18 แก้มเจ้าหอมมาก 1

“อุ๊ย!”

อุทานเสียงดังด้วยความตกใจ เพราะคิดไม่ถึงว่าสางจะกล้าทำกับเธอแบบนี้ ทว่าหนุ่มกลางไพรกลับส่งสายตามองหน้าเธอตาฉ่ำหวาน วูบหนึ่งเกิดความรู้สึกสงสาร เมื่อวันจากลามาถึง เขาจะเป็นอย่างไร ถ้าหากมอบใจให้เธอไปแล้ว

“แก้มเจ้าหอมมาก”

“แล้วคุณก็แอบหอมด้วย ถ้าอยู่ข้างนอกเราสองคนถูกจับแต่งงานแล้วนะ”

“แต่งงาน แต่งงานเป็นอย่างไรหรือ”

ถามซื่อๆ ด้วยใบหน้างุนงง แต่หญิงสาวประหลาดใจมากกว่าเดิม เลิกคิ้วสูง นัยน์ตาเต็มไปด้วยคำถาม สางคงไม่เคยรับรู้ถึงขนบธรรมเนียมประเพณีของคนพื้นที่ราบว่ามีอะไรบ้าง ช่างน่าเวทนาเสียเหลือเกิน

“นี่คุณ ไม่รู้จักคำว่าแต่งงานเลยหรือ แต่งงานคือหญิงชายอยู่ด้วยกัน ก่อนอยู่จะต้องทำพิธีให้ถูกต้อง และเมื่อแต่งงานแล้วจะมีลูกตัวเล็กๆ”

“อย่างนั้นเอง แต่ที่นี่ไม่ต้องแต่งงานกันหรอก ถ้าถูกใจก็มาอยู่ด้วยกันเลย”

“แล้วคลอดลูกยังไง หมายถึงผู้หญิงที่ท้องน่ะ”

ในเมื่อไหนๆได้เข้ามาอยู่ในเขตป่าลึกแห่งนี้แล้ว หญิงสาวอยากจะรู้ถึงเรื่องราวต่างๆของคนที่นี่ ว่าใช้ชีวิตกันอย่างไร นอกจากอาศัยน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้ดื่มกินเพื่อช่วยรักษาโรคต่างๆ แล้ว มีอะไรบ้างที่เธอไม่รู้

“คลอดลูกเองตามธรรมชาติ”

“คลอดคนเดียวหรือ”

“ใช่คนเดียว ทำเองทุกอย่างแต่เพียงผู้เดียว”

หญิงสาวทำท่าหัวหด รู้สึกหวาดกลัวต่อการก่อกำเนิดของมนุษย์ เป็นไปได้อย่างไรผู้หญิงคลอดลูกเองคนเดียวโดยที่ไม่มีผู้ช่วย น่ากลัวเหลือเกิน เพียงแค่คิดยังอดสยองไม่ได้ ถ้าเป็นเธอคงไม่ทำอย่างนั้นแน่

“แล้วมีตายบ้างไหม”

“ไม่มีหรอก”

“แต่ถ้าเป็นที่บ้านฉันคลอดเองไม่ได้ ต้องหามไปหาหมอในเมือง ถ้าไปไม่ทันก็ตาย หรือไม่ก็ให้หมอตำแยทำคลอดให้”

“มนุษย์มักอ่อนแออย่างนี้ แต่มนุษย์ฉลาดมักหาสิ่งแปลกๆ มาทำร้ายผู้ที่ไม่มีโอกาส ข้าจึงไม่ค่อยชอบมนุษย์เท่าไรนัก”

ทุกถ้อยคำที่สางพูดออกมา นารีรู้ว่าเขามีอคติกับพวกมนุษย์ข้างนอกมาก ซึ่งไม่ใช่เรื่องน่าแปลกเพราะเขามีความหลังฝังใจเกี่ยวกับคนที่ฆ่าพ่อแม่จนตาย แล้วทิ้งให้อยู่คนเดียวในป่าลึกตามลำพัง

“คุณจะไม่ลองออกไปติดต่อกับพวกเราข้างนอกดูบ้างหรือ”

“ข้าไม่ต้องการคบใคร ข้าอยู่อย่างนี้ก็มีความสุขดีแล้ว อยู่ที่ว่าเจ้าน่ะมีคู่หรือยัง คู่ที่รอเจ้าอยู่ที่บ้านน่ะ”

หญิงสาวได้ยินดังนั้นเกิดอาการน้อยใจ ผละออกจากอ้อมอกอันอบอุ่นด้วยท่าทางเซื่องซึม สางเข้าใจความรู้สึกของเธอดี ในเมื่อมีความรักแล้วก็อยากรู้ว่านารีมีคนพิเศษรออยู่ที่หมู่บ้านหรือไม่ เขาจะได้ทำใจให้ยอมรับต่อสภาพความเป็นจริง

“ข้ารู้ว่าพูดไม่ดี”

“ช่างเถอะแต่ฉันขอบอกคุณเดี๋ยวนี้เลยว่าคนอย่างฉันถ้าจะมีรักจะขอรักเดียวเท่านั้นไม่มีรักอื่นมาซ้อนเด็ดขาด”

ตาวาววับที่ส่งมานั้น บ่งบอกถึงความรู้สึกที่ออกมาจากใจได้เป็นอย่างดี สางคลี่ยิ้มน้อยๆ รู้แล้วว่ามนุษย์ผู้สวยงามต่างเผ่าพันธุ์ได้มีใจปฏิพัทธ์ต่อเขาเช่นกัน หากว่าเธอรู้ความจริงว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ล่ะจะเกิดอะไรขึ้น เพียงแค่นึกก็เจ็บแปลบกลางใจ ยกสองมือจับไหล่บอบบางด้วยความนุ่มนวล

“ข้าเองก็เช่นกันมีรักเดียวใจเดียวไม่เคยมีใคร จะมีแค่เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ข้าทุกข์ใจกับความรัก”

เผยความจริงที่ซุกซ่อนกลางใจออกมาให้หญิงสาวได้รับรู้ แต่แล้วต้องชะงักงัน เมื่อเห็นแววตาสงสัยจากสาวงาม สางรีบอธิบายโดยเร็ว

“ข้ารักเจ้าคนเดียว และข้าไม่เคยพูดบอกรักกับใคร เว้นแต่คนที่เคยสนใจข้า เจ้าไปแล้วคิดถึงข้าบ้างนะ”

ไม่มีคำพูดใดๆออกมาอีกแล้ว ด้วยความรู้สึกที่เต็มตื้นหัวใจ นารีโผร่างกอดสางเอาไว้แนบแน่น ใบหน้างามเกลือกกลิ้งไปมาอยู่กับอกกว้าง เพียงแค่นี้เธอก็มีความสุขมากแล้ว แม้รู้ว่าช่วงเวลาอันหอมหวานนั้นมันสั้นนัก

“เราจะไม่มีวันพบกันเลยหรือ”

“คงอย่างนั้น”

นารีผงะหน้าออกจากแผ่นอกแกร่ง นัยน์ตาตระหนกอย่างคาดไม่ถึงต่อคำตอบที่ได้รับ เจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน ในเมื่อสางก็รักเธอเช่นกัน ทำไมเขาไม่พยายามที่จะไปหา เพื่อสานความสัมพันธ์ให้มั่นคงยิ่งขึ้น ด้วยความเสียใจหญิงสาวทุบอกบึกบึนแรงๆ จนสางต้องจับมือเอาไว้

“คุณใจร้ายมากนะ รู้ไหมคนที่รักกันต้องพยายามดั้นด้นไปหากัน คุณรักฉันแต่ไม่ยอมออกไปหาเป็นความรักประเภทไหนกันแน่”