หญิงอ้วนทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของขุนนางร้ายเลี้ยงน้องแฝด

"พี่รอง นางจะตายไหม" เสี่ยวอิงน้องคนสุดท้องถามพี่ใหญ่เสี่ยวต้า

เสี่ยวต้ามองน้องสาวทั้งสองคน อย่างเสี่ยวเอยเสี่ยวอิง ที่เกาะขอบเตียงเก่าๆ จะพังมิพังแหล่

เสี่ยวต้าใบหน้าเจือปนไปด้วยความกังวล หญิงอ้วนที่ว่านี้มิใช่ใครที่ไหนไกลแต่เป็นพี่สะใภ้ของพวกเขาสามคนพี่น้อง

"จะทำอย่างไรดี" เสี่ยวเอยน้องสาวฝาแฝดคนรองพลันเอ่ยขึ้นหากพี่สะใภ้ไม่ฟื้นขึ้นมาพวกนางสามคนพี่น้องได้โดนข้อหาฆ่าคนตายเป็นแน่แท้

สามแฝดพลันนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วยาม

ด้วยความหิวโหยสามแฝดจึงแอบขโมยข้าวต้มปลาของพี่สะใภ้จนหมด ในจังหวะนั้นหญิงอ้วนอย่างชีหนิงเห็นเข้าพอดีไล่ตะครุบสามแฝดในห้องครัว ชีหนิงล้มลงหน้าคะมำกับพื้นด้วยความที่นางอ้วนด้วยแหละทำให้นางเดินไปไหนมาไหนไม่สะดวก

ชีหนิงนอนแน่นิ่งกับพื้นสามแฝดช่วยกันลากนางขึ้นเตียงไม้เก่าๆ

หากพี่ใหญ่ของพวกเขาอยู่ก็ดีสินะ พี่ใหญ่ของพวกเขาต้องไปสอบขุนนางในเมืองหลวงต้าเยียนกว่าจะกลับมาเกรงว่าคงอีกหลายวันเพราะพี่ใหญ่เพิ่งจะไปเมื่อวานนี้เอง

เสี่ยวต้าปวดหัวยิ่งนัก

"พี่สะใภ้" เสี่ยวอิงกับเสี่ยวเอยเข่ยาร่างอ้วนพร้อมกัน

ดวงตาของเด็กแฝดทั้งสามคนมองดูร่างอ้วนที่ไม่ยอมขยับเลยแม้แต่น้อย

"หรือว่านางจะตายแล้ว"

"ตายแล้วแสดงว่าไม่หายใจ" เสี่ยวอิงทำหน้าวิตก

"พี่รองท่านเอามืออังจมูกนางหน่อยแล้วกัน" เสี่ยวเอยเอ่ยขึ้น

"ใช่ๆ" ตามด้วยเสี่ยวอิง

เสี่ยวต้ามองน้องสาวทั้งสองสั่งให้เขาทำ มือน้อยๆ อันหยาบกระด้างค่อยๆ อังจมูกพี่สะใภ้คนอ้วน

ไม่มีลมหายใจออกมาแสดงว่า นางตายแล้ว ใบหน้าน้อยๆ ดำๆ ด้วยเขม่าฟืนพลันมีเหงื่อ เสี่ยวเอยเสี่ยวอิงมองพี่รองของพวกนาง

คำตอบอยู่บนใบหน้าพี่รองแล้ว

"นางตายแล้ว" แฝดทั้งสามคนต่างวิ่งหนีกระเจิงไปที่หน้าประตู

จังหวะนั้นเองจู่ๆ ได้เกิดฝนห่าใหญ่ได้ตกลงมากะทันหัน

เปรี้ยง !!!

เกิดอัสนีสันนิบาตฟ้าฝ่าลงมาอย่างแรงสามแฝดรีบหลบใต้เตียงนอนของหญิงอ้วนอย่างไม่มีทางเลือก

"พี่รองข้ากลัว" เสี่ยวเอยเสี่ยวอิงเอ่ยขึ้นพร้อมกัน พวกนางกอดเสี่ยวต้าไว้ ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างแรงพร้อมฟ้าผ่าลงมาเช่นนี้ ปกติสามแฝดจะกอดพี่ใหญ่อย่างลู่เยียน

"ข้าคิดถึงพี่ใหญ่" เสี่ยวอิงเอ่ยขึ้น

ทั้งสามคนพลันเห็นเท้าของหญิงอ้วนหย่อนลงมาจากเตียง

ผีหลอก !!! สามแฝดพลันเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจ

เปลือกตางามพลันกะพริบถี่ๆ นี่มันที่ไหนกันแน่ เสียงเด็กที่ไหนกรีดร้องดูเหมือนจะเป็นใต้เตียงไม้เก่าๆ นี้

ชีหนิงจำได้ว่านางอ่านนิยายเรื่องขุนนางตัวร้ายอยู่ไม่ใช่รึอ่านไปไม่กี่หน้า เหตุใดสถานที่แห่งนี้ช่างเหมือนในนิยายที่นางอ่านนักเล่า

ใบหน้าอวบมองไปที่ใต้เตียงเห็นเด็กแฝดชายหญิงสามคนหลบอยู่

"ผีหลอกๆ" เด็กผู้หญิงทั้งสองคนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

"ข้ายังไม่ตาย" ชีหนิงเอ่ยกับเด็กทั้งสามทำให้เด็กแฝดทั้งสามได้สติคลานออกมาจากใต้เตียง

ชีหนิงมองเด็กสามคนกลัวนาง เท่าที่อ่านนิยายมาชีหนิงเป็นคนนิสัยดุร้าย นางเป็นพี่สะใภ้ใจร้ายกับเจ้าแฝดทั้งสามอย่างมาก

ตั้งแต่นางแต่งงานกับลู่เยียนมาเจ้าของร่างเดิมชอบรังแกสามแฝดอีกทั้งใช้งานสามแฝดอย่างหนัก

ชีหนิงแต่งงานได้เพราะท่านหมอเทวดา หมอเทวดารักษาสามแฝดที่เป็นไข้ป่าหาย ลู่เยียนซึ่งเป็นพี่ใหญ่ไม่มีทางเลือกจึงรับปากแต่งงานกับหญิงอ้วนเช่นชีหนิง

บัดนี้ท่านหมอเทวดาไปท่องเที่ยวยุทธภพอย่างสบายใจเมื่อชีหนิงเป็นแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาเรียบร้อยแล้ว

ชีหนิงก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีเหตุใดหญิงอ้วนถึงได้มีนิสัยที่รังแกเด็กเช่นนี้

ชีหนิงในโลกปัจจุบันนางเป็นหมอทหารแต่ทว่าเนื่องจากวันหยุดพักผ่อนนางถึงได้เช่านิยายมาอ่าน นางอ่านไปเผลอหลับเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องนี้

สามแฝดยืนก้มหน้าอย่างหวาดกลัว ชีหนิงยื่นมืออวบ

"ท่านจะทำอะไร" เสี่ยวต้าตั้งกาจยืนปกป้องน้องสาวทั้งสองมองพี่สะใภ้อย่างไม่กะพริบตาเลยแม้แต่น้อย

ชีหนิงรีบหดมือกลับมาทันที

"ใบหน้าเจ้าดำข้าจะเช็ดให้" สามคนพลันได้ยินว่าพี่สะใภ้จะเช็ดหน้าให้เสี่ยวต้า ทั้งสามคนพลันขนลุกซู่ขึ้นมาทันที

แม้แต่อาบน้ำสวมใส่ชุดดีๆ พี่สะใภ้ยังไม่ทำนี่จะเช็ดหน้าให้ นางคงสมองเพี้ยนไปแล้วกระมัง

"พวกข้าจะกลับไปที่ห้องแล้ว" เสี่ยวต้ารีบพาน้องสาวทั้งสองออกไปทันที

ชีหนิงมองตามด้วยความเป็นห่วง นางลุกขึ้นร่างกายหญิงนางนี้ช่างอ้วนนักมิใช่น้ำหนักเกือบร้อยเชียวรึ

นางเดินไปที่หน้าคันฉ่อง

"ทำยังไงฉันถึงจะออกจากโลกนิยายได้ล่ะ"

ตึ้ง !!!

เสียงอะไร

ชีหนิงพยายามมองหนาเจ้าสิ่งนั้น

"ไม่ต้องมองหาหรอกนะ ข้าอยู่บนข้อมือเจ้า" ชีหนิงมองกำไลหยกสีแดง

"เจ้าทะลุมิติมาในนิยายเล่มนี้ ให้เจ้าได้ทำภารกิจเลี้ยงดูเจ้าแฝดให้เติบโต อีกทั้งให้พระเอกกับนางเอกได้แต่งงานกัน เจ้าถึงจะกลับได้"

กำไลพูดได้ชีหนิงตกใจ

"เจ้าพูดได้"

"ไม่ต้องตกใจ ขอเพียงเจ้าทำภารกิจให้สำเร็จเจ้าได้กลับบ้านแน่นอน เจ้าเข้ามาในกำไลนี่สิ"

ตึ้ง !!!

ร่างอ้วนพลันหายเข้าไปในกำไลสีดำทันที เครื่องมือแพทย์ของนางอยู่ในนี้ อีกทั้งมีขนมของกินของใช้ด้วย

"ของกินเจ้าเอาออกไปได้วันละครั้งเท่านั้น" ชีหนิงหันไปมองโดยรอบ

"ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะเลี้ยงดูสามแฝดและให้พระเอกได้แต่งกับนางเอก"