ตอนที่ 5 เช็คของ

"อึก!" ทับทิมรีบโกยอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ ดวงตากลมที่เคยชื่นชมในความหล่อเหลา ความสามารถของเขากลับสั่นไหว แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกหวาดกลัว และไม่อยากเชื่อต่อความโหดร้ายที่ได้พบเห็นด้วยตาตัวเอง อาจจะเป็นเพราะเธอต่างหากที่ไม่เคยพบเจอโลกภายนอกเลยอึ้งทึ่งต่อความจริงอันโหดร้ายเช่นนี้ เขาสมกับที่เป็นมาเฟีย ไร้ซึ่งความเห็นใจเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่มีแม้ความรู้สึก

เขามองทุกอย่างเป็นผลประโยชน์ เธอเองก็เช่นกัน เขาเปรียบเทียบเธอเหมือนกับสิ่งของชิ้นหนึ่ง ที่ท้าทายต่อความสามารถที่เขาจะได้มาครอบครอง

ทว่าบัดนี้ความคิดเขากลับเปลี่ยนไป เธอไม่ได้มีคุณค่าให้ตราตรึง เธอซื้อได้ด้วยเงินเหมือนผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเขา ทุกอย่างเกิดขึ้นเป็นเพียงเรื่องฉาบฉวย ไม่ควรอาลัย โหยหาต่อกันเมื่อความสัมพันธ์เพียงชั่วครู่ชั่วคราวจบสิ้นลง

"ทำเป็นหรือเปล่า หรือจะให้ฉันสอนด้วย" เขาเอี่ยวตัวมาออกคำสั่งต่อหญิงสาว ก่อนจะสืบเท้าเดินเลี่ยงไปอัดบุหรี่ตรงระเบียงหน้าต่าง ด้วยท่าทีเคร่งขรึม เขาหันหลังให้เธอยามนี้จึงได้เห็นเพียงแผ่นหลังกว้างผึ่งผายไร้อาภรณ์ปิดกั้นความสมบูรณ์นั้น

"คะ?" ทับทิมนิ่งอึ้งอีกครั้ง เธอขมวดคิ้วมุ่นมึนงงต่อคำสั่งเสียงเข้ม

"แสดงว่าทำไม่เก่ง อืม...งั้นฉันจะเริ่มก่อนเอง!" น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอกในขณะริมฝีปากหยักพ่นบุหรี่สีหม่นออกมาคลุ้งรอบห้องจนได้กลิ่นฉุนตีปลายจมูกของทับทิม เธอรีบยกมือขึ้นสีจมูก จนปลายจมูกโด่งรั้นขึ้นสีแดงก่ำ มือหนาเคาะก้นบุหรี่ทิ้งอย่างไม่ยี่หระ

กลับเป็นเธอเสียอย่างนั้นที่เกิดความประหม่า มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของเธอ คนตัวเล็กจึงเกิดทีท่ายึกยัก ใช้ความคิดอย่างหนักว่าควรปีนขึ้นเตียงไปนอนอ้าขากว้าง ๆ เตรียมพร้อมรอเขากระทำเธอตามความต้องการของเขาใช่หรือไม่?

"คงพร้อมแล้วสิ" คนอย่างเขามีทั้งอำนาจ ผู้หญิงแบบเธอเขาเจอมานักต่อนัก หากเธอจะถอยร่นหนีออกจากห้องไปตอนนี้เพราะกลับใจได้ เขาก็ไม่เสียดายแม้แต่น้อย เพราะรู้อยู่เต็มอกว่าเธอไม่มีทางไป ไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่นอน

"นิดนึงค่ะ" ฝ่าเท้าเรียวเล็กค่อย ๆ ก้าวเข้าไปในห้อง แต่ไม่ลืมดึงประตูไม้สักให้ปิดสนิท เธอวาดขาขึ้นไปบนเตียงนอนขนาดใหญ่ ความเงอะงะนั้นมีหรือว่าอีกคนจะไม่เห็นมัน เขากระแทกลมหายใจด้วยความหัวเสียอย่างชัดเจน แล้วเอ่ยเสียงที่มีผลต่อหัวใจของทับทิม

"เริ่มตอนนี้ล่ะฉันว่างพอดี"

"ละ...แล้วเรื่องเงินละคะ" เธอกำลังคิดเล็กคิดน้อยกลัวเขาโกง ได้แล้วทิ้ง

"ฉันต้องเช็กความอร่อยของเธอก่อน มันจะถึงใจฉันสักแค่ไหน!" เอ่ยเสียงท้าทาย

"แต่ทิมอยากได้ค่ามัดจำก่อน" เธอไม่อาจวางใจหรือพลาดเสียตัวฟรี

"ฉันไม่เอาเธอฟรี ๆ หรอกหยุดคิดฟุ้งซ่าน หากฉันจะล่อลวงเอาเธอฟรีจริง ๆ ฉันสามารถข่มขืนเธอเลยก็ได้ตั้งแต่วันก่อน!"

"แต่ทิม..." หญิงสาวเม้มปากแน่น เกิดอาการอายครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อต้องปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนตัว ให้เปลือยกายไม่เหลือผ้าสักชิ้นต่อหน้าเขา แถมเขายังเป็นคนแรกที่จะได้เห็นส่วนสงวนของเธอ แต่คำพูดของเขาก็พอจะทำให้เธออุ่นใจ

พอได้ยินเสียงพ่นลมหายใจหงุดหงิดจากเขา ทับทิมจึงไม่อาจชักช้าเพราะกลัวพลาดโอกาสอีก เธอถอดเสื้อออกกองไว้ข้างเตียงนอนอย่างเชื่องช้า จนเผยให้เห็นบราเซียลายลูกไม้สีเนื้อ

ทับทิมหลับตาลง ครั้นเรียวมือบางเลื่อนลงไปปลดเข็มขัดบนเอวบาง และถอดกระโปรงนักศึกษาทิ้ง อวดชั้นในตัวจิ๋วที่ซ่อนปกปิดความบริสุทธิ์เอาไว้มิด แขนเรียวยกขึ้นมาทาบอกอย่างนึกเขินอายจนเนื้อตัวขาวเป็นสีแดงเถือก

"อ๊ะ!" ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่เขาทิ้งบุหรี่ซิการ์ แล้วสะบัดเท้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบาง เคเดนผลักหัวไหล่มนอย่างแรง ทำให้ทับทิมเอนหลังล้มตัวลงไปนอนแต่โดยดีแบบไม่ทันตั้งตัว

เกิดแรงยุบของเตียงนอนนุ่มเมื่อเขาขึ้นมาคร่อมตัวเธอเอาไว้ ร่างหนาแทรกเข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างกลางกายสาว มือหนากดเรียวขาสวยแยกห่างจากกันจนแนบติดเตียงนอน ตอนนี้เธอถูกจัดอยู่ในท่าน่าอับอาย...

ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาสูดดมกลิ่นหอมหวาน ความบริสุทธิ์ที่เธอรักษามาตลอดยี่สิบสามปีเป็นผลให้เธอเบือนหนีอย่างเหนียมอาย ขณะเขาใช้ริมฝีปากนุ่มหยุ่นเม้มดูดลงบนซอกคอขาว ฟันคมขบผิวเนื้อ เพื่อฝังรอยเขี้ยวห้อเลือดตามเรือนร่างบอบบาง

หัวใจดวงน้อยเต้นระทึก จนจับจังหวะไม่ได้ มันเป็นครั้งแรกจึงรู้สึกอับอาย และเสียหน้าไม่น้อยทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้น มันเกิดจากความกดดันเพราะเธอไม่มีที่พึ่งพา จึงทำให้ต้องยอมจำนนใช้ร่างกายเพื่อแลกเงินจากเขา

ความรู้สึกในร่างกาย จึงสับสนงงงวยไปหมดยามเขาเลื่อนใบหน้าลงต่ำดูดเนินหน้าอกอวบอิ่มซึ่งโผล่ทะลัก พ้นขอบบราเซียลายลูกไม้

หญิงสาวเกิดความหวามไหวเกินกว่าจะหักห้ามความรู้สึกตัวเองไว้ได้ ยิ่งเขาเลื่อนกลีบปากร้อนระอุลงต่ำมากเท่าไหร่ ร่างกายเธอก็สะท้านต่อสัมผัสจาบจ้วงจากเขามากขึ้นเป็นเท่าตัว

"อ๊า~" ความต้องการภายในร่างกายเธอก่อติดง่ายดาย คล้อยตามสัมผัสช่ำชองจากมาเฟียหนุ่ม เพียงแค่เขาเม้มปากใช้เรียวลิ้นสากอุ่นชื้นเลียผิวเนื้อเนียนตามส่วนเว้าโค้ง เธอก็พลั้งเปล่งเสียงครางเครือเคล้าเบา ๆ ผ่านลำคอออกมา

"คะ...คุณเคเดนคะ ทิมไม่เอาแล้ว ทิมอยากพอ" ทับทิมส่ายหน้า กัดปากจนได้รับรสถึงกลิ่นเลือดคาวคละคลุ้งเธอขอให้เขาหยุดกลั่นแกล้ง น้ำตาใส ๆ ไหลพรากตรงหางตาอย่างน่าสงสาร หากแต่ชายหนุ่มมองภาพนั้นอย่างไร้ความเห็นใจ

เธอดิ้นพล่านด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ มันทรมาน แต่กลับโหยหา อยากได้ ต้องการบางอย่างซึ่งลึกซึ้งมากกว่านี้ เธอถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ ร่างกายเหมือนจะจมดิ่งสู่มหาสมุทร สติกู่ไม่กลับ หัวสมองขาวโพลน

"พอได้ยังไง ของฉันมันปวดไปหมดแล้ว!" ผงกหัวขึ้นมาถามอย่างไม่สบอารมณ์นัก แล้วก้มลงไปฉกชิมเต้างามทรงกลมอีกครั้ง

"อ๊ะ" บราเซียลายลูกไม้ถูกกระชากออกจากตัวแบบง่ายดายด้วยฝีมือชายหนุ่มด้านบน ทับทิมนิ่วหน้าเจ็บก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อเขาใช้ปากครอบกลืนเม็ดทับทิมสีระเรื่อ ความอุ่นซ่านจากเขาทำเอาเธอมวนท้อง ราวกับกำลังด่ำดิ่งสู่ความปรานาที่ไม่สามารถเปลี่ยนใจให้หยุดเพียงเท่านี้

ยิ่งเขาดูดเม็ดทับทิมแข็งเป็นไตที่รอการปลุกเร้า หญิงสาวก็ยิ่งเกิดความวูบไหว แอ่นอกกระเพื่อมขึ้นตอบรับสัมผัสจากลิ้นสากอย่างลืมตัว

"อึก!" ยามเขาตะโบมดูดดึงยอดถันอย่างจาบจ้วง และหนักหน่วง เรียวมือบางก็จิกกำผ้าปูที่นอนสีดำทึบเอาไว้แน่น เพราะกลัวจะเปล่งเสียงน่าอายออกมา เธอจึงกลืนน้ำเสียงกระเส่านั้น ให้หายกลับเข้าสู่ลำคอเช่นเดิม

"ครางมันออกมา ฉันไม่ว่าหรอก!" ผละริมฝีปากออกมาเอ่ยสั่งเสียงเข้ม แล้วจัดการดึงผ้าขนหนูบนเอวสอบหนาของตนออกทิ้งไปไกลโดยไม่ไยดี เขาโอบกอดเธอไว้ด้วยความอบอุ่นจากแผงอกกำยำ ทาบลงมาบดเบียดความเป็นชายเข้าหาเรือนร่างบาง ในขณะใบหน้าของทั้งคู่สบประสานด้วยแววตาทอประกายที่แตกต่างกัน

ลมหายใจผ่าวร้อนเป่ารดแก้มใส จนตามกรอบหน้าชุ่มเหงื่อ ขณะเดียวกันมือหนาก็เลื่อนต่ำลงมาเบี่ยงชั้นในตัวจิ๋วไว้ด้านข้าง ทับทิมตัวอ่อนระทวยครั้นแก่นกายแข็งขึงโอบล้อมด้วยเส้นเลือดปูดโปนถูไปมากับร่องกลีบแฉะน้ำหล่อลื่นที่ผลิตออกมาไม่ขาดสายของเจ้าหล่อน

"อ๊ะ คะ...คุณเคเดนทิมไม่พร้อม ทิมทำตัวไม่ถูกเลย" หญิงสาวรีบส่ายหน้าเป็นพัลวัน เมื่อเขาดันกายใหญ่เข้ามาในตัวเธอแบบไม่ให้อีกฝ่ายเตรียมตัว แต่ผ่านเข้ามาได้แค่ส่วนหัวบานเธอก็เจ็บจนไม่อาจทนไหว ร้องครางประท้วงขัดเขาฉับพลัน ร่างบางซึ่งก่อนหน้านี้โอนอ่อนกลับเกร็งตัวด้วยความกลัวเจ็บโดยอัตโนมัติ

"ชู่วว เดี๋ยวก็ทำถูก อีกนิดเดียว!" เขาเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างหัวเสีย ไม่ว่าจะทำอะไรเธอก็เอาแต่ขัด จนเกิดความหงุดหงิดในใจ แต่ครั้นดวงตากลมปรือช้อนตามองคนตรงหน้าอย่างขอความเห็นใจ มาเฟียหนุ่มทอดถอนลมหายใจออกมาอีกครั้งของวันกับความเรื่องมากของเธอ

"ก็ทิมเจ็บอ่ะ"

"หึ ก็ต้องเจ็บสิทางเข้ามันแคบขนาดนี้!" น้ำเสียงทุ้มเข้มเอ็ดหญิงสาวที่นอนตัวสั่นเทาใต้ร่างเขา ก่อนจะรั้งท้ายทอยเธอขึ้นมาบดจูบกลีบปากอวบอิ่มอย่างเร่าร้อน