เมียบำเรอNC++

21 เมียบำเรอNC++

นกยูง....

"ตอนแรกฉันก็อยากให้เธอไปไกลๆ แต่พอฉันรู้ว่าเธออยากไปจากฉันถึงขนาดไปขอร้องพ่อฉันถึงวัดฉันคิดว่าฉันคงไม่ให้เธอสมหวังได้ง่ายๆ หรอก เธอต้องทนอยู่ที่นี่จนกว่าฉันจะไล่ให้เธอไปเอง เธอต้องชดใช้ทุกอย่างทุกอย่างที่พ่อฉันให้เธอไม่ว่าจะเป็นเงินหรือความรัก โดยเฉพาะเงินทุกบาททุกสตางค์ที่เธอใช้ทุกวันนี้อย่างสุขสบายมันควรเป็นของฉันคนเดียว เธอมันก็แค่กาฝากที่เข้ามาเกาะพ่อฉันกิน ทำตัวสุขสบายเป็นลูกคุณหนูมีเงินใช้เรียนมหาลัยแพง ถ้าฉันจะคิดดอกเบี้ยเธอคงไม่ติดใช่ไหม"

หลังจากวันนั้นฉันก็กลายเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาทุกครั้งที่เขาต้องการ ถามว่าทำไมฉันถึงยอมเพราะฉันไม่อยากติดค้างอะไรเขาอีกเขาต้องการให้ฉันชดใช้ฉันก็จะทำชาติหน้าเราจะได้ไม่ต้องเจอกันอีก

ปั้ก!!!!! ปั้ก!!!!!! ปั้ก!!!!!! ปั้ก!!!!!!

"ซี๊ดดดดด แน่นอะไรขนาดนี้วะ อ่าาาาาา แม่งเอ้ย"

"อ๊ะ อ๊ะ บะ เบาๆ ค่ะ ฮือออ มันเจ็บ" ฉันiร้องขอบอกเขาที่ยังเอาแต่ทำรุนแรงกระแทกสะโพกสอบเข้าใส่ฉันอย่างไม่ออมแรงฉันไม่รู้ว่าเขาไปอารมณ์ไม่ดีมาจากไหน กลับมาถึงบ้านก็ลากฉันออกมาจากห้องนอนของฉันแล้วจับฉันโยนลงเตียงของเขา

"เธอเจ็บฉันไม่ได้เจ็บ ซี๊ดดดด อื่มมมมม"

ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!!!

เป็นเวลาเกือบสองชั่วโมงแล้วที่เขาทำกับฉัน

"อ๊ะ อ๊ะ พะ พี่วายุนกยูงไม่ไหวแล้ว ฮืออออ" ฉันร้องบอกเขาเผื่อว่าเขาจะเห็นใจแต่เขาก็ยังเป็นเขาไม่มีทางหยุดถ้าเขายังไม่พอ

"พอเชี่ยไรถ้าฉันยังไม่พอเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่ง อ่าาาาาา ซี๊ดดดดดด อื้มมมมม"

ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!!!

"อ๊าาาา จะแตกกกก อ่าาาา" ฉันรับรู้ถึงความอุ่นร้อนที่เขาปลดปล่อยเข้ามาในร่างกายของฉัน ตั้งแต่เรามีอะไรกันไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะป้องกัน เขาบังคับให้ฉันกินยาคุมเขาให้เหตุผลว่าเขาขี้เกียจใส่ ฉันเคยถามเขาว่าเขานอนกับผู้หญิงคนอื่นเขาใส่หรือเปล่าเพราะฉันกลัวว่าตัวเองจะไม่ปลอดภัย เขาด่าฉันกลับมาอย่างเจ็บแสบ

"ฉันไม่ได้โง่ถึงกับขนาดจะให้ตัวเองติดโรคหรอก เธอควรจะภูมิใจที่ฉันยอมสดกับเธอแค่คนเดียว" นั่นคือคำพูดของเขาในวันนั้น

"ออกไป" ฉันถูกเขาไล่หลังจากที่เขาทำกับฉันจนพอใจแล้ว ฉันก้าวขาลงจากเตียงด้วยความยากลำบากก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่ถูกเขาถอดทิ้งลงข้างเตียงขึ้นมาใส่ ก่อนจะพาร่างที่ไร้เรี่ยวแรงออกมาจากห้องของเขา หลังจากมีอะไรกันเสร็จเขาไม่เคยให้ฉันนอนที่ห้องเขาเลยสักครั้งแม้จะดึกดื่นมากแค่ไหนฉันก็ต้องกลับมานอนที่ห้องตัวเอง แต่ก็ดีแล้วล่ะเพราะฉันก็ไม่อยากนอนกับเขาเหมือนกัน

เมื่อกลับมาถึงห้องฉันก็จะยืนมองสภาพร่างกายตัวเองที่ถูกเขารังแก ไม่เคยมีวันไหนเลยที่ฉันจะไม่มีรอยช้ำตามร่างกาย ฉันทรุดตัวนั่งลงกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้นก่อน

ฉันหยิบรูปของแม่ขึ้นมา ถ้าตอนนี้แม่ยังอยู่ฉันคงไม่ต้องอยู่ในสภาพที่น่าอายแบบนี้

"ฮึก ฮึก แม่ขานกยูงคิดถึงแม่ ฮือออ ฮืออออ" ฉันนอนกอดรูปแม่แล้วก็หลับไปด้วยความเพลียเพลียทั้งร่างกายและจิตใจที่นับวันฉันยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า เมื่อไหร่เขาจะปล่อยฉันไปสักที

วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องไปเข้าค่ายกับทางมหาลัย ฉันลืมบอกไปว่าฉันกับอัสเราเรียนมหาลัยเดียวกันคณะเดียวกันส่วนยัยกิ๋มกับยัยหงส์ไปเรียนอีกมาหาลัยหนึ่งทำให้เจอกันน้อยลง ตอนนี้เพื่อนที่สนิทที่สุดของฉันก็คงไม่แต่อัสคนเดียว

"ไม่สบายเหรอทำไมหน้าซีดๆ" พอขึ้นมาบนรถของคณะอัสก็ถามฉัน เขาเป็นคนที่ใส่ใจฉันมากถ้าฉันมีอะไรแปลกไปเขาจะดูออกทันที

"เปล่าหรอกเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับน่ะ"

"ตื่นเต้นล่ะสิจะได้ไปเข้าค่ายบ้านเกิดตัวเอง"

"อื้มมม ฉันไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งแต่แม่พาฉันย้ายมาอยู่ที่นี่" ตั้งแต่ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้กลับไปที่บ้านเชียงใหม่อีกเลย แต่โชคดีที่คุณพ่อรุจจ้างคนดูแลทำความสะอาดให้ตลอด ฉันไม่รู้ว่าไปเข้าค่ายครั้งนี้ฉันจะมีเวลาปลีกตัวไปดูบ้านของแม่ไหมแต่ฉันก็หวังว่าจะได้ไปดูสักครั้ง เพราะอีกไม่นานฉันก็จะได้กลับมาอยู่ที่นี่แล้วเพราะเขาน่าจะเริ่มเบื่อฉันแล้ว

"ไว้ไปถึงที่โน่นแล้วฉันจะไปส่งเธอเองโอเคไหม"

"ขอบคุณนะอัสนายดีกับฉันตลอดเลย"

"ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่"

วายุ...

"ยุเป็นอะไรคะทำไมดูเครียดๆ"

"ไม่ได้เป็นอะไร"

"อย่าโกหกสิ แซนรู้จักคุณมานานแซนรู้ว่าตอนนี้คุณกำลังโกรธไม่พอใจที่เด็กคนนั้นไปเข้าค่ายโดยที่ไม่บอกคุณ"

"........."

"ใช่มั้ยล่ะคะ"

"อืม" ผมยอมรับกับแซน ผมกำลังโกรธมาก ยัยเด็กนั่นกล้าดียังไงถึงไม่บอกผมว่าต้องไปเข้าค่ายกับมหาลัยตั้งหนึ่งอาทิตย์ทั้งที่แม่งก็เจอหน้าก็เอากันทุกวันมีปากทำไมไม่พูดอมอะไรไว้

"ดูเหมือนเด็กคนนั้นจะมีอิทธิพลกับความรู้สึกของคุณมากเลยนะคะยุ"

"ไร้สาระน่าแซนเด็กนั่นจะมามีผลอะไรกับคนอย่างผมไม่มีทาง"

"โอเคค่ะถ้าคุณบอกแบบนั้นแซนก็จะเชื่อ ว่าแต่คืนนี้ยุว่างมั้ยคะ"

"ทำไม"

"ก็อยากชวนคุณไปดื่มที่คอนโดของแซนไงคะ หลังจากนั้นเราก็.....หาความสุขด้วยกันเหมือนที่เคย พักหลังมานี้ยุไม่ค่อยมีเวลาให้แซนเลยนะคะตั้งแต่คุณมีเด็กคนนั้น แซนน้อยใจนะคะ"

"ผมทำงานก็เหนื่อยไม่มีอารมณ์เท่าไหร่"

"แต่มีอารมณ์กับเด็กนั่นสินะคะ ก็อย่างว่าแล่ะค่ะแกน่ะทั้งเด็กทั้งสาวทั้งน่ารักขนาดนั้นคงทำให้คุณติดใจจนลืมแซน" แซนดี้เริ่มงี่เง่าทั้งที่แต่ก่อนเธอไม่ใช่แบบนี้

"แซน คุณก็รู้ใช่ไหมว่าผมไม่ชอบผู้หญิงงี่เง่า ถ้าผมอยากผมก็บอกคุณเองแล่ะแต่ตอนนี้ผมไม่อยากไง ถ้าคุณอยากมากก็ไปหานายแบบที่ชื่อเอ็ดเวิดก็ได้นะผมไม่ว่า"

"เอ็ดเวิดจะมาสู้ยุได้ยังไงคะ ยุน่ะเร่าร้อนแล้วก็ถึงใจกว่าเยอะเลย" แซนดี้เริ่มคลอเคลียซุกไซร้ปลุกอารมณ์ผมทีละนิดสุดท้ายผมก็ให้เธอทำออรัลเซ็กส์เพราะไม่งั้นคงไม่ไปง่ายๆ

หลังจากที่แซนดี้ได้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้วผมก็ให้เธอกลับไป ส่วนผมก็นั่งทำงานต่อแต่เหมือนจะไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ เพราะคำพูดของพ่อที่เรียกผมไปคุยหลายวันก่อนมันยังติดค้างอยู่ในหัว

"หลวงพ่อเรียกผมมาหาถึงที่นี่มีเรื่องอะไรสำคัญหรือเปล่าครับ" เพราะปกติหลวงพ่อจะไม่ค่อยเรียกให้ผมมาหาที่นี่เพราะวัดที่ท่านมาอยู่มันไกลมาก

"มีสิถ้าไม่มีจะเรียกมาทำไม ยุรู้ใช่ไหมว่าอีกไม่นานนกยูงก็จะเรียนจบแล้วซึ่งมันก็ถึงเวลาที่ยุกับนกยูงต้องถอนหมั้นกันแล้วนกยูงก็จะกลับไปอยู่บ้านเธอแม่ของเธอที่ต่างจังหวัด"

"ครับ"

"ซึ่งเรื่องถอนหมั้นหลวงพ่อคงเข้าไปยุ่งไม่ได้เพราะบวชเป็นพระ หลวงพ่อก็อยากให้ยุจัดการรื่องนี้ให้เรียบร้อยถูกต้อง"

"ครับ"

หลังจากวันน้้นผมก็เก็บเอาเรื่องนี้มาคิด เวลามันทำไมผ่านเร็วนักวะผมคิดคนเดียวในใจ จะว่าไปผมกับนกยูงก็เป็นคู่หมั้นกันมานานมีอะไรกันมานานแล้วเป็นปี จนผมเองก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ กับตัวเองบ่อยครั้งแต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เหมือนกับตอนนี้ที่ผมแม่งโคตรโมโหนกยูงมากเลย ผมเพิ่งรู้จากป้าแม่บ้านว่านกยูงไปเข้าค่ายต่างจังหวัดเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ไปโดยที่ไม่ขอผมสักคำทั้งที่ผมเป็นผัว

ผมหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดโทรหา "เมียบำเรอ"

"ค่ะ" หึยังดีที่รับเร็วไม่งั้นผมได้ไปอาละวาดถึงค่ายแน่

"อยู่ไหน" ผมทำเป็นไม่รู้เรื่องว่าไปเข้าค่ายผมอยากรู้ว่ายัยนี่จะตอบผมว่ายังไง

"มาเข้าค่ายกับทางมหาลัยค่ะ"

"แล้วทำไมไม่บอก มีปากทำไมไม่พูด ปากอม..ไว้หรือไง" ผมเว้นคำบางคำไว้ในฐานที่เข้าใจ

"ก็ไม่คิดว่าพี่จะสนใจ"

"เธอเป็นของฉันจะไปไหนก็ต้องบอกฉันไม่ใช่อยากจะไปไหนไปทำอะไรก็ไปได้ตามอำเภอใจ"

"............"

"เงียบทำซากอะไร"

"นกยูงเป็นคนนะคะไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของพี่ ถึงนกยูงจะยอมพี่เรื่องบนเตียงแต่ไม่ได้หมายความว่านกยูงต้องยอมพี่ทุกเรื่อง เรื่องมาเข้าค่ายมันเป็นเรื่องการเรียนของนกยูงถ้านกยูงไม่มาเข้าค่ายนกยูงก็จะเรียนไม่จบเข้าใจไหมคะ"

"แล้วกลับเมื่อไหร่"

"วันเสาร์หน้าค่ะ"

"ดีเนอะ ไปแม่งเป็นอาทิตย์แล้วฉันจะเอากับใคร"

"ผู้หญิงของพี่ก็มีตั้งเยอะไม่ได้มีแค่นกยูงคนเดียว"

"แต่ฉันจะเอาเธอเข้าใจไหม"

"งั้นก็รอไปละกันนะคะ แค่นี่นะคะอาจารย์เรียกแล้ว"