ตอนที่5 ไร้แสงสว่าง

“ฮึ!”เสียงชายหนุ่มร้องอึออกมาเมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาวใต้ร่าง ที่ท้ายที่สุดเธอก็แพ้ให้แก่เขา

ผ่านไปนานเกือบชั่วโมง

หลังจากที่คนใจร้ายกระทำจนพอใจแล้วเขาก็ผละกายออกห่างจากหญิงสาวที่ยังคงนอนร้องไห้อยู่เงียบๆ บนเตียงกว้าง นับว่าเป็นเรื่องที่ธานินทร์หงุดหงิดใจพอสมควรที่ตลอดการร่วมรักกับผู้หญิงคนนี้ เธอก็เอาแต่ร้องไห้จะเป็นจะตาย แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ไม่คิดหยุดการกระทำ อยากร้องก็ร้องไป เขาไม่สนใจหรอก

พอเห็นว่าชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ปลายตะวันก็ขยับกายลุกขึ้นจากเตียงเธอจ้องมองเศษเสื้อผ้าที่ถูกอีกฝ่ายฉีกทิ้งไปก่อนหน้านี้ด้วยสายตาว่างเปล่า

ปลายตะวันลุกขึ้นไปคว้าผ้าขนหนูมาห่มกายเอาไว้ เธอรู้สึกเจ็บในส่วนตรงนั้นไม่น้อยแต่ก็ไม่ถึงกลับจนลุกเดินไม่ได้เลย นับว่าธานินทร์ยังเมตตาเธออยู่บ้างที่ยอมเบาแรงลงหลังจากที่เธอยอมเขา มือเรียวยกขึ้นมาสัมผัสหน้าท้องแบนด้วยหัวใจรู้สึกผิด เธอรู้สึกผิดที่ไม่อาจปฏิเสธผู้ชายคนนี้ได้เลย

“แม่ขอโทษนะคะคนเก่งที่ห้ามพ่อของลูกไม่ได้ แม่ขอโทษ”เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา พอหลังจากที่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น ปลายตะวันก็ทำท่าทีเป็นปกติไม่พูดอะไรออกมาเหมือนที่ชอบทำ

ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้สนใจเขาอาบน้ำเสร็จก็ขึ้นมานอนบนเตียงที่เพิ่งทำกิจกรรมสวาทกับผู้หญิงจืดชืดคนนั้นไปก่อนหน้านี้ ภายในห้องไม่มีเสียงสนทนาใดๆ พอร่างเล็กลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างเชื่องช้า รอยยิ้มร้ายๆ ของธานินทร์ก็เผยออกมาทันที เขารู้ว่าเธอเจ็บกับกับการกระทำก่อนหน้าของเขาแค่ไหน เขาเองก็พยายามยั้งแรงของตัวเองเอาไว้แต่มันไม่ง่ายเลย ยิ่งนึกถึงภาพของผู้ชายคนนั้นเวลาอยู่กับปลายตะวันเขาก็ยิ่งไม่พอใจ ไม่ได้หึงหวงอะไรหรอกก็แค่ไม่ชอบที่ต้องถูกใครมองว่าเป็นไอ้โง่ก็เท่านั้น

ในเมื่อดูท่าปลายตะวันอยากจะหย่ากับเขาจริงๆ แบบนี้ ชายหนุ่มจู่ๆ ก็มีความคิดบางอย่างขึ้นมา ยิ่งเธออยากหย่าเขาก็ยิ่งทำให้ผู้หญิงคนนี้ทรมาน รอดูซิถ้าเขาไม่หย่าเธอจะกล้าไปเล่นชู้กับไอ้หน้าจืดนั้นอีกไหม

“คิดอยากมีความสุขกับมันงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ ในเมื่อเธอทำให้ชีวิตฉันพัง ฉันก็จะทำให้เธอพังเหมือนกันปลายตะวัน เธอจะได้เข้าใจว่าอยู่อย่างเจ็บปวดมันเป็นยังไง!”

เช้าของอีกวัน

หญิงสาวตื่นมาแต่เช้าเหมือนเคยที่ชอบทำ ก่อนจะลงไปทำอาหารเช้าให้ชายหนุ่มกิน เมื่อก่อนเคยมีแม่บ้านอยู่ที่นี่แต่เหมือนว่าชายหนุ่มต้องการกลั้นแกล้งเธอจึงให้แม่บ้านออก งานบ้านทุกอย่างจึงเป็นหน้าที่เธอที่ต้องทำให้แก่เขา เรื่องพวกนี้ปลายตะวันไม่เกี่ยงอยู่แล้ว ตอนอยู่ที่บ้านของพ่อแม่บุญธรรมหญิงสาวก็ทำงานพวกนี้อยู่บ่อย ถึงแม้จะถูกรับเลี้ยงเป็นลูกแต่เธอก็ไม่ได้สุขสบายอะไรขนาดนั้น

หลังจากที่เตรียมอาหารเช้าเสร็จ คนตัวเล็กก็ขึ้นไปยังห้องนอนก่อนจะเห็นว่าชายหนุ่มอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอเองก็ทำงานที่บริษัทเล็กๆ ของธนกฤตรุ่นพี่ที่เคารพ ทำก่อนที่จะมาแต่งงานกับผู้ชายคนนี้เสียอีก พอฝึกงานจบธนกฤตก็ให้เธอเข้ามาทำงานที่บริษัททันที

“ฉันว่าฉันพูดชัดแล้วนะเรื่องงานของเธอ”คำพูดของชายหนุ่มดังขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะเดินไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน

“ตะวันก็จะพูดคำเดิมว่าตะวันไม่ลาออก อีกอย่างเราจะหย่ากันอยู่แล้ว คงไม่มีเหตุผลอะไรที่คุณธินจะห้ามไม่ให้ตะวันทำงานอีก”สิ้นคำพูดของเธอ เสียงหัวเราะในลำคอของชายหนุ่มก็ดังออกมา

“เมื่อคืนฉันนอนคิดแล้ว คิดว่าคงไม่หย่าดีกว่า พอเห็นเธออยากหย่าฉันก็ไม่อยากหย่าขึ้นมาทันที อยู่แบบนี้สะใจดีว่าไหม?”น้ำเสียงกวนบาทาทำให้คนตัวเล็กชักสีหน้าออกมาทันที เธอไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้คิดอะไรอยู่กันแน่ ที่ผ่านมาอยากหย่ากับเธอต่อว่าทำร้ายจิตใจเธอสารพัดมาวันนี้เธอยอมกลับไม่หย่าซะงั้น

“ตะวันเหนื่อยแล้วค่ะ คุณธินอย่ามาเล่นสงครามประสาทกับตะวันเลย ตะวันขอร้อง”ชายหนุ่มขยับกายเข้ามาใกล้หญิงสาวที่ยืนอยู่ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นมาลูบไล้ใบหน้าสวยของเธออย่างช้าๆ

“ฮึก เจ็บ!”แต่ทว่าจู่ๆ ชายหนุ่มก็เลื่อนมือมาบีบคางมนของหญิงสาวแทน

“ฉัน ไม่ ให้!”