ตอนที่ 3

ชายรูปร่างสูงใหญ่ สวมสูทสีเทาแบรนด์ดัง สองมือล้วงกระเป๋า ยืนทอดสายตามองวิวแม่น้ำเจ้าพระยาจากโรงแรมระดับห้าดาว แล้วผ่อนลมหายใจออกมา เสียงฝีเท้าเบื้องหลังทำให้เขาหันกลับไปสบตากับลูกน้องคนสนิท เขายิ้มผ่านริมฝีปากหนาได้รูป เจสันจ้องมองเจ้านายแล้วอดชื่นชมกับใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับเทพกรีกก็ไม่ปาน

“ว่ายังไงเจสัน”

“คุณวิทวัฒน์อยากขอพบเจ้านายพรุ่งนี้ครับ” เจสันรายงาน

“ตอบเขาไปว่าพรุ่งนี้ตอนบ่ายโมงพบจะเข้าไปพบ”

“ครับ” เขาตอบรับคำของนาย

ไคล์แสดงสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วสบตาลูกน้องอีกครั้ง

“คืนนี้ช่วยหาผู้หญิงมาให้ฉันด้วย”

เจสันชะงักเล็กน้อย “ได้ครับ”

ชายหนุ่มหันไปทางหน้าต่างอีกครั้ง เพื่อชื่นชมกับวิวทิวทัศน์อันสวยงามภายนอก

“ไม่มีอะไรแล้วล่ะเจสัน” เขาบอกลูกน้องเสียงเบา

“ผมขอตัวก่อนนะครับ” เจสันถอยออกมาจากห้อง

เที่ยงคืน เสียงเคาะประตูแผ่วเบาดังขึ้น ตามด้วยบานไม้แง้มออก สาวรูปร่างสมส่วนในชุดเดรสสีม่วงเข้ม สะพายกระเป๋าหนังสีดำพร้อมด้วยรองเท้าส้นสูงก้าวเข้ามา ทุกครั้งที่เจ้าตัวขยับ เสียงรองเท้าดังก้อง เจ้าของห้องสวมชุดคลุมอาบน้ำสีขาวก้าวมาหยุดยืนตรงหน้าแล้วสบตา ก่อนกวาดมองทั่วเรือนร่างอีกฝ่ายอย่างพิจารณา

หญิงสาวฉีกยิ้มกว้าง เมื่อพบหน้าลูกค้า มือสองข้างโอบรอบคออีกฝ่ายในทันที เจ้าตัวเต็มใจทำงานนี้แม้จะฟรีก็ตามเพราะชายคนนี้ทำให้เธอหลงลืมทุกอย่าง ร่างถูกอุ้มเหนือพื้นวางไว้บนเตียงกว้าง ทาบทับด้วยร่างสูงใหญ่ สองฝ่ายต่างโรมรันเข้าหากันราวกับเปิดศึก สำหรับไคล์แล้วเขาไม่เคยขาดเรื่องพวกนี้ ทว่าไม่เคยมีหญิงสาวคนไหนทำให้รู้สึกอิ่มเอมทางใจได้เลย

เสียงหญิงสาวกรีดร้องหลายต่อหลายครั้ง เมื่อถูกอีกฝ่ายรุกหนักและปรนเปรอไม่หยุดหย่อน เขาทำให้เธอแทบสำลักความสุข จนกระทั่งเวลาเกือบรุ่งเช้าถึงได้พัก ไมร่าตะแคงมองใบหน้าหล่อเหลาซึ่งเจ้าของกำลังหลับสนิท ก่อนใช้มือลูบไล้แผ่วเบา เขาทำให้เธอหลงเข้าแล้วสิ จะทำยังไงถึงมีโอกาสได้ครอบครอง

“กลับไปได้แล้ว” เสียงทุ้มแผ่วเบาบอกขณะดวงตายังคงปิดสนิท

ไมร่าชะงักมือ แล้วหดกลับก่อนใช้มือเท้าฟูกหนา จ้องมองเขานิ่งสนิท

“ทำไมรีบไล่จังเลยคะ”

“เพราะไม่มีธุระอะไรอีกแล้ว” เขาตอบเย็นชา

คนฟังหัวเราะในลำคอ ช่างเย็นชาเสียจริงทำเอาเธอถูกใจไม่หาย หญิงสาวสะบัดผ้าห่มแล้วลุกหยิบเสื้อผ้า โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายนั้นมองหรือไม่ เพราะมั่นใจในเรือนร่างตนเอง แต่งตัวเสร็จเจ้าของร่างสมส่วนหันมามองอีกครั้ง

“ฉันไม่รับเงินคุณหรอกค่ะ”

ไคล์ลืมตาแล้วลุกนั่ง ทอดสายตามองเยือกเย็น

“ทำไม?”

เธอยักไหล่กับคำถาม

“ก็ไม่อยากได้นี่คะ”

“มาขายตัวให้ผมไม่ใช่หรือไง” ชายหนุ่มย้อนถามตรงไปตรงมา ทำเอาคนฟังแทบจุก

“เรียกว่ามาหาความสนุกดีกว่านะคะ ฉันไม่ได้ร้อนเงิน ก็แค่ต้องการปลดปล่อยความต้องการเท่านั้นเอง” เธอหยิบรองเท้ามาสวม แล้วยกยิ้ม “และคุณก็ทำให้ฉันพอใจมากเลยค่ะ”

ไคล์มองอีกฝ่ายแววตาเรียบนิ่ง ไมร่ากระตุกยิ้มมุมปาก

“ฉันไปก่อนนะคะ เอาไว้พบกันใหม่ค่ะ” เธอจับลูกบิดอ้าประตูออก

“ผมไม่นอนกับใครเป็นครั้งที่สอง” ไคล์ตอบกลับทันที

เธอหันมา แล้วยิ้มกว้าง “ของอย่างนี้มันไม่แน่หรอกนะคะ”

กริ๊ก!

เสียงประตูปิดลง ไคล์เอนกายลงนอนปิดเปลือกตา แล้วหายใจสม่ำเสมอ หลังจากผ่านศึกหนักมาเกือบทั้งคืน ผู้หญิงคนนี้ให้ความสุขทางกายเขาได้มากมาย ทว่าสิ่งที่เขาต้องการลึกๆ คือความสุขทางใจ ซึ่งมันหาจากใครไม่ได้เลย