ลูกหนี้แสนหวาน

“วี... วุฒิชอบวีนะ เป็นแฟนกันไหม”

เจ้าของใบหน้าสวยคม ดวงตาเรียว แพขนตางอน จมูกโดง ผิวขาวอมชมพู ริมฝีปากบาง ผมหยักศกยาวเคลียแผ่นหลังชะงัก จ้องมองคนพูด ราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน

“วุฒิล้อเล่นกับวีมากเกินไปแล้ว”

“วุฒิพูดจริงนะ” เขายืนยันหนักแน่น

จันทร์รวีทอดสายตามอง ชายรูปร่างสูง ผิวกายขาวสะอาด ใบหน้าคมเข้ม คิ้วดำ ดวงตาเรียวคม ริมฝีปากหนาได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน กำลังสบตามาทางเธอ แววตาทอประกาย

สำหรับเธอแล้ว ไม่ได้รังเกียจ ราวุฒออกจะเนื้อหอมในหมู่สาว ๆ แต่เพราะเธออยากเรียนให้จบ ค่อยคิดเรื่องพวกนี้

“ตอนนี้เรายังไม่พร้อมน่ะวุฒิ เรามีหลายเรื่องต้องทำ ไม่มีเวลาให้หรอกนะ” เธอบอกเสียงแผ่ว

“วี... ไม่มีความรู้สึกอะไรกับเราบ้างเลยเหรอ”

เธอรีบยกมือโบกไปมา สีหน้าสับสน กังวล

“ไม่ใช่นะ! ไม่ใช่ไม่รู้สึก เราแค่อยากขอเวลาสักหน่อยเท่านั้นเอง ถ้าวีอยากคบใครก็อยากคบนาน ๆ วีไม่อยากให้วุฒิมาคบกับวีแล้วรู้สึกว่าวีไม่มีเวลาให้”

ราวุฒิฉีกยิ้มกว้าง สีหน้าแช่มชื่น

“วีไม่ปฏิเสธเราสินะ”

“เราขอเวลาวุฒิสักหน่อยก็แล้วกันนะ”

“ก็ได้วี วุฒิจะรอวีพร้อมนะ”

ชายหนุ่มยิ้มกว้าง วาดหวังกับสิ่งที่ตนปรารถนา คิดว่าอย่างไรเสีย จันทร์รวีคงไม่มีวันคบหาใคร และวันหนึ่ง ใจของทั้งสองคงตรงกัน

เสียงมือถือของเขาดังขึ้น ราวุฒิชะงักหลุบตามองเบอร์หน้าจอ จันทร์รวีมองไปยังเขา แล้วรวบหนังสือไว้ ก่อนลุกจากเก้าอี้

“เราไปก่อนนะวุฒิ ต้องไปทำงานแล้ว” เธอบอก แล้วเดินออกมา

“เดี๋ยวก่อนวี ให้วุฒิไปส่งนะ”

เธอหันมายิ้มกว้าง “ไม่ต้องเลยจ้ะ วีไม่อยากถูกแซว”

ราวุฒิยืนมองร่างบางหายจากสายตา แล้วกดรับสายในที่สุด

“ว่าไงนิด” เขากรอกเสียงเนือย

“วุฒิ มาปาร์ตี้กันไหม”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย ไปก็ดี เขาเองก็เซ็งมาหลายวัน ยิ่งช่วงสอบใกล้เสร็จต้องห่างจากผู้หญิงที่ตนเองชอบ ยิ่งทำให้รู้สึกเบื่อเข้าไปใหญ่

“ไปสิ”

“ให้ไปรับหรือมาเอง”

“เดี๋ยวไปเองก็แล้วกัน”

“โอเค ที่เดิมนะ” พูดจบ ปลายสายเงียบลง

ราวุฒิกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วเดินมายังรถตนเอง ก่อนเปิดประตู แล้วสตาร์ทออกจากรั้วมหาวิทยาลัย คืนนี้ขอสนุกสุดเหวี่ยงไปเลยก็แล้วกัน

ผับย่านทองหล่อ ราวุฒิในชุดเสื้อยืดสีดำ สวมทับด้วยแจ็กเก็ตยีนส์ กางเกงยีนส์สีเข้มกับรองเท้าผ้าใบแบรนด์ดัง ก้าวเข้ามาภายในร้าน กวาตตามองหาโต๊ะที่นัดหมายเอาไว้ เห็นเพื่อนโบกมือให้ เลยรีบเข้าไปรวมกลุ่ม พนิดาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาแล้วอมยิ้ม

ราวุฒิชะงัก สบตากับเพื่อนสาว แล้วหย่อนกายลงบนเก้าอี้ เหลือบมองใบหน้าสวยหวาน ผิวกายขาวสะอาด วงหน้ารูปไข่ ในชุดกางเกงยีนส์ขายาว เสื้อเปลือยไหล่ เว้นช่วงเอวคอดกิ่ว เนิ่นอกอวบอิ่มโผล่พ้นสายตา ทำเอากลืนน้ำลายลงคอ พนิดาทำเอาเลือดในกายเขาร้อนฉ่า

“มานานแล้วเหรอ” เขาถามเสียงหนัก พยายามกัดฟันข่มความรู้สึกว้าวุ่นภายในเอาไว้

คนถูกถามส่ายหน้า “ไม่นานหรอก ดูดิเหล้ายังเหลืออีกตั้งเยอะ”

“อืม” เขาใช้เสียงในลำคอ แล้วคีบน้ำแข็งใส่แก้ว รินน้ำสีอำพันตามด้วยโซดา

ถึงช่วงเวลา ดีเจมาเล่นเพลง พนิดาดึงมือเขาไปตรงหน้าเวที แล้ววาดลวดลายด้วยความสนุกสนาน แอลกอฮอลล์ถูกส่งเข้าปากอย่างต่อเนื่อง พนิดาปรือตามองชายหนุ่มที่ตนเองหลงรัก แล้วยิ้มหวาน ความหวามไหวเข้าแทรก ตรงเข้าหาแล้วโอบเอวไว้แน่น

“ฉันเมาแล้วน่ะวุฒิ ไปส่งหน่อย”

“ไปส่งอีกแล้ว ทำไมไม่ระวังตัวเอง เมาทุกรอบเลย” เขาบอกเสียงเข้ม

“มีนายอยู่ด้วย ฉันเลยกล้าเมา”

ราวุฒิเหลือบมองเพื่อนคนอื่นในกลุ่ม แล้วโบกมือเพื่ออำลา ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับ เขาพาคนเมามานั่งเบาะหน้า แล้วขับเคลื่อนรถเพื่อส่งพนิดาไปยังคอนโด มาถึงด้านหน้า ยามเฝ้าคุ้นเคยกันดี เลยปล่อยให้เขาเข้าไปด้านในอย่างง่ายดาย ถึงห้องเปิดประตูวางร่างบางไว้บนเตียง ก่อนหันกายเพื่อกลับ ทว่าท่อนแขนกลับถูกคว้าไว้

มือโอบรัดรอบคอ จนร่างสูงล้มลงทาบทับ เธอสบตาแววตาทอประกาย อย่างไม่ปกปิดความต้องการ

“จะรีบกลับไปไหน ค้างที่เถอะ”

เขาพยายามแกะมือออก “เธอเมาแล้วนิด”

“นิดหน่อยน่ะ ยังพอรู้สึกตัว แบบที่ผ่านมา..” ดวงตาสื่อความหมาย เรียกร้องให้อีกฝ่ายตอบสนอง

“อย่าดีกว่า...” เขาบอก แม้ร่างกายกำลังต้องการเช่นเดียวกัน

“ไม่เห็นเป็นไร คิดมากทำไม เราทำแบบนี้กันมาหลายครั้งแล้ว นิดเคยเรียกร้องอะไรเหรอวุฒิ” เธอย้อนถาม เขาสบตา ก่อนโน้มกายเข้าหา

แนบริมฝีปากลิ้นร้อนกระหวัด แลกความเร่าร้อนแก่กันและกัน มือกอบกุมทรวงงามเอาไว้แน่น ส่วนอีกข้างปลดกระดุมกางเกงยีนส์ ก่อนเลื่อนมาสอดเข้าใต้เสื้อหยอกเย้ายอดบัวงาม จนเจ้าของสะท้านไหว

“อ๊ะ!” เธอร้อง

ราวุฒิไม่รอช้ารั้งเสื้อออกจากเรือนร่าง เผยให้เห็นทรวงงามภายใต้บราเซียสีดำ สอดมือเข้าด้านหลังแล้วปลดตะขอ สองเต้าเผยต่อสายตา ยอดกำลังแข็งชูชันรอรับการฉกชิม ชายหนุ่มไม่รอช้าลิ้นตวัดหยอกเย้า ดูดกลืนราวกับหิวกระหาย มืออีกข้างกอบกุมทรวงงาม แล้วเลื่อนสู่เบื้องล่าง ดึงกางเกงยีนส์จากเรียวขา เหลือเพียงซับในสีเดียวกันห่อหุ้มเนินเนื้อ

มือข้างหนึ่งสอดเข้า ปลายนิ้วหยอกเย้าบดขยี้เกสร มันกำลังเต้นตุบ ๆ ตามแรงสูบฉีดของเลือด ร่างบางบิดเร้ากัดริมฝีปากด้วยความเสียวซ่าน แอ่นกายเข้าหาไม่ต้องการให้อีกฝ่ายห่างหาย เขายกยิ้มพึงพอใจ แล้วปลดปราการสุดท้ายออกจากเรือนร่าง เผยให้เห็นดอกไม้กลีบงาม เรียวขาขาวถูกจับแยกออก ใบหน้าโน้มใกล้

เพียงลิ้นแตะแผ่วร่างบางผวา มือสอดเรือนผมรั้งศีรษะเข้าหา ริมฝีปากสูดเข้าหากัน ส่งเสียงลั่นด้วยความเสียดเสียวรัญจวน ใบหน้าแหงนหงาย ยกสะโพยแอ่นรับกับลิ้นร้อนที่กำลังตวัดลากไล้ ดื่มด่ำกับดอกไม้ ก่อนย้ายไปยังช่องธารา ซึ่งกำลังมีน้ำหวานหยดย้อยออกมา

“อะ... อืม” เธอส่งเสียงหวานด้วยความพึงพอใจ ในรสรักที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้

ร่างบางบิดเร่า ครางออกมาไม่หยุดหย่อน ความรัญจวนพุ่งทะยาน

“ไม่ไหวแล้ว..” หญิงสาวส่งเสียงบอก เมื่อถูกปรนเปรอจนใจแทบขาด “อ๊า!”

เสียงร้องลั่นร่างกายกระตุกเกร็ง น้ำหวานทะลักทะลายออกมา เขารีบปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากเรือนกาย ตัวตนผงาดขึ้นมา มั่นพรั่งพร้อมสำหรับการครองครอง จับเรียวขากดสะโพกมน แล้วกดแทรกตัวตนเข้าสู่ข่องทางรัก ร่างบางแอ่นกายเข้าหา

“อืม..”

“อา..” เขาครางกระหึ่มในลำคอ