โนอาเด็กหญิงตาแป๋ว

บทที่ 4 โนอาเด็กหญิงตาแป๋ว

7 ปีต่อมา

เด็กหญิงตัวเล็กที่กำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่ในห้องก็ได้ยินเสียงประตูที่เปิดเข้ามาเธอรีบวางของเล่นนั้นและออกไปหาคนที่กำลังก้าวเท้าเข้ามา

ตึก ตึก ! เสียงฝีเท้าที่วิ่งมายังประตูทำให้ฟ้ารีบเดินออกมาต่อว่าเด็กหญิงทันที

“โนอาแม่บอกแล้วใช่มั้ยคะ ว่าอย่าวิ่ง” เด็กหญิงไม่ได้กลัวพร้อมวิ่งไปหาผู้มาเยือนและกอดขาของเขาแน่น

“น้าชมพู่คะ ช่วยโนอาด้วยคุณแม่ดุโนอาอีกแล้ว” โนอาส่งสายตาอ้อนวอนให้ชมพู่ช่วยเธอ

“ได้สิจ้ะ เดี๋ยวน้าจัดการให้เอง นี่ฟ้าเธอเองก็อย่าเคร่งคัดกับลูกนักสิ โนอาพึ่งอายุเจ็ดขวบเองนะ” ชมพู่หันไปว่าฟ้าและหันมายิ้มหวานให้หลานสาวตัวเล็กพร้อมอุ้มชมพู่ขึ้นมาอยู่บนแขน

“น้าช่วยหนูแล้วนะ ไหนล่ะสิ่งตอบแทน” โนอายิ้มร่าก่อนจะจุ๊บเข้าที่แก้มของชมพู่ดังฟ้อดใหญ่

“แกนี่ก็จริงๆเลย เอาใจกันเข้าไปเดี๋ยวโนอาก็ได้ใจไม่เชื่อฟังฉัน” ฟ้ามองค้อนให้กับทั้งสองคนก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ครัว โนอาดันกายลงจากอ้อมแขนของชมพู่และเดินเข้าไปกอดขาของแม่เธอ

“คุณแม่ขา โนอาขอโทษคุณแม่อย่าโกรธโนอาเลยนะโนอาสัญญาว่าต่อจากนี้โนอาจะไม่วิ่งในบ้านอีกแล้ว” เด็กน้อยที่คิดว่าแม่ของเธอนั้นโกรธเธอก็รีบเข้ามาขอโทษ ทำให้ฟ้าใจอ่อนเมื่อลูกสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจเป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่ายและน่ารักอย่างนี้ เธอหันกลับมาและนั่งลงกอดกับลูกสาวพร้อมสอน

“ต่อจากนี้หนูห้ามดื้อรู้มั้ยคะ แม่ไม่ได้โกรธโนอาแต่แม่อยากให้โนอาของแม่เป็นเด็กดี แม่รักหนูนะ” โนอากอดแม่ของเธอและจุ๊บเข้าที่แก้มของแม่พร้อมบอกรักแม่อย่างเสียงดัง

“โนอารักคุณแม่มากนะคะ โนอาจะไม่ทำให้คุณแม่เหนื่อยโนอาจะเป็นเด็กดี ” ชมพู่ที่ยืนมองอยู่ก็ยิ้มออกมาอย่างอบอุ่นหัวใจ

“ไหนใครเป็นเด็กดีนะ วันนี้น้ามีของมาฝากด้วยมาดูสิว่าจะถูกใจมั้ย” โนอาเมื่อได้ยินว่ามีของฝากสำหรับเธอ เธอก็รีบเดินเข้าไปหาดูของกับน้าชมพู่ ฟ้าเองก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจหากวันนั้นเธอตัดสินใจกินยาเอาโนอาออกก็ไม่มีเด็กน้อยที่น่ารักเป็นแรงกำลังใจให้เธอเช่นอย่างวันนี้

วันนั้นเธอกำลังจะกินยาเพื่อเอาโนอาออกแต่เธอก็หวนนึกคิดว่าโนอาไม่ได้ผิดอะไร แล้วเธอเองก็เกิดมาจากความรักของเธอที่มีต่อนนท์

เธอจึงตัดสินใจเก็บเด็กคนนี้ไว้และดร็อปเรียนเธอเลือกที่จะย้ายออกจากหอที่เคยอยู่เพื่อหลบหนีเพื่อนๆในมหาลัย เธอมาเช่าห้องเล็กๆอยู่โดยมีชมพู่ที่คอยอยู่เคียงข้างเธอมาเสมอ จนกระทั่งเธอคลอดเด็กหญิงตัวเล็กออกมาโลกทั้งใบของเธอได้เปลี่ยนไปตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไป เธอมีสิ่งเล็กๆที่ต้องรับผิดชอบ ฟ้าเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงเธอไม่คิดมีรักใหม่เธอพยายามเติมเต็มความรักและความอบอุ่นให้กับโนอาไม่เคยขาด แต่อย่างไรโนอาก็ยังต้องการพ่ออยู่ดี

เธอเคยถามหาพ่อหลายครั้งต่อหลายครั้งฟ้าเองก็ไม่ได้อยากให้ลูกเกลียดพ่อและไม่อยากให้เขาได้รับรู้ว่าเขาเกิดมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ฟ้าจึงได้โกหกโนอาว่าพ่อของเขาไปทำงานไกลแสนไกล และเขาเองก็รักโนอามากๆที่พ่อไม่มาพบโนอาเพราะต้องทำงานส่งเงินมาให้โนอาซื้อเสื้อผ้าสวยๆและตุ๊กตาที่โนอาชอบ จนกระทั่งวันนี้ที่โนอาไม่ยอมฟังที่ฟ้าโกหกเธออีกต่อไป เธออยากพบพ่อของเธอเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ

จนฟ้าต้องรับปากจะให้เธอได้พบกับพ่อ เมื่อโนอานอนหลับฟ้าก็ได้เดินออกมาหาชมพู่ที่ยังไม่ได้กลับเพราะวันนี้เธอจะมาค้างกับฟ้า

“ทำไมถึงทำหน้าอย่างนั้นล่ะ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”

“โนอานะสิ อยากจะเจอพ่อเขาเล่าให้ฉันฟังว่าเพื่อนๆต่างพากันเล่าเรื่องของพ่อเธอเองก็อยากมีโมเม้นอย่างนั้นบ้าง แกว่าฉันจะทำอย่างไรดีว่ะ” ฟ้านั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับชมพู่ที่นั่งอยู่

“โนอาเองก็น่าสาร เด็กยังไงก็อยากได้รับความรักความอบอุ่นจากพ่อ แกจะหลอกโนอาต่อไม่ได้แล้วล่ะ โนอาโตขึ้นทุกวันแกก็บอกความจริงโนอาไปเลยสิ “ ชมพูได้แนะนำให้ฟ้าบอกความจริงแต่ฟ้าไม่อยากให้โนอาต้องมาเจ็บปวดเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่มีพ่อและพ่อก็ไม่เคยรักเธอ

“ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกนะ ฉันสงสารลูกวันนี้ฉันรับปากลูกไปแล้วด้วยว่าวันเสาร์นี้จะพาลูกไปพบพ่อของเขา ฉันจะหาผู้ชายที่ไหนมารับบทเป็นพ่อของลูกได้นะ ยิ่งคิดก็ยิ่งเคลียด พรุ้งนี้ฉันคิดว่าส่งลูกเข้าโรงเรียนฉันจะไปเดินตามหาผู้ชายที่เหมาะจะเป็นพ่อของลูกของฉันและจะจ้างให้เขามาแสดงละครสักหนึ่งวันแกว่าดีมั้ย ฉันคิดหัวจะระเบิดออกมาแล้วเนี่ยะ” ฟ้าคิ้วขมวดชนกันทำให้ชมพู่คิดอะไรหรอก ที่ทำงานของเธอมีผู้ชายที่เหมาะจะมาแสดงละครเป็นพ่อของโนอา เขาเป็นผู้ชายที่ใจดีและมีรูปร่างหน้าตาเลยทีเดียว ถึงแม้จะมีอายุน้อยกว่าฟ้าอยู่2ปี แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาเพราะเขามีความคิดที่โตกว่าอายุ ชมพู่จึงได้บอกกับฟ้าทันที

“ฟ้าแกไม่ต้องหา ฉันมีคนหนึ่งที่เหมาะกับแกมากๆ เดี๋ยวฉันจะลองติดต่อไปหาเขาตอนนี้เลยว่าเขาจะร่วมมือกับเรามั้ย ” เมื่อฟ้าได้ยินก็ดีใจ แต่ก็นึกแอบกังวลว่าเขาจะรับงานนี้มั้ย ชมพู่ได้เดินออกไปคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอกไม่นานก็เดินยิ้มเข้ามาหาฟ้า ทำให้เธอได้รู้ว่าเธฮต้องได้ยินเรื่องดีๆแน่นอน

“เป็นยังไงบ้างเขาว่าอย่างไร “ ฟ้ารีบถามด้วยความอยากรู้

“เขาบอกว่าเขาว่างและจะร่วมมือกับเรา พรุ้งนี้เขาขอนัดพบแกตอนเที่ยงเพื่อรับข้อมูลของโนอา แกรู้มั้ยว่าเขาไม่เอาค่าแรงด้วยเขาเต็มใจเพราะอยากให้แก ฉันดีใจด้วยนะ” ชมพู่ยิ้มออกมาด้วยความยินดี ฟ้าเองก็เช่นกันเธอกอดชมพู่เพื่อเป็นการขอบคุณที่คอยช่วยเหลือเธอมาตอลด

“ขอบใจแกมาก หากไม่มีแกชีวิตฉันกับโนอาคงแย่ไปมากกว่า ขอบใจที่แกคอยอยู่ข้างๆฉันในวันที่ฉันไม่เหลือใครฉันรักแกนะชมพู่” ฟ้ากอดชมพู่ล้มลงบนที่นอนนุ่ม ชมพู่ก็รีบดันฟ้าออกพร้อมแกล้งแย่เธอเล่น

“เอามือเธอออกไปนะ ฉันขนลุกและไม่ต้องมาส่งยิ้มแบบนี้ให้ฉัน ฉันชอบผู้ชาย” เมื่อฟ้าได้ยินเช่นนั้นก็รู้ดีว่าชมพู่แกล้ง เธอจึงได้แกล้งชมพู่คืน

“ทำไงดีล่ะ ฉันหลงรักแกเข้าแล้วมาเป็นของฉันม๊ะ ” ฟ้าโอบกอดชมพู่แน่นและจะเข้าไปจูบชมพู่แต่แล้วทั้งสองก็ได้หัวเราะออกมาอย่างมีความสุขก่อนที่จะนอนลงข้างๆกัน