ตอนที่ 4 ปีศาจร้าย

ทับทิมหยุดยืนตรงด้านหน้าผับหรู เมื่อตัดสินใจมาตลอดการเดินทางได้แล้ว เธอจึงก้าวขาเข้าไปด้านในผับอย่างมั่นคง ซึ่งยามนี้เป็นช่วงบ่าย คนในผับค่อนข้างบางตา ถึงกระนั้นกลับสร้างความประหม่าให้แก่เธอได้มากทีเดียวกับสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมองมาทางเธอ

หญิงสาวอยู่ในชุดนักศึกษาของมหา'ลัยแห่งหนึ่ง จึงกลายเป็นจุดสนใจต่อใครหลาย ๆ คนอย่างใคร่สงสัย แต่เมื่อตัวลิฟต์ที่เธอก้าวเข้าไปยืนข้างในนั้นเลื่อนปิดลง ภายหลังที่เธอกดขึ้นไปยังชั้นที่เคยไปเยือน

พวกเขาจึงละสายตาจากเธอ ไม่อาจกล้าแตะต้องคนของมาเฟียหนุ่ม พวกเขาคาดเดากันต่าง ๆ นานา บ้างคิดว่าเธออาจจะเป็นเด็กเลี้ยงของเคเดน จึงมีอภิสิทธิ์ขึ้นชั้นนั้นที่หวงห้าม ซึ่งไม่อย่างนั้นเธออาจจะเป็นแขกคนสำคัญของเคเดนก็เป็นได้ทั้งนั้น

ทับทิมละความสงสัยต่อสายตาลูกค้าพวกนั้นที่มองเธอแปลก ๆ ก่อนจะกระชับแขนมือกำสายกระเป๋าสะพายข้างแบรนด์หรูแน่น ซึ่งเธอซื้อมานานแล้ว ตั้งแต่เธอยังอยู่อย่างสุขสบาย และเป็นสิ่งเดียวที่ได้ติดตัวออกมาจากบ้านพ่อแม่บุญธรรม

ขณะเดินไปยังห้องทำงานเดิมของเคเดน เธอเคยเข้าไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำจนกลัวว่ามันจะทะลุจากอกเมื่อรู้สึกกดดันและอับอายต่อการตัดสินใจของตนเอง

ทั้ง ๆ ที่เคยปฏิเสธเต็มปากเต็มเสียงนักหนาว่าไม่ชอบ ทว่าตอนนี้กลับซมซานกลับมาหาเขา

"ฉันมาขอพบคุณเคเดนค่ะ เขาอยู่ไหมคะ" ทับทิมมาหยุดฝีเท้าอีกครั้งเมื่อมาถึงหน้าห้องทำงานของเคเดน ก่อนเอ่ยถามบอดี้การ์ดสองนายซึ่งยืนรักษาความปลอดภัยตรงหน้าประตูห้อง

คราวนี้พวกเขาไม่ตอบเพียงหันไปมองหน้ากันแล้วหลีกทางให้เธอโดยง่ายดาย พร้อมกับบานประตูที่ค่อย ๆ เปิด เชิงอนุญาตให้เธอสามารถเข้าไปด้านในได้ทันที

ทับทิมใช้ความคิด ช่างใจเป็นเวลานานสองนาน บอดี้การ์ดทั้งสองนายไม่สนทนาคำพูดใดด้วยเลย เธอจึงไม่ควรพลาดโอกาสรีบสอดตัวเข้าไปฉับพลัน ละทิ้งความสงสัยมากมาย ตั้งแต่เดินเข้ามาในผับจนถึงห้องทำงานจุดประสงค์หลักของเธอในวันนี้

ภายในห้องทำงานเงียบสงัด มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังเบา ๆ ทำหน้าที่ของมัน ดวงตากลมโตมองไปรอบ ๆ บริเวณ คราวนี้เธอสังเกตทุกอย่างภายในห้องแบบละเอียดยิบ ก่อนจะหยุดยืนเบื้องหน้าโต๊ะทำงานกระจก ซึ่งยามนี้กลับไม่พบบุคคลที่เธอต้องการเจอเขา

"เขาไปไหน" น้ำเสียงหวานพึมพำแผ่วเบา เอียงหัวมึนงงพลางตั้งคำถามกับตัวเอง เธอยืนมองรอบ ๆ ห้องเพื่อหาเจ้าของห้อง จนกระทั่งสายตาสะดุดบานประตูอีกห้องที่แง้มเปิด ซึ่งเชื่อมติดกันกับห้องทำงานของมาเฟียหนุ่ม

ด้วยความสงสัย และเต็มไปด้วยข้อข้องใจหลายอย่าง ทำให้ทับทิมอดไม่ได้ที่จะต้องการหาคำตอบ ร่างอรชรเดินเขยื้อนตัวทีละนิด เพื่อไปแอบข้างกำแพงห้องแบบแนบเนียน แล้วชะเง้อคอโผล่หน้าเข้าไป สายตากลมกลอกกลิ้งสำรวจห้องดังกล่าว

ภายในห้องเป็นเตียงนอน รอบ ๆ ข้างมีอุปกรณ์เครื่องใช้อำนวยความสะดวกสบาย บ่งบอกว่ามันเป็นห้องนอน

แกร่ก!

ลมหายใจของทับทิมหยุดชะงัก แต่หัวใจตรงอกซ้ายดันเต้นระทึกอย่างหนัก เมื่อประตูห้องน้ำที่อยู่ติดกับห้องนอนถูกผลักออก ปรากฏร่างของชายหนุ่มร่างโปร่งเดินออกมา

ท่อนบนของเขาไร้อาภรณ์ปกปิด เธอจึงได้เห็นมัดกล้ามเป็นลอนเรียงสวยที่ออกกำลังกายมาดี ครั้นเลื่อนสายตาหลุบลงต่ำ ท่อนล่างของเขามีผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบพอหมิ่นเหม่ จนเห็นถึงขนอ่อนตามหน้าท้องลีนของชายหนุ่ม หยดน้ำเปียกชุ่มพรมตามเรือนกายกำยำจนดูเซ็กซี่ชวนลุ่มหลง เสียจนทับทิมคล้อยตามเสน่ห์มากมายที่พุ่งออกมาจากตัวเขา แถมเผลอกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอ

"เธอมาที่นี่ทำไม!" น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามอย่างไม่สบอารมณ์นัก เพราะเขาได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของใครบางคน ซึ่งดังแว่วเข้ามาในโสตประสาทเขา ครั้นตวัดสายตาดุดันไม่เป็นมิตรไปทางประตูห้อง จึงพบว่าใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวคนหนึ่งโผล่เข้ามาแอบดูเขา...ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่อาจทราบได้ คงต้องเค้นเอาความจริงจากเจ้าหล่อน

"นะ...น่ากิน เอ๊ย! ทิม มะ...มีธุระจะคุยกับคุณค่ะ" ความเผลอไผลทำให้ปากอวบอิ่มเอ่ยพูดตามความคิดในหัวด้วยความลืมตัว แต่พอเงยหน้าสบสายตาเจ้าของคำถามเมื่อครู่นี้ ดวงตาดุร้ายที่จ้องเขม็งนั้นทำให้ทับทิมได้สติ สะดุ้งสุดตัวอย่างตกอกตกใจไม่น้อย

เธอรีบส่ายหน้าพัลวัน เลิ่กลั่กหลบสายตาหรี่ลงต่ำจากเขาที่กำลังจับผิดกัน เพราะกลัวเขาจับได้ ว่าเธอแอบชื่นชมจุดเด่นบนร่างกายเขาไปถึงไหนต่อไหน

"แน่ใจ" เขาก้าวเข้ามาประชิดตัวเธออย่างรวดเร็วเพียงไม่กี่อึดใจ มือหนาผลักประตูที่ขวางกั้นคนทั้งคู่ออก ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ถามย้ำกับร่างเล็กตรงหน้าเสียงกดต่ำ เข้มขรึมกว่าเก่า

ทับทิมเบือนหน้าหนีลมหายใจผ่าวร้อน และการกระทำอุกอาจจากเขา ซึ่งยามนี้ลมหายใจพ่นออกของเขากำลังเป่ารดแก้มใสเธอ จนรู้สึกซู่ซ่า ปะปนหวามไหวทั่วร่าง ซึ่งไม่ควรเกิดขึ้นต่อเธอเลยสักนิด

เธออ้ำอึ้ง พูดไม่ออก หายใจไม่ทั่วท้อง หนำซ้ำสมองชวนทะเลาะตีกันวุ่นอยู่ในหัว ไม่อาจหาถ้อยคำเอื้อนเอ่ยออกมาได้

เธอไม่ต่างจากลูกแกะ เดินเข้ามาหาฝูงเสือ สิงห์ที่พร้อมจะขย้ำเธอให้ตายคามือได้ทุกเมื่อ

"หึ!" เขาแค่นหัวเราะต่ำต่อความอึกอักใจฝ่อ ทำเอาทับทิมสยดสยองต่อเสียงหัวเราะข้างหูนั้นเอามาก ๆ ...เขาลึกลับกว่าที่เธอคิด จนไม่สามารถอธิบายคนตรงหน้าออกมาเป็นคำพูดได้

"คะ...คุณเคเดนยังต้องการตัวทิมอยู่ไหมคะ" น้ำเสียงหวานเอ่ยตะกุกตะกักยามถามอีกฝ่ายด้วยความไม่มั่นใจ กระดากอายปากต่อคำพูดของตัวเอง เธอรีบก้มหน้าหลบตาเขาฉับพลัน เพราะเขาปรายมองเธอด้วยสายตาเรียบราบ อธิบายได้ยาก ไม่รู้เลยว่าภายใต้ใบหน้าคมไร้อารมณ์ ท่าทีนิ่งเฉยนั้นซ่อนความคิด ความรู้สึกใดอยู่ภายในกันแน่

"..." เขาเงียบไม่ได้เอื้อนเอ่ยถ้อยคำใดต่อคำถามที่เธอต้องการคำตอบเป็นอย่างมาก เพราะมันมีผลต่อชีวิตเธอนับแต่นี้ไป...

"ขะ...ขอโทษนะคะถ้าทำให้คุณต้องลำบากใจ" คิดเองเป็นตุเป็นตะว่าเขาไม่ต้องการเธอแล้ว

"เธอจะยอมเอากับฉันหรอ" เขาถามเสียงเข้มขึ้น ทำให้ทับทิมรีบเงยหน้ามามองเขาอย่างลืมอาย

"ถะ...ถ้าใช่ละคะ คุณเคเดนจะซื้อไหม" ถึงแม้จะเกิดความอายจนอยากมุดหน้าหนีจากตรงนี้ แต่เพราะไร้ที่พึ่งพาอื่น  เธอหวังว่ามันจะเป็นครั้งแรก ครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย

"ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ" เขาตอบโดยไม่ยี่หระ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น

"ทิมก็จะกลับค่ะ หรือไม่อาจจะหาที่พึ่งพาอื่น เพราะทิมทำแบบนี้ด้วยความจำเป็น ทิมต้องใช้เงินจริง ๆ" ร่างอรชรเสียงสั่นระริกขณะพูดเหตุผลของการยอมแลกตัว

"เงินมันคงสำคัญมากกว่าฉันเข้าใจได้" เขาเองก็เคยอยู่ในจุดที่ไม่มีแม้สักบาทมาแล้ว ผ่านอดีตมาไม่น้อยเลยล่ะ

"ค่ะ คุณพูดถูก" ทับทิมยอมรับออกมาได้เต็มปาก ไม่มีถ้อยคำโต้แย้ง เงินย่อมสำคัญต่อเธอมากในเวลานี้ ไม่เช่นนั้นคงไม่กล้าบากหน้ามาหาให้แก่มาเฟียอย่างเขา

"อืม...ขอคิดก่อน"

"อย่าคิดนานได้ไหมคะ ทิมไม่มีเวลามาก ทิมต้องใช้เงิน" คนตัวเล็กตรงหน้าเอ่ยบอก

"อ๊ะ!" ฝ่ามือหนาหยาบกร้านจากร่างสูงใหญ่ตรงหน้าคว้ากำรอบลำคอระหง พร้อมส่งพละกำลังบีบแรงขึ้น จนทับทิมไม่ทันตั้งตัวอุทานตกใจ เบ้หน้าเจ็บ

เธอกำลังจะขาดอากาศหายใจในอีกไม่นานแต่แทนที่เขาจะปล่อยเธอ กลับเพิ่มแรงบีบลำคอขาวมากขึ้นเป็นเท่าตัว

มุมปากหนักแสยะยิ้มเหี้ยม เขากดดวงตาคมกริบมองหญิงสาวตัวเล็กกว่าดิ้นพล่านด้วยความทรมาน

"คะ...คุณเคเดน อ๊ะ!" แววตาของเคเดนดุร้ายราวกับปีศาจ แต่ปนเปด้วยแววตาผิดหวังปรากฏให้เห็นเพียงประเดี๋ยวเดียว อารมณ์ของมาเฟียหนุ่มแปรปรวนอย่างรวดเร็วเพียงชั่วพริบตาเช่นกัน เสียจนคู่สนทนาซึ่งโดนทำร้าย ถูกบีบคออยู่นั้นหวาดกลัว หวั่นใจเป็นอย่างมาก พลางพยายามทุบตีเพื่อหลุดจากพันธนาการโหดร้าย พยายามเปล่งเสียงเรียกสติอีกฝ่าย ก่อนเธอจะตายคามือเขา

ตอนนี้เขาเหมือนปีศาจ ซาตานไม่ใช่เคเดนคนก่อนหน้านี้เลย...

"ถ้าเธอรีบ ฉันก็จะเร่งให้!"