4

“อะแฮ่ม!”

เสียงกระแอมดังขัดขึ้นมาจากน้องชายที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ มาร์คัสหันไปหลิ่วตาให้กับน้องชายของเขา มัลลิกาฟังเพียงแค่นั้นก็หายโกรธ นางชวนหลานชายคุยจ้อ ถึงเรื่องประเทศที่มาร์คัสไปทำงานมา

มาริโอมองสองป้าหลานที่พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ดูเหมือนจะลืมเขาไปแล้วเสียชั่วคราวก็ส่ายหน้าน้อยๆ มาร์คัสกระล่อนเป็นไฟและเอาตัวรอดเก่งแบบนี้เสมอ และมัลลิกาก็ไม่เคยโกรธหลานชายคนโปรดได้นานเสียที เขาสงสารนางที่บ่นถึงพี่ชายไม่หยุดปาก จนบางทีถึงกับน้ำตาคลอยามเอ่ยถึง จึงไปตามตัวมาให้ มัลลิกาตอนนี้ไปทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ ร่วมหุ้นกับเพื่อนที่เป็นชาวฝรั่งเศส ทำร้านเสื้อผ้าและเครื่องสำอาง จึงไม่ค่อยได้มาหาหลานชายบ่อยๆ นัก นางจึงน้อยใจมาร์คัสที่ไม่ยอมอยู่ต้อนรับนาง

หางตาของชายหนุ่มแอบลอบมองใบหน้าคมสันหล่อเหลาของพี่ชาย นึกถึงความเจ้าเสน่ห์ของมาร์คัสแล้วก็ให้นึกกลุ้มใจนัก ไม่รู้ว่าคนอย่างมาร์คัสจะรักใครเป็นบ้างหรือเปล่าหนอ...

ใจนึกหมั่นไส้อยากจะให้มาร์คัสเรียนรู้ความรู้สึกอ่อนไหวแบบนี้สักครั้ง จะได้เลิกเจ้าชู้ เลิกล้อเล่นกับหัวใจของใครต่อใครเสียที จะว่าไปก็คงจะมีแต่เค้ากระมังที่คร่ำเคร่งกับเรื่องความรัก จริงจังกับความรู้สึกนี้ จนไม่ยอมมีให้มีใครผ่านกำแพงเข้ามาอีกได้ง่ายๆ เข็ดนักกับความรักที่ปวดร้าว แต่ดูเหมือนทั้งบิดาและพี่ชาย ดูช่างจะสนุกกับการใช้ชีวิตโสดกันเสียจริงๆ

.......

นางแบบสาวแสนเซ็กซี่ ลิลลี่ กับสัมภาษณ์สุดฮอท! ที่รับรองว่าคุณๆ จะต้องซี้ด

ลิลลี่กับแฟชั่นสุดเซ็กซี่ ออกมาอาละวาดให้หนุ่มๆ ต้องนอนฝันหวาน...

คำโปรยปกนิตยสารแฟชั่น ที่มีนางแบบสาวแสนสวย นัยน์ตากลมโตชวนฝัน ริมฝีปากอิ่มเอิบเย้ายวน รูปหน้าเรียวรูปไข่ ผิวขาวลออตา กับการโพสท่าที่เปิดเผยสัดส่วนอันชวนวาบหวิว เธอมองกล้องด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ชวนให้หลงใหลยิ่งนัก

มือเรียวสั่นน้อยๆ ก่อนจะพลิกไปยังหน้าที่มีรูปของนางแบบสาวแสนสวย ผู้มีนามว่าลิลลี่ กำลังวาดลีลาอันแสนเซ็กซี่บนแผ่นกระดาษอาบมัน ยิ่งมองก็ยิ่งตาพร่า ทนดูไม่ได้จนต้องปิดค่อนข้างแรง จนเพื่อนร่วมงานที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆ ถึงกับสะดุ้ง แล้วหันขวับมามองเธอ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างล้อเลียน

“เป็นอะไรไปน่ะ ดาว เครียดเรื่องนิยายเรื่องใหม่ที่กำลังตรวจต้นฉบับอยู่หรือยังไงกัน เห็นว่าแก้เกือบทั้งเรื่องนี่นา”

“เปล่าหรอก” ดาว หรือ ละอองดาวยักไหล่ พลางถอนใจเฮือก เมื่อไพล่คิดไปถึงเรื่องงานที่อยู่ในมือเธอล่าสุดตอนนี้ นักเขียนหน้าใหม่หากแต่อีโก้สูง เป็นคนดังที่มาลองเชิงเขียนนิยายเป็นครั้งแรก สำนักพิมพ์จึงโอ๋นัก และสั่งให้ละอองดาวค่อยปรับแก้ต้นฉบับให้ได้ดีที่สุด ละอองดาวแทบจะก่ายหน้าผากเมื่อเจอเข้าไปกับไฟล์งานของนักเขียนคนดัง ที่สำนวนและเนื้อเรื่อง เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีอะไรเลย สับสน จับต้นชนปลายไม่ถูก อ่านไปแล้วสามรอบเธอก็ยังไม่เข้าใจ จนต้องโทรศัพท์ไปถามบางอย่างกับคนเขียน ซึ่งก็ถูกวีนมาจนหูชา แทบจะอำลาหน้าที่บรรณาธิการต้นฉบับกันไปเลยทีเดียวคราวนี้

“รับมือไหวเหรอ ยายเสาเพชรอะไรนั่นน่ะ สุดๆ เห็นพี่เกื้อก็ยังทนไม่ไหวเลยนี่นา ถึงส่งมาให้ดาว”

“เค้าชื่อสายเพชรหรอก เสาเพชรอะไรกัน อย่าไปพูดให้เจ๊อีฟได้ยินเชียว เดี๋ยวเป็นเรื่องนะป่าน”

ละอองดาวหัวเราะกิ๊ก เมื่อได้ยินเพื่อนร่วมงานของเธอพูดแบบนั้น ให้ฉายาของนักเขียนดังเสร็จสรรพ ป่านหรือปองขวัญเบ้ปาก เธอมองซ้ายขวาเหมือนจะระแวง ว่าอรัญญา บรรณาธิการบริหาร หรือเจ๊อีฟ จะมาได้ยินเข้า เพราะตอนนี้สองสาวกำลังนั่งกินอาหารกลางวัน ถ้าจะเรียกให้ถูกต้องเรียกว่าอาหารรอบบ่าย เพราะเธอและปองขวัญพึ่งจะได้ออกมากินข้าวกลางวันกันตอนบ่ายสามโมงครึ่ง

“เป็นก็เป็นสิ แหม...ไปเอายายนี่มาทำไมกันนะ ถ้าไม่ใช่ไฮโซ ไม่ใช่ดารา ไม่แบบว่าทำหนังสือแฉตัวเองมาก่อนแล้วดังน่ะ ก็คงจะไม่มีคนมาอ่านหรอก พอคนรู้ว่ายายนี่หันมาเขียนนิยาย ก็เลยมาให้ความสนใจเท่านั้นเอง คอยดูนะ ถ้าออกไปแล้วขายไม่ดี เราจะนอนตีลังกาหัวเราะให้สะใจ”

“เอาแบบนั้นเลยเหรอป่าน” ละอองดาวกลั้นยิ้ม

“ถ้าขายไม่ดี คนโดนเล่นงานน่ากลัวจะเป็นเราน่ะสิ ที่ทำให้นิยายเค้าขายไม่ออก”

“เกี่ยวอะไรกับดาวล่ะ”

ปองขวัญทำเสียงแหลม แต่แล้วก็ถอนใจอย่างจะระบายอารมณ์ เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรให้ดีไปกว่านี้

“แต่ก็จริงอย่างที่เธอว่าน่ะแหละ งานออกมาขายไม่ได้ เจ๊อีฟก็ไม่เคยโทษหรอกนักเขียนที่แกรักน่ะ มาโทษแต่พวกเราตลอด ทั้งๆ ที่งานของนักเขียนบางทีก็สุดจะทนจริงๆ เฮ้อ...ใครจะมาเห็นใจบอกอตัวเล็กๆ อย่างพวกเราสองคนบ้างนะ โดนตลอด ตลอดเวลาจริงๆ”

“เอาน่า เป็นลูกน้องเค้านี่นาก็ต้องทนน่ะแหละ แต่ยังไงมันก็เป็นงานที่เรารัก ถ้ามองผ่านๆไป จากมุมแย่ๆ จากนักเขียนนิสัยอีโก้เยอะๆ แบบนี้ไป มีนักเขียนนิสัยน่ารักๆ ที่สร้างสรรค์งานดีๆ มาให้เราอ่านก็มีเยอะแยะไป แถมได้อ่านก่อนคนอื่นด้วยนะ ดีจะตายไป นี่เรารอพี่โยมาส่งงาน อยากจะอ่านภาคต่อของนิยายเรื่องที่แล้วใจจะขาด”

“เฮ้อ...คิดแบบนั้นก็ดีขึ้นน่ะแหละ ว่าแต่ซื้อหนังสืออะไรมา ไหนขอเราดูหน่อยสิ”

ปองขวัญก้มลงมองหนังสือบนโต๊ะที่ละอองดาวพึ่งจะไปซื้อมา มือของเพื่อนรักดึงไปรวดเร็วเกินกว่าเธอจะคว้าไว้ได้ทัน

“ว้าว...” ปองขวัญถึงกับทำตาโต เมื่อมองดูนางแบบสาวแสนร้อนแรงบนหน้าปก

“สวยสุดๆ ไปเลยแหะ คนนี้เราชอบนะดาว เราว่าหน้าเค้าคล้ายๆ คล้ายใครสักคน จริงสิ! หน้าเค้าคล้ายๆ ดาวเหมือนกันนะ”

ว่าแล้วปองขวัญก็มองจ้องใบหน้าเรียวรูปไข่ของเพื่อนสนิท สลับกับมองดูนางแบบในภาพไปมา ละอองดาวเมินหน้าหนีเพื่อน ปองขวัญมองสังเกตซีกหน้าด้านข้างอันงดงามของละอองดาวอย่างสำรวจ

จะว่าไปเพื่อนสนิทของเธอคนนี้ ก็หน้าตาสวยมากเลยทีเดียว ใบหน้าเรียวรูปไข่ คิ้วโก่งสวยได้รูป จมูกโด่งสวยปลายเชิดเล็กน้อย นัยน์ตาคมสวยกลมโต ซ่อนอยู่ใต้กรอบแว่นหนา ที่บดบังความสะสวยนั่นไว้เกือบครึ่ง แต่จะอย่างไรก็ยังมองเห็นความงามนั้นได้อยู่ดี ปากอิ่มเรื่อดูแล้วเซ็กซี่อย่างไม่ต้องพยายาม แม้จะอยู่ในชุดเสื้อผ้าง่ายๆ ที่เจ้าตัวชอบสวม อย่างเสื้อเชิ้ต กางเกงยีนขายาวก็ตามที

เรือนร่างของละอองดาวนั้นเพรียวสูง แขนขาเรียวได้ส่วน ถ้าเกิดว่าเพื่อนสนิทไม่หลงรักวงการวรรณกรรม จนมาทำงานเป็นบรรณาธิการในตอนนี้แล้วล่ะก็ เธอคงจะยุแหย่ให้ละอองดาวไปเข้าวงการบันเทิงบ้างแน่ๆ