยสนใจหล่อนเลยแม้แต่น้อย

“เมื่อไหร่จะหันมาสนใจกันบ้างนะ” กิ่งบ่นพึมพำในลำคออยู่คนเดียว ก็เธออยากได้คุณไตรภพมาเป็นของหล่อน เขาทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมยังเนื้อหอมอีกด้วย สาวๆแถวนี้ต่างก็มาตอมคุณไตรภพกันให้หึ่ง แต่ไตรภพก็ยังไม่เคยสนใจใครสักที

“เอ้าช่วยๆกันหน่อย ทำให้สะอาดแล้วจัดของพวกนี้เข้าที่ให้เรียบร้อยด้วย” ไตรภพยืนคุมคนงานจัดห้องรอหลานสาว ลูกของพี่ชายบุญธรรมที่จะมาอยู่ในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้

“คุณภพครับ ใครจะมาอยู่เหรอครับ” จอมเด็กในสวน เป็นคนงานคนหนึ่งของที่นี่เหมือนกัน ถูกไตรภพใช้ให้มาช่วยยกโต๊ะจัดตู้ เอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะตั้งแต่จอมมาทำงานที่สวนแห่งนี้ ก็ไม่เคยเห็นคุณภพจะดูตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน

“หลานสาว”

ชีวิตของไตรภพถ้าไม่ได้ครอบครัวของพิเชษฐ์รับมาเลี้ยงไว้ตั้งแต่เด็กๆ เขาก็คงไม่ได้มีวันนี้ คุณพ่อบุญธรรมกับคุณแม่บุญธรรม ซึ่งเป็นคุณพ่อคุณแม่แท้ๆของพิเชษฐ์ ถึงพวกท่านจะไม่ได้ร่ำรวยอะไรมาก แต่พวกท่านก็ส่งไตรภพเรียนจนจบ แถมยังยกที่ดินผืนนี้ให้กับไตรภพอีกด้วย ตอนนั้นมันเป็นแค่ที่ดินรกร้างเท่านั้น แต่ไตรภพก็ได้ใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมา นำมาพัฒนาจนที่ดินผืนนี้งอกเงยทำเงินขึ้นมาได้ ส่วนพิเชษฐ์ได้สมบัติเป็นที่ดินในกรุงเทพ นั่นจึงทำให้ไตรภพนึกถึงบุญคุณของครอบครัวนี้เสมอ

“หลาน…คุณภพมีหลานสาวด้วยเหรอครับ” จอมยังคงถามต่อ เพราะสงสัย จอมเป็นเด็กวัยรุ่นที่ชอบพูดไปเรื่อยๆ คนอื่นอาจจะไม่กล้าถาม เพราะเกรงกลัวใบหน้าเข้มๆของไตรภพ จึงได้แต่ก้มหน้าทำงานตามที่เจ้านายสั่งไป

“ลูกของพี่เชษฐ์ไง” ไม่มีใครรู้ด้วยว่าพิเชษฐ์กับไตรภพไม่ใช่พี่น้องโดยสายเลือดกันจริงๆ เพราะไตรภพไม่เคยพูด แล้วก็ไม่มีใครเคยถาม แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับแต่อย่างได ถ้ามีคนถาม ไตรภพก็พร้อมจะบอก เพราะมันไม่ได้เป็นความลับ

พิเชษฐ์เคยมาเที่ยวที่นี่อยู่หลายครั้ง ในฐานะพี่ชายของเจ้าของสวน ส่วนแก้วขวัญ เคยมาแต่ตอนนั้นแก้วขวัญยังเล็กมาก แล้วก็ยังไม่เคยมาอีกเลย แต่แก้วขวัญก็รู้จักกับคุณอาของเธอ เพราะเวลาที่ไตรภพเข้ากรุงเทพ เขาก็มักจะแวะไปหาพี่ชายกับหลานสาวอยู่เป็นประจำ

“อ๋อ...คุณเชษฐ์” จอมทำหน้าเข้าใจ เพราะว่าจำพิเชษฐ์ได้ พิเชษฐ์เคยมาเที่ยวที่สวนผลไม้แห่งนี้อยู่หลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขามา เขามักจะมาคนเดียว

“ลูกสาวคุณเชษฐ์สวยไหมครับ” จอมเอ่ยถามตามประสาเด็กหนุ่ม ที่ไม่ได้คิดอะไร แต่ไตรภพกลับขมวดคิ้วเข้ามากันแน่น มองมาที่จอมตาเขม็ง

“มึงจะอยากรู้ไปทำไม” คำถามของจอม สร้างความไม่พอใจให้กับไตรภพอยู่ไม่น้อย ซึ่งจอมเองก็ไม่ได้คิดก่อนที่จะถาม จึงถูกสายตาของไตรภพมองมา จนจอมถึงกับต้องหลบสายตาเลยทีเดียว

“อุ้ย! มีหวง ผมไม่เคยเห็น ก็แค่อยากรู้เฉยๆ” จอมรีบอธิบาย พร้อมกับยกมือขึ้นเกาหัวอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็คิดว่าคุณภพคงแค่เป็นห่วงหลานสาวในสถานะอาเท่านั้น

“ทำงานไป เดี๋ยวเธอมาก็เห็นเองนั่นแหละ”