บทที่ 3 ของขวัญวันเกิด 1

งานปาร์ตี้ฉลองครบรอบวันเกิด 34 ปีของกัณติพัฒน์ จิตติเลขา นักธุรกิจชื่อดังของเมืองไทย เจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ใจกลางกรุงเทพมหานคร และต่างจังหวัดใหญ่ๆ ทั่วประเทศที่มีมากกว่าสิบสาขา มีรายได้หมุนเวียนนับหมื่นล้านบาทต่อเดือน ผลกำไรที่ได้รับต่อปีมากมายมหาศาลจนไม่รู้จะเอาไปกองไว้ตรงไหน ไม่เพียงแต่ในทางธุรกิจเท่านั้นที่โด่งดังและถูกจับตามอง

เรื่องส่วนตัวก็เป็นที่อาหารหลักที่นักข่าวทุกสำนักต้องการรู้ ไม่ว่าเขาจะควงผู้หญิงคนไหนหรือแม้แต่ก้าวไปไหน จะต้องเป็นข่าวทุกครั้ง ยิ่งตอนนี้เขามีข่าวอยู่กับนางเอกชั้นแนวหน้าของเมืองไทย ผู้มีความสวยเกินคำบรรยาย ความเซ็กซี่ที่ได้รับจากทุกสถาบัน การันตีได้ว่านางเอกสาวนามว่า นภัสสร หรือ ปาย เป็นที่หมายปองของชายทั้งในและนอกวงการ

งานปาร์ตี้ถูกจัดขึ้นชั้นบนสุดของคอนโดหรูที่มีความสูงถึง 52 ชั้น ติดแม่น้ำเจ้าพระยา สนนราคาต่อห้องเกือบสิบห้าล้านบาท ยิ่งชั้นบนสุดมีราคาแพงมากที่สุด เพราะชั้นนี้มีเพียงห้องเดียว แต่กินเนื้อที่ทั้งชั้น มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน มีสระว่ายน้ำที่ยื่นออกภายนอกสามารถมองเห็นความงามในยามราตรีของแม่น้ำเจ้าพระยา และแสงสีจากบ้านเรือนและตามตึกต่างๆ อากาศที่เย็นสบายโดยไม่ต้องอาศัยเครื่องปรับอากาศ ทำให้รู้สึกสดชื่นและผ่อนคลาย

เพื่อนสนิทและไม่สนิทเริ่มทยอยเข้ามาร่วมงานปาร์ตี้กันมากขึ้น ของขวัญที่ผู้มาร่วมงานต่างถือติดมือมามอบให้เจ้าของวันเกิด มีทั้งกล่องเล็กและกล่องใหญ่ หารู้ไม่ว่าของขวัญที่มอบให้เจ้าของวันเกิดทุกปี ถูกนำไปบริจาคให้กับเด็กผู้ด้อยโอกาสตามสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าทุกปีเช่นกัน เพราะของขวัญแต่ละชิ้นที่ได้รับ เป็นของที่กัณติพัฒน์มีแล้วทั้งสิ้น

เจ้าของงานเดินเข้ามาพร้อมกับคู่ควงคนปัจจุบัน ที่คบหากันนานที่สุดคือสองสัปดาห์แล้วเขายังไม่เขี่ยทิ้ง อาจเป็นเพราะว่านภัสสรเป็นคนของประชาชน เป็นคนมีชื่อเสียงและไม่มีเหตุผลที่เขาจะสลัดเธอทิ้งตอนนี้

“อ้าว!!..ไอ้กันมาช้าจังนะ..ปล่อยให้พวกฉันคอยตั้งนาน”

มารุตบ่นออกมาเสียงดัง ทันทีที่เห็นหน้าเจ้าของงานวันเกิด สาเหตุไม่ใช่อื่นใดเป็นเพราะนภัสสรที่ใช้เวลาแต่งตัวนานเป็นพิเศษ นานจนเขารู้สึกรำคาญ

“ก็มาแล้วไง พูดมากอยู่ได้” กัณติพัฒน์สวนเพื่อนสนิททันควัน เพราะอารมณ์ของเขาไม่คงที่มากนัก

“อย่าทำหน้าบึ้งสิคะ..งานวันเกิดของคุณนะคะ” นภัสสรพูดเสียงหวาน รู้ดีว่าที่เขาอารมณ์เสียก็เพราะเธอที่พิถีพิถันในการแต่งตัวนานไปหน่อย

“ขออะไรแรงๆ มาดับความร้อนหน่อยสิ”

เจ้าของงานพูดอย่างหัวเสีย ไม่สนใจมือนุ่มของนางเอกสาวที่ไล้วนตรงบริเวณแผ่นอก เพื่อให้เขาหายจากอาการหงุดหงิด แต่ดูเหมือนว่าจะทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิดเพิ่มมากขึ้น น้ำสีอำพันถูกยกมาเสิร์ฟตรงหน้าชายหนุ่ม ซึ่งเขายกปากแก้วทรงสูงขึ้นจรดริมฝีปาก ดื่มน้ำสีอำพันนั้นเข้าไปในปาก สามแก้วรวด ส่วนนภัสสรตัวต้นเหตุเดินเลี่ยงไปหาอะไรรับประทาน เมื่อรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะรุก

“รู้สึกว่านายจะคบปายเค้านานกว่าใครๆ เลยนะ”

มารุตพูดพลางกรอกน้ำสีอำพันเข้าไปในปาก มองหน้าเพื่อนรักสลับกับมองร่างอันสวยงามของนภัสสร ที่ยืนสนทนากับเพื่อนร่วมวงการที่ถูกเชื้อเชิญมาร่วมงานนี้ด้วย

“เร้าใจดี” เขาพูดสั้นๆ แต่มีความหมาย หันไปมองร่างของนางเอกสาวที่ร้อนแรงเวลาอยู่บนเตียง หากแต่เขายังบอกเหตุผลกับเพื่อนไม่หมด ยังมีองค์ประกอบอีกหลายอย่างที่ทำให้เขาทนคบกับเธอคนนี้

“เอาจริงเหรอ?” มารุตถามคำถามใหม่

“ไม่รู้สิ..คงเรื่อยๆ มั้ง”

กัณติพัฒน์ตอบแกนๆ เพราะตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะคบหากับนางเอกสาวได้นานเท่าไหร่ เพราะตอนนี้คำว่าเบื่อเริ่มวิ่งเข้ามาในสมองของเขาแล้ว

“แต่ดูท่าทางปายเค้าจะจริงจังกับนายนะ ดูอย่างบทสัมภาษณ์ที่ให้ไว้กับริซซ์ เค้าบอกเลยนะว่านายคือรักแท้” ริซซ์คือนิตยสารชั้นนำของเมืองไทย เจาะลึกทุกสาขาอาชีพ ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจชื่อดัง ดารา นักร้อง นักการเมืองหรือบุคคลสำคัญ รวมทั้งคนที่มีชื่อเสียงในสาขาต่างๆ

“ฉันยังไม่เคยเจอคำๆ นี้สักที เลยไม่รู้ว่ารักแท้คืออะไร?”

กัณติพัฒน์ใช้ชีวิตอย่างเสรี ไร้ข้อผูกมัด มีเพียงทัศนะคติเดียวที่เขายึดมั่นมาตลอด ผู้หญิงก็เปรียบเสมือนดอกไม้ พอหมดความหอมก็เขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดี เขาจึงไม่รู้จักคำว่ารัก เพราะคิดว่าคนที่ใช่และทำให้เขาหยุดทุกอย่างนั้น ยังหาไม่เจอ

“ฉันก็ว่าอย่างนั้น นายจะรู้จักคำนั้นได้ยังไง เพราะนายไม่เคยให้ความรักกับผู้หญิงคนไหนเลยสักคน แม้แต่ปาย”

มารุตรู้ใจกัณติพัฒน์ดีว่าไม่เคยรักนภัสสร ที่คบหาอาจเป็นเพราะความสุขที่เพื่อนได้รับ เวลาร่วมเตียงกับนางเอกสาวก็เป็นได้

“สำหรับปายฉันมั่นใจว่าไม่ใช่ความรัก..ผู้หญิงที่ฉันจะรักไม่ใช่แบบนี้”

เขารู้ว่ากว่าที่นางเอกสาวจะมาถึงจุดนี้ได้ ต้องแลกกับอะไรหลายอย่างในชีวิต แม้กระทั่งความสาว แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่เขาจะใส่ใจ เพราะไม่เคยคิดที่จะให้นภัสสรมาใช้นามสกุลร่วมกับเขาอยู่แล้ว

“นายระวังตัวให้ดีๆ นะ รายนี้สงสัยนายจะสลัดยาก”

มารุตเอ่ยเตือนเพื่อนรักด้วยความหวังดี รู้ดีว่านภัสสรต้องการจับกัณติพัฒน์ให้อยู่หมัด เพราะคลื่นลูกใหม่เริ่มตีตื้นขึ้นมาทุกวัน จำเป็นต้องหาหลักยึด หากวันหนึ่งดาวที่เคยเจิดจรัสอยู่บนฟากฟ้า ร่วงลงมาสู่ผืนดิน

“ฉันไม่คิดแบบนั้น เพราะถ้าฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่”

กัณติพัฒน์ไม่ยอมให้ผู้หญิงคนไหน มามีอำนาจเหนือเขาแม้ว่าบทรักที่อยู่บนเตียง จะร้อนแรงมากขนาดไหนก็ตาม

“ฉันมีของขวัญให้นายด้วยนะ” มารุตเริ่มเข้าเรื่อง

“มีแต่ของขวัญน่าเบื่อ..นายก็รู้ของขวัญที่ฉันได้ฉันมีหมดแล้ว”

“แต่ของขวัญชิ้นนี้ไม่เหมือนชิ้นอื่นนะ เพราะมีชีวิต มีลมหายใจ” มารุตพูดอย่างมีความหมาย เจ้าของงานหันขวับมาที่เพื่อนรักทันที

“อย่าบอกนะว่าเป็นสัตว์เลี้ยง ฉันไม่เอานะนายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ” เจ้าของวันเกิดรีบค้านทันควัน

“มนุษย์เพศเมีย”

ผู้ที่มอบของขวัญให้พูดสั้นๆ กัณติพัฒน์ยิ้มนิดๆ ที่มุมปากเมื่อรู้ว่าของขวัญที่เพื่อนมอบให้คือการไปออฟผู้หญิงมาให้เขาในคืนนี้

“นายไม่ต้องออฟผู้หญิงมาให้ฉันหรอก เพราะคืนนี้ฉันมีแล้ว”

กัณติพัฒน์หันมาพูดกับเพื่อนรัก ก่อนจะเบนสายตาไปที่ร่างของนางเอกสาวที่ยืนอยู่ไม่ไกล รู้ดีว่าพองานเลิก เขาและเธอก็จะเริ่มบทรักกันที่เตียงทันที

“นายลองเข้าไปดูของขวัญของฉันก่อน แล้วนายอาจจะเปลี่ยนใจ ทั้งสวยทั้งสะอาด”

“สะอาด..ผู้หญิงที่สะอาดสมัยนี้มีด้วยเหรอ?..แล้วนายมั่นใจได้ยังไงว่าเธอคนนั้นสะอาดจริงๆ ไม่ใช่ประเภทย้อมแมวขาย”

เขามิได้ดูถูกเพศแม่ หากแต่สังคมสมัยนี้ที่เขารู้จักและสัมผัสผู้หญิงเหล่านั้น ล้วนแต่แปดเปื้อนทั้งสิ้น และยิ่งวิวัฒนาการทางการแพทย์ที่ทันสมัย สามารถทำให้ผู้หญิงเหล่านั้นกลับมาคงความสาวได้อย่างไม่ยาก หากมีเงิน

“ของอย่างนี้นายต้องไปพิสูจน์เอาเอง แต่ฉันมั่นใจว่าเธอคนนี้มี”