บทที่ 3 แม่ยายไม่ชอบหน้า (1/2)

มาเฟียหนุ่มนั่งจิบของเหลวสีอำพันในแก้วคริสตัลชั้นดี มือขวาคีบบุหรี่ขึ้นสูบด้วยใบหน้าสงบนิ่ง มีเพียงแววตาที่ส่องประกายระยิบออกจากดวงตาคมเข้ม เมื่อยามที่นึกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ มุมปากกระตุกยิ้มด้วยความชอบใจหลังจากที่เขานั่งมองรูปภาพในมือไปพร้อม ๆ กับภาพความคิดที่สุดจะบรรยาย

ครืด ครืด

เสียงสั่นดังมาจากโทรศัพท์รุ่นล่าสุดของพยัคฆ์ แต่กลับทำให้เขาได้แต่ใช้หางตามอง แต่เมื่อเห็นชื่อของณรงค์เดชพ่อบังเกิดเกล้า เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์สุดหรูขึ้นมากดรับทันควัน ทั้งที่เมื่อก่อนเขาแทบจะไม่แยแสเลยด้วยซ้ำ แต่ก็นั่นแหละตอนนี้เขาต้องการเงินมากอบกู้กิจการไนท์คลับก็ย่อมต้องเชื่อฟังสักหน่อย

"ครับพ่อ" มาเฟียหนุ่มกรอกเสียงลงไปหลังจากที่กดรับ

"พรุ่งนี้ไปเจอกันที่บ้านภัคดีรัศมีกุล 9.00 น. ห้ามสาย อ่อ แล้วก็แต่งตัวให้มันดี ๆ หน่อย ถ้าฝั่งนั้นไม่ปลื้มระวังแกจะอดมรดกแม่แกก็แล้วกัน"

บิดาบังเกิดเกล้ายังคงจิกกัดเขาราวกับเป็นศัตรูคู่แค้นแต่ชาติปางก่อน การที่พ่อของเขาพูดแบบนี้แสดงว่ายังมีความหวังจะให้เขาถอดใจจากการแต่งงานแล้วกลับไปรับตำแหน่งผู้บริหารอย่างแน่นอน

"ผมไม่เปลี่ยนใจครับพ่อ ไม่ต้องมาหว่านล้อมและส่งคำจิกกัดให้ผม ผมสู้แค่ไหนพ่อก็รู้ เจอกันพรุ่งนี้นะครับ บาย"

มาเฟียหนุ่มกดวางสายผู้เป็นพ่ออย่างไร้เยื่อใย ก่อนจะหันมาโฟกัสกับแก้วเหล้าคริสตัลและยกมันขึ้นจิบต่อด้วยความสบายใจ ธุรกิจที่เขาหวงแหนยังคงเปิดบริการต่อไปได้

"ลูกพี่ คุณโซเฟียมอขอพบครับ" ไทเกอร์เปิดประตูเข้ามาเพื่อแจ้งว่ามีคนมาขอพบ

" อืม ให้เธอเข้ามา"

โซเฟียที่ว่าคือคู่ขาของเขาเอง เธอเป็นลูกครึ่งฝรั่งเศษที่มีเรือนร่างสุดเอ็กซ์และใบหน้าที่เย้ายวน ยิ่งตอนที่เธอเกร็งกระสันอยู่บนเตียงรอรับโซ่ แส้ กุญแจมือที่เขามักชอบใช้เพื่อความสนุกสุดหรรษาบนเตียงกว้าง

บอกเลยว่าโซเฟียคนนี้ตราตรึงใจและตอบโจทย์เขามากที่สุด

"พยัคฆ์ ช่วงนี้ไม่โทรหาโซเฟียเลยนะคะ"

สำเนียงชาวต่างชาติแบบแปร่ง ๆ ไม่ต่างจากคาร์ลินเอ่ยขึ้น ก่อนที่ร่างเล็กเอวคอดกิ่งจะเดินดิ่งมานั่งคร่อมตักมาเฟียหนุ่ม และใช้เต้าทรงโต

ไม่ต่างจากหัวเด็กบดเบียดอกแกร่งไปมา จนท่อนเอ็นของเขาเริ่มดุนดันกางเกง

"วันนี้ผมมีเวลาไม่มาก รีบทำให้มันมันสงบเถอะ"

พยัคฆ์เอ่ยขึ้นโดยไม่รีรอ หลังจากที่ท่อนเอ็นเริ่มทิ่มเทงกางเกงจนปวดหนึบบริเวณหัวมน โซเฟียเองก็รู้งานรู้หน้าที่เป็นอย่างดี

ใบหน้าเรียวได้รูปกับจมูกที่โด่งตามโครงร่างฝรั่งโน้มลงประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากได้รูปของเขาด้วยความร้อนแรง ก่อนที่เธอจะขบเม้มและตวัดลิ้นเรียวไปมาในโพรงปากอย่างซุกซน ในขณะที่ฝ่ามือเล็กลูบไล้ไปทั่วร่างกำยำ รู้ตัวอีกทีเขาก็เหลือเพียงตัวเปล่าไร้เสื้อผ้าไปเสียแล้ว

"อื้ม โซเฟียไม่เล่นกับคุณแล้ว โซเฟียคิดถึงพยัคฆ์น้อยในร่างยักษ์มากกว่า คุณคงไม่ว่าอะไรนะ"

"ตามสบายเถอะโซเฟีย ผมปวดจะแย่"

มาเฟียหนุ่มเค้นคลึงเต้าทรงโตและบีบมันอย่างแรง หากนั่นเป็นซิลิโคนที่เสริมแต่งมาดูท่าคงจะแหลกคามือเขาไปนานแล้ว

"อื้อ"

เสียงครางของโซเฟียแทบจะกระชากวิญญาณ เขาอยากจับเธอล็อคด้วยกุญแจมือกับหัวเตียงเสียเหลือเกิน แต่ติดที่ว่าพรุ่งนี้เขามีภารกิจที่ต้องไปทำ หากไฟราคะของเขาลุกโชนเกรงว่าตะวันส่องแสงเขาก็คงยังไม่ได้นอน

กางเกงยีนส์ถูกโซเฟียดึงลงจนท่อนเอ็นเด้งสู้ แทบจะฟาดหน้าเธอ แล้วเธอก็ปราบพยศมันด้วยการครอบปากลงไปก่อนจะใช้ริมฝีปากรูดขึ้นลงจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย สองมือเล็กของเธอกอบกำท่อนเอ็นใหญ่และโลมเลียด้วยลิ้นสากไปทั่วทั้งแท่งเอ็นอุ่นร้อน

"อ่า โซเฟีย ดีจริง ๆ ดูดแรงขึ้นอีก" พยัคฆ์หลับตาพริ้ม ใบหน้ายับยู่ด้วยความกระสัน ท่อนเอ็นแกร่งในยามนี้เติบโตเต็มที พร้อมปลดปล่อยน้ำหวานออกมาให้คนตรงหน้าได้ชิมรส

"อ่า อื้ม"