บทที่ 4

ลิฟต์ที่กำลังเคลื่อนลงไปตามชั้นต่างๆ หยุดชะงักค้างเติ่งเมื่อมือหนาเอื้อมไปกดปุ่มหยุดลิฟต์ไว้ ฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้ตามแขนเรียวจนหญิงสาวขนลุกซู่ ร้อนวูบวาบกับสัมผัสวาบหวิวที่ทำให้ไม่มีแม้แรงจะผลักเขาออกห่าง

น่านนทีบดจูบเม้มย้ำอย่างหมั่นเขี้ยวไปบนเรียวปากอิ่ม ลิ้มรสหวานของลิปสติกสีสวยกับความอ่อนนุ่มของริมฝีปากจนใจหนุ่มสั่นรัวพลางดันคนตัวเล็กไปชิดกับผนังลิฟต์ และจัดการสูดกลิ่นสาบสาวเข้าไปเต็มปอด ไล้มาตามคอระหงก่อนจะขบเม้มติ่งหูน้อยๆ พอให้เธอตัวสั่นเล่น

“คุณซี...” เสียงหวานครางสั่นและห่อไหล่อย่างหวามไหวเมื่อเขาไล้จูบร้อนมากระทบที่ไหล่บางของเธอและยิ่งสั่นสะท้านมากขึ้นเมื่อใบหน้าคมคายมาซุกซบกับเนินอกสวยที่โผล่พ้นขอบเกาะอกมา มือหนาเริ่มลูบไล้จากแขนเรียวเล็กลงต่ำจากนั้นก็เลื่อนมือไปเลิกกระโปรงยาวของเธอขึ้นทีละน้อยและค่อยๆ บรรจงใช้ความหยาบกร้านของมือหนาสัมผัสลูบเรียวขาขาวจนชณิกามาศแทบหลอมละลาย

“ฉันอยากจูบเธออย่างนี้มานานแล้วนะช่อม่วง รู้ตัวหรือเปล่า” เสียงห้าวกระซิบทุ้มหวานกับตาที่เป็นประกายวิบวับจนคนตัวเล็กต้องเบือนหน้าหนีอย่างสะท้านเขินแต่ก็พยายามเรียกสติตัวเองกลับมาและเอ่ยตอบเขาเสียงขาดเป็นห้วงๆ

“คุณซี ปล่อยช่อม่วงเถอะค่ะ”

“ทำไมล่ะ ตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ จะทำอะไรไม่มีใครว่าหรอก” เขาหยอกเอินชิดใบหูหอมพลางขบเม้มดูดดึงจนชณิกามาศสั่นไปอีกครา ทว่ามือบางก็ยังพยายามผลักเขาออกแม้อ่อนแรง เธอกำลังกลัว...กลัวใจตัวเองจะถลำไปมากกว่าที่เป็น สัมผัสของเขาทำให้เธอชาวาบไร้เรี่ยวแรง หากอยู่ในนี้ต่อเธออาจจะทนต่อแรงเสน่หาของเขาไม่ไหว

“แต่...คุณซี มีคนรักแล้วนะคะ” เมื่อเธอเอ่ยประโยคนี้ออกมา น่านนทีก็ถึงกับชะงักงันยอมหยุดการกระทำทุกอย่างราวกับสับสวิตช์ สติที่เตลิดไปกับความต้องการของตัวเองถูกดึงกลับเข้าที่เข้าทาง และรีบพาตัวเองออกห่างจากร่างเย้ายวนใจนั้น มองคนตัวเล็กอย่างเสียใจ

“ฉัน...ฉันขอโทษ ช่อม่วง” แล้วก็รีบกดปุ่มให้ลิฟต์เคลื่อนลงโดยเร็ว ครั้นพอถึงชั้นที่ต้องการ เขาก็รีบสาวเท้าก้าวออกจากลิฟต์ทันทีเพื่อไปสงบสติอารมณ์ที่เตลิดไปกับชณิกามาศครู่ใหญ่ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้รีบวิ่งไปยังห้องควบคุมระบบเพื่อจัดการลบช่วงเวลาวาบหวามจากกล้องวงจรปิดที่ฝังอยู่ในลิฟต์ตรงแผงตัวเลขดิจิตอล

เคราะห์ดีที่เจ้าหน้าที่ห้องควบคุมง่วนอยู่กับการเช็คระบบวงจรปิดที่จุดอื่น เขาจึงสามารถจัดการกับกล้องวงจนปิดได้อย่างสะดวกดาย หากเขาก็หายใจหายคอได้เพียงครู่ก็ต้องสะดุ้งอีกครา เมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น วูบหนึ่งที่ความรู้สึกผิดจู่โจมเมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามาคือกุลสตรีแฟนสาวของเขา...แล้วเมื่อกี้เขาทำอะไรลงไป เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่เขาไม่อาจควบคุมสติของตัวเองได้จนเผลอทำตามความปรารถนาและอารมณ์ที่ซ่อนเร้นของตัวเองทั้งที่มีตัวจริงอยู่แล้ว...ไหนจะชณิกามาศอีกเล่า ป่านนี้จะรู้สึกอย่างไร ในเมื่อเขาเองก็รู้อยู่เต็มอกว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา และการกระทำของเขาเมื่อครู่มันก็เหมือนไม่ให้เกียรติเธอสักนิด ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด งานนี้เขาจะเข้าหน้าเธอติดไหมล่ะทีนี้...