ตอนที่ 2 มะลิ

บนรถ...

ภัทรเป็นคนขับรถสปอร์ต Ferrari Purosangue คันเล็ก แต่ราคาแพงสมกับเป็นรถของลูกชายเจ้าพ่อนำเข้ารถหรูอย่างภู จึงไม่แปลกที่พวกเขาจะเปลี่ยนรถบ่อยยิ่งกว่าเปลี่ยนรองเท้า เพราะการที่พวกเขานำรถมาใช้ก็เท่ากับว่าพวกเขาได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ของโชว์รูมไปในตัวด้วย เพราะพวกเขา ทั้งหล่อ ทั้งรวย นับว่าเป็นไอดอลของใครหลาย ๆ คน

"นี่มันทางกลับบ้านนี่หว่า วันนี้มึงกับกูไม่กลับเพนต์เฮาส์เหรอวะ" ภามถามขึ้นเมื่อเห็นเส้นทางที่ภัทรขับรถไปไม่ใช่ทางกลับเพนต์เฮาส์แต่เป็นทางกลับบ้าน

พวกเขาช่วยกันเก็บเงินซื้อเพนต์เฮาส์หรูหราราคาแพงเกือบ 100 ล้านไว้ โดยอ้างกับพ่อแม่ว่าเพื่อความสะดวกในการไปเรียนเพราะไม่อยากตื่นเช้า แต่ความจริงก็เพราะต้องการความเป็นส่วนตัวและความเป็นอิสระตามประสาหนุ่มโสดนั่นแหละ เงินนั่นเป็นเงินของพวกเขาที่ได้มาจากการเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้โชว์รูมของพ่อภู และเงินค่าขนมที่แม่พลอยดาวให้ในโอกาสสำคัญ ๆ มาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว

"ไม่อะ แม่สั่งให้กลับไปกินข้าวที่บ้าน" ภัทรตอบกลับและยังตั้งใจขับรถ

"มีอะไรหรือเปล่าวะ ช่วงนี้กูไม่ได้ก่อเรื่องอะไรนะ" ภามถามขึ้น เพราะถ้าลองว่าแม่สั่งให้ไปกินข้าว ส่วนมากจะเรียกไปอบรมซะมากกว่า

"ไม่รู้ดิ เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองนั่นแหละ ถ้าไม่ได้ก่อเรื่องอะไรก็ไม่ต้องกินปูนร้อนท้อง" ภัทรหันกลับมามองคู่แฝดที่ชอบก่อเรื่องแป๊บหนึ่ง

"มึงก็พูดซะกูเสียวสันหลังเลย แต่ช่วงนี้ไม่ได้ทำอะไรโว้ย กูเป็นเด็กดี"

"ดีแตกสิมึงน่ะ" ภัทรได้ยินเด็กดีพูดแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะตอบกลับไป

บ้านเชาวกรไพศาล

ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องรับแขกก็เห็นพลอยดาวนั่งอ่านหนังสืออยู่

"มาแล้วเหรอลูก ภัทรมาให้แม่กอดหน่อยลูก" พลอยดาวดึงหนึ่งในสองคนเข้าไปกอดไว้อย่างรักใคร่

"แม่กอดผิดคนแล้ว ภัทรอยู่นี่ นั่นภามต่างหาก" ภามเอ่ยเย้าแม่ของตัวเองขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"หึ ไม่ต้องมาหลอกแม่เลยไอ้ตัวแสบ แม่เลี้ยงลูกของแม่มา ทำไมจะไม่รู้ว่าคนไหนเป็นภัทร คนไหนเป็นภามจ๊ะ" พลอยดาวพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"โธ่~ วัยรุ่นเซ็ง" ภามพูดพร้อมกับไปนั่งลงอีกข้างและกอดแม่ไว้

"หึ เก่งมากครับแม่ มีแต่แม่นี่แหละครับที่แยกพวกเราออกทันที แม้ว่าเราสองคนจะแกล้งทำตัวเหมือนกันขนาดไหน อ้อ... ยังมีอีกคนนะครับที่เก่งไม่แพ้แม่" ภัทรพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี เวลาเขาอยู่กับครอบครัว เขาก็ไม่ได้ทำตัวนิ่ง ๆ แต่จะทำตัวเป็นเด็กแสบไม่ต่างกันกับภาม เขาสดใสสมวัยเสมอ

"ใครเหรอลูก" พลอยดาวถามอย่างสนใจ เพราะน้อยคนนักที่ถูกสองคนนี้แกล้งแล้วจะไม่หลงกล

"ก็น้องมะลิยังไงครับแม่ ที่แยกเราสองคนออกได้ทันที แม้ว่าผมจะแกล้งทำตัวเหมือนกันขนาดไหน" ภามตอบออกมาบ้าง

"น้องมะลิ ลูกของอานทีกับน้าส้มจี๊ดเหรอลูก" พลอยดาวหันไปถามภามทันทีที่ได้ยินชื่อของหญิงสาวที่เธอรักเหมือนลูกอีกคนหนึ่ง

"ก็คนเดียวนั่นแหละแม่ คนอะไรหน้าตาก็น่ารักดี แต่ชื่อเช๊ยเชย" ภามพูดขึ้นเมื่อคิดถึงใบหน้าของอีกคน สวยหวานแต่ชื่อโคตรเชย

เพียะ !!!

พลอยดาวตีลงไปที่แขนของภามอย่างไม่จริงจังนัก แต่ก็ทำให้เขาแสบ ๆ คัน ๆ ได้เหมือนกัน

"แม่ตีภามทำไมเนี่ย เจ็บนะครับ กฎหมายก็บอกอยู่ว่าห้ามใช้ความรุนแรงกับคนในครอบครัว ทำแบบนี้ไม่ถูกนะครับ" ภามแกล้งทำเป็นเจ็บปวดมากมายและยกกฎหมายขึ้นมาอ้าง

เพียะ !!!

"นี่แหน่ะ แม่จะตีอีกใครจะทำไม พูดมาได้ว่าชื่อน้องเชย ชื่อมะลิน่ารักดีจะตาย แม่ชอบมาก ตัวน้องก็น่ารักสมชื่อ" นอกจากจะไม่กลัวสิ่งที่ลูกชายพูด พลอยดาวกลับตีไปอีกครั้ง พร้อมทั้งบอกออกมาตามสิ่งที่เธอคิด

"โธ่~ แม่" ภามได้แต่โอดครวญ

"ไปกินข้าวกันดีกว่าภัทร คุณพ่อรออยู่ ส่วนคนนี้จะกินก็ตามมาหรือจะไปแจ้งความที่ถูกตีก็เชิญเลยนะจ๊ะ" พลอยดาวลุกขึ้นและเดินควงภัทรไปที่ห้องอาหารเมื่อเห็นว่าได้เวลาแล้ว

"คุณแม่คร๊าบบบบ ภามไปด้วย" ภามรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งตามแม่ทันที

บ้านทวีนุกูล

"ฮัดชิ่ว~" มะลิยกมือขึ้นถูจมูกตัวเองไปมา เมื่อจู่ ๆ เธอก็จามออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

"มะลิเป็นอะไรลูก ไม่สบายหรือเปล่า" ส้มจี๊ดถามลูกสาวทันที พร้อมกับส่งทิชชูให้

"ขอบคุณค่ะ ไม่รู้เหมือนกันค่ะแม่ จู่ ๆ ก็จาม" มะลิรับทิชชูมาเช็ดจมูกและเอ่ยบอกส้มจี๊ดกลับไป

"นี่สงสัยน่ะเนี่ย สงสัยว่าคงมีใครกำลังบ่นคิดถึงลูกสาวคนสวยของแม่มั้ยน้าาา" ส้มจี๊ดถามลูกสาวด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ เพราะลูกสาวของเธอทั้งสวย ทั้งน่ารัก ไม่แปลกที่จะมีหนุ่ม ๆ มาจีบ

"ไม่มีหรอกค่ะแม่ หนุ่ม ๆ ที่ไหนกันจะมาบ่นถึงมะลิ" มะลิบอกกับแม่ออกไป เพราะเธอก็ไม่ได้คุยกับผู้ชายคนไหนเลยวันนี้ หรือว่า...

"หรือว่าจะเป็นพี่ทิวเขานะ ที่บ่นคิดถึงลูกสาวของแม่"

ส้มจี๊ดเดาตามความน่าจะเป็น เพราะทิวเขาเป็นแฟนกับมะลิ ทั้งสองคบหากันแบบ Puppy love ตั้งแต่ช่วงเรียนชั้นมัธยมที่เชียงราย โดยทิวเขาเป็นรุ่นพี่ ม.ปลาย ที่มาจีบรุ่นน้อง ม.ต้น อย่างมะลิ ทิวเขาเป็นหนุ่มตี๋ รูปหล่อ บ้านรวย มีร้านขายทองอยู่ในตัวเมือง และทั้งสองครอบครัวรู้จักกันดี พ่อกำนันเสือจึงไม่ห้ามอะไรมากนัก แถมยุส่งด้วยซ้ำไป เพราะอยากให้หลานสาวอยู่กับตัวเองที่เชียงราย

"ไม่ใช่หรอกแม่ มะลิกับพี่ทิวเลิกกันแล้ว" มะลิบอกแม่ออกไป

"อ้าว ทำไมเลิกกันล่ะลูก แม่ไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย" ส้มจี๊ดถามออกมาอย่างแปลกใจ เพราะเห็นทิวเขาเอาใจใส่มะลิตลอด แม้ว่าช่วงนี้จะห่างกันบ้าง เพราะทิวเขามาเรียนที่กรุงเทพ

"ก็..."

"เลิกกันไปก็ดีแล้ว ช่วงนี้พ่ออยากให้ลูกสาวพ่อตั้งใจเรียนมากกว่า ผู้ชายมีเยอะแยะ เรียนจบแล้วค่อยคิดจะมีแฟนก็ได้เนอะ หรือไม่มีแฟนตลอดไปยิ่งดี ลูกสาวคนเดียว พ่อดูแลได้" มะลิยังไม่ได้ตอบส้มจี๊ดออกไป นทีที่เดินออกมาจากห้องทำงานก็พูดขึ้น พร้อมกับเดินมากอดลูกสาวไว้อย่างหวงแหน

"ใช่ลูก เลิกกันไปแล้ว ก็แล้วไป ผู้ชายมีเยอะแยะ เดี๋ยวแม่พาไปส่องหนุ่ม ๆ ในแอปฟ้า หรือเราไปเที่ยวห้างกัน ไปส่องตัวเป็น ๆ เลยดีมั้ย" ส้มจี๊ดก็เข้ามาลูบหัวลูกสาวที่กอดพ่อไว้อย่างออดอ้อน แล้วแบบนี้จะไม่ให้พ่อหลงลูกสาวได้ยังไง

"พอเลย ๆ ส้มจี๊ดพูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่ให้ไปส่องใครทั้งนั้นแหละ พี่ขอห้ามเลยนะทั้งแม่ทั้งลูก พี่หวง" นทีดึงเมียรักเข้ามากอดไว้อีกคนอย่างหวงแหน

"คริคริ ค่าาา คุณพ่อขี้หวง" ส้มจี๊ดตอบกลับ พร้อมกับหอมแก้มนทีข้างหนึ่ง ทำให้มะลิยื่นมาหอมพ่ออีกข้างหนึ่ง

"อย่างนี้แหละดีแล้ว ไป ๆ ไปกินข้าวกัน คุณปู่คุณย่ารอแล้วมั้ง ไม่รู้ว่าวันนี้มีอะไรกินบ้าง" นทียิ้มร่าออกมาอย่างถูกใจที่ถูกหอมแก้มจากทั้งเมียและลูก ก่อนจะเดินโอบเอวทั้งสองคนไปที่บ้านของพ่อแม่ที่อยู่ข้างหน้า เขายังอยู่ในบ้าน รั้วเดียวกันกับพ่อแม่และยังทำตัวเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่เสมอเพราะพวกท่านก็แก่มากแล้ว

"ไปค่ะ นี่ส้มจี๊ดไปช่วยแม่ทำกับข้าวตั้งแต่บ่ายเลยนะคะพี่ที วันนี้ส้มจี๊ดทำน้ำพริกหนุ่มสูตรแม่โสภาด้วยนะคะ รับรองอร่อยสุดยอดดดดด เพราะคนทำทั้งสวยทั้งแซ่บ คริคริ" ส้มจี๊ดพูดขึ้นอย่างสดใส

"จริงค่ะ คุณแม่ทำกับข้าวได้ทั้งอร่อยทั้งแซ่บจริง ๆ" มะลิยกนิ้วโป้งชื่นชมแม่ของตัวเอง

"น่ารักที่สุด ลูกสาวแม่ คริคริ จุ๊บ ๆ" ส้มจี๊ดพูดกับลูกสาวอย่างมีความสุขและหอมแก้มลูกสาวอย่างแสนรักพร้อมกับหัวเราะออกมา ก่อนจะเดินโอบเอวกันไปสองคนแม่ลูก ปล่อยให้นทีเดินตามมา

นทีส่ายหัวให้กับเมียรัก ที่แม้ว่าจะอายุมากขึ้นจนเลยหลักสี่มาหลายปีแล้ว แต่ก็ไม่วายที่จะทำตัวเปรี้ยวจี๊ดแสบซ่าสมชื่อ เขาก็หวังว่าการตั้งชื่อลูกสาวว่ามะลิ จะแก้เคล็ดได้จริง ๆ แต่เขาก็ชอบชื่อส้มจี๊ดนะ เพราะเวลาอยู่บนเตียงกับเขา เมียเขาก็เผ็ดร้อนไม่มีแผ่ว ถึงแม้ว่าจะอายุเยอะแล้วก็ตาม...

--------

คนนึงบอกไม่เอาคนใกล้ตัว

อีกคนบอกชื่อเช๊ยเชย

อย่าให้รู้นะว่า พวกแกคลั่งรัก