ตอนที่ 3

รุตม์สาวเท้าเข้าสู่บ้านหลังใหญ่ สาวใช้เปิดประตูห้องทำงานออก เขาก้าวเข้ามาสีหน้าเรียบนิ่ง อัควินทร์วางมือจากงาน แล้วหันกายมาเผชิญหน้า รุตม์ไม่ได้เอ่ยคำใด วางแฟลตไดรฟ์ไว้เช่นเดิม เจ้านายหยิบมาแล้วเสียบมันเข้ากับคอมพิวเตอร์ คิ้วเข้มขมวด

“ผู้หญิงคนนี้....” เสียงทุ้มแผ่วเบาเอ่ยขึ้นมา ดวงตายังคงจดจ้องกับภาพนั้นไม่วางตา

“ลูกสาวคนเดียวของรัฐมนตรีรณชัยคุณรันรวีครับ”

มือหนากำแน่น กรามขบสีหน้าเครียด เขาเปิดภาพและข้อมูลด้านในลึกลงไปอีก รณชัยมีบ่อนการพนันอยู่ในเขตชายแดน แถมยังติดสินบนเจ้าหน้าที่ รวมถึงการรับเงินใต้โต๊ะสำหรับการก่อสร้างสะพานอีก ไม่แปลกที่มันจะไม่เห็นค่าชีวิตน้องสาวเขาแม้แต่น้อย

ปัง!

มือทุบลงบนโต๊ะ สีหน้าเดือดดาล พวกมันต้องได้ชดใช้ ต้องเจ็บมากกว่าที่เขาเจ็บเป็นร้อยเท่าพันเท่า เขาดึงแฟลตไดรฟ์ออกแล้ววางไว้บนโต๊ะ

“เอาข้อมูลพวกนี้ไปให้นักข่าว”

รุตม์หยิบมา “ได้ครับ”

“อย่าให้พวกมันสาวมาถึงฉันก็แล้วกัน”

“ครับ” รุตม์รับคำอย่างว่าง่าย แล้วเดินหายออกไปจากห้อง

เขาหมุนเก้าอี้กลับ แล้วหยิบกองเอกสารมาสะสางต่อ มีอะไรต้องทำอีกมาก เงินทำให้ชนะได้ทุกอย่าง และเกมมันเพิ่งเริ่มขึ้นเท่านั้น พวกมันมีอำนาจ แต่มันคงไม่สู้พลังของสื่อได้หรอก แล้วเขาจะรอดูวันที่พวกมันพินาศย่อยยับ

รณชัยยืนนิ่งจ้องมองภาพในจอโทรทัศน์ สีหน้าซีดเผือด มืออวบอูมกำแน่น บ่อนของเขากำลังถูกยึด ตำรวจกวาดล้าง ทำไมพวกมันถึงไม่บอกล่วงหน้า เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขารีบล้วงกระเป๋าหยิบมือถือออกมาแล้วโทรติดต่อ

“ครับคุณรณชัย” ปลายสายรับแล้วกรอกเสียง

“ทำไมไม่แจ้งผมล่วงหน้า บ่อนผมถูกกวาดล้างแบบนี้ รู้ไหมว่าเสียหายแค่ไหน!” เขาตวาดลั่น

คนถูกตวาดเงียบไปครู่หนึ่ง

“คุณคงไม่ทราบข่าว แต่ผมช่วยคุณไม่ได้จริงๆ ตอนนี้คุณกำลังถูกจับตามอง ทั้งกับสื่อโซเชียล หรือกับสำนักนายกรัฐมนตรี ผมเป็นแค่ผู้กำกับ ผมไม่กล้าเอาตัวเองเข้าแลกหรอกครับ”

“แต่นั้นมันเป็นเงินทุนของผม เป็นเงินที่จะจ่ายให้กับคุณไม่ใช่หรือไง ผู้กำกับ!”

“ผมไม่ห่วงเงินไม่กี่ล้านหรอก ผมกลัวจะโดนสอบมากกว่า!”

“โถ่เว้ย!” รณชัยสบถ

สีหน้าเครียดจัด มีอะไรอีกไหมที่ต้องเจอ คิดเขี่ยเขาทิ้งงั้นเหรอมันไม่ง่ายหรอก ถ้าต้องพัง ก็พังกันหมดนี่ล่ะ ไอ้พวกบัดซบ!

“เกิดอะไรขึ้นคะคุณ” มลวดีเดินเข้ามา มองสีหน้าท่าทางสามีแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้

เขาแสดงท่าทีผ่อนคลาย เพราะไม่อยากให้ภรรยากังวล

“ไม่มีอะไรหรอก” พูดจบทิ้งกายลงบนเก้าอี้แล้วพิงพนัก ครุ่นคิดหนัก

ไม่นานเสียงมือถือเขาดังอีกครั้ง รณชัยรีบกดรับสายเมื่อเห็นเบอร์

“ครับท่านวิเชียร”

“ทำไมคุณทำพลาดแบบนี้คุณรณชัย!” ปลายสายตวาดมาทันที

“เรื่องบ่อนไม่มีใครสาวถึงผมหรอกครับ” เขารีบแก้ตัว

“มันไม่ใช่แค่เรื่องบ่อน เรื่องติดสินบนการประมูลสร้างสะพานข้ามแม่น้ำโขง ไหนจะเรื่องทำถนนอีก ข้อมูลพวกนั้นถูกเอามาเปิดเผยกับสื่อ คุณไม่ได้ดูข่าวบ้างหรือไงกัน!”

“หมายความว่าไง ไม่ใช่แค่เรื่องบ่อนเหรอครับ!” รณชัยเริ่มร้อนรน

“ผมไม่รู้ด้วยแล้ว หาทางเอาเองก็แล้วกัน แค่นี้นะ!” วิเชียรวางสาย

มือยกกุมขมับสีหน้าเครียดจัด เขาควรทำยังไงดี ไม่รู้ต้องเสียเงินเท่าไหร่กับเรื่องนี้ ที่สำคัญถ้าลูกสาวเพียงคนเดียวรู้เข้าจะคิดกับพ่อคนนี้แบบไหน