บทที่ 4 สิงหา 1.3

“ฉันบอกให้นายออกไปจากรถของฉันไงเล่า ฉันว่าฉันพูดภาษาคนแล้วนะ ไม่ได้พูดภาษาควายนายถึงไม่เข้าใจน่ะ หรือว่านายฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?”

“ฉันฟังภาษาคน พูดภาษาคนรู้เรื่อง เธอต่างหากที่พูดและฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ฉันก็บอกเธอไปแล้วว่าไม่ออก ไม่ลง ไม่ไปไหน นั่นก็หมายความว่า ฉันจะยังคงนั่งในรถคันนี้ต่อไป จบ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงดังฟังชัด ไม่ยี่หระกับอาการวีนกระจายของเธอ

“นายอย่ามากวนประสาทฉันนะ เดี๋ยวได้เจอดีแน่”

“ฉันไม่ได้กวนประสาทซะหน่อย ฉันไม่มีไม้กวน และอีกอย่างประสาทเธอก็อยู่ในสมอง แล้วฉันจะไปกวนได้ยังไง”

เจอคำย้อนสุดกวนอวัยวะเบื้องล่างของสิงหา เธออึ้งพูดไม่ออก เถียงไม่ถูก นึกคันไม่คันมือขึ้นมาตงิดๆ เงื้อมือขึ้นสูงกะจะฟาดลงบนซีกแก้มของหนุ่มสุดกวนคนนี้ให้หายแค้น ทว่าเสียงเข้มๆ ดุๆ บ่งบอกถึงความเอาจริงเอาจัง กล่าวเตือนเธอขึ้นมาเสียก่อน

“อย่านะ ถ้าเธอตบฉัน ฉันจะจูบเธอให้หายซ่าไปเลย เอาสิตบเลย ตบมาเมื่อไหร่จูบกระจายเมื่อนั้น”

ฝ่ามือนุ่มค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น ไม่กล้าทำร้ายเขาดั่งใจคิด ไม่ใช่กลัวเขาหากแต่เธอกลัวคำพูดข่มขู่ของสิงหาต่างหาก ก่อนที่เธอจะลดฝ่ามือลงหันไปทุบพวงมาลัยรถเพื่อระบายอารมณ์แทน

“เอ้าๆๆๆ ทุบมันเข้าไปพวงมาลัยรถน่ะ มันทำอะไรให้ ทุบมากๆ เดี๋ยวมันใช้ไม่ได้นะ”

ธัญชนกหันมามองผู้พูดตาเขียว กัดริมฝีปากแน่น อยากจะเอามือดึงเคราของเขาให้หลุดคามือ เหมือนกับที่เธอดึงไรขนของเขาเมื่อเช้า ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้

“นายขึ้นมาบนรถฉันทำไม?” ธัญชนกถามถึงสาเหตุที่เขาเข้ามานั่งหน้ากวนในรถของเธอ

“ฉันมาทำหน้าที่ดูแลความประพฤติของเธอไง ใกล้วันแต่งงานแล้ว กฤตเขาก็เลยสั่งฉันไว้ว่า ถ้าเธอไปอ่อยผู้ชายตามผับตามบาร์ให้ฉันตามไปด้วย”

“ทำไมต้องตาม ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่ง ยกเลิกงานแต่งงานไปเลยก็ได้ยิ่งดี ฉันชอบ” เธอไม่แคร์อยู่แล้ว ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะอยากให้กฤตยศยกเลิกการแต่งงาน

“ไม่ได้หรอก กำหนดวันแต่งงานออกมาแล้ว ติดต่อโรงแรมไว้แล้วด้วย การ์ดเชิญก็อาจจะถูกแจกไปแล้วบ้างก็ได้ ตอนแรกฉันก็นึกว่าอีกสามสี่เดือน แต่ที่ไหนได้อีกสองเดือนข้างหน้า เห็นทีต้องเร่งสร้างเรือนหอให้เธอกับกฤตจะได้ทันงาน กฤตเขาฝากมาบอกว่า เขารับเธอได้ทั้งนั้นแหละไม่ว่าจะมั่วมากแค่ไหน ผ่านผู้ชายมาเป็นร้อยเขาก็รับได้ เพราะไม่คิดจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต แต่งไปสักพักก็จะหย่า”

สิงหาฝากคำพูดของญาติหนุ่มให้ธัญชนกได้รับฟัง คำพูดของสิงหานี้เองทำให้เธอจุดประกายความคิดอะไรบางอย่างออก ความคิดที่จะทำให้กฤตยศกระอักและเจ็บจนพูดไม่ออก ในเมื่อกฤตยศไม่แคร์ว่าเธอจะมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน กฤตยศก็คงไม่แคร์เหมือนกัน หากว่าที่เจ้าสาวจะนอนกับญาติของเขา

“นายนอนกับฉันมั้ย?” ธัญชนกตัดสินใจพูดออกไป สิงหาหันมามองหน้าผู้พูดเขม็ง ตะลึงไปชั่วขณะ ไม่คิดเลยว่าเธอจะพูดประโยคนี้ออกมา หรือว่าเขาหูฝาด

“เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?” สิงหาทวนถาม

“ฉันบอกว่า ฉันอยากมีเซ็กซ์กับนายพูดอย่างนี้ชัดหรือยัง?”

หญิงสาวขยายความให้เขาเข้าใจมากขึ้น สายตาที่มองไปยังใบหน้าของธัญชนกเต็มไปด้วยความตกใจ คาดไม่ถึงและไม่เข้าใจ

“ทำไม ทำไมถึงอยากนอนกับฉัน?”

“คุณกฤตเขาพูดเองไม่ใช่เหรอว่าไม่สนใจ รับได้ที่ฉันนอนกับผู้ชายคนอื่น ถ้าฉันนอนกับนาย คุณกฤตเขาก็คงไม่สนใจและรับได้เหมือนกัน เหตุผลอีกข้อคือนายเป็นญาติของว่าที่เจ้าบ่าวของฉันไง มันสะใจดีพิลึกที่ฉันได้นอนกับญาติสนิทของว่าที่เจ้าบ่าว แค่คิดฉันก็สะใจแล้ว ยิ่งได้ทำฉันจะยิ่งสะใจมากขึ้นไปอีก ว่าไง นายจะนอนกับฉันมั้ย?”

เหตุผลที่ร้ายกาจถูกเฉลยออกมาจากปากบางน่าจูบที่ขยับพูด สิงหาอึ้งไปอีกรอบเมื่อได้ยินเหตุผลของเธอ ธัญชนกคิดได้ยังไง คิดแผนนี้ขึ้นมาได้ยังไง มันเป็นแผนที่น่าเจ็บปวดสำหรับกฤตยศเป็นอย่างมาก การที่หญิงสาวจะหลับนอนกับชายอื่นที่ไม่ใช่เครือญาติไม่ใช่เรื่องแปลกและน่าตกใจ แต่นี่เขาเป็นญาติสนิท ไม่ใช่สนิทกันธรรมดา สนิทสนมกันมากเรียกได้ว่าถูกเลี้ยงควบคู่กันมาก็ว่าได้ มันจึงเป็นเรื่องที่สิงหาเหนือความคาดหมาย ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองด้วย

“เธอคิดเหรอว่าฉันจะยอมนอนกับเธอ”

“ฉันก็นึกอยู่แล้วว่านายไม่กล้า นายคงกลัวคุณกฤตจนหัวหด หรือไม่ก็นอนกับผู้หญิงไม่ได้เพราะนายเป็นเกย์”

“ใครบอกว่าฉันกลัวกฤต แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นเกย์ด้วย” สิงหาโต้กลับทันทีที่ถูกกล่าวหา เขาเป็นแมนเกินร้อยไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่ธัญชนกพูด

“ถ้านายไม่กลัวคุณกฤต ไม่ได้เป็นเกย์ นายก็ต้องนอนกับฉันเพื่อพิสูจน์ตัวเอง ว่าไงกล้าหรือเปล่า?”

ธัญชนกเชิดหน้าถาม สิงหารู้ดีว่าคำพูดที่ดูหมิ่นดูแคลนเขานั้น เป็นเพียงแผนที่จะทำให้เขาตอบตกลงตามที่หญิงสาวต้องการ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก เขาไม่มีวันตกหลุมพรางของหญิงสาว ไม่มีวันทรยศกฤตยศแน่นอน

“ไม่ ฉันไม่โง่ให้เธอจูงจมูกหรอก ถ้าฉันตอบตกลงนั่นก็เท่ากับว่าแผนการของเธอสำเร็จ อีกอย่างฉันไม่มีวันทรยศกฤตด้วย”

“ตามใจ ถ้านายอยากจะพิสูจน์ตัวเองเมื่อไหร่บอกฉันได้นะ ฉันพร้อมจะนอนกับนายเสมอ”

ธัญชนกพูดอีกครั้งก่อนจะติดเครื่องยนต์เคลื่อนรถออกไปจากบ้านทันที ตลอดเส้นทางที่รถขับเคลื่อนอยู่บนท้องถนน ทั้งสองไม่ได้สนทนาใดๆ เลยสักคำ ทั่วทั้งรถตกอยู่ในความเงียบไปตลอดจนถึงผับประจำของธัญชนก

เสียงเพลงที่ดังอึกทึกในผับไม่ได้ทำให้สิงหาหงุดหงิดหรือรำคาญเท่ากับชายหนุ่มที่แวะเวียนมาขายขนมจีบให้กับธัญชนกที่เต็มอกเต็มใจซื้อขนมจีบจากชายหัวงูทั้งหลาย ยิ้มหน้าระรื่น หัวร่อต่อกระซิกกับชายหลายคนไม่เกรงใจญาติของว่าที่เจ้าบ่าวที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้เลย

“นี่แม่คุณ กะจะเป็นนางแมวยั่วกามทั้งคืนเลยใช่มั้ยเนี่ย หรือว่ายังเลือกไม่ได้ว่าจะหิ้วคนไหนไปกกคืนนี้ดี” ผู้ชายปากเสียเอ่ยวาจาเสียดสีผู้หญิงหัวดื้ออย่างหมั่นไส้

“ยุ่ง นายมีหน้าที่นั่งคุมความประพฤติของฉันไม่ใช่เหรอ ก็นั่งไปสิ ไม่ต้องพูด ไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องเปิดปากพูดได้ยิ่งดี รำคาญ”

“ก็อยากทำอย่างนั้นอยู่เหมือนกัน แต่มันอดไม่ได้นี่นา ยังไงเธอก็เป็นว่าที่เมียของกฤต ฉันก็ต้องทำหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมายมา กฤตเขาให้เธอมั่วได้แค่เดือนนี้เดือนเดียวนะ ตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไป เธอต้องทำตัวให้มัน ดีกว่านี้ เลิกมั่ว เลิกคั่วผู้ชาย เลิกนอนกับผู้ชายคนอื่น เตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของกฤต เธอทำตัวสงบๆ หยุดพฤติกรรมที่ทำอยู่ไม่นานนักหรอก พอหย่าขาด กับกฤตแล้วจะไปหัวหกก้นขวิดกับผู้ชายคนไหนก็เชิญ ตามสบาย”

สิงหาได้ทีบอกจุดประสงค์อีกข้อที่ญาติสนิทฝากมาบอกธัญชนก เธอกลับยักไหล่ ทำปากเบ้เล็กน้อย สีหน้าของว่าที่เจ้าสาวไม่มีส่วนไหนที่บ่งบอกว่าเชื่อฟังคำพูดของเขา

“ฉันรับฟังนะแต่ไม่ทำตาม แล้วเรื่องที่จะให้ฉันเลิกมั่วกับผู้ชาย ขอบอกตรงนี้เลยนะว่า ไม่ ฉันไม่มีวันเลิกทำอย่างนั้นแน่นอน เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันชอบและปรารถนา ฉันจะทำให้ว่าที่เจ้าบ่าวเฮงซวยมันกระอักเลือดตายไปเลย คอยดู”

พูดจบเธอก็หยิบขวดแอลกอฮอล์ขึ้นมา ก่อนจะกรอกใส่ปากดื่มไปเกือบครึ่งขวด สิงหามองการประชดประชันของเธอแล้วอดที่จะสงสารไม่ได้ ธัญชนกคงทุกข์ใจเป็นอย่างมากที่ต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ถึงได้หาทางออกแบบนี้ ไม่ใช่ว่าหญิงสาวคนเดียวที่เป็นทุกข์กับเรื่องวิวาห์ กฤตยศเองก็ไม่ต่างกันเลย แรกๆ ที่รู้ว่าจะต้องแต่งงานกับคนที่บิดามารดาเลือกให้ ญาติสนิทเอาแต่ดื่มสุราดับทุกข์ โวยวายอยู่ตลอดเวลาว่าไม่แต่ง แต่ก็ไม่อาจขัดคำสั่งของยศวินได้

“นี่แม่คุณ นั่นเหล้านะไม่ใช่น้ำ ดื่มไปเยอะขนาดนั้นเดี๋ยวก็เมาหัวทิ่มหัวตำกันพอดี ฉันไม่แบกเธอกลับบ้านนะ”

คำพูดของสิงหาไม่ได้เข้าไปในหูของธัญชนกเลย เธอดื่มแอลกอฮอล์ไปจนเกือบหมดขวด ก่อนจะกระแทกขวดสุราลงบนโต๊ะอย่างแรง ลุกขึ้นยืนพาร่างที่เริ่มมีอาการมึนๆ ไปยังกลางฟลอร์เต้นรำ โยกย้ายส่ายสะโพกเย้ายั่วชายหนุ่มที่เต้นอยู่ใกล้ๆ สรีระที่เปิดเผย ทรวดทรงองค์เอวที่กระชากใจชาย ลีลาการเต้นที่เปรียบประดุจนักเต้นโคโยตี้มืออาชีพ ธัญชนกจึงกลายเป็นจุดสนใจไปโดยปริยาย

สิงหานั่งแทบไม่ติดเมื่อชายหลายคนพยายามลวนลามธัญชนกที่เขาคาดเดาว่าหญิงสาวกำลังขาดสติ พิษสุราเริ่มเข้าครอบงำ ขาทรงตัวไม่อยู่ เอนไปเอนมา สิงหาลุกขึ้นเต็มความสูง เดินอาดไปยังกลางฟลอร์ทันทีที่เห็นชายคนหนึ่งกำลังใช้ลำแขนโอบกอดร่างของธัญชนก สาเหตุที่เขามาที่นี่ไม่ใช่มาคุมความประพฤติของหญิงสาวอย่างที่พูดออกไป แต่มาเพื่อกันพวกชีกอ พวกหัวงูไม่ให้มาเพ่นพ่านใกล้ร่างของธัญชนก ต่อไปนี้ร่างกายของเธอจะเป็นของกฤตยศคนเดียวเท่านั้น ชายอื่นหมดสิทธิ์แม้แต่ตัวเขาเอง สิงหาเดินไปผลักอกของชายคนนั้นทันที ก่อนจะเป็นฝ่ายโอบกอดร่างของธัญชนกเอาไว้แทน

“อะไรวะ มึงมาผลักกูทำไม อ้อยกำลังเข้าปากช้างอยู่แล้ว หรือว่ามึงอยากได้ ถ้าอยากได้ก็รอหน่อย กูเล็งแม่คนนี้ไว้นานแล้ว”

ชายคนนั้นตะคอกถามใส่หน้าสิงหาอย่างหงุดหงิด เขาเพ่งเล็งหุ่นเย้ายวนสายตาของธัญชนกมาตั้งนานแล้ว และหมายมั่นว่าคืนนี้จะต้องพาเธอไปนอนบนเตียงให้ได้

“มึงไม่มีสิทธิ์แตะต้องผู้หญิงคนนี้ ถ้ามึงอยากแตะก็ได้กูไม่ว่า แต่เลือกเอาระหว่างตายกับพิการ”

ชายคนนั้นมีอาการหวาดกลัวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อมองเห็นสีหน้าดุดันเหี้ยมเกรียมเหมือนโจรห้าร้อยก็ไม่ปาน ยิ่งได้ยินน้ำเสียงที่ทรงพลังมีอำนาจด้วยแล้ว ชายคนนั้นเกิดอาการกลัวจนหัวหดทันที ทว่าความอยากได้ธัญชนกมานอนแนบกายมีมากกว่า เขาไม่ยอมแพ้ผลักหัวไหล่ของสิงหาเช่นกัน

“กูไม่สนว่ามึงจะใหญ่มาจากไหน แต่คืนนี้กูจะต้องได้ผู้หญิงคนนี้มาอยู่บนเตียงของกู” ชายคนนั้นพูดอย่างไม่ยอมแพ้

“ได้ ถ้ามึงอยากได้นักกูก็จัดให้ เอาแบบเต็มๆ มึงจะได้หายอยากไปเลย”