3

สองพี่น้องแห่งบ้านไกรอนันต์เลิศ แตกต่างกันโดนสิ้นเชิงแบบนี้ เพราะถูกเลี้ยงดูมาจากผู้หญิงคนละคน เนื่องจากมารดาของทั้งคู่ คาร่า หญิงสาวชาวสเปนที่พบรักกับชายหนุ่มชาวไทยอย่างมารุต จนมีทายาทตัวน้อยๆ พยานแห่งรักเป็นพวกเขาทั้งสองคน เสียชีวิตไปตั้งแต่แรกที่มาริโอคลอด มารุตซึ่งตกอยู่ในห้วงโศกเศร้าในการสูญเสียภรรยาสุดที่รัก และกำลังประสบปัญหาด้านธุรกิจ จนแทบจะไม่ได้ดูแลลูกชายทั้งสอง จึงมีคนยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือ อย่างมัลลิกาผู้เป็นพี่สาว และมาลินผู้เป็นน้องสาวของเขา ซึ่งรับเอาบุตรชายทั้งสองไปแยกกันเลี้ยงดู

มัลลิกาเป็นสาวโสดที่ไม่ยอมแต่งงาน แม้จะอายุมากแล้ว รักและตามใจหลานชายของนางมาก ทุกอย่างที่มาร์คัสอยากได้ มัลลิกาจะคอยทูนหัวทูนเกล้าให้หมด จนทำให้มาร์คัสกลายเป็นคนเอาแต่ใจ และไม่ค่อยยอมใคร เพราะนึกว่าตนเองเป็นที่หนึ่งอยู่เสมอ นิสัยนี้ติดตัวมาจนชายหนุ่มเป็นหนุ่มฉกรรจ์ เวลาที่เขาทำผิดขึ้นมา แน่นอนว่ามัลลิกาจะต้องกางปีกปกป้อง แม้จะอายุล่วงมาจนป่านนี้แล้วก็ตามที

ส่วนมาริโอ เขาถูกเลี้ยงดูอบรมมาอย่างลูกผู้ชายแท้ๆ จากธวัช สามีของมาลิน ปลูกฝังนิสัยเอาจริงเอาจังและเป็นระเบียบวินัยให้กับชายหนุ่มมาตั้งแต่เป็นเด็กๆ เขาต้องคอยดูแลน้องสาวอย่าง อรนลิน จึงทำให้ติดนิสัยเป็นพี่ใหญ่ คอยดูแลกำกับควบคุม และนิสัยนี้ก็ติดมาจนเมื่อมาอยู่กับพี่ชายแท้ๆ ของตนเอง คล้ายกับว่ามาริโอกลายเป็นพี่ชายของมาร์คัส คอยปราม คอยดูแลพี่ชายตัวแสบไปเสียนี่ และต้องปวดหัวกับพฤติกรรมของลู่ของพี่ชายอยู่บ่อยๆ อันนี้รวมถึงบิดาด้วย เชื้อสายด้านความเจ้าชู้ ถ่ายทอดมาสู่กันอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เสือที่ยอมถอดลายไปตอนพบรักแท้อย่างคาร่า กลับมาเป็นเสือร้ายอีกครั้งหนึ่ง เพราะความเหงา และอ้างว้าง โหยหาในความรัก ที่เขาได้สูญเสียไปอย่างไม่มีวันกลับ บิดาของสองหนุ่มมีสาวๆ มากหน้ามาทดแทน บางคนก็เลี้ยงดูเป็นการชั่วคราว บางคนก็แค่ฉาบฉวย แต่มารุตไม่เคยขาดผู้หญิง เหมือนจะใช้พวกหล่อนทดแทนความรักซึ่งเขาได้สูญเสียไป แต่ก็ไม่มีใครมาแทนที่คาร่าได้เลย แม้แต่คนเดียว

มาร์คัสดำเนินตามรอยบิดาแทบจะไม่ผิดเพี้ยน เขามีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้ามาในชีวิต แม้จะอายุ 30 ปีแล้ว สมควรที่จะเริ่มมองหาหญิงสาวสักคนมาเป็นคนรัก เพื่อสร้างครอบครัว แต่เขาก็ยังไม่เคยยุติที่ผู้หญิงคนไหน มาร์คัสไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนเกินสามเดือน สำหรับเขาแล้วความรักเป็นเพียงความอ่อนหวานที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ ซึ่งเขายังไม่เคยได้จับต้อง สัมผัส ความสนุกสนานในการบริหารเสน่ห์ของตนเองต่างหากเล่า เป็นความสุขของเขาในตอนนี้ ยิ่งผู้เป็นป้าชอบพูดกรอกหูเขาอยู่บ่อยๆ ว่าส่วนใหญ่ผู้หญิงสมัยนี้มักจะทอดกายให้ผู้ชายก็เพราะเงิน บางครั้งก็เพราะผลประโยชน์ เขาต้องระวังให้มากเพราะความร่ำรวยของมาร์คัสทำให้มีหญิงสาวหลายๆ คนจ้องจะจับเขา มาร์คัสเห็นด้วยกับมัลลิกา เพราะผู้หญิงเกือบทุกคนที่เขาควง และมีสัมพันธ์ลึกล้ำด้วย พวกหล่อนก็ต่างต้องการสิ่งนี้ทั้งนั้น ซึ่งคนอย่างมาร์คัสนั้นไม่ยอมให้จับกันได้ง่ายๆ นักหรอก

มาริโอแตกต่างจากบิดาและพี่ชาย เขาค่อนข้างจะเลือก และค่อนข้างจะมุ่งมั่นกับงานมากเสียกว่าจะเอาเวลาไปสนใจกับเรื่องพวกนี้ ความที่เป็นคนจริงจัง มุ่งมั่น ทำให้บางทีชายหนุ่มเหมือนเป็นคนเย็นชา ไม่ยี่หระต่อความรัก อดีตคนรักของเขารับไม่ได้ที่มาริโอบ้างานมากเกินไป จนไม่สนใจเธอ จึงเป็นฝ่ายบอกเลิกราเขาไป แม้จะเจ็บแต่มาริโอก็ยังคงนิ่งเฉย ทั้งที่หัวใจกลัดหนอง มองภายนอกเขาเหมือนคนไร้หัวใจ ทุ่มชีวิตให้กับงาน แต่ใครจะรู้เล่าว่าลึกๆ แล้วเขาก็อ่อนไหว และต้องการความรักเหมือนกัน

แม้จะต้องแยกกันในตอนเด็กๆ แต่สองพี่น้องก็ค่อนข้างจะสนิทกันมาก เพราะเยื่อใยแห่งสายเลือด และต้องไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตอนที่เรียนต่างประเทศ ทำให้พวกเขารักกันมาก การที่มาริโอคอยบ่นว่าพี่ชาย นั่นก็เพราะความรักและเป็นห่วงนั่นเอง

“มาร์คัส กลับมาแล้วเหรอลูก ไม่ยอมติดต่อมาเลย ป้าเป็นห่วงจนแทบจะขาดใจอยู่แล้วนะ ดูสิ...ให้ริโอติดต่อให้แต่น้องชายเราก็ไม่เคยติดต่อได้ มัวแต่ทำงานน่ะสิ ไม่ยอมห่วงพี่ชายของตัวเองบ้างเลย พี่ชายหายไปทั้งคน ตั้งหลายวันดูสิ...”

เสียงแหลมเอ่ยทักทายทันที เมื่อร่างสูงของมาร์คัสก้าวเข้าไปในบ้าน พร้อมกับร่างท้วมที่วิ่งเข้ามากอดอย่างแสนคิดถึง รัดแน่นจนมาร์คัสแทบจะหายใจไม่ออก ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ขณะที่มาริโอที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้มองพี่ชายด้วยสายตาขวางๆ ที่ทำให้เขาโดนมัลลิกาต่อว่าเอา

“ยุ่งนิดหน่อยน่ะครับ ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับป้ามัล นี่ผมมีของขวัญวันเกิดย้อนหลังมาให้ป้ามัลด้วยนะครับ”

ชายหนุ่มล้วงมือไปในกระเป๋ากางเกง พลางหยิบเอากล่องกำมะหยี่ขนาดเล็กออกมา ส่งให้กับมัลลิกา ที่ยิ้มแย้มจนแก้มแทบปริ ใบหน้าแดงซ่านด้วยความยินดี ที่หลานชายยังจำได้ถึงวันสำคัญของนาง แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่มาร่วมงานก็ตามที

“สวยมากๆ เลย พลอยอเมทิสใช่ไหมลูก”

มัลลิกาถึงกับอุทานอย่างดีใจ เมื่อเห็นของขวัญจากหลานชาย ที่เป็นจี้พลอยสีม่วงล้อมเพชรแท้น้ำงาม ทำเป็นรูปดอกไม้อย่างสลักเสลาประณีต ตอนนี้นางหายโกรธหลานชายสุดที่รัก ที่มาไม่ทันงานครบรอบวันเกิดของนางไปแล้ว เพราะเพียงได้เห็นหน้า และได้ของขวัญอันแสนจะถูกใจ

“ครับ ผมเห็นว่าป้ามัลชอบสีม่วง ก็เลยซื้อจี้มาให้ นี่ไปเลือกมาตั้งนานนะครับ”

มาร์คัสว่า เขาขยิบตาให้น้องชาย เป็นเชิงว่าแค่นี้มัลลิกาก็หายโกรธ ไม่บ่นว่าเขาแม้แต่คำเดียว เล่นเอาคนที่ฟังคำบ่นมาก่อนพี่ชายเกือบอาทิตย์อย่างมาริโอถึงกับเมินหน้า ทำเหมือนกับจะค้อนพี่ชาย มาร์คัสเห็นอาการของน้องชายเข้าแล้วก็อมยิ้ม ก่อนจะโอบประคองผู้เป็นป้า เดินมานั่งที่โซฟาด้วยกัน แม้จะพอใจกับของขวัญ แต่มัลลิกาก็อดมองหลานชายตัวดีแบบค้อนๆ ไม่ได้ ที่ทำให้นางเป็นห่วงหนักหนา

“ว่าแต่เรา ทำงานอะไรนักหนากัน ถึงไม่มีเวลาแม้แต่จะโทรศัพท์มาหาป้า”

มัลลิกาทำหน้างอๆ ทำให้หลานชายต้องกอดนางไว้อย่างเอาใจ พลางพูดเสียงทุ้มหวาน

“โธ่...โทรศัพท์ผมมันเกเรนิดหน่อยน่ะครับ เลยใช้ไม่ค่อยได้ ผมก็เลยไม่ได้ติดต่อใครเลยตอนไปทำงานที่โน่น พึ่งจะกลับมาซื้อใหม่นี่แหละครับ อย่าโกรธกันเลยนะครับป้ามัล อยากจะกลับมางานของป้ามัลมากๆ แต่ว่ามันก็สุดวิสัยจริงๆ”