บทที่3

เขาเองก็อึดอัดจนแทบจะระเบิด แต่เพราะอยากจะทำให้มารีเตลิดเพริดจนหักห้ามใจตนเองไม่ได้และยินยอมให้เขาครอบครองพรหมจรรย์ของหล่อน จึงทำให้ฟรองซัวร์ยังคงอดทน ได้แต่บดเบียดแก่นกายแข็งเข้ากับข้างสะโพกกลมกลึงของหญิงสาว

ส่วนมือก็ลูบไล้จากทรวงอกเต็มมือเรื่อยมาจนถึงข้างสะโพกอีกฝั่ง เขาดึงชายกระโปรงกระทั่งมันเลิกขึ้นมาเหนือสะโพก สองขาของมารีแยกออกจากกันโดยอัตโนมัติ กุหลาบงามของหล่อนเผยโฉมสู่สายตาของฟรองซัวร์เป็นครั้งแรก มือของเขาสั่นทีเดียวเมื่อแตะลงบนดอกไม้มหัศจรรย์

เพียงสัมผัสแรกมารีก็สะดุ้งเฮือก มือของหล่อนตะปบลงบนมือชายหนุ่ม เหมือนจะพยายามดึงออกแต่ก็ไร้เรี่ยวแรง มือใหญ่จึงสำรวจความงามอย่างหยามใจ แค่กรีดนิ้วผ่ากลางรอยแยกก็พบความชื้นแฉะมากมาย ฟรองซัวร์ลองเอาปลายนิ้วที่เปื้อนคราบน้ำใสจรดปลายจมูก สูดกลิ่นประหลาดนั้นเข้าปอด...มันคาวนิดๆ แต่ก็หอมเหลือเกิน หอมจนเขาอยากรู้ว่ามันจะมีรสชาติเช่นไร

จะรออะไรเล่า...ลองชิมดูเป็นไรไป

ชายหนุ่มไถลตัวลงไปแล้วเลื่อนกายเข้ากลางหว่างขามารี กุหลาบงามยิ่งชัดเต็มตา หัวใจเขาสั่นจนแทบคุมสติไม่อยู่...ท่อนลำที่อยู่ในกางเกงของเขาก็มีอาการไม่ต่างกัน แต่ยัง...ยังหรอก...

พุ่มไหมที่ปกคลุมนั้นเป็นสีอ่อน...อ่อนเสียจนมองเผินๆ แล้วเหมือนกับกุหลาบงามนั้นไร้ซึ่งสิ่งปกคลุม เส้นไหมแต่ละเส้นช่างนุ่มมือน่าลูบไล้ ฟรองซัวร์ลองแบะกลีบสองข้างออก แล้วเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่ายังมีอัญมณีอีกเม็ดซุกซ่อน

เขาซุกจมูกสูดดมกลิ่นกุหลาบงาม...น่าแปลกยิ่งดอมดมเท่าไร ดูเหมือนแก่นกายแข็งแกร่งจะเต้นเร่าภายในกางเกง เสียงครางของมารียิ่งดังกว่าเดิม มือเรียวของหล่อนประคองศีรษะเขาไว้มั่นขณะที่ขาสองข้างก็ตั้งชันขึ้น แบะอ้าให้อัญมณีแสนสวยเปล่งประกาย

ฟรองซัวร์ไม่อาจทัดทานความอยากรู้อยากเห็น...และความต้องการ เขาก้มลงแตะลิ้นลงบนติ่งอวบอูมแผ่วเบาแล้วไล้ขึ้นลง รสหวานซ่านลิ้นและกลิ่นกระสันปลุกกำหนัดในตัวของเขาเต็มที่ เขาลองทำอย่างที่เคยทำกับเม็ดเชอรี่สองเม็ดบนยอดอก

คราวนี้มารีครวญครางไม่ได้ศัพท์ แอ่นสะโพกเข้าหาปากของเขาขณะที่สองมือก็ประคองศีรษะเขามิให้ห่าง

“ฟรองซัวร์...เจ้าทำอะไรข้า...อา...”

มารีรู้สึกราวกับว่าเนื้อตัวหล่อนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยง คลื่นความเสียวกระสันที่ซัดซาดมาลูกแล้วลูกเล่าแล้วแผ่กำจายไปจนสุดปลายแขนและขา นำความสุขที่อธิบายไม่ถูกมาให้ ถึงอย่างนั้นหล่อนก็รู้สึกว่า...นั่นยังไม่ใช่สิ่งที่รอคอย มันยังมีอย่างอื่นที่มากกว่านี้ เสียวซ่านกว่านี้...และมันยังมาไม่ถึง

ความสุขที่จะทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนได้รับการปลดปล่อย

มันใกล้เข้ามาแล้ว...มารีเด้งสะโพกเข้าหาปลายลิ้นของฟรองซัวร์ที่ฉกเลียและดูดเม้มด้วยสัญชาตญาณดิบภายใน อาการของหญิงสาวทำให้เขารู้สึกว่าหล่อนอาจจะต้องการให้เขาเร่งจังหวะ และเมื่อเขาเร่งความเร็วของปลายลิ้น ไม่นานหลังจากนั้นร่างบอบบางของมารีก็เกร็งกระตุกก่อนเจ้าหล่อนจะกรีดเสียงร้องอย่างสุขสม

กุหลาบงามที่แฉะชื้นทั้งจากน้ำลายของฟรองซัวร์และน้ำรักที่หลั่งทะลักออกมามากมายยังคงกระตุกถี่ยิบแม้มารีจะนอนนิ่งหมดแรง ฟรองซัวร์นึกรู้ว่ามารีคงลอยล่องไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้าเหลือแต่เขาที่อัดอั้นเต็มทีและต้องการที่จะปลดปล่อยให้เร็วที่สุด...ไม่อย่างนั้นมันคงระเบิดเต็มกางเกงแน่

ทว่าเมื่อเขาผละลุกขึ้นตั้งท่าจะปลดเข็มขัดและถอดกางเกง

ปัง! เสียงดังกึกก้องตรงประตูโรงนา ทำให้ทั้งเขาและมารีผวาสะดุ้งสุดตัว

ร่างสองร่างที่ผลุบหายเข้าไปในโรงนาทำให้คนที่ซุ่มอยู่ตรงพุ่มไม้ไม่ไกลจากโรงนารู้สึกขัดใจยิ่งนัก เอสเเตลล์ไม่คาดคิดว่าการที่หล่อนลอบติดตามใครบางคนมาที่คฤหาสน์เดอ โบมองต์ จะทำให้มาเจอกับภาพบาดใจเช่นนี้

หล่อนตั้งใจจะจับผิดอีกคนแท้ๆ แต่กลับได้รู้ได้เห็นการพลอดรักของผู้ชายที่หล่อนมอบหัวใจให้ไปจนหมดสิ้น หล่อนไม่ยอมให้ฟรองซัวร์กับคุณหนูเดอ โบมองต์ ได้สมหวังหรอก ก็ไหนว่าคุณหนูจะแต่งงานกับท่านมาร์กีผู้ร่ำรวยนี่นา

แม้จะทั้งโกรธทั้งโมโห แต่ทั้งภาพและเสียงของคนสองคนที่กำลังหลงระเริงในโลกีย์ก็ทำให้หัวใจของสาวน้อยวัยสิบแปดหวิวไหวอย่างประหลาด หล่อนรู้เต็มอกว่าชายหนุ่มหญิงสาวทั้งคู่กำลังทำอะไรกัน หล่อนเคยแอบเห็นบิดาเลี้ยงกับมารดาเล่นรักกันมาแล้ว และมันก็ทำให้เอสแตลล์นอนหนาวสั่นกระสันรัญจวนจนไม่เป็นอันหลับทั้งคืน

หลังจากนั้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงครวญครางดังแว่วจากห้องนอนของทั้งคู่ เอสแตลล์ก็มักจะย่องออกมาจากห้องนอนตนเองแล้วแอบดูตรงฝาร่องประตูไม้ กระทั่งถูกบิดาเลี้ยงจับได้ในวันหนึ่ง คืนนั้นเขาสอนให้รู้จักรสชาติยามปลายลิ้นพลิกพลิ้วอยู่บนกลีบกุหลาบอันผุดผ่องของหล่อน ทั้งยังขู่สำทับว่าหากยังขืนแอบดู เขาจะทำเหมือนอย่างที่เขาทำกับมารดา

เอสแตลล์รู้สึกก้ำกึ่งระหว่างความกลัวกับความอยากรู้ หล่อนเห็นมารดาร้องครวญครางหน้าตาบิดเบี้ยวทุกครั้งที่ร่างกายใหญ่โตของบิดาเลี้ยงขยับโยกอยู่เหนือร่างอย่างบ้าคลั่ง เหมือนเจ็บแต่คำพูดที่หลุดจากปากนั้นตรงกันข้าม ความรู้สึกวาบหวิวเจียนขาดใจยามที่บิดาเลี้ยงเชยชมกุหลาบของหล่อนน่าจะยืนยันได้ว่า...

แม่ไมได้เจ็บแม้แต่น้อย!

ถึงกระนั้นที่หยุดยั้งเอสแตลล์ไว้ มิใช่คำขู่แต่เป็นภาพท่อนลำตระหง่านง้ำใหญ่โตที่เคยเห็นต่างหาก!

ภาพที่เห็นในโรงนานั่นกำลังทำให้เนื้อตัวของหล่อนสั่นสะท้านไม่ต่างจากตอนที่แอบดูมารดาสักเท่าไร หล่อนทั้งสั่นเพราะความเสียวซ่านที่แล่นเป็นคลื่นระลอกแล้วระลอกเล่า และเพราะความโกรธกรุ่นที่คุอยู่ภายในใจ

เสียงกรีดร้องของคุณหนู เดอ โบมองต์ และท่าทางที่ฟรองซัวร์ผละออกห่างแล้วปลดเข็มขัดทำให้รู้ว่า ขืนหล่อนยังยืนแอบดูอยู่เช่นนี้ ฟรองซัวร์ที่รักของหล่อนจะต้องตกเป็นของคุณหนูร่านสวาทนั่นแน่

ทำอะไรสักอย่างสิ!

เอสแตลล์คิดออกทันทีที่ท่อนลำแข็งแกร่งของฟรองซัวร์ดีดออกอย่างเป็นอิสระจากกางเกงที่รัดรึง มันใหญ่ ยาว และน่าหวาดเสียว แต่ก็ยังน้อยกว่าของบิดาเลี้ยง หญิงสาวหลับตาเมื่อเงื้อมือทุบประตูโรงนาสุดแรง ก่อนจะวิ่งหนีหายเข้าไปในราวป่า

ภาพท่อนลำผงาดง้ำนั้นยังติดตรึงในความทรงจำ เนื้อตัวของหล่อนร้อนวูบวาบทั้งที่อากาศมิได้ร้อน

เอสแตลล์วิ่งกระหืดกระหอบกลับบ้าน เมื่อถึงหน้าประตูหล่อนยืนนิ่งสงบสติอารมณ์อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะแง้มประตูอย่างเบามือ ทั้งบ้านเงียบ...มารดาคงยังหลับสนิทอยู่ในห้องนอน แน่ล่ะ...ก็คนป่วยนี่นะ กินยาเข้าไปด้วย ก็คงหลับถึงเช้า

หญิงสาวเดินขึ้นบันไดไปเงียบๆ แต่แทนที่จะตรงไปห้องนอนของตน หล่อนกลับเปิดประตูห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ห้องของพี่ชายต่างสายเลือด...ห้องของฟรองซัวร์!