ตอนที่ 2 อย่าเกร็ง อ้าขาออก หมอจะตรวจ
"เชิญคุณ เพียงใจ สิริศร ที่ห้องตรวจ 5 ค่ะ" หมอตุลย์ชะงักมือที่จับแฟ้มคนไข้ เขาพลางพลิกไปดูชื่อด้านหน้าแฟ้มนั้นอีกครั้ง นางสาวเพียงใจ สิริศร เพราะสะดุดคำว่า เพียง แต่ไม่ทันได้ได้คิดหาคำตอบ ใบหน้าหวานของคนไข้เพียงใจ ก็เข้ามาในห้องตรวจ 5 รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปากของหมอตุลย์ แต่คนไข้หน้าหวานก็คงจะมิได้เห็น รอยยิ้มภายใต้หน้ากากอนามัยทางการแพทย์สีเขียว ที่บดบังใบหน้าขาวหล่อคมนั้นเป็นอย่างดี
เพียงใจ มองคุณหมอที่จะต้องตรวจเธอด้วยใบหน้าสะท้านๆ หมอหล่อทะลุแมสก์แบบนี้ โอ้ยตาย นังเพียง ขายขี้หน้าชะมัด หมอหนุ่มขมวดคิ้ว เมื่อเห็นใบหน้าหวานของคนไข้ออกจะตระหนก คงอาย ดีนะเธอยังจำเขาไม่ได้
เพราะแมสก์ที่คลุมใบหน้าหล่อเหลานั้นเธอเลยจำเขาไม่ได้ แต่เขาลอบมองใบหน้าสวยหวาน อย่างแค้นเคืองในอารมณ์ เธอตื่นหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ ทิ้งให้เขานอนอยู่คนเดียว สาวๆที่ขึ้นเตียงกับเขาล้วนอ้อนวอนขออยู่ต่อแทบจะทั้งนั้น แต่เธอกลับหนีเขาไป ข้อมูลเพียงสิ่งเดียวที่เธอทิ้งไว้ให้เขา"เพียงไม่ไหวแล้วค่ะ"
"เป็นอะไรมาครับ" หมอตุลย์ ลอบมองหน้าหวาน เมื่อเห็นเธอเหมือนจะได้มีอาการติดอ่าง เพิ่มขึ้นมาอีกโรคก็ได้
"อะ เอ่ออ... มาตรวจโรคค่ะ" ปากกาในมือหมอตุลย์ที่กำลังจดๆ อะไรบางอย่าง ในแฟ้มประวัติคนไข้ของเธอกระตุก จนเกิดเส้นจากรอยปากกาเป็นทางยาว นี่เธอนึกว่าเขาจะเอาเชื้อโรคไปให้เธอรึไงนะ
"อายุ 25" หมอดูประวัติคนไข้พลางเอ่ย
"ใช่ค่ะ"
"เดี๋ยวต้องเจาะเลือด แล้วตรวจภายในครับ ประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่"
"ประมาณ2อาทิตย์ที่แล้วค่ะ" หมอตุลย์ขมวดคิ้วมุ่น กับคำตอบที่ได้รับ
"การคุมกำเนิดล่ะ"
"เอ่อออ ไม่ได้คุมค่ะ"
"คุณอยากมีลูกหรือ"
คนถูกถามหน้าเริ่มชา คิดคำตอบ เอ่อ มันจะคุมยังไงล่ะ ก็ไม่เคย แล้วก็เพิ่งเคยเมื่อคืนนี้แหละ แต่จะให้บอกหมอยังไงล่ะ มันไม่ใช่วิสัยการคุมกำเนิดแบบปกติของคู่แต่งงานกันซะเมื่อไหร่
"เอ่อ..ยังไม่พร้อมค่ะ"
"แล้วทำไมไม่คุม" เสียงหมอเริ่มดุ คนไข้คร้านจะให้ข้อมูลเชิงลึก เธอคุมด้วยยาคุมฉุกเฉินแล้ว แต่คงไม่ต้องแจ้งหมอหรอกมั้ง
"รู้สึกอย่างไรบ้าง มีอาการอื่นร่วมด้วยไหม" คนไข้หน้าเหวอ รู้สึก!! เมื่อคืนเสียว ตอนนี้ออกจะเจ็บๆ แสบๆ นิดๆ จะให้ตอบว่าอาการเป็นแบบไหนวะ หมอตุลย์ขมวดคิ้วเมื่อเห็นคนไข้ไม่ตอบ
"มีอาการแสบคันไหมหรือมีอาการอื่นร่วมด้วย" จะตอบไงวะ เมื่อคืนบทรักหนักหน่วง แทบไม่ได้นอนทั้งคืน แถมเป็นครั้งแรก มันก็ต้องแสบๆ เจ็บๆ บ้างล่ะวะ
"เอ่อออ มะ มะ ไม่ค่ะ"
"ผมจะเจาะเลือดให้ อาทิตย์หน้านัดมาฝังผลอีกที" คนไข้รับคำสันๆ "ค่ะ"
"เดี๋ยวพยาบาลจะพาคุณไปเปลี่ยนชุด แล้วเราจะตรวจภายในกัน" เมื่อคนไข้ได้ยิน "เรา จะตรวจภายในกัน" เท่านั้น เหมือนเธอจะเป็นโรคความดันสูงเฉียบพลันเลยทีเดียว หัวใจเจ้ากรรมมันคงสูบฉีดเลือดมาเลี้ยงใบหน้าเธออย่างบ้าคลั่ง เผยให้หน้าเธอแดงเรื่อขึ้นทันตา
เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จพยาบาลผู้ช่วย ก็พาเธอเดินมาห้องตรวจอีกห้อง ข้างๆ กับห้องเมื่อสักครู่ ภายในห้องมีเครื่องไม้ เครื่องมือทันสมัยมากมาย เธอก็คร้านจะทำความรู้จักกับมัน พลันเหลือบไปเห็นเจ้าปากเป็ด อุปกรณ์สำคัญในการตรวจภายใน เธอก็อาการเสียวสันหลังขึ้นมาทีเดียว พยาบาลจัดท่าให้เธอขึ้นนอนบนเตียง ยกขาพาดขึ้นบนขาหยั่ง เสื้อคลุมถูกเปิดออกให้พ้นขาขาว เพียงใจ แทบจะกลั้นลมหายใจตาย เมื่อต้องมานอนยกขาอ้าซ่า ให้คุณพยาบาลดูร่องรอย ของค่ำคืนอันดื่มด่ำมา เอาน่า เผื่อเป็นโรคติดต่อ จะได้รักษาทัน เดี๋ยวออกจากโรงพยาบาลไป ก็ไม่เจอกันแล้ว แล้วคุณพยาบาลใจดีในวัยที่เรียกได้ว่าเลยกลางคน อายุน่าจะ 40 กว่าแล้วมั้ง น่า คิดซะว่าเป็นน้องแม่แล้วกัน เมื่อสร้างกำลังใจให้ตนเองได้ คนไข้ก็พยายามปล่อยตัวไปตามสบาย จะทำอะไรก็เอา ตามสบายเลย
เมื่อคนไข้เห็นหมอหล่อทะลุแมสก์ของเธอเดินเข้ามาจากประตูอีกทาง ซึ่งเป็นคนละทางกับที่เธอเดินเข้ามา เธอแทบจะกลั้นหายใจ ให้หัวใจหยุดเต้นลงตรงนั้น เมื่อหมอตุลย์เข้ามา คนไข้ก็นอนยกขาบนขาหยั่ง เผยให้เห็นเรียวขาขาวคู่งามที่ทอดน่องเรียวยาวบนขาเหล็กเย็นเฉียบนั่น ฉากกั้นระหว่างคนไข้และหมอแทบไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้เลย
สติของหมอตุลย์แทบหลุด เมื่อหมอจับเตรียมดึงถุงมือยางทางการแพทย์มาสวมใส่ พลางมองท่อนล่างเปลือยเปล่า ของคนไข้ ที่ยังหลงเหลือร่องรอยบวมแดง คนไข้ลอบมองมือหนาคู่นั้น แต่ถึงกระนั้นก็มิได้หนามาก แต่นิ้วมือเรียวยาวสะดุดตา เพียงใจที่แอบลอบมองมือของหมอตุลย์ขณะสวมใส่ถุงมือยาง ก็เกิดอาการสะท้าน พลันคิดถึงนิ้วมือเรียวยาวเมื่อคืน ที่เคลื่อนขยับในร่างของเธอ จนสะท้านไปทั้งกาย
หมอตุลย์พยายามรวบรวมสติ ที่ตอนนี้เรียกได้ว่าแตกกระเจิง จะเสียจรรยาบรรณหมอ ก็เพราะคนไข้เพียงใจนี่ซะมั้ง รสรักเมื่อคืนยังหอมหวานชวนให้รัญจวนมิรู้คลาย ไฉนสาวเจ้ายังต้องมานอนทอดร่างอรชรให้เขาตรวจภายในอีก เขายังจดจำร่างอรชรดิ้นเร่าๆ ใต้ร่างของเขาได้ดี ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเจอสาวบริสุทธิ์มาก่อน แต่กับเธอ มันตราตรึงรสหอมหวาน ความไม่ประสา แต่พยายามสนองตอบเขาอย่างกระตือรือร้น ราวกับทุกอย่างเพิ่งเกิดขึ้นไปเพียงชั่วครู่ รสหวานหอมของเธอยังติดตรึง