Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 4 ขัดดอก
พนิดาอึกอัก ไม่อยากให้พี่รู้เรื่องนี้เลย เพราะรู้นิสัยของพี่ชายดี ว่าเป็นคนเช่นไร พี่ต้องไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้แน่
“นิดกับเขา มีความสัมพันธ์กันแบบไม่ผูกมัด เราตกลงแบบนี้กันตั้งแต่แรก” เธอบอกเสียงสั่นเครือ
ทำเอาชายหนุ่มถึงกับนิ่งงัน พูดไม่ออก
“ทำไมนิดถึงทำแบบนี้” น้ำเสียงชายหนุ่มปวดร้าว
“เพราะนิดรักเขาค่ะพี่วัตร”
“รักจนยอมทุกอย่าง ต่อให้เขาไม่รับผิดชอบอะไรงั้นเหรอนิด”
พนิดาน้ำตานองหน้า “นิดโง่เองค่ะพี่วัตร นิดคิดว่าเขาอาจยอมรับลูกในท้อง แต่นิดกลับคิดผิด”
เขาขบกรามแน่น พยายามข่มความรวดร้าวภายในเอาไว้
“พี่คงยอมไม่ได้ ยังไงมันก็ต้องรับผิดชอบนิด!”
“ไม่ได้นะคะพี่วัตร นิดตกลงกับเขาแล้วว่าจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับเขาอีก นิดเลิกยุ่งกับเขาแล้วค่ะพี่วัตร”
“แต่พี่ยอมไม่ได้!” เขาขบกรามแน่น “ถึงนิดจะบอกว่ามันจบ แต่ไม่ได้หมายความว่าพี่จะจบ”
“แต่พี่วัตร..”
“บอกมาว่ามันเป็นใคร!”
“พี่วัตรคะ!”
“ถ้านิดไม่บอก ไม่เป็นไร พี่หาทางสืบเองได้!” เขาตัดบท แล้วลุกยืน
พนิดาน้ำตานองหน้า “เขาชื่อราวุฒิค่ะ”
“มีรูปใช่ไหม”
หญิงสาวแววตาหม่น “รูปอยู่ในมือถือนิดค่ะ”
เสียงประตูเปิดออก วิชิตลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามา พลวัตรเลยหยิบมือถือน้องสาว เปิดดูภาพด้านใน เห็นรูปชายหนุ่มหน้าตาดี ดูแล้วคุ้นหน้าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เขายื่นให้ลูกน้อง วิชิตจ้องมองแล้วส่งกลับให้
“พี่ไปทำงานก่อนนะนิด เย็นนี้พี่จะมาหาใหม่ อยู่กับอุ่นไปก่อน”
“ค่ะพี่วัตร”
เขาเหลือบมองลูกน้อง “ไปกันเถอะวิชิต”
“ครับคุณวัตร”
พนิดามองตามแผ่นหลังพี่ชาย ยกมือปิดหน้าปล่อยโฮออกมา หากเขารู้เรื่อง คงโกรธมาก และไม่มีวันอภัยให้เธอเป็นแน่ อุ่นเข้ามาจับไหล่มนไว้เพื่อปลอบ
“อย่าเสียใจไปเลยนะคะคุณนิด คุณวัตรเป็นห่วงคุณนิดมากนะคะ”
“ขอบใจมากนะอุ่น”
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ คุณวัตรต้องจัดการเรื่องนี้ได้แน่นอน”
เธอพยักหน้าช้า ๆ แทนคำตอบ รู้ว่าพี่คงจัดการได้ แต่ราวุฒิคงรังเกียจเธอแน่นอน เพราะเขาไม่เคยรักเธอเลย ถ้าให้มารับผิดชอบ ราวุฒิคงไม่มีวันมองหน้า กันอีกแน่ แค่คิดก็เจ็บแล้ว ที่ต้องอยู่ร่วมกัน โดยถูกพ่อของลูกชิงชังแบบนี้
ห้องประธานบริษัท เอซี เดวิล็อปส์เมนต์ จำกัด เปิดออก ร่างสูงใหญ่ ผิวกายขาวสะอาด ดวงตาคมกริบ คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน รับกับวงหน้าทรงกลม ผมรองทรง เขาสวมเชิ้ตสีเทาปลดกระดุม พับแขน เพราะเป็นเวลาเลิกงานแล้ว ทว่าเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะกลับดังขึ้น เขากดรับสาย
“ว่าไงคุณกานต์” เขากรอกเสียงถามเลขา
“คุณพลวัตรประธานบริษัทคลาสสิคไวน์ขอเข้าพบค่ะ คุณไรวินทร์”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เคยดูบริษัทนี้ไว้ เพราะอยากร่วมงานอยู่พอดี แต่ไม่คิดเลย เจ้าตัวจะมาหาเขาก่อนเช่นนี้
“เชิญเข้ามาได้” เขาบอก โชคดีที่วันนี้จบประชุมแล้ว เลยทำให้ช่วงเย็นว่าง
ประตูห้องเปิดออก ร่างสูงก้าวเข้ามาพร้อมลูกน้องคนสนิท ไรวินทร์ลุกจากเก้าอี้ แล้วผายมือเชิญให้นั่งตรงโซฟา พลวัตรยื่นมือจับเขาจับตอบ แล้วหน่อยกายลงตรงข้ามกัน
“ผมกำลังสนใจบริษัทคุณพลวัตรอยู่พอดีเลยครับ” ไรวินทร์บอก แล้วยิ้มกว้าง
ทว่าสีหน้าแววตาพลวัตรกลับเรียบนิ่ง จนอีกฝ่ายรู้สึกสังหรณ์ใจ หรือว่าชายคนนี้จะมาเรื่องอื่น
“ขอโทษด้วยนะครับ ที่ผมมาพบคุณ ไม่ใช่เรื่องงาน แต่เป็นเรื่องอื่น”
เจ้าของห้องชะงัก “เรื่องอะไรเหรอครับ”
“น้องชายของคุณ คือราวุฒิใช่ไหมครับ”
ไรวินทร์สีหน้าเครียดขึ้นทันที ดูท่าแล้ว ไอ้น้องชายตัวดีคงไปสร้างปัญหาเอาไว้อีกแล้วสินะ
“ใช่ครับ ว่าแต่... มีเรื่องอะไรเหรอครับ”
พลวัตรระบายลมหายใจ สีหน้าแววตาไม่พอใจ ส่งผลให้อีกฝ่ายรับรู้
“น้องชายคุณทำน้องสาวผมท้อง แล้วไม่รับผิดชอบ!”
คนฟังสะอึก พูดไม่ออก ไม่คิดว่าน้องชายตัวดี จะกล้าทำน้องสาวประธานบริษัทไวน์รายใหญ่ แบบนี้ใครจะยอมให้ได้แล้วทิ้ง แต่มันก็ดี เข้าทางเขา เพราะกำลังอยากร่วมงานพอดีเลย
“ใจเย็นก่อนนะครับ ผมรู้ว่าทางคุณคงโกรธมาก ผมจะรีบจัดการน้องชายผมให้รับผิดชอบแน่นอนครับ”
“จะรับผิดชอบยังไง ผมอยากให้เร็วที่สุด เพราะน้องผมท้องคงใหญ่ขึ้นทุกวัน!”
“ภายในอาทิตย์นี้ ผมจะเข้าไปคุยเรื่องสู่ขอครับ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี เพราะถ้าคุณไม่รับผิดชอบอีกคน ผมเองคงไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่!” เขาบอกแล้วลุกยืน “อย่าลืมทำตามที่พูดด้วยนะครับ”
พลวัตรสาวเท้าเดิน คิดออกนอกห้อง ทว่าไรวินทร์กลับดักหน้าไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวครับ พอดีผมมีเรื่องธุรกิจอยากคุยกับคุณสักหน่อย”
เขาตวัดสายตามอง “ถ้าจัดการเรื่องน้องสาวผมได้เมื่อไหร่ ไม่ต้องห่วงเลยครับ ผมยินดีร่วมธุรกิจกับคุณแน่นอน เพราะถือว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”
คนฟังกระตุกยิ้มมุมปาก “ตกลงตามนั้นครับ”
ไรวินทร์ยืนกอดอกครุ่นคิดพักใหญ่ ก่อนตัดสินใจติดต่อหาน้องชายทันที
“ครับพี่”
“มาหาพี่ที่บ้านหน่อย”
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” ราวุฒิเอ่ยถาม สีหน้ามึนงง
“มาเดี๋ยวก็รู้”
“ครับ ๆ เดี๋ยววันนี้ผมกลับไป”
เขากดวางสาย ดวงตาคมหรี่ลง ถึงอย่างไรน้องก็ต้องรับผิดชอบ เขาไม่ยอมให้หลานต้องขาดพ่อแน่ ที่อดสงสัยไม่ได้ ทำไมวุฒิ ถึงได้ไปไข่ทิ้งแล้วไม่รับผิดชอบแบบนั้น ปกติแล้วน้องไม่ใช่คนแบบนี้แน่ หรือเรื่องนี้มีลับลมคมในอะไรบางอย่าง คงต้องถามกันอีกที
รถยนต์จอดหน้าบ้าน ราวุฒิผิวปากอย่างอารมณ์ดี เดินเข้าด้านใน เห็นพี่ชายรออยู่ที่ห้องทำงาน เขาหย่อนกายบนโซฟา ไรวินทร์ก้าวออกมาแล้วนั่งลงตรงข้ามน้องชาย เห็นสีหน้าแววตา ดูวุฒิไม่ได้เดือดร้อนอะไรแม้แต่น้อย
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
