3. เกิดใหม่เป็นนางเอกที่อ่อนแอ

“ฮูหยิน! ฮูหยิน! อยู่ด้านล่างหรือเจ้าคะ คุณชาย คุณชาย ฮูหยินอยู่ตรงนี้เจ้าค่ะ” เสียงเรียกของใครบางคนทำให้เฟยเฟยได้สติ เธอรีบเงยหน้าขึ้นไปด้านบน ซึ่งเห็นเพียงเงาเท่านั้น

‘คงไม่มั้ง’ ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามา แต่ว่าทางที่ดีเธอควรออกไปจากตรงนี้ก่อน ไม่งั้นผีสาวคนเมื่อกี๊อาจจะมาอีกก็ได้

“อ๊ะ! เจ็บ ตกลงมาอีท่าไหนเนี่ยะ คงไม่ได้ขาหักหรอกนะ พรุ่งนี้ต้องไปไหว้พ่อแม่ด้วย แกนะแกยัยเฟยเฟย มัวแต่ห่วงนิยายจนเกือบตายแล้วไหมล่ะ” บ่นให้ตัวเอง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอรีบจนเสียบนิยายใส่ผิดช่องในกระเป๋า พอขับมอเตอร์ไซด์ออกมาได้ไม่ทันไร มันก็ทำท่าจะหลุดกระเดน

เห็นแบบนั้นเฟยเฟยเลยรีบคว้าไว้ ทำให้ไม่ทันได้มองทาง ไม่รู้ว่าตัวเองชนเข้ากับอะไรด้วยซ้ำ ตื่นมาอีกทีก็อยู่ในท่อนี่แล้ว

“ฉันอยู่ข้างล่างค่ะ ช่วยด้วย” ร้องบอกคนด้านบน เพราะขาเธอน่าจะพลิก ดีที่มันไม่หัก แต่ที่แน่ ๆ คือหัวคงแตก เพราะได้กลิ่นคาวเลือดและดูเหมือนมันจะยังไหลซึมออกมา

เสียงคนด้านบนพูดคุยกันไม่นานนัก แต่ละประโยคฟังแล้วช่างน่าหดหู่เหลือเกิน เพราะมันเป็นคำพูดของคนในยุคโบราณ เจ้าค่ะ คุณชาย นายท่าน ต่อมาก็ขอรับ และตามมาด้วยร่างที่โรยตัวลงมา น่าจะมาพาเธอขึ้นด้านบนนั่นแหละ

แสงรำไรของพระจันทร์สาดส่องมาให้เห็นเสื้อผ้าของอีกฝ่าย คนนั่งแหมะกับพื้นถึงกับกลืนน้ำลายอีกรอบ

‘ไม่หรอก เราอาจกระเดนมาที่กองถ่ายก็ได้ แถวนี้มีถ่ายซีรีย์บ่อยจะตาย บ้านแกสิยัยเฟยเฟย ที่นี่มันในเมืองนะ ใครจะบ้ามาถ่ายซีรี่ย์ย้อนยุคกัน’ เถียงกับตัวเองในใจ พร้อมกับมองคนที่กำลังพยุงเธอขึ้นด้วย ร่างกายเขาดูแข็งแรงมาก ที่สำคัญแต่งตัวแบบจีนโบราณ เนียนสุด ๆ

“ฮูหยินข้าน้อยขอเสียมารยาทนะขอรับ” เขาขออนุญาตเธออย่างอ่อนโยน ทำเอาเฟยเฟยถึงกับงงเป็นไก่ตาแตกกันเลยทีเดียว เธอได้แต่ยิ้มแห้งพยักหน้ารับ เพราะไม่รู้สถานการณ์ในตอนนี้ เลยต้องตามน้ำไปก่อน รอให้ขึ้นด้านบนแล้วค่อยว่ากัน

เฟยเฟยเกาะหลังคนที่ลงมาช่วย ดีที่ร่างกายนี้ผอมแห้งจนเกือบจะไร้น้ำหนัก เลยไม่ยากที่จะพาเธอขึ้นมา

“ฮูหยิน! เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ”

เฟยเฟยมองหน้าคนที่รีบเอาผ้าห่มมาคลุมให้เธอ ก่อนจะสอดส่ายสายตามองรอบบริเวณ ตามสัญชาตญาณของนักสืบ

‘ถนนล่ะ? นี่เรากระเดนมาไกลจนข้ามกำแพงบ้านเลยเหรอ ไฟฟ้าก็ไม่มี แถมยังหนาวกว่าปกติอีกด้วย นี่คงไม่ใช่ว่าเราตายแล้วหลุดมาอยู่ในยุคโบราณหรอกนะ นั่นมันมีแต่ในนิยายแล้ว’

คิดในใจเมื่อมองสภาพแวดล้อมซึ่งมันไม่เหมือนโลกปัจจุบันเลย

ยิ่งไปกว่านั้นแต่ละคนก็แต่งตัวเหมือนคนโบราณ และคำพูดคำจาก็ใช่ ซึ่งมันทำให้เธอต้องนิ่งไว้ เพราะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ เงียบไว้เป็นดีที่สุด

“พี่หญิง คิดเช่นไรถึงได้กระโดดลงไปในบ่อที่ไม่มีน้ำเจ้าคะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา เฟยเฟยเงยหน้ามองอีกฝ่ายทันที

“อย่ามัวแต่ตั้งคำถามอยู่เลย ท่านหมอมาหรือยัง” คุณชายใหญ่ของจวนหันไปถามคนของตน ก่อนจะเดินมาช้อนอุ้มเอาร่างเล็กที่นั่งนิ่งขึ้น เฟยเฟยถึงกับตาโตด้วยความตื่นตกใจ

“ดะ เดี๋ยวนี่นายจะทำอะไรน่ะ” ร้องถามอีกฝ่าย ซึ่งเขาน่าจะอายุน้อยกว่าเธอ แต่คนตัวโตกลับไม่ได้สนใจฟังสักนิด เขายังคงเดินตรงไปที่บ้านหลังหนึ่ง พาเธอเข้าไปในนั้นแล้ววางบนเตียง

“หัวแตกเพียงนี้เชียว” มือเรียวยกขึ้นตั้งท่าจะสัมผัสมัน

“เห่ยฟาง ปล่อยนางไว้เช่นนั้นแหละ เจ้าพาซูฉีกลับเข้าห้องได้แล้ว วันมงคลแท้ ๆ ดันมีมารมาผจญเสียได้” เสียงแหลมของคนด้านหลังดังขึ้น เฟยเฟยเอียงหน้าออกไปมองก่อนจะย่นคิ้ว

‘ใครอีก ปากร้ายมากแม่ แต่เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ' เมื่อนึกอะไรขึ้นได้เธอก็มองหน้าคนที่นั่งอยู่บนเตียง แล้วมองไปยังสาวสวยที่ยืนคว่ำปากมองบนใส่เธออยู่ ‘เห่ยฟาง ซูฉี ชื่อนี้ทำไมคุ้น ๆ นักล่ะ’ นึกในใจถึงคำเรียกที่ได้ยิน ก่อนจะตาโตอีกรอบ

“นะ นี่นายคือ เฉินเห่ยฟาง ลูกชายของพ่อค้าเฉินงั้นเหรอ ส่วนเธอก็คือน้องสาวของมู่เฟยเฟย มู่ซูฉี ผู้หญิงที่แต่งเข้ามาใช้สามีคนเดียวกันกับพี่สาว จน…จน” เธอหยุดเสียงไว้แค่นั้น เมื่อนึกได้ว่าไม่ควรพูดเรื่องที่มู่เฟยเฟยคิดสั้นในนิยาย

“กำแหงยิ่งนัก นี่เจ้ากล้าเรียกนามสามีเช่นนี้ได้เยี่ยงไรกัน ทำตัวอย่างกับสตรีไร้สกุล” เสียงตะคอกดังมาอีกหน ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนที่พึ่งบอกให้ลูกชายพาเมียที่พึ่งแต่งเข้ามากลับห้อง และมันก็ทำให้คนบนเตียงถึงกับคว่ำปากใส่ทันที

“ท่านแม่ออกไปก่อนเถอะ เจ้าก็ด้วย พิธีเสร็จสิ้นแล้ว ข้าไม่จำเป็นต้องกลับไปกับเจ้าอีก อยู่ในที่ของเจ้าเสีย อย่ามาระรานคนเรือนนี้ จะหาว่าข้าไม่เตือน” คำพูดของคนตรงหน้าทำเอาคนฟังถึงกับนิ่งไป โดยเฉพาะเฟยเฟยที่แทบจะไม่เชื่อหู

แต่ก็ทำได้เพียงแค่นิ่ง มองดูสองสาวต่างวัยเดินออกไปด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด คงไม่สบอารมณ์น่าดู

“ท่านหมอมาแล้วขอรับ” เสียงคนด้านนอกพูดขึ้น เฟยเฟย จึงอดไม่ได้ที่จะชะโงกดูคนมาใหม่ว่าจะแต่งตัวเหมือนกันไหม

‘นี่ตกลงเราฝันไปหรือว่าเรื่องจริงกันแน่เนี่ยะ’ ยังคงคิดว่าทุกอย่างไม่ใช่เรื่องจริง ก็มันจะเป็นไปได้ยังไงที่เธอจะหลุดเข้ามาอยู่ในนิยาย ที่สำคัญเฟยเฟยกำลังคิดว่าเธออยู่ในร่างคนอื่นด้วย และคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมู่เฟยเฟย ผีที่อยู่ในบ่อนั่นแหละ

“เอ่อ ขอกระจกได้ไหมคะ” หันมาพูดกับคนที่น่าจะเป็นสาวใช้ เธออยากดูให้แน่ใจว่าใบหน้านี้มันใช่ตัวเองหรือเปล่า

เด็กสาววัยสิบหกรีบกุลีกุจอเดินไปหยิบสิ่งที่คนบนเตียงปรารถนาทันที เมื่อรับมาแล้วเฟยเฟยก็หลับตาไว้ไม่กล้ามอง

“กลัวเสียโฉมหรือ” ประโยคนี้ฟังดูเหมือนห่วงใย แต่ประโยคต่อมาคือไม่ต้องเดาเพราะตรงตัวอยู่แล้ว

“มันจะมีประโยชน์อันใดในเมื่อเจ้าก็ไม่ได้ใช้มัน ต่อไปก็อยู่แต่ในห้อง อย่าคิดทำเรื่องเช่นวันนี้อีก หากมารดาเจ้ารู้ข้าคงถูกบั่นหัวเป็นแน่”

‘อืม ดูเหมือนอีตานี่จะร้ายกว่าในนิยายอีกนะ เชอะ กลัวตายล่ะ รอให้ฉันหายดีก่อนเถอะ แม่จะจัดหนักให้ลืมชื่อตัวเองเลยพ่อคุณ’ นึกในใจพร้อมกับยิ้มกริ่ม ทำเอาคนในห้องรวมถึงหมอที่จะตรวจอาการต่างก็พากันมึนงง

“คาดว่าฮูหยินน้อยคงหัวกระแทกจนเพี้ยนไปแล้วกระมัง ถึงได้ยิ้มทั้งที่คุณชายต่อว่าเช่นนี้” คนที่แบกเฟยเฟยขึ้นมาพูดกับเพื่อนที่อยู่ข้างกัน เขาคิดว่าเบาแล้วแต่คนบนเตียงยังได้ยิน

‘หึหึ ถ้าแกล้งบ้าคงจะฮาพิลึก’

เพราะมัวแต่สนใจคำพูดของคนในห้อง กระจกที่อยู่ในมือเลยไม่ได้ยกส่องสักที จนกระทั่งหมอจะเข้ามาตรวจ เพราะยืนรออยู่นานแล้ว แต่เห็นมีการพูดคุยอยู่เขาจึงไม่อยากเสียมารยาท

เฟยเฟยเลยรีบยกมันขึ้นมาส่องก่อนจะถูกเก็บไป

เป็นไปตามคาด เธออยู่ในร่างคนอื่นซึ่งมีใบหน้าเหมือนคนในบ่อน้ำนั้น และมันก็เหมือนเธอมากราวกับเป็นคนเดียวกัน ต่างก็แค่ใบหน้าที่ดูอ่อนกว่า เจ้าของร่างนี้หากจำไม่ผิดในนิยายน่าจะอายุแค่สิบแปด แต่เฟยเฟยที่มาจากอีกยุคอายุยี่สิบเจ็ดแล้ว และตอนนี้เธอก็ช็อคมากจนกระจกถูกดึงออกไปยังไม่รู้ตัว

“ต้องทำแผลที่หัวก่อนขอรับ ยังมีเลือดซึมออกมา ฮูหยินทนเจ็บได้นะขอรับ” คนเป็นหมอเอ่ยถาม แต่ว่าไม่มีเสียงตอบรับมาจากคนเจ็บ เห่ยฟางเลยต้องเตือนสติเสียหน่อย

“อ๊ะ! อะไรของนาย ตีฉันทำไม” ต่อว่าอีกฝ่ายทันที เพราะเขาใช้มือตีที่แขนถึงจะไม่แรงนัก แต่มันก็ทำให้เธอตกใจมาก

“หัวกระแทกแค่นี้ถึงกับเอ่ยวาจาประหลาดออกมาเลยหรือ ดูท่าเจ้าคงใกล้เสียสติแล้วกระมัง” ยังมิวายต่อว่าให้เจ็บใจ

แต่คนบนเตียงไหนเลยจะเป็นเช่นนั้น ในเมื่อคนที่อยู่ในร่างไม่ใช่มู่เฟยเฟยคนเดิมอีกแล้ว ภายหน้าเขาต่างหากที่จะเสียสติ เพราะคนจากยุคปัจจุบันแสบไม่ใช่เล่น รอแค่ให้เธอตั้งตัวได้ก่อนเถอะ แม่จะเอาให้จมดินกันไปข้างเลย

ไหน ๆ ก็เกิดใหม่ในนิยายแล้ว จะขอเปลี่ยนบทบาทของตัวละครที่มันขัดใจเสียเลย ในเมื่อเจ้าตัวก็อนุญาตแล้ว มู่เฟยเฟยคนใหม่ จะจัดให้อย่างสาสมแล้วกัน 

#อย่าพึ่งสร้างศัตรูค่ะลูก หนูพึ่งเกิดใหม่นะ