ตอนที่6 ไม่สำคัญ

ตอนที่6 ไม่สำคัญ

หลังจากที่ปลายตะวันกลับมาจากบ้านของพ่อแม่บุญธรรม เธอก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ การที่เธอมีชีวิตแบบนี้ไม่รู้ว่าเป็นบุญหรือกรรมของเธอกันแน่ ยิ่งนับวันเธอก็ยิ่งรู้สึกไม่มีความสุขเอาซะเลย

ร่างบางเดินเข้าไปในห้องนอนหรูที่เธอกับธานินทร์หลับนอนด้วยกันมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา จู่ๆ หัวใจเจ้ากรรมก็รู้สึกปวดหนึบขึ้นเมื่อนึกถึงใบหน้าของชายหนุ่ม เมื่อก่อนธานินทร์เป็นพี่ชายที่ดีกับเธอมากๆ แต่ทว่าในวันนี้มันกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้นแล้ว เธอไม่ได้โทษชายหนุ่มแต่เธอกำลังโทษตัวเองที่เป็นคนทำให้เขาเปลี่ยนไปแบบนี้

ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ปลายตะวันร้องบอกตัวเองเสมอว่าไม่ควรรู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนี้ แต่ทว่าสำหรับเธอมันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด ถึงแม้ชายหนุ่มจะใจร้ายย่ำยีเธอแค่ไหน ความรู้สึกลึกๆ ในใจเธอก็มีเขาอยู่ในนั้น เธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงได้หวั่นไหวให้กับคนใจร้ายอย่างเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่าสำหรับธานินทร์เขาไม่เคยรักเธอเลยสักนิด

เสียงรถหรูเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ นั่นทำให้หญิงสาวรับรู้ว่าชายหนุ่มกลับมาแล้ว เธอสลัดความคิดฟุ้งซ่านก่อนจะเดินลงไปที่ห้องครัวเพื่อที่จะทำอาหารเย็นของวันนี้ แต่ทว่าพอชายหนุ่มเห็นหน้าเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเดินมานั่งที่โซฟาหน้าทีวีแทน

ธานินทร์ปลดกระดุมข้อมือก่อนจะเปิดโทรทัศน์ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งเขาเห็นข่าวแวดวงธุรกิจที่มีข่าวของพิมพ์มาดาอยู่ในข่าว ในตอนนี้เพื่อนเก่าของเขารับตำแหน่งผู้บริหารคนใหม่ถือว่าประสบผลสำเร็จอย่างมากเลยทีเดียว ตั้งแต่สมัยเรียนเพื่อนเก่าคนนี้ก็เรียนดีเรียนเก่งไม่ต่างจากเขาเลย ในขณะที่ธานินทร์ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นพอเห็นว่าเป็นเพื่อนเก่าที่เขาเพิ่งดูข่าวไปก็เอื้อมมือไปรับสายทันที

“ว่าไงครับพิมพ์?”

“(ธิน ออกมาเจอพิมพ์ได้ไหม พิมพ์อยากเจอคุณค่ะ)”น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกผ่านสายมา ทำให้ชายหนุ่มตอบตกลงทันที ไม่ได้เจอกันนานเขาเองก็นึกถึงสมัยก่อนอยู่พอสมควร

หลังจากที่ชายหนุ่มวางสายก็ลุกขึ้นจะเดินออกไปจากบ้านแต่ทว่าน้ำเสียงหวานของผู้หญิงที่เขาเกลียดก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

“คุณธินจะไปไหนคะ ตะวันทำกับข้าวเสร็จพอดี”

“ไปไหนก็เรื่องของฉันมั๊ย จะถามทำไม?”ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างไม่สนใจสีหน้าของปลายตะวันที่เผยความเรียบนิ่งออกมาเลยสักนิด เขาเดินออกไปก่อนที่หญิงสาวจะได้ยินเสียงรถของชายหนุ่มดังขึ้น

ปลายตะวันถอนหายใจออกมา ถ้าหากไม่อยากทานข้าวฝีมือเธอก็น่าจะบอกให้เร็วกว่านี้ เธออุตส่าห์ทำของโปรดของเขา หญิงสาวมองอาหารตรงหน้าก่อนจะจัดการเก็บเข้าตู้ให้เรียบร้อย ส่วนเธอวันนี้ก็รู้สึกไม่อยากทานอะไรเหมือนกัน หญิงสาวจึงหยิบผลไม้ออกมาปลอกเปลือกเพื่อที่จะทานเป็นข้าวเย็นแทน

เธอไม่รู้หรอกว่าเขาไปไหน และก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ถามอะไรชายหนุ่มเลย แต่พอเป็นเธอต้องถูกชักถามแทบทุกอย่างว่าไปไหนอะไรกับใคร ในบางครั้งพอเห็นเธอออกจากบ้านเขาก็ไม่พอใจเพราะคิดว่าเธอจะไปทำเรื่องเลวๆ อย่างที่เขาคิด ที่ผ่านมาเธอเองก็ไม่เข้าใจว่าอะไรทำให้ธานินทร์คิดอกุศลอย่างนั้น คิดว่าเธอกับธนกฤตสวมเขาให้กับเขา ทั้งๆ ที่มันแทบไม่มีอะไรเลยด้วยซ้ำ

อีกด้านของชายหนุ่ม

เขาขับรถออกมาหาพิมพ์มาดาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งตามที่หญิงสาวนัดเขามา พอเดินเข้ามาในร้านก็เห็นคนตัวเล็กนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ทันทีที่หญิงสาวเห็นคนตัวสูงก็ระบายยิ้มออกมาให้ทันที ในวันนี้ที่เธออยากเจอผู้ชายคนนี้ก็เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเธอเอง เธอไม่อยากอยู่ที่บ้าน บ้านที่เหมือนไม่ใช่บ้าน การที่เป็นเธอใช่ว่าจะดีอะไรหนักหนาหรอก เธอเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะ ครอบครัวธุรกิจ ทุกอย่างที่เธอต้องทำก็มาจากคำสั่งของคนเป็นพ่อแม่

ตั้งแต่เด็กเธอต้องเรียนเก่ง ทุกอย่างต้องทำได้ดี แม้แต่เส้นทางอนาคตของเธอก็ถูกขีดเส้นเอาไว้ให้แล้ว เธอรู้ว่าพ่อแม่ของเธอหวังดีอยากให้เธอได้ดีแต่พวกท่านก็ไม่เคยถามเธอเลยว่าต้องการสิ่งเหล่านี้รึเปล่า

“มานานแล้วเหรอพิมพ์?”

“พิมพ์เพิ่งมาถึงค่ะ ขอบคุณธินนะที่ออกมาทานข้าวกับพิมพ์”สำหรับธานินทร์เขาเองก็ไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากคำว่าเพื่อนที่มีต่อผู้หญิงคนนี้ เมื่อก่อนตอนเรียนด้วยกันเขาสนิทกับเธอในระดับหนึ่ง พอได้ไม่เจอกันนานมาเจอกันอีกครั้งก็ดีใจไม่น้อย

“ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย เราเป็นเพื่อนกันนะถึงไม่ได้เจอกันนานแต่ความเป็นเพื่อนของเราก็ยังไม่หายไปไหนเสียหน่อย เอ่อ ธินเห็นข่าวแล้วยินดีด้ววนะพิมพ์สำหรับตำแหน่งรองประธานคนใหม่”หญิงสาวได้ยินอย่างนั้นก็ระบายยิ้มออกมาให้กับชายหนุ่มตรงหน้า ถึงแม้เธอจะไม่ชอบสถานะที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมาก็เถอะ

เธออยากเป็นมากกว่านั้น มากกว่าคำว่าเพื่อนที่ชายหนุ่มขีดเส้นให้กับเธอ

ผ่านไปนานหลายชั่วโมง

หลังจากที่ปลายตะวันอาบน้ำอาบท่าเสร็จก็เดินมานั่งหวีผมที่หน้ากระจก เธอจ้องมองใบหน้าของตัวเองที่รู้ว่าว่าไม่สดใสเหมือนที่เคยเป็น จะให้เธอสดใสได้อย่างไรกันเมื่อในตอนนี้มันมีปัญหาเข้ามาไม่หยุดหย่อน ในตอนนี้เธอต้องการหย่ากับธานินทร์ให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ไปจากเขา เธอไม่ต้องการให้ชายหนุ่มรู้เรื่องลูกรวมถึงคนอื่นๆ ด้วย

เธอไม่ต้องการให้ลูกต้องมาอยู่ในครอบครัวที่ไม่มีความสุข ถ้าหากลูกต้องมารับรู้ว่าพ่อแม่ไม่ได้รักกันอยู่กันอย่างเกลียดๆ แบบนี้เธอยิ่งไม่ต้องการ สู้ต่างคนต่างอยู่ตั้งแต่ตอนนี้จะยังดีกว่าอย่างน้อยเธอยังบอกลูกน้อยได้ว่าพ่อของเขาไม่ได้อยู่บนโลกนี้หรืออะไรก็ว่าไป