ตอนที่ 3 ทิวเขา

โต๊ะอาหาร...

วันนี้ที่โต๊ะกินข้าวมีเพียงสามคนพ่อแม่ลูกเท่านั้น เพราะสองคนปู่กับย่าโทรมาบอกว่ามีธุระด่วนต้องไปข้างนอก โดยตอนนี้นทีไม่ให้แม่ขายอาหารแล้ว ทั้งสองจึงไปเที่ยวเล่นเยี่ยมเยือนเพื่อน ๆ บ้าง บางครั้งก็จับกลุ่มกันไปเที่ยวตามประสาคนสูงอายุ

"เป็นไงลูก วันนี้เปิดเทอมวันแรก" นทีถามลูกสาวพร้อมกับตักกับข้าวให้เมียและลูกอย่างเอาใจใส่แบบไม่ให้น้อยหน้ากัน

"ก็ดีค่ะพ่อ วันนี้ยังไม่มีอะไร แค่รับน้องแบบเบา ๆ แบบประมาณละลายพฤติกรรมและให้ทุกคนรู้จักกันมากกว่า" มะลิตอบพ่อออกไป

"ดีแล้วลูก รับน้องแต่เบา ๆ ก็พอ ดีกว่าไปรับแบบในข่าว ว่าแต่ถ้ามีปัญหาอะไรบอกพ่อได้เลยนะ ห้ามเก็บไว้คนเดียว" นทีพยักหน้ารับรู้และ ไม่วายที่จะบอกกับลูกสาวอย่างเป็นห่วง

"ค่ะพ่อ" มะลิยิ้มให้พ่อเหมือนเดิม เพราะพ่อของเธอกำชับอย่างนี้มาตั้งแต่เธอเด็ก ๆ แล้ว มีปัญหาอะไรให้รีบบอกพ่อ...

"ว่าแต่วันนี้พ่อไม่เข้าไปที่ผับเหรอคะ" มะลิถามขึ้นอีกครั้ง

"ไม่เข้าดีกว่า ช่วงนี้ผับอยู่ตัวแล้ว พ่อให้ลูกน้องดูแลได้ พ่อเข้าไปตรวจงานเป็นบางครั้งก็พอ พ่ออยากมีเวลาให้ลูกให้เมียมากกว่า" นทีตอบด้วยรอยยิ้มอย่างไม่รู้สึกรู้สาว่าเขาเป็นคนทิ้งการทิ้งงาน

"แหม บอกลูกไปตรง ๆ ก็ได้ค่ะว่าพี่ทีติดเมีย ไม่ได้นอนกอดเมียแล้วนอนไม่หลับ" ส้มจี๊ดที่นั่งอยู่ด้วยเอ่ยแซวขึ้น

"คริคริ สงสัยจะจริงนะคะ ดูสิคุณพ่อหน้าแดงเชียว" มะลิหัวเราะออกมาและแซวพ่อไปด้วย

"ใครบอกว่าพ่อติดแม่ แม่ติดพ่อต่างหาก วันไหนพ่อไปทำงานนะ แม่เราก็จะนอนไม่หลับ ต้องโทรมานับแกะกับพ่อทุกครั้ง จนไม่เป็นอันทำการทำงาน พ่อก็เลยไม่ไปทำงานซะเลย อยู่บ้านนอนให้แม่เรากอดดีกว่า พ่อกลัวแม่เรานอนไม่พอ จริงมั้ยครับ ส้มจี๊ด" นทีเมื่อตั้งสติได้ก็ไม่ยอมโดนรุม เขาจึงพูดกับลูกสาวออกไป แต่ส่งสายตาหวานฉ่ำไปทางเมียรักและถามออกไป

"พี่ทีอะ ทำไมชอบเอาความจริงมาพูดเล่นก็ไม่รู้ ส้มจี๊ดเขินนะ" ส้มจี๊ดได้ยินแบบนั้นก็ทำท่าเขินอายออกมา เพราะมันคือเรื่องจริง ทุกวันนี้ถ้านทีไปทำงาน เธอก็ต้องโทรไปนับแกะกับเขาเหมือนเดิม

"คริคริ ฮ่า ๆ" ทั้งมะลิและนทีหัวเราะขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นสีหน้าเขินอายของส้มจี๊ด ถึงจะรู้ว่าเธอแกล้งทำก็ตาม

หลังจากนั้นในบ้านก็มีแต่เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุยของสามคนพ่อแม่ลูก

เมื่อทานข้าวเสร็จแล้ว มะลิก็ขอตัวกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนคนมีอะไรอยู่ในใจ เธอหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาเพื่อเช็กว่ามีใครติดต่อมาบ้าง เพราะเธอปิดเสียงไว้ตั้งแต่ตอนรับน้องที่มหาวิทยาลัยแล้ว เมื่อตรวจดูก็ทำให้เธอชะงักไป เพราะมีข้อความมาจากทิวเขา

ทิวเขา : พี่คิดถึงน้องมะลิจัง วันเสาร์นี้เรานัดเจอกันได้มั้ยครับ

ทิวเขา : พี่ขอโทษนะ แต่ตอนนี้พี่เลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว สัญญาว่าต่อไปนี้พี่จะมีแค่น้องมะลิคนเดียว ยกโทษให้พี่นะครับคนดี

มะลิอ่านข้อความนั้นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เธอไม่ตอบกลับแต่วางโทรศัพท์ไว้อย่างไม่สนใจอีก

เธอตกลงคบกับทิวเขาในตอนที่เธอนั้นอยู่ ม.4 ส่วนทิวเขาเป็นรุ่นพี่ ม.6 ทุกคนในโรงเรียนอิจฉาเธอมาก เพราะทิวเขาทั้งหล่อทั้งรวย เขาดูแลเธอดีมาก เข้าตามตรอกออกตามประตู ให้เกียรติเธอทุกอย่าง ตา(กำนัน)เสือไว้ใจ และเธอก็รักเขามาก หวังถึงการแต่งงานกันในอนาคต

แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อทิวเขาไปเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ เขาเริ่มไม่มีเวลาให้เธอ เริ่มผิดนัด และมีข้อแก้ตัวต่าง ๆ นานา แรก ๆ เธอก็พอจะเข้าใจว่าเขาเป็นเด็กปี 1 คงมีกิจกรรมเยอะ จึงยอมให้อภัยเขามาเรื่อย ๆ จนเธอมารู้ทีหลังว่าเขาไม่ได้ยุ่งเพราะการเรียนหนัก แต่เขาไปมีผู้หญิงคนอื่น เขาผิดนัดกับเธอเพราะไปเดตกับผู้หญิง นั่นทำให้เธอไม่ให้อภัยเขา ก็เลยตัดสินใจเลิก...

มะลินั่งคิดถึงการนัดหมายของทิวเขาแล้วก็ตัดสินใจโทรไปปรึกษาเพื่อนรักที่เคยเรียนกันมาตั้งแต่มัธยม แล้วตอนนี้ก็มาเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ เธอเรียนบริหาร ส่วน 'มะเหมี่ยว' เรียนนิเทศ เหมือนกับทิวเขา

"ว่าไงแก มีอะไรถึงโทรมาได้เนี่ย" มะเหมี่ยวถามทันทีที่รับสาย

"เฮ้อ~" มะลิไม่ตอบ เธอทำเพียงถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

"ถอนหายใจอย่างนี้ เรื่องพี่ทิวเขาอีกล่ะสิ" มะเหมี่ยวถามกลับมาทันทีสมกับเป็นเพื่อนรัก ที่พอมะลิถอนหายใจก็รู้เลยว่าเรื่องอะไร เพราะในชีวิตเพื่อนของเธอไม่มีเรื่องอื่นให้กลุ้มใจอีกแล้ว นอกจากเรื่องของทิวเขา

"อื้อ ก็เรื่องเดิม ๆ นั่นแหละ นี่พี่ทิวก็ขอนัดเจอวันเสาร์นี้" มะลิบอกออกไปตามตรง เพราะเธอไม่มีความลับกับเพื่อนคนนี้

"แล้วแกเอาไง แต่ช่วงนี้ฉันก็ไม่เห็นพี่เขาควงใครแล้วนะ" มะเหมี่ยวถามกลับ เพราะเธอก็คอยสอดส่องแทนเพื่อนเหมือนกัน

"ไม่รู้สิ ฉันกลัว กลัวว่ามันจะไม่จบไม่สิ้นสักที ฉันเหนื่อย" มะลิพูดออกไปตามความรู้สึก เธอเหนื่อยที่จะต้องมาคอยระแวงแล้ว

"แต่ฉันว่าแกน่าจะให้โอกาสพี่ทิวเขาอีกสักครั้งมั้ย ครั้งนี้เขาอาจจะพูดจริง ทำจริงก็ได้นะ" มะเหมี่ยวยังอยากให้เพื่อนคิดดูอีกที

"ฉันขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน ไม่เอาละ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ว่าแต่แม่สาวนิเทศคนสวยมีแฟนหรือยังจ๊ะ" มะลิเปลี่ยนเรื่องทันที

"ไม่มีย่ะ ฉันจะเป็นสาวสวยโสดให้พวกผู้ชายน้ำลายหกเล่น ๆ คริคริ" มะเหมี่ยวหัวเราะชอบใจ โดยไม่เซ้าซี้เพื่อนอีก

"แกนี่นะ แต่ก็เนอะ เรามันพวกสวยเลือกได้ คริคริ"

หลังจากนั้นทั้งสองสาวก็คุยเล่นกันอย่างสนุกสนานไปอีกสักพัก ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปอาบน้ำนอน

(ภัทร และ ภาม)

หลังจากทานข้าวเสร็จ ภัทรและภามก็ขอตัวกลับไปนอนที่เพนต์เฮาส์ โดนมีพลอยดาวเดินออกมาส่ง

"ตกลงจะไม่นอนที่บ้านกับแม่จริง ๆ เหรอลูก" พลอยดาวถามทั้งสองคนอีกครั้ง

"พรุ่งนี้พวกผมสองคนมีเรียนแต่เช้าครับแม่ ใช่มั้ยภัทร" ภามตอบแม่และหันไปหาเสียงสนับสนุนจากภัทรทันที

"ใช่ครับแม่ แต่แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ แล้วผมกับภามจะมาทานข้าวที่บ้านบ่อย ๆ เพราะกับข้าวที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่ากับที่แม่ทำ" ภัทรตอบอย่างเอาใจคนเป็นแม่ทันที

"ไม่ต้องมาปากหวานกับแม่เลย ว่าแต่แม่ฝากดูแลน้องมะลิด้วยนะลูก ไหน ๆ ก็อยู่คณะเดียวกัน เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันอีก" พลอยดาวรีบพูดขึ้น

"ทำไมต้องดูแลล่ะแม่ น้องมะลิไม่ใช่เด็กปี 1 สักหน่อย" ภามถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะตอนนี้มะลิก็เป็นรุ่นพี่ปี 2 แล้ว

"ก็น้องเป็นผู้หญิง ปีไหน ๆ ก็น่าเป็นห่วงทั้งนั้นแหละ ทุกวันนี้ผู้ชายไม่ดีมันเยอะ แม่กลัวว่าน้องจะถูกหลอก ลูก ๆ ก็รู้ว่าน้าส้มจี๊ดเป็นเพื่อนรักของแม่ และแม่ก็รักน้องมะลิเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง ฝากแค่นี้ไม่ได้หรือไง" พลอยดาวพูดกับลูกชายทั้งสองด้วยท่าทางจริงจัง

"ได้ครับแม่ แล้วผมจะช่วยดูแลน้องให้นะครับ" ภัทรตอบกลับนิ่ง ๆ อย่างคนที่ไม่มีปัญหาอะไรกับคำสั่งของแม่

ส่วนภามนั้น...

"คร๊าบบบบ แม่ งั้นผมจะดูแลให้ดี ๆ นะครับ เอาชนิดมดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลย ดีมั้ยครับ เพราะแม่สั่งแบบนี้มาเป็นรอบที่ล้านแล้วมั้งครับ ผมชักจะอยากรู้แล้วสิว่าระหว่างผมกับน้องมะลิ แม่รักใครมากกว่ากัน"

"ถามไม่คิด ก็ต้องรัก..." พลอยดาวกำลังตอบลูกชายกลับไป แต่จู่ ๆ ก็หยุดลง

"รักใครแม่" ภามลุ้นไปกับคำตอบของแม่ ส่วนภัทรทำแค่อมยิ้ม เพราะเขารู้แล้วว่าแม่จะตอบยังไง

"รักหนูมะลิมากกว่าน่ะสิ" นั่นไง ภัทรยิ้มออกมา เพราะคำตอบมันก็เป็นแบบนี้ทุกที แล้วภามทำไมจะต้องถามทุกครั้งก็ไม่รู้

"โธ่~" ภามทำตัวเหมือนเด็ก ๆ ที่ถูกแย่งขนม

"หยุดได้แล้ว ไปกันได้แล้ว รถยิ่งติด ๆ อยู่ สวัสดีครับแม่" พูดจบภัทรก็ยกมือไหว้ลาแม่และเดินไปขึ้นรถโดยไม่สนใจคู่แฝดอีก

"รอด้วยสิวะ ไปนะครับแม่ จุ๊บ" ภามร้องออกมา ก่อนจะหันไปหอมแก้มแม่แล้ววิ่งตามภัทรไป

พลอยดาวได้แต่ยืนส่ายหัวให้กับสองหนุ่ม ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

--------

ถ้าพี่ทิวเขามาง้อ~

พวกพี่แฝดจะว่าไงน้าส์