ตอนที่ 4 รักแรก

มหาวิทยาลัย

วันนี้มะลิมาเรียนตามปกติ เธอขับรถมาเรียนด้วยตัวเอง หลังจากเรียนช่วงเช้าเสร็จ เธอก็รีบไปที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัยทันที ด้วยความที่เธอเป็นสาวเรียบร้อย พูดน้อย เป็นนักเรียนที่มาจากต่างจังหวัด ทำให้เธอมีเพื่อนน้อย แต่มะลิก็ไม่สนใจเพราะเธอถือคติ มีเพื่อนรู้ใจคนเดียวก็ดีกว่ามีเพื่อนเยอะแต่ไม่รู้ใจ ดังนั้นเธอจึงนัดพบกับเพื่อนรู้ใจอย่างมะเหมี่ยวบ่อย ๆ วันนี้ก็เช่นกัน มะลิมีนัดกับมะเหมี่ยวที่โรงอาหารเพื่อทานข้าวเที่ยงด้วยกัน

"ทางนี้ ๆ มะลิ ทางนี้" มะเหมี่ยวเรียกมะลิเสียงดังในตอนที่มะลิเดินเข้ามาในโรงอาหาร

"เรียกเสียงดังเชียว คนมองทั้งโรงอาหารแล้วเนี่ย" มะลิมองเพื่อนตาเขียว ที่ทำให้เธอเป็นเป้าสายตาของคนในโรงอาหาร

"แฮะ ๆ ขอโทษ ลืมตัวไปหน่อย" มะเหมี่ยวยิ้มแห้ง ๆ ให้เพื่อนสาว

"ทุกทีเลยนะแก นี่ไม่ใช่โรงอาหารที่โรงเรียนเก่าเรานะ ว่าแต่มานานหรือยัง วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย" มะลิส่ายหัวให้เพื่อน ก่อนจะถามออกไป พร้อมกับวางกระเป๋าและหนังสือเรียน

"อยากกินข้าวขาหมู แต่คิวยาวมากกก" มะเหมี่ยวพูดขึ้นเพราะเธอได้ยืดคอมองไว้แล้ว แต่แถวยาวและเธอต้องมานั่งจองโต๊ะไว้ให้เพื่อนด้วย

"ไม่เป็นไร งั้นฉันไปซื้อเอง แกก็นั่งเฝ้าโต๊ะไปก็แล้วกันนะ" มะลิบอกเพื่อนออกไป เพราะต้องมีคนเฝ้าโต๊ะ ไม่อย่างนั้นอาจจะไม่มีโต๊ะนั่งกินข้าว

"ได้ ๆ งั้นฉันจะไปซื้อน้ำร้านแถวนี้คอยนะ" มะเหมี่ยวพยักหน้าให้เพื่อนสาว เพราะข้อตกลงคือใครมาถึงก่อนให้จองโต๊ะไว้ คนมาทีหลังมีหน้าที่ไปซื้อกับข้าวให้อีกคน วันนี้มะลิมาช้ากว่า เลยต้องเป็นคนไปซื้อข้าว

หลังจากได้ข้าวขาหมูเจ้าอร่อยมา 2 จาน ทั้งสองคนก็นั่งทานข้าวด้วยกันไปเรื่อย ๆ สักพักก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับไอศกรีม

"มะลิ พี่ทิวเขามา" มะเหมี่ยวแตะแขนมะลิเบา ๆ พร้อมกับกระซิบบอก โดยแกล้งทำเป็นตกใจ ทั้งที่เธอเป็นคนส่งข่าวให้ทิวเขารู้ว่าพวกเธอมากินข้าวที่นี่ เพราะอยากให้ชายหนุ่มได้ปรับความเข้าใจกับเพื่อนสาว

"ห๊ะ พี่ทิวรู้ได้ไงว่าฉันอยู่นี่" มะลิถามออกมาอย่างตกใจ เพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะเจอกับอีกคน

"ไม่รู้สิ เดินมาโน่นแล้ว เอาไง" มะเหมี่ยวทำทีเหมือนตื่นเต้น ทั้งที่รู้อยู่ก่อนแล้ว เพราะเธอเป็นคนส่งไลน์ไปบอกทิวเขาเอง

"ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวเจอกันหลังเลิกเรียน" มะลิรีบถือกระเป๋าและหนังสือ ลุกขึ้นไปทันที แต่ต้องชะงักเมื่อมะเหมี่ยวพูดขึ้นอีกครั้ง

"ไม่ทันแล้วแก พี่เขาเดินมาแล้ว" มะเหมี่ยวกระซิบบอก

"น้องมะลิจะรีบไปไหนครับ กินไอศกรีมนี่ก่อนมั้ย พี่ซื้อมาฝาก" ทิวเขารีบเดินเข้ามาทันที ที่เห็นมะลิกำลังจะเดินออกไป

"เอ่อ... มะลิมีเรียนช่วงบ่ายค่ะ ไม่อยากเข้าสาย" มะลิรีบยกเอาเรื่องเรียนขึ้นมาอ้างทันที

"แล้วจะรีบไปไหนครับ นี่ก็แค่เที่ยงครึ่งเอง มีเวลาอีกตั้งเยอะ กินไอศกรีมนี่ก่อนดีกว่ามั้ยครับ จะได้สดชื่น" ทิวเขาถือวิสาสะนั่งลงข้าง ๆ และเลื่อนถ้วยไอศกรีมไปตรงหน้าของมะลิ

"นั่นสิแก นั่งลงกินก่อนก็ได้ ดูสิ ข้าวก็กินไปนิดเดียวเอง" มะเหมี่ยวรีบสนับสนุนรุ่นพี่ทันที พร้อมกับดึงให้มะลินั่งลงที่เดิม

"....." มะลิไม่พูดอะไรออกมา เธอได้แต่มองหน้าเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

เพราะโรงอาหารในมหาวิทยาลัยมีอยู่หลายแห่ง แล้วเธอกับมะเหมี่ยวก็จะวนไปกินแบบไม่ซ้ำที่ เพื่อไม่ให้จำเจ การที่ทิวเขามาเจอเธอในครั้งนี้ ทำให้เธอแปลกใจอยู่ไม่น้อย

"มะเหมี่ยว แกกินไอศกรีมเถอะ ฉันปวดฟันน่ะ ไม่อยากกินอะไรเย็น ๆ" มะลิผลักถ้วยไอศกรีมไปให้มะเหมี่ยว และกินข้าวของตัวเองต่อเงียบ ๆ

"น้องมะลิครับ พี่ขอโทษ ให้อภัยพี่เถอะนะครับ เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมเถอะ ตอนนี้พี่เลิกหมดแล้วจริง ๆ พี่สัญญาว่าจะไม่มีใครอีก จะมีแค่น้องมะลิคนเดียวนะครับ นะครับคนดี" ทิวเขาเห็นแบบนั้นก็รีบ ง้อแฟนสาวทันที

"....." มะลิยังคงไม่ตอบและไม่มองหน้าทิวเขาแต่มองหน้ามะเหมี่ยวเหมือนของความช่วยเหลือ แต่ทว่า...

"จริงแก ตอนนี้พี่ทิวเขาไม่มีใครแล้วนะ อยู่ที่คณะฉันก็เห็นแต่พี่เขาตั้งใจเรียนและอยู่กับกลุ่มเพื่อน ๆ ผู้ชาย ฉันยืนยันได้ว่าพี่เขาเลิกแล้วจริง ๆ แกน่าจะให้โอกาสพี่เขาหน่อยนะ คบกันมาตั้งนานแล้ว" มะเหมี่ยวนอกจากไม่ช่วยแล้วยังเชียร์ทิวเขาอย่างออกหน้าออกตาอีกด้วย

"นะครับน้องมะลิ เราก็คบกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ใจคอน้องมะลิจะลืมรักแรกของน้องมะลิได้ลงคอเหรอครับ" ทิวเขารีบง้อและเขาไม่เชื่อว่ามะลิจะเลิกกับเขาง่าย ๆ เพราะเขาเป็นรักแรกของเธอ

"....." มะลิรู้สึกอึดอัดมาก เธอมองไปข้างหน้าและยิ้มออกมาได้เมื่อเห็นภัทรกับภามเดินเข้ามาในโรงอาหาร เธอจึงรีบพูดขึ้นทันที

"เอาไว้ค่อยคุยกันนะคะ ตอนนี้มะลิมีนัดกับพี่ภัทรพี่ภาม แล้วพี่เขาก็มาแล้ว ขอตัวนะคะ" พูดจบมะลิก็ลุกขึ้นและวิ่งไปหาภัทรกับภามทันที

"น้องมะลิ เดี๋ยวสิครับ กลับมาคุยกันก่อน น้องมะลิ" ทิวเขาลุกขึ้นและเรียกมะลิเสียงดัง แต่เธอก็ไม่หันกลับมา

"พี่ทิวเขานั่งลงก่อนค่ะ ไม่ต้องเรียกเสียงดังแบบนั้นก็ได้ ดูสิคนมองใหญ่แล้ว" มะเหมี่ยวรีบเรียกทิวเขาให้นั่งลง เพราะทุกสายตาในโรงอาหารมองมาที่โต๊ะของเธอแล้ว

"มะเหมี่ยวก็ดูน้องมะลิสิ คุยกันยังไม่ทันไรก็หนีอีกแล้ว" ทิวเขากระแทกก้นลงนั่งอย่างหงุดหงิด

"เอาน่า ยังมีเวลาง้ออีกเยอะ เดี๋ยวมะเหมี่ยวช่วยพี่เอง ใจเย็น ๆ เอ้ากินก่อน จะได้ใจเย็น ๆ" มะเหมี่ยวปลอบใจคนใจร้อน โดยผลักถ้วยไอศกรีมไปให้เขากิน ซื้อมาเองก็กินเองก็แล้วกัน

"ทำไมเพื่อนเราใจแข็งจัง แล้วจะให้ง้อยังไงล่ะ หาเวลาเจอก็ยากแบบนี้" ทิวเขาบ่นไปกินไอศกรีมไป

"เอาอย่างนี้มั้ย อีกไม่กี่วันก็ถึงวันเกิดมะเหมี่ยวแล้ว มะเหมี่ยวว่าจะไปจัดงานวันเกิดที่ผับ The Sun พี่ทิวเขาไปด้วยกันสิ งานนี้มะลิก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว จะได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกัน" มะเหมี่ยวเสนอขึ้น

"ถ้าน้องมะลิไป พี่ก็ไป" ทิวเขาพยักหน้ารับทันที

"มะลิไปอยู่แล้ว วันเกิดเพื่อนรักอย่างมะเหมี่ยว มะลิจะไม่ไปได้ไง แถมผับ The Sun ก็เป็นผับของพ่อมะลิอีกด้วย" มะเหมี่ยวพูดขึ้นอีกครั้ง เพราะหากไปจัดที่อื่น มะลิไม่มีทางได้ไปร่วมงานวันเกิดเธอแน่ มะเหมี่ยวจึงเลือกไปจัดที่ผับของพ่อมะลิซะเลย

"อืม งั้นเจอกัน เดี๋ยวพี่จะออกค่าจัดงานให้นะ และถ้างานนี้พี่คืนดีกับน้องมะลิได้ รับรองว่ามีโบนัสงาม ๆ แน่" ทิวเขาบอกออกมาอย่างใจป้ำ

"ขอทองสัก 10 บาท นะพี่ทิวเขา คริคริ" มะเหมี่ยวแซวกลับทันที เพราะรู้ว่าบ้านทิวเขาเป็นร้านขายทอง

"เอาไปเลย 20 บาท ถ้าสำเร็จ" ทิวเขาเกทับทันที

เขาอยากคืนดีกับมะลิ เพราะมันเสียเชิงชาย คบกันมาตั้งนานยังไม่เจาะไข่แดงเลย แล้วจะให้เขาเลิกไปง่าย ๆ ได้ยังไง

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นั่งกินข้าวและเดินไปเรียนพร้อมกัน เพราะทั้งสองคนเรียนคณะเดียวกัน

--------

พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแล้ว

ไม่ใช่ว่าหนีเสือปะจรเข้ 2 ตัวนะ

55555