บทที่ 10 เสือมันก็คือเสือ

เช้าวันเสาร์

วันนี้เป็นวันแรกที่จะเปิดกองถ่ายหลังจากทำพิธีบวงสรวงและสื่อได้ทำการสัมภาษณ์นักแสดงผู้กำกับและคนเขียนบทซีรี่ย์เรื่องดัง ที่กำลังเป็นกระแส

“หึ! วันนี้อยู่กองถ่ายเหรอ ยัยตัวแสบ” ร่างสูงที่เพิ่งตื่นนอนเพราะเมื่อคืนเขาก็ดื่มหนักนั่งดูมือถือ เพราะในฟีดข่าวก็มีแต่การโปรโมทซีรี่ย์เรื่องใหม่ของพิมพ์มาดาและเฟื่องนิมมาน

“ดี งั้นไปดูเธอทำงานสักหน่อย”

ร่างสูงที่เปลือยท่อนบนโชว์หุ่นล่ำเดินเข้าห้องน้ำแต่งตัวอย่างอารมณ์ดี เขาแต่งตัวสบาย ๆ แต่ทว่าเป็นแบรนด์ทั้งตัวขับรถสปอร์ตสีเทาคู่ใจมุ่งหน้าไปกองถ่ายพร้อมกับแวะซื้อช่อดอกไม้มาหนึ่งช่อ

“น้องพิมพ์คะมีคนมาหาค่ะ หล่อมากเขาเป็นใครเหรอคะ”

“เขาเป็นคนที่พิมพ์กำลังดูใจกันอยู่ค่ะ” พิมพ์มาดามองดูร่างสูงที่เดินเข้ามาเธอยิ้มร่าทันที

“จริงเหรอคะน้องพิมพ์มีแฟนแล้ว”

“จะเรียกว่าแฟนก็ไม่เชิงค่ะเรียกว่ามากกว่าเพื่อนเนอะ คิ! คิ!”

ร่างสูงเดินเข้ามาในกองถ่ายพร้อมกับมอบดอกไม้ให้นางเอกคนดังพิมพ์มาดา ทุกสายตามองมาที่หนุ่มหล่อนิรนามที่เขานั้นรูปร่างดีเหมือนนายแบบและดูหล่อทุกอณูเขาหล่อเทียบกับพระเอกในซีรี่ย์ได้เลย

“ยินดีด้วยนะพิมพ์”

“ขอบคุณนะเคนโซ่ พิมพ์เซอร์ไพรส์มากเลยค่ะ” นางเอกดังยิ้มหน้าบานเธอปลื้มและดีใจมากที่เคนโซ่โผล่มาหาถึงกองถ่ายพร้อมกับดอกไม้ช่อโต

“ผมผ่านมาทางนี้วันนี้ก็เป็นวันหยุดเลยจะชวนพิมพ์ไปกินข้าว”

“ว๊า….โซ่ พิมพ์ติดถ่ายซีรี่ย์ต้องกินข้าวในกองขอโทษนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับไว้โอกาสหน้า”

ทุกคนที่ดูพิมพ์มาดาและเคนโซ่ที่ยืนคุยกันรวมถึงเฟื่องเธอก็เห็นและตกใจมากที่เขามาหาคู่ขาถึงในกองถ่าย มันสร้างความอึดอัดและน่าเบื่อหน่ายให้กับเธออย่างมาก

“เหอะ! ไม่ห่างกันเลยฉันคิดถูกหรือคิดผิดนะ ที่ให้พิมพ์เป็นนางเอกสงสัยต้องเจอเขาจนกว่าจะปิดกองล่ะมั้งโคตรเซ็ง” ปากบางสีชมพูระเรื่อบ่นพึมพำเธอรู้สึกหมดไฟในการทำงานขึ้นมาทันที

“คิวแรกตอนที่หนึ่งเป็นคิวเปิดตัวพระเอกนางเอกเข้าฉากครับ 5 4 3 2 1 แอ็กชั่น” เสียงผู้กำกับหนุ่มมาดเท่ห์ไฟแรงที่ยืนอยู่หลังจอมอนิเตอร์ข้างๆเฟื่องนิมมานกำกับการแสดงของพระนาง ทั้งคู่จริงจังและทำงานร่วมกันเฟื่องเธอรู้สึกภูมิใจที่ได้มายืนประกบเหล่านักแสดงและทีมงานที่แสดงผลงานบทประพันธ์ของตัวเอง

“พี่โก้เฟื่องว่าควรจะปรับแอ็กติ้งนางเอกมาเรียนวันแรกในมหาวิทยาลัยหน่อยขอให้เธอสดใสและซื่อ ๆ กว่านี้ค่ะ เพราะตัวนางเอกเป็นสาวเฉิ่มโลกสวยขอให้ปรับนิดนึง”

“อืม พี่ก็คิดว่ามันยังไม่ดูธรรมชาติ พิมพ์ต้องลดความมั่นใจลงหน่อย”

“พี่โก้ เฟื่องไม่ได้เยอะไปนะคะคือเฟื่องอยากให้ตัวละครสมบทบาทมากกว่านี้”

“ไม่หรอกครับ”

สองคนผู้กำกับและนักเขียนบทต่างปรึกษาให้คำแนะนำทว่ากว่าจะผ่านบทแรกก็ผ่านไปหลายคิว ทำให้พิมพ์มาดารู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจเธอคิดว่าเฟื่องแกล้งเธอเพราะอิจฉาที่เคนโซ่มาหาและมาเอาใจ

“ชิ! ยัยเฟื่องคิดว่าแน่นักหรือไงบทก็งั้น ๆ ไม่รู้ทำไมถึงดังจนต้องมาเป็นซีรี่ย์”

“เหนื่อยไหมพิมพ์คุณดูเกร็ง ๆ นะ เพราะผมมาเฝ้ารึเปล่า” ร่างสูงที่ยืนกอดอกดูทุกการกระทำของเฟื่องนิมมานและผู้กำกับ เขาไม่ชอบที่เฟื่องนั้นสนิทกับผู้ชายทุกคนโดยเฉพาะผู้กำกับหนุ่มเท่คนนี้

“เปล่าค่ะ เมื่อคืนสงสัยดื่มเยอะไปนิดพิมพ์เลยเบลอ ๆ”

“งั้นเดี๋ยวผมจะรอจนกว่าพิมพ์จะเลิกกองนะ”

“หืม! โซ่สัญญานะคะ”

“ครับ”

“งั้นโซ่ช่วยไปส่งพิมพ์ไปล้างหน้าที่ห้องน้ำนะคะพิมพ์ง่วงมากเลย” มือบางจึงจูงมือหนาของเคนโซ่เธอพาเขาไปห้องน้ำซึ่งอยู่หลังกองถ่าย

ห้องน้ำในกองถ่าย

“โซ่พิมพ์อยากจะกินโซ่จังเลย”

“หึ! พิมพ์”

ร่างบางของนางเอกสาวที่ลากคู่ขาอย่างเคนโซ่มาที่ห้องน้ำเธออยากจะมีเวลาส่วนตัวกับเขาสองต่อสอง เพราะอยากจะร่วมเตียงกับเขาตั้งแต่คืนงานเลี้ยงแล้วนี่จึงถือเป็นโอกาส เพราะเคนโซ่บุกมาหาเธอถึงกองถ่ายเธอคิดว่าเขาเองก็คิดแบบเดียวกับเธอ

“พิมพ์รีบไปล้างหน้าเถอะ”

“ชิ! โซ่น่าจะรู้ใจพิมพ์” มือบางลูบไปตามแผงอกแกร่งที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเคนโซ่นั้นรู้ดีว่าพิมพ์มาดากำลังยั่วเขาจึงปล่อยให้เธอทำตามอารมณ์ ร่างบางจึงกอดคอเขาแล้วประกบปากหยักจูบเขาอย่างร้อนแรงทั้งคู่ยืนจูบกันนัวเนียอยู่หน้าห้องน้ำ

“แกร่ก!”

เฟื่องนิมมานที่ได้ยินทุกอย่างเธอคิดอยู่นานว่าสมควรจะออกไปดีไหม สุดท้ายจึงตัดสินใจเปิดประตูออกไป ภาพที่เห็นคือพิมพ์มาดาจูบอยู่กับเคนโซ่เธอไม่มีทีท่าตกใจและสนใจ จึงเดินออกมาทว่าเคนโซ่กลับผละตัวออกมาจากพิมพ์ทันที

“พิมพ์พอก่อน”

“อะไรกันโซ่…”

“มีคนอยู่ในห้องน้ำพิมพ์จะเสียหาย”

“อื้อ….แค่ได้จูบเองโซ่พิมพ์มีกำลังใจแล้วค่ะ” ดาราสาวยิ้มให้กับเขาอย่างดีใจเธอมีความสุขอิ่มเอมมาก แต่เคนโซ่กลับรู้สึกไม่สบายใจและรู้สึกเกรงใจเฟื่องมาก

“ยี๊! น่าเกลียดกลางวันแสก ๆ ถ้าฉันไม่ติดว่าต้องออกมาจากห้องน้ำสองคนนั้นคงจะกินกันแน่ ๆ เอาไม่เลือกจริงๆ ห้องน้ำกองถ่ายก็ไม่เว้น เหมาะสมกันจริงเสือมันก็คือเสือสินะ”

“อ้าว! น้องเฟื่องกินกาแฟไหมเวลาพักตั้งสองชั่วโมงไปร้านใกล้ ๆด้วยกัน”

“ได้ค่ะพี่โก้บอกตรง ๆ นะ เฟื่องแฮงค์”

“ฮ่า ๆ ๆ คนสวยขี้เมาเมรีเอ้ย!”

เฟื่องนิมมานและโก้ผู้กำกับเดินไปขึ้นรถสองคนแต่ทว่าก็ไม่พ้นสายตาของเคนโซ่ เขาแอบมองดูพฤติกรรมของสองคนนี้ห่าง ๆ และคิดว่าเฟื่องนิมมานต้องมีใจให้กับผู้กำกับหนุ่มคนนี้แน่นอน

“โซ่”

“ครับ”

“มองอะไรเหรอคะผู้กำกับเขาเป็นคนเข้าถึงยากมาก คนที่คุยกันรู้เรื่องก็มีแค่เฟื่องคนเดียวสองคนนี้เคมีตรงกันมาก”

“เขาคบกันเหรอ?”

“ไม่แน่ใจค่ะ”

“เราไปนั่งหลบร้อนที่ร้านกาแฟกันดีกว่าค่ะ พักกองแล้ว”

“อื้ม! ไปสิ”

ร้านกาแฟ

“มาแล้วเค้กนมสดแล้วก็มัคคิอาโต้ของโปรด”

“ว๊าว! มื้อนี้พี่โก้เลี้ยงเฟื่องนะ”

“สบายพี่รวย”

“ค่า….เฟื่องรู้สักวันเฟื่องจะรวยเท่าพี่โก้ให้ได้เลย”

“อ้าว! น้องพิมพ์มากินกาแฟกับแฟนเหรอมานั่งโต๊ะเดียวกันสิ”

“ได้ค่ะพี่โก้” พิมพ์มาดาจึงจูงมือเคนโซ่มานั่งที่โต๊ะเดียวกับเขาและเฟื่องนิมมาน เคนโซ่เองก็อยากจะร่วมโต๊ะมากเพราะอยากจะเช็คอะไรบางอย่างให้มั่นใจ

“โซ่ขาสั่งได้เลยนะคะ”

“ครับ”

“น้องพิมพ์แนะนำแฟนให้พี่รู้จักหน่อยสิ”

“งื้อ! เขาคือเคนโซ่ค่ะเป็นลูกชายเจ้าของบริษัท KC แลนด์”

“สวัสดีครับผมโกโก้ผู้กำกับยินดีที่ได้รู้จักครับ ส่วนคนนี้เฟื่องนิมมานผู้เขียนบท” โก้แนะนำตัวเองอย่างเป็นมิตรและเขาไม่รู้ว่าทั้งสามคนนี้รู้จักกันมาก่อน

“สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จักคุณโก้และเธอ…”

“พี่โก้เฟื่องอิ่มแล้วค่ะ” ใบหน้าสวยชักสีหน้าเธอหงุดหงิดที่ต้องมาร่วมโต๊ะกับสองคนนี้

“เฟื่องกินเยอะ ๆ สิผอมไปแล้วนะเรา พี่เป็นห่วงอยากให้พี่เลี้ยงไม่ใช่เหรอ”

“ขนมมันเลี่ยนค่ะแล้วมันก็คาวมากด้วย”

“จริงดิ! งั้นสั่งใหม่นะ เฟื่องจะกินอะไรพี่จัดให้หมดพี่เลี้ยงเฟื่องได้ตลอดชีวิต”

“ค่า! พี่โก้ก็เว่อร์ไป”

“อยากให้พี่เลี้ยงปะ”

“หึ!” เมื่อเคนโซ่ได้ยินประโยคที่โก้นั้นจีบเฟื่องเขาแสยะยิ้ม และมองดูใบหน้าสวยของเธอไม่วางตาราวกับกำลังคาดโทษ

“โซ่คะกาแฟกับเค้กมาแล้ว” พิมพ์มาดาก็ตักเค้กป้อนเคนโซ่อย่างเอาใจโก้และเฟื่องก็มองดูอยู่

“เฟื่องป้อนพี่สักคำสิพี่จะได้มีกำลังใจทำงานบ้าง”

“หูย! เฟื่องไม่ถนัดเอาใจใครค่ะชอบให้คนอื่นมาเอาใจมากกว่า”

“งั้นพี่ป้อนเฟื่องนะ” โก้ที่ดีใจเขารู้สึกว่านี่คือโอกาสจึงตักเค้กมาชิ้นเล็กพอดีคำกำลังจะป้อนเฟื่องนิมมาน

“เพล้งงง!”

“ว๊ายย!” ทุกคนต่างตกใจที่แก้วกาแฟของเคนโซ่นั้นตกลงพื้นแล้วแตกกระจาย เคนโซ่ที่เขานั้นต้องการขัดจังหวะทั้งคู่ที่กำลังจะจีบกันเขาโกรธและไม่พอใจที่เฟื่องนิมมานเปิดโอกาสให้โก้

“โซ่เจ็บตรงไหนไหมคะ พิมพ์ตกใจหมด”

“เศษแก้วกระเด็นใส่นิดหน่อยไม่เป็นไร”

“งั้นเรากลับกองกันนะคะ เดี๋ยวพิมพ์สั่งแก้วกลับให้”

“ไม่ต้องผมกินไม่ลง” ใบหน้าหล่อจ้องไปที่ร่างบางของเฟื่องนิมมานเขาขบกรามแน่นพูดเสียงต่ำรอดไรฟัน แล้วลุกขึ้นยืนเดินออกไปจากร้านทันทีเคนโซ่เลือกที่จะไปนั่งสูบบุหรี่ที่ใต้ต้นไม้เขานั้นพยายามสงบสติอารมณ์กับภาพที่เห็นต่อหน้า

“ตอนแรกฉันกะจะมาอธิบายให้เธอเข้าใจ แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้วฉันจะต้องเอาคืนเธอให้ได้…”