ตอนที่ 7 กระดุมเม็ดที่สาม

บนหน้าของหญิงสาวมีน้ำนมสีขาวเต็มไปหมด เธอตกใจจนหลับตาลง แล้วกรีดร้องเสียงดังออกมาอีกครั้ง

เย่ฉางชิงช่วยประคองหญิงสาวยืนตรง ก่อนจะเห็นน้ำนมสีขาวขุ่นที่กำลังไหลจากใบหน้าลงมา

เขารีบหยิบกระดาษทิชชูออกมาช่วยเช็ด เริ่มจากเช็ดที่ใบหน้า แล้วตามลงมาที่คางและลำคอ พอเห็นว่าน้ำนมยังคงไหลลงไปเรื่อยๆ เขาจึงหยิบกระดาษทิชชูออกมาเช็ดตาม แต่เขาก็หยุดชะงักลง

ตำแหน่งนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่

จ้าวชิวเยญลืมตาขึ้นมา แล้วเห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่ง มือของเขากำลังอยู่ที่หน้าอกของเธอ ทำให้เธอตกใจและยกมือฟาดใส่หน้าเขา

เพี๊ยะ~

เย่ฉางชิงใช้มือซ้ายจับข้อมือของจ้าวชิวเยญไว้ “คุณตบหน้าผมทำไม?”

จ้าวชิวเยญด่าเขาอย่างโมโห “คุณลวนลามฉัน ฉันไม่ตบคุณจะตบใคร?”

เย่ฉางชิงหมดคำพูด เขายื่นกระดาษทิชชูที่เปียกชื้นตรงหน้าเธอ “คุณดูว่านี่คืออะไร

ถ้าผมไม่ช่วยประคองคุณไว้ คุณคงล้มไปแล้ว

เธอบีบนมกล่องพ่นใส่หน้า ผมช่วยเช็ดให้ แต่คุณกลับมากล่าวหาผม

คุณอย่าทำเกินไปนะ!”

จ้าวชิวเยญไม่มองกระดาษทิชชู เธอชี้ไปที่กระดุมของตัวเอง “คุณยังมีหน้ามาพูดอีก คุณปลดกระดุมที่สามของฉันออกไปหมายความว่ายังไง?”

ผม…

เย่ฉางชิงขมวดคิ้ว “กระดุมเม็ดนี้มันเปิดอยู่ก่อนแล้ว อาจจะเพราะมันใหญ่เกินไป…ไม่เกี่ยวกับผม!”

“คุณบอกว่ามันเปิดเองอย่างนั้นเหรอ?” จ้าวชิวเยญกัดฟันพูด พอจะด่าต่อก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเสียก่อน เธอเห็นว่าเป็นคุณปู่ที่โทรมา เธอจึงรีบรับสาย “ค่ะ คุณปู่”

ในโทรศัพท์เธอได้ยินเสียงคุณปู่พูดเร่งเร้า “ให้หลานไปรับคน เจอกันหรือยัง?”

จ้าวชิวเยญถูกคุณปู่ของเธอส่งออกไปรับเย่ฉางชิงและยังบอกให้เธอไปรับที่หน้าสำนักทะเบียนเขตอีก

ตอนนั้นเธอตอบตกลงโดยไม่คิดอะไรมาก แต่พอลงมาถึงชั้นล่าง เธอก็มานึกรู้สึกเสียใจ

เธอเป็นผู้หญิง อีกทั้งยังเป็นสาวสวย ที่มีแต่ผู้ชายมาตามจีบเธอ

คุณปู่ถึงกับให้เธอรอไปที่หน้าสำนักทะเบียนเขต เพื่อไปรับผู้ชายที่เพิ่งหย่า

เธอทำอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ ดังนั้นเธอจึงส่งคนขับรถไปรับแทน

เมื่อครู่คนขับรถบอกว่าได้ส่งเย่ฉางชิงมาถึงแล้ว คาดว่าน่าจะกำลังเดินขึ้นไปชั้นบน

บางทีวิ่งตามไปก็อาจจะตามทัน

พอคิดถึงตรงนี้ เธอจึงรีบพูดตอบ “มาแล้วค่ะ หนูจะรีบไปค่ะ”

เธอกดวางสาย ก่อนจะชี้ไปที่เย่ฉางชิงแล้วพูดว่า “ไอ้คนลามก วันนี้ฉันมีธุระด่วน อย่าให้ฉันเห็นนายอีกนะ!”

พูดจบเธอก็วิ่งเข้าไปในห้องโถงเพื่อวิ่งตามเย่ฉางชิง

เย่ฉางชิงมองหญิงสาวที่เดินห่างออกไป แล้วส่ายหน้าเบาๆ

นี่มันเรื่องอะไรกัน รู้อย่างนี้เขาไม่เข้าไปช่วยเหลือแล้ว ไม่ได้คำขอบคุณกลับมา แต่กลับถูกมองว่าเป็นคนลามก

เขามองไปที่ทิชชูเปื้อนนมในมือ ก่อนจะทิ้งลงถังขยะ

เขาหาตำแหน่งห้องห้องส่วนตัวดาวโชคจากพนักงานในโรงแรม ก่อนจะเดินเข้าไป

ตอนที่เขาเดินเข้าไปในห้องห้องส่วนตัวดาวโชค เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากในห้อง

เหมือนเสียงพ่อของเขากำลังพูดอยู่

เย่ฉางชิงเก็บความสงสัย ก่อนจะเปิดประตูห้องเข้าไป แล้วยืนตกตะลึงอยู่ตรงประตู

แม่ของเขาก็อยู่ด้วย และจ้าวเฟิงเหนียนที่ก่อนหน้านี้ไปคุกเข่าขอความช่วยเหลือจากเขาก็อยู่ด้วย

รวมถึงสาวสวยที่เพิ่งเกิดเรื่องเข้าใจผิดกันหน้าโรงแรมเมื่อครู่นี้

จ้าวชิวเยญเห็นเย่ฉางชิงก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงดังว่า “ไอ้คนลามก นายกล้าตามฉันมาถึงที่นี่เลยเหรอ!

ยาม!

ยาม!!!”

เธอตะโกนเรียกเสียงดัง แล้วตะโกนไปทางประตู

จ้าวเฟิงเหนียนตกใจ แล้วยื่นมือไปดึงแขนห้ามหลานสาว “หลานจะตะโกนทำไม เขาคือคุณหมอเทวดา!”

ห๊ะ~

จ้าวชิวเยญดูงงงวย ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนตรงหน้าจะเป็นหมอเทวดา

เป็นผู้ชายที่คุณปู่เลือกไว้ให้เธอ

แต่ว่า…ผู้ชายคนนี้เป็นคนลามก…เมื่อตะกี้เขายังปลดกระดุมเสื้อเม็ดที่สามของเธอ

เขาเป็นปีศาจในคราบผู้ชายชัดๆ!

เธออยากจะเดินจากไป แต่พอคิดได้ว่าคุณปู่ต้องการความช่วยเหลือ เธอจึงกัดฟันแน่น อดกลั้นความคิดที่จะเดินออกไปไว้

เย่ฉางชิงได้ยินจ้าวชิวเยญพูดแบบนี้ต่อหน้าพ่อแม่ของเขา เขาตกใจจนรีบอธิบาย "เฮ้ คุณอย่าพูดมั่วสิ เป็นคุณที่กำลังจะล้ม ผมเข้าไปช่วยประคองคุณไว้ แล้วคุณทำนมกระเด็นใส่หน้าเอง ผมแค่ช่วยเช็ดให้คุณ ไม่ขอบคุณก็ช่างเถอะ แต่คุณยังมาใส่ร้ายผมอีก!"

หลิวยู่หลานได้ยินอย่างนั้น เธอจึงลุกขึ้นมาแก้ตัวให้ลูกชาย "ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ ชิวเยญ หนูอาจจะไม่รู้ฉางชิงเป็นคนขี้อายมาก พอเจอสาวสวยเขาก็พูดไม่อะไรไม่ออกแล้ว"

จ้าวชิวเยญคิดในใจ สุนัขจิ้งจอกบอกว่าลูกของตัวเองตัวหอม ส่วนเม่นบอกว่าลูกของตัวเองผิวเนียน

ในสายตาของแม่ทุกคน ลูกของตัวเองล้วนแต่เป็นคนดีทุกคน

ผู้ชายลามกที่กล้าปลดกระดุมเสื้อเม็ดที่สามของผู้หญิงในที่แจ้ง กลับถูกแม่ของเขาบอกว่าเมื่อเห็นสาวสวยเขาจะขี้อาย

ช่างน่าเยาะเย้ยจริงๆ!

จ้าวเฟิงเหนียนเห็นหลานสาวไม่พูดอะไร เขาก็ยกยิ้มแล้วรีบพูดกลบเกลื่อน "ต้องเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดแน่นอน เทั้งสองต่างก็ยังหนุ่มยังสาว เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ อธิบายเข้าใจกันแล้วก็ถือว่าเข้าใจกันแล้ว"

เขาผ่านอะไรมามากมาย แค่เห็นเย่ฉางชิงมีสีหน้าบูดบึ้ง ก็รู้แล้วว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด ถ้าเย่ฉางชิงมีปัญหาจริงๆ เขาก็คงไม่ผลักหลานสาวเข้าไปทนทุกข์แน่นอน

จ้าวชิวเยญเห็นแก่หน้าคุณปู่ เธอจึงพยักหน้าไม่พูดเรื่องนี้อีก แต่จำไว้ในใจ

เย่ชุ่นบอกให้เย่ฉางชิงนั่งลง ก่อนจะพูดยิ้มๆ "ในเมื่อเรื่องเข้าใจผิดคลี่คลายกันได้ก็ดีแล้ว วันนี้พวกเราสองครอบครัวมารวมตัวกัน ก็เพื่อหนุ่มสาวทั้งสองคน

ถ้าชิวเยญยินยอมผู้เฒ่าจ้าวเองก็มีความตั้งใจตรงกัน เราสองคนก็ยินดี

ผมคิดว่าเราน่าจะกำหนดเรื่องการแต่งงานของทั้งสองคนเลยดีไหมครับ"

การแต่งงาน?

เย่ฉางชิงได้ยินอย่างนั้นก็เบิกตาโต

เขานั่งนิ่ง รอให้จ้าวเฟิงเหนียนเปิดปากขอให้ช่วยรักษา แต่คิดไม่ถึงว่าเหตุการณ์จะเปลี่ยนไปกะทันหัน

ทำไมถึงพูดเรื่องการแต่งงานขึ้นมา

“พ่อ แม่ ทำไมไม่ปรึกษาเรื่องนี้กับผมก่อน”

หลิวยู่หลานถลึงตาใส่ลูกชาย “ปรึกษาอะไร ลูกควรจะดีใจมากกว่า”

เธอคิดว่าลูกชายที่เคยหย่าร้าง และมีลูกติดด้วย ขอแค่จ้าวชิวเยญไม่รังเกียจ แค่นี้ก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว

ที่สำคัญคือจ้าวชิวเยญสวยมากด้วย เหมือนดาราเลย

ลูกชายของเธอเหมือนถูกหวยมากกว่า

เอ่อ…

เย่ฉางชิงหมดคำพูด พูดเหมือนเขาเป็นฝ่ายได้มากกว่าอย่างนั้นแหละ

แต่ตอนนี้เขารู้สึกกลัวผู้หญิง และไม่มีความมั่นใจชีวิตแต่งงาน

จ้าวชิวเยญเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือหัวใจของอีกฝ่าย

จะให้เขาหมั้น เขายังยอมรับไม่ได้

“ที่… ที่จริงแล้วพวกเรายังรู้จักกันไม่มากพอ ก่อนหน้านี้เธอยังคิดว่าผมเป็นคนลามกอยู่เลย ส่วนผมเองก็ยังไม่รู้จักคุณเลย”

จ้าวชิวเยญเห็นเย่ฉางชิงมีท่าทีไม่ยินยอม เธอก็ไม่พอใจ

ปกติแล้วจะเป็นผู้ชายที่เป็นฝ่ายตามจีบเธอ แล้วเธอไม่สนใจ

แต่ผู้ชายคนนี้กลับกล้าปฏิเสธเธอ ช่างไม่รู้จักชั่วดีเลยจริงๆ

จ้าวเฟิงเหนียนเห็นอย่างนั้น เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าเรื่องที่ไม่รู้จักกันเรื่องนี้แก้ง่ายมาก ก็แค่ให้ชิวเยญหาตำแหน่งในบริษัทให้คุณ ทั้งสองคนจะได้มีโอกาสใกล้ชิดกัน

ทั้งสองคนจะได้รู้จักกันมากขึ้น

พอรู้จักกันพอสมควรแล้ว ค่อยแต่งงานกัน”

แต่งงาน?

เย่ฉางชิงได้ยินสองคำนี้ก็ปวดหัว เขาเพิ่งหย่าเองนะ

เย่ชุ่นมองความคิดของลูกชายออก “ฉางชิงแม่ของลูกเป็นห่วงลูกมาก คนเราต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่

ลูกลองก้าวเดินไปข้างหน้า แล้วค่อยๆ ทำความรู้จักกับชิวเยญ”

เย่ฉางชิงมองไปที่แม่ของเขา แล้วเห็นว่าอีกฝ่สยมีสีหน้ากังวล ผมขาวไปครึ่งศีรษะ และดวงตาคู่นั้นที่มองมาที่เขา

มันเต็มไปด้วยความคาดหวัง

หัวใจของเขาสั่นไหว แค่พริบตาเดียว เขาก็เหมือนจะเข้าใจความหมายในสายตาของแม่

แม่เป็นห่วงว่าเขาที่เพิ่งออกมาจากคุก จะรับมือกับความเจ็บปวดจากการหย่าไม่ได้

เพียงเพื่อความหวังของแม่ เขาจึงตัดสินใจลองดู ก็แค่การหมั้น ลองทำความรู้จักกันไปก่อน “ได้ครับ เรื่องของผมพ่อกับแม่ตัดสินใจให้ผมได้เลย”

เย่ชุ่นดีใจมาก "ดีมาก, เด็กทั้งสองคนยอมทำความรู้จักกันขึ้นอีกหนึ่งก้าว วันนี้ถือว่าการดูตัวประสบความสำเร็จ เรามาคุยกันเรื่องฤกษ์ดีที่เหมาะสม แล้วทำการหมั้นหมายกันอย่างเป็นทางการ"

จ้าวเฟิงเหนียนรู้สึกโล่งอก ในที่สุดก็ทำสำเร็จ อาการป่วยของเขาในที่สุดก็มีทางรักษาแล้ว

"ห้าวันข้างหน้า คือวันที่ยี่สิบเดือนพฤษภาคม วันนั้นมีความหมายว่า 'ฉันรักคุณ' ถ้าอย่างนั้นเราจัดงานหมั้นกันในวันนั้นเลยดีไหมครับ"

เย่ชุ่นได้ยินอย่างนี้ก็รู้สึกดีใจ ในความคิดของเขา ถ้าได้หมั้นหมาย การจับคู่ครั้งนี้ก็ถือว่าสำเร็จ "ตกลงครับ ถ้าอย่างนั้นก็หมั้นกันวันที่ยี่สิบเดือนพฤษภาคม"

หลังจากกำหนดวันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็เริ่มรับประทานอาหาร บนโต๊ะอาหาร นอกจากสองตัวละครหลักที่ดูนิ่งเงียบแล้ว คนอื่นๆ ต่างก็อารมณ์ดีกันมาก

ในระหว่างการรับประทานอาหาร ทั้งสองฝ่ายต่างก็ยืนยันว่า วันพรุ่งนี้ให้เย่ฉางชิงไปรายงานตัวที่เฟิงเหนียน กรุ๊ปส่วนตำแหน่งงาน รอเขาไปถึงค่อยกำหนดอีกที

ในห้องส่วนตัวดอกพลัมที่อยู่ข้างๆ จินอวี้หรงกำลังทานอาหารอยู่กับหวังยีหมิง

เพิ่งกินไปได้ไม่กี่คำ จินเซียก็โทรเข้ามา "หย่าเสร็จหรือยัง?"

จินอวี้หรงถึงได้นึกขึ้นได้ว่าเธอลืมบอกแม่ไปเลย "เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ"

จินเซียคิดไม่ถึงว่าทุกอย่างจะราบรื่นขนาดนี้ "ถ้าหย่าแล้ว เรื่องที่น้องชายของลูกถูกเย่ฉางชิงทำร้าย ลูกจะนิ่งเฉยไม่ได้ ลูกบอกหวังยีหมิงให้เขาส่งคนไปสั่งสอนเย่ฉางชิงให้สาสม!"

จินอวี้หรงเพิ่งนึกถึงเรื่องที่น้องชายถูกทำร้ายขึ้นมาได้ พร้อมกับภาพที่เธอถูกไล่ลงจากรถตรงหน้าสำนักงานทะเบียนเขตขึ้นมา

เธอถึงได้ตระหนักว่าเย่ฉางชิงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ คนที่เคยสุภาพเรียบร้อยกลับมีเรื่องชกต่อย ผู้ชายที่มีความอดทนต่อเธออย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถึงกับว่าจ้างขบวนรถแต่งงานมาหยามเกียรติเธอ

หรือว่านี่คือตัวตนที่เขาซ่อนเร้นก็ถูกเปิดเผยออกมา?

เธอนั่งเหม่อเล็กน้าย ก่อนจะตอบตกลง "คุณแม่วางใจได้ค่ะ เขากล้าทำร้ายน้องชายของหนู หนูไม่ปล่อยเขาไว้แน่นอน"