บท
ตั้งค่า

13 แค่ได้คุยก็หายเหนื่อย

ตั้งแต่ไปดูหนังด้วยกันเมื่อครั้งก่อนปิ่นปินัทธ์และกรัณย์กรก็มีความสนิทสนมกันมากขึ้น ถ้าวันไหนชายหนุ่มไม่ขึ้นเวรก็จะหาเวลามาทานข้าวกับเธอและคุณยายที่บ้านส่วนเสาร์อาทิตย์ถ้าไม่มานั่งเล่นที่บ้านก็พากันออกไปเดินเล่นและซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า

คุณยายละมัยรู้สึกสบายใจมากขึ้นเมื่อเห็นว่าคุณหมอกรัณย์กรนั้นคบกับหลานสาวของเธออย่างเปิดเผยและจะขออนุญาตทุกครั้งก่อนจะพาปิ่นปินัทธ์ออกจากบ้าน

ตอนนี้ความรู้สึกที่ปิ่นปินัทธ์มีให้กับหมอกรัณย์กรนั้นมากอย่างที่ไม่เคยมีให้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน เพราะหมอเป็นคนสุภาพมีเหตุผลถึงแม้เขาจะทำงานหนักมาก แต่คุณหมอหนุ่มก็ยังแบ่งเวลาโทรหาและไลน์หาเธอได้ทุกวัน มันทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นแรงจากความชอบ ความชื่นชมตอนนี้เธอคิดว่าตนเองนั้นรักคุณหมอหนุ่มคนนี้อย่างสุดหัวใจ

เกือบสี่เดือนแล้วที่ทั้งสองรู้จักกันแต่ถ้านับเวลาคบกันเป็นแฟนก็ประมาณสองเดือนทั้งสองไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง

หญิงสาวรู้ว่างานของเขายุ่งและไม่ค่อยมีเวลาเธอก็ไม่เคยงี่เง่าหรืองอแงให้เขาต้องมาอยู่ด้วย เหตุผลข้อนี้เลยทำให้คุณหมอหนุ่มเองก็รู้สึกว่าโชคดีมากๆ ที่ได้คบกับคุณครูปิ่นปินัทธ์เพราะที่ผ่านมาเขาเจอแต่ผู้หญิงเอาแต่ใจมาตลอดไม่เคยมีใครเข้าใจเขา ไม่เคยสนใจว่าในแต่ละวันเขาต้องเหนื่อยมากแค่ไหน แต่กับปิ่นปินัทธ์แล้วหญิงสาวถามไถ่ห่วงใยเขาอยู่ตลอดเวลา

แม้บางวันมีเวลาคุยกับเธอไม่ถึงห้านาทีแต่เธอก็ไม่เคยแสดงอาการน้อยใจให้เขาเห็นเลยสักครั้ง กรัณย์กรวางแผนไว้ว่า ก่อนที่ตัวเองจะไปเรียนต่อเฉพาะทางในกรุงเทพจะต้องให้มารดามาพูดจาสู่ขอปิ่นปินัทธ์กับคุณยายของเธอเพราะระหว่างที่เขาเรียนอยู่กรุงเทพเขาก็กลัวว่าจะมีใครมาสนใจคุณรักของเขา

กรัณย์กรอยากจะพาปิ่นปินัทธ์ไปค้างกับตนเองบ้างแต่ก็ยังไม่มีโอกาส อีกทั้งเขาก็ไม่รู้จะบอกกับคุณยายว่ายังไงการที่จะพาหลานสาวของคุณยายละมัยออกไปนอนค้างด้วย

มันเป็นเรื่องที่เขาคิดไม่ตกจริงๆ แต่ถ้าให้มารดาพูดจาสู่ขอหรือหมั้นกันไว้ก่อน การพาเธอออกไปค้างด้วยก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่เขายังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับปิ่นปินัทธ์เพราะยังเหลือเวลาอีกหลายเดือนกว่าจะถึงเวลาที่เขาจะไปเรียนที่กรุงเทพ ชายหนุ่มอยากจะใช้เวลาอยู่กับเธอให้มากที่สุดระหว่างที่ตนเองยังประจำอยู่โรงพยาบาลแห่งนี้

“ปิ่นทำอะไรอยู่ครับ” คุณหมอหนุ่มโทรศัพท์มาหาแฟนสาวในเวลาสามทุ่มหลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล

“ปิ่นกำลังตรวจการบ้านเด็กค่ะ หมอล่ะคะเพิ่งเลิกงานเหรอวันนี้เหนื่อยไหมคะ”

“นิดหน่อยครับวันนี้ผมเข้าไปเป็นลูกมืออาจารย์หมอในห้องผ่าตัดด้วยเพิ่งจะกลับถึงห้องตอนนี้เอง”

“คงเหนื่อยแย่เลยนะคะ แล้วกินข้าวหรือยัง”

“ผมว่าเดี๋ยวจะเอาอาหารกล่องมาเวปกินครับให้ไปซื้อตอนนี้คงไม่ไหวแน่ๆ”

“ถ้างั้นหมอรีบไปกินเถอะค่ะจะได้นอนพักนะคะ”

“ได้ยินเสียงปิ่นแบบนี้ผมก็หายเหนื่อยแล้วครับ”

“หมอก็พูดเกินไปค่ะ มันไม่มีหรอกคนเราต้องนอนพักถึงจะหายเหนื่อย ไม่รู้ว่าเป็นหมอมาได้ยังไงนะคะ” หญิงสาวพูดแล้วหัวเราะทำให้ปลายสายอีกฝั่งรู้สึกอารมณ์ดีตามเธอไปด้วย

“ปิ่นไลน์มาว่ามีเรื่องจะบอกผม เรื่องอะไรครับ”

“ตายจริงปิ่นลืมไปเลยค่ะ คือปิ่นจะบอกว่าที่หมอนัดปิ่นไว้ว่าจะพาปิ่นไปทานข้าวปิ่นคงต้องยกเลิก”

“ทำไมล่ะ”

“ปิ่นลืมค่ะ ว่าปิ่นมีนัดเลี้ยงรุ่น”

“เหรอครับน่าเสียดายจัง แล้วปิ่นนัดเลี้ยงรุ่นที่ไหนล่ะ”

“นัดเลี้ยงกันที่กรุงเทพค่ะ”

“แล้วปิ่นจะไปยังไงครับ”

“ก็ขับรถไปเองสิคะ ใกล้นิดเดียว”

“ผมอยากขับรถไปให้เป็นจัง”

“ปิ่นว่าวันหยุดทั้งทีหมอพักอยู่บ้านเถอะค่ะ”

“ปิ่นไปวันไหนล่ะ”

“งานเลี้ยงมีเย็นวันเสาร์ค่ะ ปิ่นจะไปค้างที่กรุงเทพหนึ่งคืน วันอาทิตย์เย็นๆ ค่อยกลับค่ะ”

“ผมอยากขับรถให้ปิ่น อยากไปเจอเพื่อนของปิ่นด้วย”

“เพื่อนของปิ่นมีแต่ผู้หญิง หมอไปเจอก็คงจะต้องเบื่อแน่ๆ”

“ที่ไม่อยากให้ผมไปเพราะแอบซ่อนอะไรไว้หรือเปล่า”

“ไม่ได้แอบซ่อนอะไรไว้หรอกค่ะ ปิ่นเกรงใจหมอจริงๆ ทำงานเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์แล้ววันหยุดควรจะพักผ่อน”

“แต่เราเป็นแฟนกันนะให้ผมดูแลปิ่นบ้างเถอะได้ไหมผมไม่ค่อยได้ทำหน้าที่แฟนเลย”

“การให้คุยกันทุกวันโทรหากันทุกวันก็ทำก็ถือว่าทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้วค่ะ”

“แต่ผมรู้สึกว่าตัวเองเอาเปรียบปิ่นยังไงก็ไม่รู้นะ ชอบไปขอข้าวที่บ้านปิ่นกินอยู่เรื่อยเลย”

“แต่หมอไม่ได้มาขอฟรีๆ นี่คะ พักหลังหมอซื้อทั้งผลไม้ซื้อทั้งอาหารเสริมมาให้คุณยายจนท่านกินแทบไม่ทันแล้ว”

“มันยังน้อยไปนะครับ กับอาหารอร่อยๆ ที่คุณยายทำให้ผมกิน ตกลงปิ่นให้ผมขับรถไปให้ดีไหม ผมไปส่งปิ่นที่งานเลี้ยงแล้วกลับมานอนที่คอนโดพอเป็นเลิกงานผมก็ไปรับปิ่นดีไหมครับ”

“หมอแค่ไปส่งปิ่นที่โรงแรมก็พอค่ะ เพราะเลิกงานแล้วปิ่นก็จะพักที่นั่นเลย ปิ่นจองโรงแรมไว้แล้ว”

“ผมนึกว่าปิ่นจะไปค้างที่คอนโดกับผม โรงแรมที่จัดงานอยู่ตรงไหนครับ”

“โรงแรม xxx ค่ะ”

“มันอยู่ไกลจากคอนโดของผมเหมือนกันนะ”

“ถ้ามันไกลมาก ปิ่นว่าปิ่นไปคนเดียวดีกว่าค่ะ ไม่อยากให้หมอเหนื่อย”

“ผมจองโรงแรมเดียวกับปิ่นก็ได้ ส่งปิ่นแล้วผมจะได้นอนพัก”

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจหมอเถอะค่ะ”

กรัณย์กรอยากชวนเธอไปค้างที่คอนโดด้วยแต่ถ้าบอกไปตอนนี้ปิ่นปินัทธ์คงต้องปฏิเสธแน่เขาคิดว่าพอถึงวันงานจะต้องหาทางชวนหญิงสาวมาค้างกับตัวเองให้ได้

ตั้งแต่คบกับผู้หญิงมาไม่เคยมีใครทำให้เขารอนานขนาดนี้ บางคนรู้จักกันแค่สองสัปดาห์เขาก็พาขึ้นเตียงแล้ว แต่เขากับปิ่นปินัทธ์รู้จักกันมาสี่เดือน ชายหนุ่มได้แค่จับมือกับหอมแก้มหญิงสาว เขารู้ว่าถ้ารักก็ต้องรอให้ได้และต้องให้เกียรติเธอละครอบครัวแต่บางครั้งก็อยากจะทำตามอารมณ์และความรู้สึกของตนเอง ถ้าหากเขากับเธอจะนอนด้วยกันก็คงไม่ผิดอะไรเพราะเขาจริงจังกับความรักครั้งนี้มากและมองถึงการได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน

“ตกลงเราเจอกันสายๆ วันเสาร์ดีไหม ปิ่นขับรถมาจอดที่โรงพยาบาลหรือจะให้ผมไปรับที่บ้าน”

“ปิ่นขอขับรถไปจอดที่โรงพยาบาลดีกว่าค่ะ ปิ่นไม่อยากให้ยายเป็นห่วงถ้ายายรู้ว่าปิ่นไปกับหมอ”

“หมายความว่าปิ่นจะบอกยายว่าตัวเองไปคนเดียวเหรอครับ”

“ค่ะ ปิ่นกลัวยายไม่สบายใจ” ปิ่นปินัทธ์ไม่รู้ว่าถ้าเธอบอกคุณยายว่าการไปกรุงเทพครั้งนี้หมอกรัณย์กรจะเป็นคนขับรถให้คุณยายจะยอมให้เธอไปกับเขาไหม ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะจองห้องพักที่โรงแรมแล้วก็ตาม เธอเลยเลือกที่จะไม่บอกคุณยายดีกว่าเพราะไม่อยากให้ท่านคิดมาก

“ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้นะคะ หมอไปทานข้าวได้แล้วค่ะ”

“ผมว่ากินข้าวแล้วจะนอนเลย คืนนี้ไม่โทรมาแล้ว ปิ่นก็อย่านอนดึกนะ ครับรักษาสุขภาพด้วย”

“ค่ะ ฝันดีนะคะ”

“ฝันดีครับ”

เมื่อวางสายจากหมอกรัณย์กรแล้วปิ่นปินัทธ์ก็นั่งทำงานต่ออีกพักใหญ่ก่อนจะปิดไฟและเตรียมเข้านอน

อาทิตย์หน้าเธอมีนัดเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนและเพื่อนส่วนใหญ่ก็จะพาแฟนไปเปิดตัวกันในงานนี้แต่ เธอไม่ได้บอกเพื่อนว่าจะพาใครไปเพราะไม่กล้าชวนกรัณย์กรเนื่องจากเห็นว่าเขางานค่อนข้างยุ่งแต่ในเมื่อเขาตกลงจะไปแบบนี้ ใกล้ถึงวันงานเธอจะลองถามเขาอีกครั้งว่าที่เขาบอกอยากจะรู้จักกับเพื่อนของเธอนั้นเขาอยากรู้จักจริงๆไหม บางทีเธออาจจะพาเขาไปแนะนำให้กับเพื่อนร่วมรุ่นได้รู้จักบ้างหลังจากที่ไปเลี้ยงรุ่นคนเดียวตั้งแต่เรียนจบ

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel