บทที่ 1 ปฐมบท อาณาจักรซีหยาง (2/2)

ถัดจากวันที่องค์ชายฝาแฝดลืมตาขึ้นมาดูโลก ข่าวของสององค์ชายก็แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็วราวกับไฟลามทุ่ง ประชาชนภายในชนเผ่าต่างพากันลุกขึ้นประท้วง ด้วยความเชื่อที่ว่าการมีทารกแฝดจะก่อให้เกิดอาเพศขึ้นภายในภาคหน้า

แม้ประมุขซุนจิ้งซู จะเป็นที่น่าเคารพ แต่การที่พระองค์มีเลือดเนื้อเชื้อไขเป็นองค์ชายฝาแฝดนั้นเป็นเรื่องที่ผิดต่อธรรมเนียมโบราณเป็นอย่างมาก ทำให้ประชาชนเกิดความไม่ไว้ใจ เพื่อไม่ให้เกิดความสั่นคลอนและความเชื่อมั่น ซุนจิ้งซูจำต้องบอกกล่าวให้ประชาชนในชนเผ่าได้เข้าใจ

“อันรุ่ย เจ้าเร่งไปตีกลองใหญ่ป่าวประกาศให้ทุกคนมารวมตัวกันที่หน้าพระราชวัง” ซุนจิ้งซูเอ่ยสั่งการกับผู้ช่วยมือขวาของเขา

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

ท่ามกลางกำแพงพระราชวังที่สูงตระหง่าน บริเวณด้านล่างในยามนี้ล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยประชาชนของอาณาจักรซีหยาง ที่กำลังพากันครหาองค์ชายฝาแฝดจนเสียงแตกออกเป็นสองฝ่าย

ด้วยเสียงที่เซ็งแซ่พวกนั้นหาได้ทำให้ประมุขซุนหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าอย่างไรองค์ชายทั้งสองของเขาก็จะต้องเติบโตไปพร้อมกัน จะไม่มีองค์ชายผู้รอดชีวิตเพียงหนึ่งเดียวอย่างแน่นอน

“เงียบเสียงลงสักนิดเถิด…”

ประมุขซุนเดินไปยืนประชิดกำแพงพระราชวังเพื่อให้ประชาชนได้มองเห็น ก่อนที่พระชายาซุนอิงน่าจะเดินเข้ามาเพื่อเคียงข้างผู้เป็นสามี พร้อมกับห่อผ้าที่มีทารกฝาแฝดอยู่ภายในอ้อมอก

สุรเสียงที่เยียบเย็นและแข็งแกร่ง ทำให้บริเวณด้านหน้าของพระราชวังเงียบสงบ ราวกับไม่มีผู้ใดยืนอยู่เบื้องล่าง สายตานับพันล้วนแล้วแต่จับจ้องทารกแฝดในอ้อมอกของพระชายาซุนอิงน่าด้วยความเชื่อที่ปักใจ

“ข้าเข้าใจพวกเจ้าดี ว่านี่เป็นเรื่องที่ผิดแปลกต่อธรรมเนียมโบราณ…”

“ฝ่าบาท การกำเนิดฝาแฝดเป็นเรื่องที่ไม่ดี จะทำให้เกิดอาเพศขอพระองค์เห็นแก่บ้านเมืองด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

เสียงของชาวบ้านดังขึ้นอีกครั้ง เพื่อทักท้วงให้ประมุขของพวกเขาสังหารองค์ชายผู้น้องทิ้งเสีย

“ใครเป็นผู้กำหนดกันเล่า ว่าทารกฝาแฝดจะทำให้เกิดอาเพศเพียงแค่พวกเขาลืมตาดูโลกพร้อมกันเท่านั้นน่ะหรือ ในเมื่อไม่เคยมีผู้ใดปล่อยให้แฝดผู้น้องได้รอดชีวิต เช่นนั้นพวกเจ้ารู้ได้อย่างไรเล่าว่าทารกแฝดจะสร้างความวิบัติให้กับแว่นแคว้น” ประมุขซุนเอ่ยด้วยสุรเสียงที่แข็งกร้าว

“ฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงไตร่ตรองสักนิดด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงไตร่ตรองด้วยเถิดเพคะ”

เสียงแห่งความวุ่นวายหาได้ทำให้ความมั่นใจที่มีลดน้อยลง ดวงตาคมเข้มทอดสายตามองพระชายากับองค์ชายฝาแฝดด้วยความแน่วแน่ ก่อนจะประกาศกร้าวออกไป

“ข้าไตร่ตรองมาเป็นอย่างดี และจะไม่มีการสังหารทารกคนใดคนหนึ่งอย่างแน่นอน หรือพวกเจ้าไม่เชื่อมั่นตัวข้า!”

เสียงที่ดุดัน แข็งกร้าว ดังขึ้นราวกับประกาศิต ความเงียบเชียบยังคงเกิดขึ้นโดยไม่มีผู้ใดกล่าวสิ่งใดออกมาเพื่อเป็นการคัดค้าน ด้วยเพราะรู้ดีว่าประมุขแห่งแคว้นซีหยางมีนิสัยเช่นไร ท้ายที่สุดประชาชนภายในชนเผ่าทุ่งหญ้าก็ไม่อาจต่อกร ด้วยเพราะความเชื่อมั่นที่พวกเขามองเห็นมาอย่างยาวนาน

“ข้าสัญญาว่าข้าจะดูแลอาณาจักซีหยางให้เจริญรุ่งเรืองไปพร้อมกับกับรัชทายาทฝาแฝดที่กำลังจะเติบโต”

22 ปีถัดมา…

คำครหาว่าการให้กำเนิดทารดแฝดจะสร้างเพศภัยให้แก่บ้านเมืองได้จางหายไปตามกาลเวลา เมื่อสองรัชทายาทเติบโตพร้อมกับความสามารถที่เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาชาวประชาแห่งอาณาจักรซีหยาง รัชทายาทองค์โตเก่งกาจและองอาจ จนสามารถปราบกบฏหัวรุนแรงได้หลายครั้งหลายครา ส่วนรัชทายาทผู้น้องไม่น้อยหน้าคอยดูแลเรื่องค้าขายของทุกเผ่าภายในแคว้นจนรุ่งเรือง และได้รับการขนานนามว่า สองมังกรแห่งไท่หยาง