EP 3 [3-1]

Solizz ผับ

แกรมลากฉันมาผับกับมันด้วยจนได้ ฉันก็เลยโทรชวนเพื่อนๆ ในแก๊งมาด้วย แต่ข้าวโพดไม่ได้มาเพราะจะต้องไปธุระกับคุณหญิงแม่ ทำให้ในโต๊ะที่นั่งอยู่ตอนนี้มีกันห้าคน

“พี่ทรายครับ”

ฉันหันไปมองตามเสียงเรียกก็เจอกลับน้องโจรุ่นน้องปีสามในคณะที่ตามจีบฉันมาสามปีแล้ว ฉันปฏิเสธจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้วน้องเขาก็ไม่เข้าใจที่ฉันพูดอยู่ดี

“มาแล้วเนื้อคู่มึง”

“คู่พ่อง!”

แกรมหันมากระซิบพลางหัวเราะเยาะฉัน ฉันก็เลยหันไปด่ามันก่อนจะหันกลับมามองทางน้องโจอีกครั้ง

“น้องโจมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ปล่อยนกปล่อยปลาอ่ะทำได้ แต่ปล่อยเธอไปง่ายๆ ทำไม่ได้จริงๆ”

“อื้อหือ หนึ่งดอก” โบ้ทพูดพลางหัวเราะขึ้นมาเบาๆ

“กูไม่น่าไปถามมันเลยยย”

ฉันหันมากระซิบกับแกรมอีกครั้ง เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่ชอบน้องเขา

“แล้วนี่ไปขโมยผ้าจีวรพระวัดไหนมาตัดเสื้อครับเนี้ย”

“ฮ่าๆๆ”

โบ้ทเอ่ยแซวจนพวกเราหัวเราะกันขึ้นมาทั้งกลุ่ม ใครสั่งใครสอนให้ใส่เสื้อเชิ้ตสีส้มแบบนี้มาเที่ยวผับวะ

“ใครจะไปขโมยผ้าจีวรพระมาตัดเสื้อล่ะครับ บาปตาย”

“อ่ออออ”

“ผืนนี้ของเณร แฮร่!” น้องโจเล่นมุกพลางส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน โอ้ย กูจะบ้าตาย

“ฮ่าๆๆ กูชอบวะ น้องมันสู้มือดี” โบ้ทหันกลับมากระซิบกับฉัน

“สู้มือ ทำไมกูคิดดีไม่ได้เลยวะ” พิเพอร์ยื่นหน้าเข้ามาคุยด้วยอีกคน

“นี่กูกระซิบแล้วนะ มึงยังได้ยินอีก” โบ้ทหันไปมองหน้าพิเพอร์ก่อนจะพูดออกมาปนขำ

“อ้าว น้องทรายครับ”

“เฮือก!”

นี่มันวันรวมญาติหรือไงวะเนี้ย พี่โดมรุ่นพี่ของฉันที่เรียนจบไปแล้วเดินเข้ามาทักฉันอีกคนและรุ่นพี่คนนี้เขาก็ตามจีบฉันเหมือนกัน

“เสน่ห์แรงจังนะน้องทราย” แกรมหันมาแซวก่อนจะยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นดื่ม

“ปกติมาทีละคนก็ปวดกบาลจะแย่อยู่แล้ว นี่มาพร้อมกันสองคน มันวันซวยอะไรของอีทรายวะเนี้ย”

ฉันบ่นงุบงิบก่อนจะหันไปยิ้มทักทายพี่โดมตามมารยาท

“สวัสดีครับพี่โดม มาได้ไงครับเนี้ย”

แกรมหันไปทักทายพี่โดมจนทุกคนทำหน้าแปลกใจเพราะปกติแกรมมันแทบจะไม่คุยกับพี่โดมด้วยซ้ำ

“อ่อ คือพี่...”

“ไม่ต้องตอบครับ ผมไม่อยากรู้ขนาดนั้น อ่อ! แต่มีสิ่งหนึ่งที่พี่ควรจะรู้นะครับ น้องเขาชื่อน้องโจครับมาจีบทรายเหมือนกัน” แกรมพูดพร้อมชี้นิ้วไปทางน้องโจ

“มึงจะไปบอกเขาทำไมหา!” ฉันรีบหันไปโวยวายใส่แกรมทันที

“ฮ่าๆ กูอยากเห็นเขาแข่งกันจีบมึง”

“เพื่อ!”

“กูจะได้ช่วยเลือกไงว่าใครเหมาะสมกับมึงมากที่สุด”

“น่าสนุกดี” รามที่นั่งเงียบอยู่นานพูดเสริมขึ้นมาอีกคน

โอ๊ยย! ไอ้พวกเวร

“หืม? ไอ้ขี้เหร่นี่อ่ะเหรอ”

“โหหห”

พี่โดมหันไปมองน้องโจตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดออกมา เรียกเสียงโห่จากเพื่อนๆ ของฉันทันที

“บอกให้นะน้องในฐานะลูกผู้ชายด้วยกัน ถ้าจะมาจีบน้องทรายแข่งกับพี่ละก็ กลับบ้านไปดีกว่าถ้าไม่อยากร้องไห้จนน้ำตาแห้งเบ้า”

“ฮ่าๆๆๆ”

พี่โดมพูดพร้อมยืนกอดอกด้วยท่าทางมั่นใจ พี่แกไปเอาความเชื่อมั่นในตัวเองขนาดนี้มาจากไหนวะ

“น้องโจไม่สู้หน่อยเหรอ” โบ้ทพูดเชียร์น้องโจขึ้นมา

“ผมว่าลุงนั้นแหละ กลับบ้านไปดีกว่าระวังจะน้ำตาเช็ดหัวเข่านะครับ”

“โหหห”

ประโยคของน้องโจก็เรียกเสียงโห่จากเพื่อนๆ ของฉันได้เหมือนกัน นี่พวกมึงสนุกกันมากเลยสินะ

“ใครลุงมึง กูเคยได้กับป้ามึงเหรอ”

“ฮ่าๆๆ”

“พวกมึงหยุดเล่นกันเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ฉันหันไปจ้องหน้าเพื่อนในโต๊ะที่กำลังสนุกสนานกับการเชียร์พี่โดมและน้องโจให้จีบฉัน แต่ฉันไม่สนุกด้วยโว้ยยย!

“พี่โดม น้องโจ เลิกพยายามจีบทรายเถอะนะคะเพราะไม่ว่ายังไงทรายก็ไม่มีวันยอมเป็นแฟนกับทั้งคู่นั้นแหละค่ะ”

ฉันลุกขึ้นยืนเพื่อพูดกับทั้งสองคนอย่างหนักใจ คือฉันไม่อยากจะใช้ถ้อยคำรุนแรงมากกว่านี้นะ อย่าให้ฉันต้องหมดความอดทนเลย

“โธ่ น้องทรายอย่าตัดขาดกับพี่แบบนั้นสิครับ เรียนหนังสืออาจจะเหนื่อยแต่เรียนรู้กันไปเรื่อยๆ อาจจะหลงรักพี่โดมคนนี้ก็ได้นะครับ”

พี่โดมพูดพร้อมกับทำนิ้วมือเป็นรูปมินิฮาร์ทส่งมาให้ฉัน

“นั่นสิครับ ในเมื่อพี่ทรายยังไม่ได้เป็นคนของใคร มาเป็นคนของใจโจดีกว่าครับ”

น้องโจพูดพร้อมทำนิ้วมือเป็นรูปไอเลิฟยูส่งมาให้ฉันอีกคน

“พิเพอร์!”

ฉันหันไปมองหน้าทางเลือกสุดท้ายที่น่าจะช่วยฉันได้ แม้ว่าตอนนี้มันกำลังหัวเราะจนท้องแข็งแทบจะนอนราบไปกับโซฟาแล้วก็ตาม

“อ่อ คิกๆ เอ่อ จริงๆ ทรายมันมีผัวแล้วค่ะ เลิกมายุ่งกับมันเถอะ” พิเพอร์พยายามกลั้นหัวเราะแล้วลุกขึ้นมายืนข้างๆ ฉัน

ผัว? ฉันไปมีผัวตอนไหนอีกวะ

“ใคร! ใครมันกล้าขโมยหัวใจของน้องทรายไปจากพี่”

“ว๊าย!”

“ไอ้แกรมนี่ไงพี่ จริงๆ แล้วมันเป็นผัวเมียกัน”

พิเพอร์ผลักฉันที่ยังไม่ทันตั้งใจจนเซนั่งลงบนตักแกรม แกรมรีบยกมือขึ้นมาโอบเอวฉันเพราะกลัวจะหล่น

“ไม่จริง! พี่สองคนเขาเป็นเพื่อนกัน” น้องโจพูดค้านขึ้นมาทันที

“โอ๊ย! คุณน้องขาเขาได้กันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว นี่ที่แกรมปล่อยให้น้องมายืนจีบเมียมันเนี้ยเพราะเขางอนกันอยู่”

พิเพอร์หันมาขยิบตาให้ฉันเพื่อให้เล่นตามน้ำไปก่อน

“ผัวขา เลิกงอนได้แล้วนะคะ ดูสิมีคนมาจีบเมียแล้วนะ”

ฉันยกแขนข้างหนึ่งขึ้นคล้องคอแกรมส่วนมืออีกข้างลูบไปตามกรอบหน้าเบาๆ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

“มะ มะ ไม่จริงใช่ไหมแกรม” พี่โดมถามย้ำอีกครั้งแต่แกรมก็ยังมองหน้าฉันอย่างอึ้งๆ อยู่

“ถ้าผัวหายงอน คืนนี้เมียจะจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบให้เลยค่ะ”

คราวนี้ฉันพูดพร้อมเอียงตัวลงซบที่ไหล่ของแกรมแล้วลากนิ้วชี้ผ่านกรอบหน้าลงมาที่คางผ่านลูกกระเดือกก่อนนะไล่ไปถึงหน้าอกแล้วแกรมก็จับมือฉันไว้เสียก่อน

เพื่อนๆ ในโต๊ะตอนนี้ต่างมีสีหน้าพะอืดพะอมไม่ต่างกัน พิเพอร์ที่ทำท่าทางเหมือนจะอ้วก โบ้ทหยิบแก้วขึ้นมาดื่มพลางหันมองไปทางอื่นส่วนรามนั่งมองมานิ่งๆ แต่ก็ยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

“เออ! อย่ามายุ่งกับเมียผมให้เสียเวลาเลย”

“มะ ไม่จริงงง” พี่โดมยกมือขึ้นกุมที่หน้าอกข้างซ้ายก่อนจะรีบเดินออกไปจากโต๊ะ

“เพราะคนไม่จำเป็น ก็ต้องเดินจากไปใช่ไหมครับ” น้องโจทำท่าคอตกก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากโต๊ะอีกคน

“เฮ้อ! ไปได้เสียที” ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ไม่รู้เวรกรรมอะไรของฉันถึงได้เจอแต่เรื่องปวดหัว

“แล้วพวกมึงสองคนจะนั่งกอดกันอีกนานไหม”

----------------------

แน่ะๆ ได้โอกาสกอดไม่ปล่อยเลยนะแกรม