4

สุดท้ายแล้วเสี่ยวต้าก็ยอมให้พี่สะใภ้อาบน้ำให้เขา แม้เขาจะไม่พอใจแต่ทว่ามีคนอาบน้ำสระผมให้มันย่อมสบายอยู่แล้ว

สามแฝดสวมชุดผ้าฝ้ายนุ่มสะอาดมีกลิ่นหอมอบด้วยร่ำอย่างดี แน่นอนว่าชีหนิงใช้น้ำยาปรับผ้านุ่มของโลกปัจจุบันกับน้ำหอมใส่ลงไปกระนั้นผ้าจึงมีกลิ่นหอมพิเศษ

เสี่ยวอิงมองพี่สะใภ้ผ่านคันฉ่องเก่าๆ ใบหน้าอ้วนนั้นมองที่ผมยาวของเสี่ยวอิงมืออวบกำลังถักเปียให้เสี่ยวอิงอย่างอ่อนโยน แม้แต่เสี่ยวต้ากับเสี่ยวเอยยังคงขยี้ตารัวๆ พี่สะใภ้อ้วนมีท่าทีอ่อนโยนเช่นนี้ที่ไหนกัน

ชีหนิงถักเปียสองข้างให้เสี่ยวอิงเสร็จแล้ว เห็นเสี่ยวอิงขอบตาแดงก่ำ

"หากพี่สะใภ้เป็นเช่นนี้ทุกวันคงจะดีไม่น้อย"เสี่ยวอิงเอ่ยขึ้นมองชีหนิง

ใบหน้าอ้วนยิ้มให้เด็กน้อย "แน่นอนว่าพี่สะใภ้จะใจดีกับพวกเจ้า" มืออวบลูบศีรษะของเสี่ยวอิงอย่างอ่อนโยน

"จริงรึเจ้าคะ พี่สะใภ้" เสี่ยวเอยมองพี่สะใภ้แทบไม่อยากจะเชื่อสายตา

"มาเถอะพี่สะใภ้จะถักเปียให้เจ้า" เสี่ยวเอยดีใจที่พี่สะใภ้จะถักเปียให้ ส่วนเสี่ยวต้ามองด้วยความไม่พอใจ

ชีหนิงมองเสี่ยวต้า เจ้าเด็กแฝดพี่คงไม่พอใจนางกระนั้นชีหนิงมีวิธีรับมือกับเจ้าเด็กคนนี้

"สวยมากเลยเจ้าค่ะ" เสี่ยวเอยมองดูผมเปียของนางในคันฉ่อง

"พวกเจ้าไปพักผ่อนในเรือนพวกเจ้าแล้วกัน พี่สะใภ้จะไปให้อาหารไก่กับรดน้ำผักในสวน" ร่างอ้วนเดินออกไปแล้วสามแฝดรีบหันหน้ามาคุยกันทันที

"นางเปลี่ยนไปมาก" เสี่ยวอิงนักถึงสีหน้าแววตาของพี่สะใภ้คนนี้นางชอบยิ่งนัก

"ข้าชอบนางในตอนนี้" เสี่ยวเอยนึกถึงยามที่พี่สะใภ้อาบน้ำให้อีกถักเปียให้อย่างงดงาม

"พวกเจ้าทั้งสองหยุดพูดถึงนางเสียที บางทีนางอาจจะหลอกให้พวกเราตายใจจากนั้นจับพวกเราไปขายก็ได้นะ" เสี่ยวต้าพลันคิดเช่นนั้นจริงๆ

ไม่มีผู้ใดจะเป็นคนดีได้จริงๆ หรอกนะในโลกใบนี้ สันดานคนมันจะเปลี่ยนได้จริงๆ รึเสี่ยวต้าคิดในใจ

"พี่รองเอ่ยมาก็มีเหตุผล" เสี่ยวเอยคล้อยตามพี่รอง

"พวกเจ้าคิดมากเกินไปแล้วดูสินางให้อาหารไก่กับห่านกับเป็ด" ทั้งสามคนมองไปทางหน้าต่างพบว่าพี่สะใภ้อ้วนกำลังว่านข้าวเปลือกให้ไก่ เป็ด ห่านในเล้า ปกตินางทำเช่นนี้ที่ไหนกันล่ะ

ทั้งสามคนมองชีหนิงแตกต่างกันออกไป เสี่ยวต้ายังคงไม่ไว้ใจพี่สะใภ้อ้วนผู้นี้ เพราะนางเคยทำร้ายทุบตีเขากับเสี่ยวเอยเสี่ยวอิง คนเคยทำชั่วจะกลายเป็นคนดีในชั่วข้ามคืนมิได้หรอก นอกจากนางเสแสร้งแกล้งทำอีกทั้งนางต้องมีแผนการร้ายบางอย่างในใจแน่นอน

เสี่ยวต้าจำได้ไม่เคยลืมเมื่อเดือนก่อนชีหนิงสาดน้ำใส่พวกเขาสามคนในตอนที่นอนอยู่ให้ทั้งสามแฝดรีบตื่นขึ้นมาทำงานอย่างได้นอนกินบ้านกินเมือง หากไม่ตื่นน้ำหนึ่งถังสาดเข้าไปจนที่นอนเปียกในตอนนั้นนางช่างใจดำจริงๆ เสี่ยวต้าจำจนตาย

เสี่ยวเอยก็หวาดกลัวเช่นกันเมื่อนึกถึงเรื่องในอดีตพี่สะใภ้อ้วนมักขี้งกและขี้เกียจชอบใช้สามแฝดทำงานบ้านทำงานเรือน ที่พี่รองพูดมาก็มีเหตุผล นางจะใจอ่อนเชื่อพี่สะใภ้อ้วนไม่ได้เป็นอันขาด

เสี่ยวอิงน้องเล็กที่มองโลกในแง่ดี นางเชื่อสนิทใขว่าพี่สะใภ้อ้วนเป็นคนดีแล้วจะไม่ทำร้ายพวกนางอีก เสี่ยวอิงพลันนึกถึงอาหารอร่อยๆ และการถักเปียของพี่สะใภ้ ทำให้เสี่ยวอิงเริ่มมีใจมาทางชีหนิง

ชีหนิงไม่รู้ความคิดของเด็กๆ ที่มีต่อนาง ยามนี้นางหว่านข้าวเปลือกให้ไก่ เป็ด ห่านในเล้า พวกสัตว์ปีกต่างเดินตามหญิงอ้วนเพื่อกินอาหารให้อิ่มสำราญใจ

เสียงสัตว์ปีกร้องดังลั่นอย่างมีความสุขที่ได้กินอาหารกับหญิงอ้วนชีหนิงคิดว่าเมื่อเลี้ยงแฝดอย่างดีและให้พระเอกกับนางเอกได้รักกันนางจะได้ไปโลกของนาง หญิงสาวทำหน้าที่อย่างตั้งใจ

"มีใครอยู่ไหม" เสียงนี้ตะโกนหน้าเรือน ชีหนิงรีบวางถาดข้าวเปลือกแล้วเดินไปที่หน้าบ้านทันที พบสตรีสองนาง

คนหนึ่งคือสตรีวัยกลางคนรูปร่างอ้วนคอพอกเป็นชั้นๆ ส่วนอีกคนคือดรุณีน้อยใบหน้ากลมไร้ซึ่งจมูก

หากเท่าที่นางอ่านในนิยายคราวๆ สองคนนี้คือมารดาอีกคนของลู่เยียน

"นังอ้วนอัปลักษณ์ เห็นแม่สามีอย่างข้าไม่เคารพอีก" นังสวีมองลูกสะใภ้อ้วนแม้นางจะไม่ใช่มารดาแท้ๆ ของลู่เยียนแต่นางถือว่าเป็นเมียอีกคนของลู่เย่บิดาของลู่เยียน

"ท่านมีอะไรก็ว่ามาเถอะ" ชีหนิงไม่อยากมีปัญหากับคนแก่

"พี่สะใภ้พูดดีๆ กับท่านแม่สิ" ลู่หยีมองพี่สะใภ้อย่างเกลียดชัง ลู่เยียนเป็นบุรุษที่หล่อเหลากับมีภรรยาอ้วนอย่างกับหมูตอน น่าเสียดายแทนลู่เยียนแทนที่จะได้ภรรยาที่งดงามกับได้หมูตัวหนึ่งมาเลี้ยงแทนช่างน่าขำนัก

ใบหน้าชีหนิงแดงก่ำ

"พอเถอะ ข้ามาวันนี้ต้องการให้เจ้าสามแฝดไปช่วยขนฟืน"

"ไม่ให้ไป"

สามแฝดอายุเพียงห้าขวบจะให้ไปทำงานหนักได้อย่างไรเล่า

"นี่เจ้า นังอ้วนนังหมูตอนกล้าขัดคำสั่งข้างั้นรึ"

"ลูกชายท่านมีตั้งเยอะ เหตุใดไม่ใช้มาใช้สามแฝดทำไม ท่านมิได้เป็นมารดาแท้ๆ ของสามแฝดด้วย"