บทที่ 3 วันรับงาน

รถเก๋งของเข้มจอดลงหนาบ้านพักชั้นเดียวสไตล์โมเดิร์นในรีสอร์ตแห่งหนึ่งบนเนินเขา บริเวณด้านหน้ามีสวนไม้ดอกไม้ประดับจัดไว้อย่างสวยงาม และด้านหลังมีธารน้ำไหลผ่านดูร่มรื่นแวดล้อมไปด้วยธรรมชาติสมกับความต้องการของนายใหญ่

“ ถึงแล้วลูกจันทร์ น้าถามอีกทีจะเปลี่ยนใจรึเปล่า ” เข้มหันไปถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอกำลังสาละวนอยู่กับการขยับเดรสสั้นรัดรูปสายเดี่ยวสีดำที่รัดรึงเน้นทุกสัดส่วนบนเรือนร่างให้เข้าที่ ชายกระโปรงเดรสที่แสนจะสั้นพอนั่งลงแล้ว มันปิดก้นงอน ๆ ของเธอไม่ได้ด้วยซ้ำไป

“ ไม่เปลี่ยนใจแน่นอนค่ะน้าเข้ม แต่ว่าชุดนี้มันสั้นไปหน่อยนะน้า พอหนูนั่งมันก็ถลกขึ้นไปเห็นตูดหนูหมดสิ ” เธออดที่จะบ่นไม่ได้ เกิดมายังไม่เคยใส่ชุดอะไรที่มันสั้นรัดจนอึดอัดตับไตไส้พุงไปหมดขนาดนี้

“ หึ หึ ยัยจันทร์เอ้ย นี่ถ้าน้ามีเงินให้แกคงไม่ต้องมาทำแบบนี้ กลับกันดีไหมเดี๋ยวน้าจะไปบอกนายว่าอีกสองวันจะเอาเด็กคนใหม่มาให้ ” เข้มมองดูหลานสาวแล้วรู้สึกผิดในใจ

“ ไม่ค่ะ หนูยอมอดทนแค่สิบห้าวันเพื่อบ้านของพ่อกับแม่ น้าไม่ต้องคิดมากนะหนูสมัครใจเอง ไม่ต้องโทษตัวเองอะไรทั้งนั้น ลงไปกันเถอะค่ะ ” เธอกระชับชายเสื้อคลุมให้ปิดบังทรวงอกอิ่มเอาไว้แล้วเปิดประตูรถ แต่พอนึกอะไรขึ้นมาได้เธอก็หันกลับมาถามน้าชายทันที

“ น้าเข้ม หนูลืมถามไป นายใหญ่ของน้านี่แก่มากมั้ยคะ แล้วขี้โมโหรึเปล่า ” เธอถามเพื่อเก็บข้อมูลเอาไว้ก่อน

“ ขี้โมโหรึ อืม เรียกว่าเย็นชา เผด็จการ อะไรแบบนี้มากกว่า อย่าไปขัดใจท่านล่ะ ส่วนแก่มั้ยนี่ก็แก่กว่าน้านิดหน่อยนั่นแหละ” เข้มตอบยิ้ม ๆ แล้วเปิดประตูลงจากรถไป

ลูกจันทร์ลงรถมาพร้อมกับกระชับเสื้อคลุมไว้แนบลำตัวดึงชายกระโปรงที่สั้นจู๋นั้นลง แต่ก็นั่นแหละเดรสบ้า ๆ นั่นก็หดเด้งกลับไปที่เดิมเผยเรียวขาเพรียวยาวขาวผ่องอวดสายตาคนที่ยืนมองอยู่ข้างหน้าต่างโดยที่เจ้าตัวไม่รู้

เข้มเดินไปเปิดกระโปรงท้ายรถเพื่อยกกระเป๋าเดินทางของเธอออกมา แล้วหันมาพยักหน้าให้เธอเดินตามเข้าไปในบ้าน ลูกจันทร์เดินตามน้าชายเข้าไปสายตาก็มองไปรอบ ๆ ชมความสวยงามของธรรมชาติอย่างชื่นชม

พอเข้ามาถึงหน้าประตูเธอก็เห็นชายรูปร่างสูงใหญ่สองคนนั่งอยู่ มองมาที่เธอด้วยสายตาโลมเลียอย่างชัดเจน

ลูกจันทร์รู้สึกกลัวสายตาของชายเหล่านั้นจนเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง คว้าชายเสื้อของน้าชายตัวเองเอาไว้ทันที

“ ว่าไงเข้ม เอาเด็กมาให้นายรึ แหมรอบนี้สภาพนางฟ้าเลยว่ะ อยากล้างจานให้นายจังเลย ” หนึ่งในสองคนที่เฝ้าประตูอยู่พูดขึ้นแล้วมองมาที่เธออย่างหื่นกระหาย ลูกจันทร์ทำตัวลีบแอบหลังน้าชายด้วยใจหวาดหวั่น

“ เฮ้ย คนนี้ไม่ได้โว้ย คิดซะว่าเป็นน้องเป็นนุ่งอย่าทำให้เด็กมันกลัวสิวะ ขวัญมันจะบินหนีหมด ” เข้มพูดขึ้นอย่างปกป้องเธอ แต่ก็ไม่มีผลอันใดพวกมันยังคงมองมาที่เธอเหมือนหมาป่าจ้องเหยื่อ

“ น้องสวยแบบนี้พี่คงอดใจไม่ไหว ฮ่า ๆ ๆ นายรออยู่ข้างในน่ะ พาเข้าไปสิ ” มันพูดติดตลกแล้วหัวเราะเสียงดัง เข้มส่ายหน้าอย่างระอาแล้วหันมามองเธอด้วยสายตาห่วงใย นี่เขาคิดถูกรึเปล่านะที่ยอมให้หลานมาทำงานนี้

“ เข้ามาสิลูกจันทร์ นายรออยู่ข้างใน ” เข้มเปิดประตูเข้าไปแล้วหันมาขว้าข้อมือของเธอให้เดินตามเข้าไปด้วย เธอรีบก้มหน้างุดลงเดินตามน้าชายไปอย่างรวดเร็ว มิวายที่จะได้ยินเสียงแซวตามหลังมา

“ แม่โว้ย จุ๊ ๆ ๆ นมเป็นนมตูดเป็นตูด มันน่านัก ฮ่า ๆ ๆ ” เข้มหันมามองหน้าที่ตื่นตระหนกของเธออย่างเห็นใจ ยกมือขึ้นลูบศีรษะเธออย่างอ่อนโยน

“ ไหวมั้ยลูกจันทร์ ”

“ ไหวจ้ะน้า ไม่ต้องห่วง ” เธอกัดฟันตอบ ยิ้มเจื่อน ๆ ให้น้าชายอย่างอดทน เข้มพยักหน้าแล้วถอนใจมาถึงขั้นนี้แล้วก็คงต้องเลยตามเลย เขาพาเธอเดินเข้ามาด้านในก็ไม่พบร่างของเจ้านาย เข้มวางกระเป๋าเดินทางของเธอลงแล้วเดินออกไปดูทางระเบียงด้านหลังบ้านพัก จึงเดินกลับมาพยักหน้าให้เธอตามเข้าไป