บทที่ 14 แด๊ดดี้ให้หม่ามี๊อาบน้ำให้นะ

ในห้องน้ำ

เวินชิงชิงกับป้าจางช่วยอาบน้ำให้ซีซี

“หม่ามี๊ วันนี้หม่ามี๊เท่มากเลย หนูอึ้งไปเลยค่ะ” ซีซีจงใจทำสีหน้าตกใจ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ปากเล็ก ๆ อ้าปากค้าง พลางกะพริบตาปริบ ๆ น่ารักสุด ๆ

“เว่อขนาดนั้นเลยเหรอ” เธอพูดกับซีซีพลางช่วยขัดหลังให้ซีซี

ซีซีพยักหน้าอย่างแรง “ค่ะ หนูกับพี่ชายเตรียมพร้อมจะสู้กับแม่ของนายไก่ป่วยคนนั้นแล้วด้วย”

“พวกหนูจะเอาชนะเขาได้เหรอ?”

“ได้สิคะ พวกเราเก่งจะตาย หนูแรงเยอะ ไม่เชื่อหม่ามี๊คอยดูนะหนูจะแสดงให้ดู”

เวินชิงชิงยังไม่ทันตั้งใจก็เห็นซีซีกำหมัดเล็กๆ ของเขาแล้วกระแทกมันลงไปในน้ำ ทำเอาเวินชิงชิงกับป้าจางถูกน้ำสาดจนเปียกไปหมด

“ว๊าย เจ้าตัวแสบ หม่ามี๊กับป้าจางเปียกหมดแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราอาบน้ำด้วยกันเถอะค่ะ แต่ว่าพวกแม่ห้ามแย่งเป็ดเหลืองของซีซีนะคะ” พูดจบก็อุ้มเป็นน้อยไว้ในอ้อมแขน

“ไม่ได้หรอก หม่ามี๊จะแย่ง!” เวินชิงชิงยื่นมือไปจั๊กจี้เธอ เด็กน้อยหัวเราะคิกคัก และซ่อนตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำ

ป้าจางไม่ได้พูดอะไร เธอมัวแต่กังวล กลัวว่าเวินชิงชิงจะทำอะไรซีซีจนเกิดเรื่อง แต่ตอนนี้ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดี

ทำไมคุณนายถึงดูแตกต่างไปจากเมื่อก่อนมาก?

ดูเหมือนเธอจะอ่อนโยนขึ้นมาก แถมยังยิ้มมากขึ้นอีกด้วย

“อาบเสร็จแล้ว เป็นน้อยจะออกมาแล้วนะ”

เวินชิงชิงใช้ผ้าเช็ดตัวห่อตัวซีซีไว้พลางเช็ดผม เช็ดตัวให้ แล้วสวมชุดนอนสะอาด ๆ ให้ด้วยเรียบร้อย

“ซีซีของหม่ามี๊สวยจังเลย”

“เพราะแด๊ดดี้กับหม่ามี๊หล่อสวยไงคะ ซีซ๊ก็เลยหน้าตาดีด้วย”

“นี่ใครสอนหนูเนี่ย?”

“ตอนคุณครูสอนพวกเราคุณครูพูดถึงเรื่องพันธุกรรมค่ะ บอกว่าหนูกับพี่ชายได้รับพันธุกรรมมาจากแด๊ดดี้หม่ามี๊ ถ้าพวกเราทำตัวไม่เชื่อฟังก็เป็นเพราะพันธุกรรมเหมือนกันค่ะ”

“เจ้าตัวแสบ นี่สินะประเด็นสำคัญ”

เธอแตะปลายจมูกของซีซีเบา ๆ “มา มาเป่าผมให้แห้งก่อนแล้วถึงจะไปเล่นต่อได้นะ”

ผมของซีซีนุ่มและเรียวยาวมาก เป่าไม่นาน เวินชิงชิงเป่าผมเธอแห้งประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นแล้วก็ปล่อยเธอไปเล่นต่อ

“แด๊ดดี้ แด๊ดดี้ หนูอาบเสร็จแล้วค่ะ” ซีซีวิ่งขึ้นไปที่ห้องหนังสืออย่างดีอกดีใจ พร้อมกับปีนป่ายขึ้นรถเข็นไปนั่งบนตักของลี่ซือเจี๋ย สองมือโอบรอบคอพร้อมเอาแนบลำตัวไว้บนตัวของเขาแล้วกระซิบถามเบา ๆ ว่า “แด๊ดดี้ ซีซีตัวหอมไหมคะ”

“อืม หอมจังเลย” พอมองซีซีก็อดนึกถึงเวินชิงชิงไม่ได้

แม้ว่าเด็กสองคนนี้จะเป็นฝาแฝดกัน แต่ซีซีเหมือนเวินชิงชิงมากกว่า ส่วนโยโยจะเหมือนเขามากกว่า

“แด๊ดดี้ หม่ามี๊อาบน้ำให้สบายมากเลยนะคะ แด๊ดดี้ก็ให้หม่ามี๊อาบน้ำให้ด้วยสิคะ”

ลี่ซือเจี๋ยกระแอมเบา ๆ “แด๊ดดี้โตแล้วอาบน้ำเองได้แล้ว”

แต่ซีซีกลับเอียงศีรษะเล็กน้อย มือเล็ก ๆ เกาหัวของตัวเองเบา ๆ ราวกับว่าจู่ๆ ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “แด๊ดดี้ หรือเป็นเพราะแด๊ดดี้เป็นผู้ชายก็เลยอายใช่ไหมคะ”

ลี่ซือเจี๋ยยังไม่ทันได้คิดหาคำตอบให้กับคำถามของซีซี ก็ได้ยินซีซีถามขึ้นอีกว่า “แต่หม่ามี๊เป็นเมียของแด๊ดดี้ไม่ใช่เหรอคะ ทำไมยังต้องอายอีกล่ะคะ”

“…” ช่วยด้วย!

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูห้องหนังสือดังขึ้นมาพอดี

เวินชิงชิงเปิดประตูและยืนอยู่ข้างนอก “ซีซีใกล้เวลาเข้านอนแล้ว อย่ารบกวนแด๊ดดี้ทำงานนะ”

“หม่ามี๊ พวกเรากำลังพูดถึงเรื่องที่จะให้หม่ามี๊ช่วยอาบน้ำให้แด๊ดดี้พอดีเลย แต่แด๊ดดี้บอกว่าอาย”

“?”ฉันไม่ได้พูด ฉันเปล่า พูดจาเหลวไหล!

เวินชิงชิงอุ้มซีซีออกจากอ้อมแขนของลี่ซือเจี๋ย นิ้วของเธอสัมผัสโดนหัวไหล่และเอวของเขา นั่นทำให้ร่างกายของเขาเกร็งขึ้นมาอีกครั้ง

ประกอบกับสายตาของเวินชิงชิงที่แอบเหลือบมองเขาอยู่เป็นครั้งคราว ในสายตายังดูเหมือนแบบหยอกล้อเขาอยู่ด้วย

เขาคิดไปเองหรือเปล่า?

เธอจะหยอกล้อเขาได้ยังไง เธอมีแต่อยากอยู่ห่าง ๆ จากเขา!

“พวกเราไปนอนกันเถอะ บอกฝันดีแด๊ดดี้เร็วเข้า”

“ราตรีสวัสดิ์ค่ะแด๊ดดี้”

“ราตรีสวัสดิ์”

เวินชิงชิงส่งซีซีกลับห้อง และเล่านิทานให้เด็ก ๆ ฟัง โยโยไม่พูดอะไร แต่ก็ไม่ได้ไล่เธอออกไป สำหรับเธอนี่นับเป็นความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่มากแล้ว

ตอนเธอออกมาจากห้องของเด็ก ๆ ก็บังเอิญเห็นลี่ซือเจี๋ยออกมาจากห้องหนังสือพอดี เธอรู้ว่านี่คือความเคยชินของลี่ซือเจี๋ย ปกติหลังจากออกมาจากห้องหนังสือแล้วเขาก็จะไปอาบน้ำพักผ่อน

แล้วก็เป็นไปตามนั้น เพราะตอนนี้ผู้ช่วยของเขาเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้เขาเรียบร้อยแล้ว

เขาเป็นคนรักศักดิ์ศรีของตัวเองมาก แม้ว่าขาทั้งสองข้างจะเดินเหินไม่สะดวก แต่เขาก็ไม่มีทางยอมให้ผู้ช่วยช่วยอาบน้ำให้เขา

พอเห็นเธอเดินเข้าไป ผู้ช่วยก็ทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะเห็นเธอตะโกนผ่านประตูห้องน้ำว่า “อาเจี๋ยต้องการบริการขัดตัวให้ไหม”

ก่อนจะได้ยินเสียงดัง “เคร้ง”

เวินชิงชิงและผู้ช่วยเป็นกังวลขึ้นมาและรีบเปิดประตูเข้าไปทันที

ก่อนจะเห็นลี่ซือเจี๋ยนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ และบนพื้นมีสบู่ก้อนหนึ่งร่วงอยู่

เอ่อนี่...

เนื่องจากความสูงของอ่างอาบน้ำทำให้เวินชิงชิงมองเห็นแผงอกแข็งแกร่งของเขา พร้อมกับกล้ามเนื้อหน้าท้องโผล่ออกมามากกว่าครึ่ง

คิดไม่ถึงว่าลี่ซือเจี๋ยที่ขาสองข้างเดินไม่สะดวกแต่จะมีหุ่นดีขนาดนี้ เมื่อก่อนเธอไม่เคยอยากจะดูหุ่นของลี่ซือเจี๋ยเลย

“ออกไป!” ลี่ซือเจี๋ยพูดเสียงเย็นชา

เวินชิงชิงสบตากับเขาอย่างรวดเร็ว และเมื่อเห็นว่าเขาโกรธอยู่เล็กน้อย เธอกับผู้ช่วยจึงรีบออกไปทันที

“ต่อไปคุณควรจะเตรียมเจลอาบน้ำให้เขานะ สบู่ไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่” เวินชิงชิงบอกกับผู้ช่วย

“ครับคุณนาย” แต่ในห้องน้ำก็มีเจลอาบน้ำนี่นา

“ถ้าอย่างนั้นนายเฝ้าต่อแล้วกัน มีอะไรก็เรียกฉัน”

“ครับ คุณไปทำธุระต่อเถอะครับ”

ผู้ช่วยเริ่มงงตั้งแต่เวินชิงชิงเดินเข้ามาแล้ว ยิ่งประโยคคำถามที่ว่า “บริการขัดตัว” ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เสียงเมื่อสักครู่นั้นแค่เสียงสบู่ตกเหรอ?

ทุกครั้งที่ลี่ซือเจี๋ยอาบน้ำ เขาจะยืนเฝ้าประตูตลอด แต่ไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมานานมากแล้ว

หรือเป็นเพราะประโยคเมื่อกี้ไปกระตุ้นคุณชายเข้า?

นี่เป็นครั้งแรกที่คุณนายใส่ใจเรื่องอาบน้ำของคุณชาย หรือเป็นเพราะเธอค้นพบความงดงามในตัวคุณชายเข้าแล้ว?

หลังจากเวินชิงชิงกลับมาถึงห้องเธอก็หยิบเมนูอาหารที่ต้องทำในคืนวันพรุ่งนี้ออกมาทำเครื่องหมาย และวางแผนไว้ว่าพรุ่งนี้จะออกไปซื้อผัก และโชว์ฝีมือทำอาหารให้ลี่ซือเจี๋ยกับลูก ๆ

หลังจากทำเมนูอาหารเรียบร้อย เธอก็หนังสือและบันทึกทางการแพทย์เมื่อก่อนหน้านี้ทั้งหมดออกมาวางบนโต๊ะ

ตอนนี้อาการบาดเจ็บที่ขาของลี่ซือเจี๋ย ถ้าอาศัยแต่การแพทย์แผนตะวันตกคงยากจะรักษา ทางที่ดีที่สุดคือการปรับให้ดีขึ้น ดังนั้นเธอต้องศึกษาการแพทย์แผนจีนและการฝังเข็มให้ดี ตอนที่เธอเรียนรู้จากอาจารย์ของเธอ อาจารย์เคยรักษาคนป่วยพิการมานานหลายปีคนหนึ่ง แถมยังบาดเจ็บที่ขาเหมือนกัน แต่อาจารย์ก็สามารถรักษาให้หายได้

เธอต้องศึกษาให้ดี แล้วค่อยหาเวลาว่างไปพบอาจารย์เพื่อคุยเรื่องนี้ ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจก่อนว่าอากาบาดเจ็บที่ขาของลี่ซือเจี๋ยในตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

หากต้องการรักษาอาการบาดเจ็บของเขา ต้องอาบน้ำและล้างเท้าให้ลี่ซือเจี๋ย!